Chapter 1 The Strange Man's Arrival

Chapter 1 The Strange Man's Arrival
The stranger came early one winter's day in February, through a biting wind and the last snowfall of the year. He walked over the hill from Bramblehurst Station, and carried a little black bag in his thickly gloved hand. He was wrapped up from head to foot, and the edge of his soft grey hat hid every part of his face except the shiny point of his nose; the snow had piled itself against his shoulders and chest. He almost fell into the Coach and Horses, more dead than alive, and threw his bag down. 'A fire,' he cried, 'in the name of human kindness! A room and a fire!' He stamped his feet, shook the snow from his coat and followed Mrs Hall, the innkeeper's wife, into her parlour. There he arranged to take a room in the inn and gave her two pounds.
Mrs Hall lit the fire and left him there while she went to prepare him a meal with her own hands. To have a guest at Iping in the winter time was an unusual piece of good fortune, and she was determined to show that she deserved it. She put some meat on the fire to cook, told Millie, the servant, to get the room ready for the stranger, and carried the cloth, plates and glasses into the parlour, and began to lay the table. Although the fire was burning brightly, she was surprised to see that her visitor still wore his hat and coat, and stood with his back to her, looking out of the window at the falling snow in the yard. His gloved hands were held behind him, and he seemed to be thinking deeply. She noticed that some melted snow was falling onto the floor from his shoulders. 'Can I take your hat and coat, sir,' she said, 'and dry them in the kitchen?' 'No,' he replied, without turning.
1

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 1 ชายแปลกมา คนแปลกหน้ามาหนึ่งต้นหนาวของวันในเดือนกุมภาพันธ์ ลมกระหน่ำและ snowfall สุดท้ายของปี เขาเดินผ่านเขาจากสถานี Bramblehurst และทำถุงดำเล็ก ๆ ในมือ gloved ต้น เขาถูกห่อได้ตั้งแต่หัวถึงเท้า และขอบของหมวกสีเทาของเขานุ่มซ่อนทุกหน้ายกเว้นจุดที่เงาของจมูกของเขา หิมะมีชั้นตัวเองกับหัวไหล่และหน้าอกของเขา เขาเกือบตกรถและม้า ตายยิ่งกว่าชีวิต และโยนถุงของเขาลง 'ไฟ ที่เขาร้อง, ' ในเมตตามนุษย์ ห้องพักและไฟ!' เขาประทับเท้า จับหิมะจากเสื้อของเขา และตามนางหอ ภรรยาของ innkeeper เข้าร้านเสริมของเธอ มีเขาจัดให้พักห้องพักอินน์ให้เธอสองปอนด์ หอนางแสงไฟ และปล่อยเขามีในขณะที่เธอไปทำให้เขากับมือของเธอเอง มีแขกที่ Iping ในเวลาฤดูหนาวเป็นชิ้นส่วนปกติของโชคดี และเธอถูกกำหนดให้แสดงว่า เธอสมควรจะ เธอใส่เนื้อบางในการปรุงอาหาร บอก Millie ข้าราชการ การเตรียมห้องพักสำหรับคนแปลกหน้า ทำผ้า แผ่น และแก้วเป็นห้องนั่งเล่น และได้เริ่มวางตาราง แม้ว่าไฟกำลังไหม้สดใส เธอไม่แปลกใจที่เห็นว่า ผู้เยี่ยมชมของเธอยังคงสวมเสื้อและหมวกของเขา และยืนกับเขาเพื่อเธอ มองออกจากหน้าต่างที่หิมะตกในลาน มือของเขา gloved ถูกจัดขึ้นหลังเขา และเขาดูเหมือนจะคิดลึก เธอสังเกตเห็นว่า มีการตกหิมะบางหลอมลงบนพื้นจากไหล่เขา 'ฉันจะคุณหาดใหญ่ และตรา รัก เธอกล่าวว่า, ' และผึ่งให้แห้งในห้องครัวหรือไม่' 'ไม่ เบิกบาน โดยไม่ต้องเปิด 1

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 1
มาถึงชายแปลกของคนแปลกหน้าเข้ามาในช่วงต้นฤดูหนาววันหนึ่งในเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านการกัดลมและหิมะสุดท้ายของปี เขาเดินผ่านเนินเขาจากสถานี Bramblehurst และถือถุงสีดำเล็ก ๆ ในมือของเขาที่สวมถุงมือหนา เขาได้รับการห่อขึ้นจากหัวถึงเท้าและขอบของหมวกสีเทาอ่อนของเขาซ่อนส่วนหนึ่งของใบหน้าของเขายกเว้นจุดประกายเงางามของจมูกของเขาทุกคน; หิมะได้ซ้อนตัวเองกับไหล่และหน้าอกของเขา เขาเกือบจะตกอยู่ในรถและม้าตายมากกว่ามีชีวิตอยู่และโยนกระเป๋าของเขาลง 'ไฟ' เขาร้อง 'ในนามของความเมตตาของมนุษย์! ห้องพักและไฟไหม้! เขาประทับเท้าของเขาส่ายหิมะจากเสื้อคลุมของเขาและตามนางฮอลล์ภรรยาของเจ้าของโรงแรมที่เป็นห้องนั่งเล่นของเธอ ที่นั่นเขาได้จัดจะใช้ห้องพักในโรงแรมและทำให้เธอ£ 2.
นางฮอลล์จุดไฟและทิ้งเขาไปที่นั่นในขณะที่เธอเดินไปที่เขาเตรียมอาหารด้วยมือของเธอเอง จะมีแขกรับเชิญที่ Iping ในเวลาฤดูหนาวเป็นชิ้นส่วนที่ผิดปกติของความโชคดีและเธอก็ตัดสินใจที่จะแสดงให้เห็นว่าเธอสมควรได้รับมัน เธอใส่เนื้อบางอย่างเกี่ยวกับไฟในการปรุงอาหารที่บอกมิลลี่คนรับใช้ที่จะได้รับห้องพักพร้อมสำหรับคนแปลกหน้าและนำผ้า, จานและแก้วเข้าไปในห้องโถงและเริ่มที่จะวางโต๊ะ แม้ว่าไฟไหม้สดใสเธอรู้สึกประหลาดใจที่จะเห็นว่าผู้เข้าชมของเธอยังคงสวมหมวกและเสื้อโค้ทและยืนอยู่กับหลังของเขากับเธอมองออกไปนอกหน้าต่างที่หิมะตกในบ้าน มือที่สวมถุงมือของเขาถูกจัดขึ้นหลังเขาและเขาดูเหมือนจะคิดลึก เธอสังเกตเห็นว่าบางส่วนละลายหิมะกำลังตกอยู่บนพื้นจากไหล่ของเขา "ผมสามารถใช้หมวกของคุณและเสื้อครับ 'เธอกล่าว' และแห้งพวกเขาในห้องครัว? ' 'ไม่' เขาตอบโดยไม่ต้องเปิด.
1

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 1 การมาถึงของคนแปลกหน้า
คนแปลกหน้ามาแต่เช้าวันหนึ่งในฤดูหนาว ในเดือนกุมภาพันธ์ โดยกัดลมและหิมะสุดท้ายของปี เขาเดินข้ามภูเขาจาก bramblehurst สถานี และถือกระเป๋าสีดำเล็ก ๆน้อย ๆในมือหนาถุงมือของเขา เขาถูกห่อขึ้นตั้งแต่หัวจรดเท้า และขอบหมวกสีเทาของเขานุ่มปกปิดทุกส่วนของใบหน้า ยกเว้นจุดที่เงาของจมูกของเขาหิมะซ้อนตัวเองกับไหล่และหน้าอก เขาเกือบจะหลุดเข้าไปในรถโค้ชและม้าตายมากกว่ารอด และโยนกระเป๋าลง’ ไฟ ' เขาร้องขึ้น ' ในนามของความเมตตาของมนุษย์ ! ห้องและไฟ ! เขาประทับเท้าสะบัดหิมะออกจากเสื้อของเขาและตามคุณฮอลล์ ภรรยาเจ้าของโรงแรมเข้ามาในห้องของเธอเขาจัดเพื่อใช้เป็นห้องพักในโรงแรม และให้เธอสองปอนด์
คุณฮอลล์จุดไฟ และทิ้งเขาไว้ที่นั่น ในขณะที่เธอเดินไปเตรียมอาหารสำหรับเขาด้วยสองมือของเธอเอง มีแขกที่ผิงในฤดูหนาวเป็นชิ้นปกติของความโชคดี เธอตั้งใจที่จะแสดงให้เห็นว่า เธอสมควรได้รับมัน เธอใส่เนื้อบนไฟทำอาหาร บอกมิลลี่ ข้าราชการที่จะได้รับห้องพร้อมสำหรับคนต่างด้าว และนำผ้า , จานและแก้วเข้าไปในห้องและเริ่มที่จะวางโต๊ะ ถึงแม้ว่าไฟกำลังไหม้สดใส เธอแปลกใจที่เห็นแขกของหล่อนยังสวมหมวกและเสื้อของเขา และยืนหันหลังให้เธอ มองออกไปนอกหน้าต่างที่หิมะในลานกว้าง มือ gloved ของเขาถูกจัดขึ้นหลังเขาดูเหมือนเค้าจะคิดให้ลึกซึ้ง เธอสังเกตเห็นว่าบางส่วนละลายหิมะกำลังตกสู่พื้นจากไหล่ของเขา . . . ฉันถอดหมวกและเสื้อของคุณคะ ' เธอพูด และแห้งในครัวล่ะ ? ' ' ไม่ " เขาตอบโดยไม่ต้องเปิด
1