Classes of microalgae differed appe

Classes of microalgae differed appeciably in their content of protein, carbohydrate and lipid (Fig. 1). In our initial screening studies with non-aerated (static) cultures, protein was the major organic component (6-34% of total dry weight), followed by lipid (7-23%) and carbohydrate (5-23%) (Fig. l(A)). There were no class-specific differ- ences in protein and lipid, but the chlorophytes and prasinophytes were typically richer in carbohydrate than species from other classes.
In later studies, we cultured microalgae under aeration with 1% CO, in air, to simulate the conditions required for the culture of large volumes (e.g. 500 1) in hatchery operations. The gross composition of these cultures had, on average, similar levels of lipid and carbohydrate to static cultures (Fig. l(B)). However, the average protein level (34%) was greater than for static cultures (24%). Protein was in the range 15-52%, lipid 5-20% and carbohydrate 5-12%. Diatoms contained more lipid than other algae, on average.
The gross composition of many of the microalgal classes was unrelated to nutritional values reported previously. Phaeodactylum tricornutum and Nannochloris atomus were rich in protein and carbohydrate, respectively, but these species generally are regarded as having low food value (Brown et al., 1989). Gross composition may not always correlate directly with nutritional value (Webb and Chu, 1983; Brown et al., 1989), but when other specific essential nutrients (e.g. polyunsaturated fatty acids, vitamins) are in adequate proportion, the differences may become important. Algal diets rich in poly- unsaturated fatty acids and with high levels of carbohydrate are reported to produce the best growth for juvenile oysters (Ostrea edulis; Enright et al., 1986) and larval scallops (Putinopecten yessoensis; Whyte et al., 1989), while high dietary protein provides best growth for juvenile mussels (Myths trossulus; Kreeger and Langdon, 1993).
Although the differences in composition of many of the species might reflect genetic differences, these might sometimes be attributed to the culture conditions. Light intensities and photoperiod were identical for all cultures, but several different culture

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรียนของสาหร่ายแตกต่าง appeciably ในเนื้อหาของโปรตีน คาร์โบไฮเดรต และไขมัน (1 รูป) ในการศึกษาของเราคัดกรองเบื้องต้นไม่ใช่เป็นวัฒนธรรม (คง) โปรตีนเป็นอินทรีย์ส่วนประกอบหลัก (6-34% ของน้ำหนักแห้ง), ตาม ด้วยไขมัน (7-23%) และคาร์โบไฮเดรต (5-23%) (รูป l(A)) มีไม่เฉพาะระดับที่แตกต่าง-ences โปรตีนและไขมัน แต่ chlorophytes และ prasinophytes ได้โดยทั่วไปยิ่งในคาร์โบไฮเดรตมากกว่าพันธุ์อื่นเรียนในการศึกษาในภายหลัง เราเพาะเลี้ยงสาหร่ายภายใต้อากาศ 1% CO ในอากาศ การจำลองเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับวัฒนธรรมของไดรฟ์ข้อมูลขนาดใหญ่ (เช่น 500 1) ในการดำเนินการโรงเพาะฟัก องค์ประกอบรวมของวัฒนธรรมเหล่านี้มี เฉลี่ย ระดับคล้ายไขมันและคาร์โบไฮเดรตไปคงวัฒนธรรม (รูป l(B)) อย่างไรก็ตาม ระดับโปรตีนเฉลี่ย (34%) มีมากกว่าวัฒนธรรมคง (24%) โปรตีนได้ในช่วง 15-52% ไขมัน 5-20% และคาร์โบไฮเดรต 5-12% Diatoms ประกอบด้วยไขมันเพิ่มเติมมากกว่าสาหร่ายอื่น ๆ โดยเฉลี่ยองค์ประกอบรวมของคลา microalgal ไม่เกี่ยวข้องกับคุณค่าทางโภชนาการที่รายงานก่อนหน้านี้ Phaeodactylum tricornutum และ Nannochloris atomus อุดมไปด้วยโปรตีนและคาร์โบไฮเดรต ตามลำดับ แต่สายพันธุ์เหล่านี้โดยทั่วไปถือว่ามีค่าอาหารต่ำ (น้ำตาล et al. 1989) องค์รวมอาจไม่เสมอความสัมพันธ์โดยตรงกับคุณค่าทางโภชนาการ (เวบบ์และชู 1983 สีน้ำตาล et al. 1989), แต่เมื่ออื่น ๆ เฉพาะอาหาร (เช่นกรดไขมันไม่อิ่มตัว วิตามิน) ในสัดส่วนที่เพียงพอ ความแตกต่างอาจเป็นสำคัญ สาหร่ายอาหารที่อุดมไปด้วยโพลี - กรดไขมันไม่อิ่มตัว และ มีคาร์โบไฮเดรตสูงจะรายงานการเติบโตที่ดีที่สุดสำหรับเยาวชนหอยนางรม (Ostrea edulis Enright et al. 1986) และอ่อนหอย (Putinopecten yessoensis Whyte et al. 1989), อาหารโปรตีนสูงให้เจริญเติบโตดีที่สุดสำหรับเยาวชนภู่ (ตำนาน trossulus Kreeger และแลง 1993)แม้ว่าความแตกต่างในองค์ประกอบของการขยายพันธุ์อาจสะท้อนความแตกต่างทางพันธุกรรม เหล่านี้อาจบางครั้งสามารถนำมาประกอบเข้ากับสภาพวัฒนธรรม ความเข้มแสงและช่วงแสงเหมือนกันสำหรับทุกวัฒนธรรม วัฒนธรรมที่แตกต่างกันหลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชั้นเรียนของสาหร่ายแตกต่าง appeciably ในเนื้อหาของพวกเขาของโปรตีนคาร์โบไฮเดรตและไขมัน (รูปที่ 1). ในการศึกษาการตรวจคัดกรองครั้งแรกของเราที่ไม่ใช่มวลเบา (คงที่) วัฒนธรรมโปรตีนเป็นองค์ประกอบหลักอินทรีย์ (6-34% ของน้ำหนักแห้งรวม) ตามด้วยไขมัน (7-23%) และคาร์โบไฮเดรต (5-23%) (รูป . L (A)) ไม่มีความแตกต่างกันในชั้นเรียนเฉพาะในโปรตีนและไขมัน แต่ chlorophytes และ prasinophytes ยิ่งขึ้นโดยทั่วไปในคาร์โบไฮเดรตกว่าชนิดจากชั้นเรียนอื่น ๆ .
ในการศึกษาต่อมาเราเพาะเลี้ยงสาหร่ายทะเลขนาดเล็กภายใต้การเติมอากาศด้วย 1% จำกัด ในอากาศเพื่อจำลอง เงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับวัฒนธรรมของปริมาณมาก (เช่น 500 1) ในการดำเนินงานโรงเพาะฟัก องค์ประกอบขั้นต้นของวัฒนธรรมเหล่านี้ได้โดยเฉลี่ยอยู่ในระดับที่ใกล้เคียงของไขมันและคาร์โบไฮเดรตกับวัฒนธรรมแบบคงที่ (รูป. L (B)) อย่างไรก็ตามระดับโปรตีนเฉลี่ย (34%) มากกว่าวัฒนธรรมคงที่ (24%) โปรตีนอยู่ในช่วง 15-52% ไขมัน 5-20% และคาร์โบไฮเดรต 5-12% ไดอะตอมที่มีไขมันมากกว่าสาหร่ายอื่น ๆ โดยเฉลี่ย.
องค์ประกอบขั้นต้นของหลายชั้นเรียนเป็นสาหร่ายที่ไม่เกี่ยวข้องกับคุณค่าทางโภชนาการรายงานก่อนหน้านี้ tricornutum Phaeodactylum และ Nannochloris Atomus เป็นที่อุดมไปด้วยโปรตีนและคาร์โบไฮเดรตตามลำดับ แต่สายพันธุ์เหล่านี้มักจะได้รับการยกย่องว่ามีคุณค่าทางอาหารต่ำ (สีน้ำตาล et al., 1989) องค์ประกอบขั้นต้นอาจไม่เคยมีความสัมพันธ์โดยตรงกับคุณค่าทางโภชนาการ (เวบบ์และชู 1983; สีน้ำตาล et al, 1989.) แต่เมื่อสารอาหารที่จำเป็นอื่น ๆ โดยเฉพาะ (เช่นกรดไขมันไม่อิ่มตัววิตามิน) อยู่ในสัดส่วนที่เพียงพอที่แตกต่างกันอาจจะกลายเป็นสิ่งสำคัญ อาหารสาหร่ายที่อุดมไปด้วยกรดไขมันไม่อิ่มตัวโพลีและมีระดับสูงของคาร์โบไฮเดรตจะมีการรายงานในการผลิตการเจริญเติบโตที่ดีที่สุดสำหรับเด็กและเยาวชนหอยนางรม (Ostrea edulis; Enright et al, 1986.) และหอยเชลล์ตัวอ่อน (Putinopecten yessoensis. ไวท์, et al, 1989) ในขณะที่อาหารโปรตีนสูงให้การเจริญเติบโตที่ดีที่สุดสำหรับหอยเด็กและเยาวชน. (ตำนาน trossulus; Kreeger และแลงดอน, 1993)
ถึงแม้ว่าความแตกต่างในองค์ประกอบของหลายสายพันธุ์อาจจะสะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างทางพันธุกรรมเหล่านี้อาจบางครั้งนำมาประกอบกับเงื่อนไขวัฒนธรรม ความเข้มของแสงและแสงเหมือนกันสำหรับทุกวัฒนธรรม แต่วัฒนธรรมที่แตกต่างกัน