Chapter 5 obeying and Disobeying Wh

Chapter 5 obeying and Disobeying
When I was ten years old, two events happened within a few days that worsened my relationship with Niang. One of my school friends invited me to go to her birthday party. It was on a celebration day for Catholics: a special holiday for our school but not for the other schools. I knew I was not allowed to visit my friends in their homes, but I thought I could go secretly if I planned it very carefully. On the morning of the party, I dressed in my school uniform. and carried my book bag with me as normal. I spent a wonderful morning at my friend's house, playing with her toys. Then midday arrived and I was expected to go home for lunch. I told my friends I would be back in an hour. They asked me for my home phone number, and I gave it without thinking I went home happily and ran into my bedroom. There unexpectedly, I came face to face with Niang. She was surprised. "Why are you home so early? "Well, lessons finished a little early, I lied. She did not believe me. "Come here!' she commanded. She searched me and found some money that Aunt Baba had given

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 5
การเชื่อฟังและไม่เชื่อฟังเมื่อฉันเป็นสิบปีสองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในไม่กี่วันที่แย่สัมพันธ์ของฉันกับเนียง เพื่อนคนหนึ่งของโรงเรียนของฉันได้รับเชิญให้ผมไปงานเลี้ยงวันเกิดของเธอ มันเป็นวันเฉลิมฉลองคาทอลิก: วันหยุดพิเศษสำหรับโรงเรียนของเรา แต่ไม่ใช่สำหรับโรงเรียนอื่น ๆ ผมรู้ว่าผมไม่ได้รับอนุญาตไปเยี่ยมเพื่อนของฉันในบ้านของพวกเขา แต่ผมคิดว่าผมอาจจะไปแอบถ้าผมวางแผนไว้อย่างระมัดระวัง ในตอนเช้าของบุคคลที่ฉันแต่งตัวในชุดนักเรียน และถือกระเป๋าหนังสือของฉันกับฉันตามปกติ ผมใช้เวลาช่วงเช้าที่ยอดเยี่ยมที่บ้านเพื่อนของฉันเล่นกับของเล่นของเธอ จากนั้นก็มาถึงเที่ยงวันและผมก็คาดหวังว่าจะกลับบ้านเพื่อรับประทานอาหารกลางวัน ผมบอกเพื่อนของฉันฉันจะกลับมาในอีกหนึ่งชั่วโมง พวกเขาถามฉันสำหรับหมายเลขโทรศัพท์ที่บ้านของฉันและฉันให้มันโดยไม่คิดฉันกลับบ้านอย่างมีความสุขและวิ่งเข้าไปในห้องนอนของฉัน มีโดยไม่คาดคิดฉันมาเผชิญหน้ากับเนียง เธอประหลาดใจ "ทำไมคุณถึงบ้านเร็วเพื่อ?" ดีบทเรียนเสร็จในช่วงต้นเล็ก ๆ น้อย ๆ ฉันโกหก เธอไม่เชื่อฉัน "มานี่!' เธอได้รับคำสั่ง. เธอฉันค้นหาและพบว่าเงินที่ป้าบาบาได้รับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 5 การเชื่อฟังกับไม่เชื่อฟัง
เมื่อตอนที่ฉันอายุ 10 ขวบ สองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในไม่กี่วัน ที่แย่ลง ความสัมพันธ์ของฉันกับเนียง . หนึ่งในเพื่อนที่โรงเรียนของฉันเชิญฉันไปงานเลี้ยงวันเกิดของเธอ มันเป็นในการเฉลิมฉลองวันคาทอลิก : วันหยุดพิเศษของโรงเรียนเรา แต่ไม่ใช่สำหรับโรงเรียนอื่น ๆ ผมรู้ว่าผมไม่ได้รับอนุญาตให้เยี่ยมชมเพื่อน ๆในบ้านแต่ผมคิดว่า ผมสามารถไปแอบถ้าผมวางแผนให้รอบคอบ ในช่วงเช้าของงานเลี้ยง ฉันแต่งตัวในชุดนักเรียน และแบกกระเป๋าหนังสือของฉันฉันเป็นปกติ ผมใช้เวลาช่วงเช้าที่ยอดเยี่ยมในบ้านเพื่อน เล่นกับของเล่นของเธอ แล้วเที่ยงมาถึง และผมคาดว่าจะกลับบ้านตอนมื้อเที่ยง ฉันบอกเพื่อนของฉันฉันก็จะกลับ พวกเขาถามฉันสำหรับหมายเลขโทรศัพท์บ้านและฉันก็ไม่คิดผมก็กลับบ้านอย่างมีความสุข และวิ่งเข้าไปในห้องนอนของฉัน มันบังเอิญ ฉันต้องเผชิญหน้ากับเนียง . เธอแปลกใจ . " ทำไมกลับบ้านเร็วจัง ? " คือ บทเรียนสําเร็จรูปเล็กก่อน ผมโกหก เธอไม่เชื่อฉัน มาที่นี่ ! เธอสั่ง เธอตามหาฉันเจอเงินที่เคยให้ป้าบาบา