1. The communication and use of pol

1. The communication and use of policy-relevant knowledge are central to the practice and theory of policy analysis. Only when knowledge of the policy-making process is communicated in that process can policy stakeholders use knowledge to improve public policies.
2. The methodology of policy analysis is a system of standards, rules, and procedures for creating, critically assessing, and communicating policy-relevant knowledge. The methodology of policy analysis has several important characteristics: a concern with formulating as well as solving problems, a commitment to descriptive as well as value-critical inquiry, and a desire to improve the efficiency of choices among alternative policies.
3. Knowledge is defined as plausibly true belief rather than certainty. Statistical probability plays a secondary and supportive role in establishing the plausibility of knowledge claims.
4. The evolution of policy analysis over the past 50 years has produced broad consensus on an appropriate methodology. This is evident in historical changes in the conduct of research on social problems, the dissatisfaction with logical positivism as a theory of knowledge, and responses to lessons learned from research conducted on social programs during the Great Society.
5. Based on these and other experiences, the methodology of policy analysis has been transformed from a series of individual social science disciplines into a multidisciplinary synthesis called critical multiplism. Critical multiplism is based on the principle of triangulation and several important guidelines or rules: multiple operationism, multimethod research, multiple analytic synthesis, multivariate analysis, multiple stakeholder analysis, multiple perspective analysis, and multimedia communications. All guidelines need not be observed in every policy analysis.
6. Five types of information are produced by policy analysts: policy problems, policy futures, policy actions, policy outcomes, and policy performance. These five types of information are obtained by means of five policy-analytic procedures: problem structuring, forecasting, recommendation, monitoring, and evaluation. These policy-analytic procedures are related to particular methods and techniques helpful in producing specific types of information. Information is the basis for knowledge claims that become knowledge (plausibly true belief) when they withstand criticisms, challenges, and rebuttals offered in the course of policy debates.
7. Policy analysis is an intellectual activity carried out within a political process. This process can be visualized as the policy-making process, which has five major phases: agenda setting, policy formulation, policy adoption, policy implementation, and policy assessment. Particular policy-analytic procedures are appropriate for creating information in particular phases of the policy-making process.
8. Policy analysis is the beginning, not the end, of efforts to improve the policy-making process. Before policy-relevant information can be used by intended beneficiaries it must be converted into policy-relevant documents and communicated in presentations of different kinds. The entire process of policy communication has four stages: policy analysis, materials development, interactive communication, and knowledge utilization. Skills needed to develop policy documents and give oral presentations are distinctly different from skills needed to conduct policy analysis.
9. The utilization of knowledge by policy stakeholders is a complex process involving interdependencies among three dimensions: composition of users, effects of use, and scope of knowledge used. The intersection among these three dimensions provides a basis for assessing and improving the role of policy analysis in the policy-making process.
10. Policy analysis does not seek to replace politics by establishing some kind of technocratic elite. This aim is not only undesirable in democracies; it is also unlikely to occur in present-day institutions characterized by various forms of cognitive impairment, disjointed decisions, tangled systems of interpretation, and organized anarchy.
11. In promoting the utilization of policy-relevant knowledge, policy analysis seeks to facilitate individual and collective learning, including improved policies, through communicative interaction and public debate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. การสื่อสารและการใช้ความรู้นโยบายที่เกี่ยวข้องเป็นศูนย์กลางการปฏิบัติและทฤษฎีการวิเคราะห์นโยบาย เมื่อสื่อสารกันรู้การ policy-making ที่กระบวนการสามารถ เสียนโยบายใช้ความรู้เพื่อปรับปรุงนโยบายสาธารณะ2.วิธีการวิเคราะห์นโยบายเป็นระบบมาตรฐาน กฎ และขั้นตอนสำหรับการสร้าง การประเมินถึง และรู้นโยบายที่เกี่ยวข้องสื่อสาร วิธีการวิเคราะห์นโยบายมีหลายลักษณะที่สำคัญ: ความกังวลกับ formulating ตลอดจนการแก้ปัญหา ความมุ่งมั่นที่จะสอบถามคำอธิบาย ตลอดจนค่าสำคัญ และความปรารถนาที่จะปรับปรุงประสิทธิภาพของตัวเลือกระหว่างทางเลือกนโยบาย3. ความรู้ไว้เป็นความเชื่อที่จริง plausibly มากกว่าแน่นอน สถิติความน่าเป็นมีบทบาทรอง และสนับสนุนในการสร้างทางของความรู้เรียกร้อง4.วิวัฒนาการของการวิเคราะห์นโยบาย 50 ปีผ่านมาได้ผลิตมติอย่างกว้าง ๆ ในวิธีการที่เหมาะสม เห็นได้ชัดในประวัติศาสตร์การเปลี่ยนแปลงการดำเนินวิจัยปัญหาสังคม ที่ความไม่พอใจกับ logical positivism เป็นทฤษฎีความรู้ และการตอบสนองการเรียนรู้จากงานวิจัยที่ดำเนินการในโปรแกรมสังคมระหว่างสังคมดีอยู่5. ตามนี้และประสบการณ์ วิธีการวิเคราะห์นโยบายได้ถูกเปลี่ยนจากชุดของแต่ละสังคมศาสตร์สาขาวิชาในการสังเคราะห์ multidisciplinary ที่เรียกว่า multiplism ที่สำคัญ Multiplism ที่สำคัญตามหลักการ ของระบบสามสกุลเงิน และหลายแนวทางที่สำคัญกฎ: operationism หลาย วิจัย multimethod หลายคู่สังเคราะห์ วิเคราะห์ตัวแปรพหุ หลายทรรศนะวิเคราะห์ หลายมุมมองการวิเคราะห์ และสื่อสารมัลติมีเดีย แนวทางทั้งหมดต้องไม่ถูกสังเกตในการวิเคราะห์นโยบายทุก6. ห้าชนิดของข้อมูลที่มีผลิต โดยนักวิเคราะห์นโยบาย: นโยบายปัญหา ในอนาคตนโยบาย นโยบายการดำเนินการ ผลลัพธ์นโยบาย และประสิทธิภาพของนโยบายการ เหล่านี้ห้าชนิดของข้อมูลจะได้รับจากขั้นตอนนโยบายคู่ที่ห้า: การจัดโครงสร้างปัญหา คาดการณ์ แนะนำ ติดตาม และประเมินผลการ ขั้นตอนนโยบายคู่เหล่านี้เกี่ยวข้องกับวิธีการและเทคนิคที่ดีในการผลิตเฉพาะชนิดของข้อมูล ข้อมูลเป็นพื้นฐานสำหรับการเรียกร้องความรู้ที่เป็นความรู้ (ความจริง plausibly) เมื่อทนต่อวิจารณ์ ท้าทาย และ rebuttals เสนอในหลักสูตรของการดำเนินนโยบายการ7. วิเคราะห์นโยบายเป็นกิจกรรมทางปัญญาดำเนินการภายในกระบวนการทางการเมือง กระบวนการนี้สามารถจะ visualized เป็น policy-making การ ซึ่งมีขั้นตอนหลักที่ 5: วาระตั้ง กำหนดนโยบาย การยอมรับนโยบาย นโยบาย และประเมินนโยบายได้ ขั้นตอนนโยบายคู่ใดเหมาะสมสำหรับการสร้างข้อมูลโดยเฉพาะอย่างยิ่งระยะของการ policy-making8. นโยบายการวิเคราะห์เป็นต้น ไม่สิ้นสุด ความพยายามที่จะปรับปรุงการ policy-making ก่อนข้อมูลนโยบายที่เกี่ยวข้องสามารถใช้ได้ โดยผู้รับผลประโยชน์ผู้นั้นต้องถูกแปลงเป็นเอกสารนโยบายที่เกี่ยวข้อง และสื่อสารในการนำเสนอแตกต่างกัน กระบวนการทั้งหมดของการสื่อสารนโยบายมีขั้นตอนที่ 4: วิเคราะห์นโยบาย การพัฒนาวัสดุ การสื่อสารแบบโต้ตอบ และใช้ประโยชน์ความรู้ ทักษะที่จำเป็นในการพัฒนาเอกสารนโยบาย และนำเสนอปากเปล่ากันอย่างเห็นได้ชัดจากทักษะที่จำเป็นในการวิเคราะห์นโยบาย9. การใช้ประโยชน์ความรู้เสียนโยบายเป็นกระบวนการซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกันระหว่างสามมิติ: องค์ประกอบของผู้ใช้ ของใช้ และขอบเขตของความรู้ที่ใช้ จุดตัดระหว่างสามมิติเหล่านี้ให้ข้อมูลพื้นฐานสำหรับการประเมิน และปรับปรุงบทบาทของนโยบายการวิเคราะห์ในการ policy-making10. นโยบายวิเคราะห์หาแทนการเมือง โดยการสร้างชนิดของ technocratic elite บาง จุดมุ่งหมายนี้ไม่เพียงแต่ระวังในเหมือน ๆ ก็ไม่น่าจะเกิดในลักษณะรูปแบบต่าง ๆ ของการด้อยค่ารับรู้ สถาบันที่เหตุการณ์ไม่เป็นสมาชิกร่วมการตัดสินใจ ระบบตีราพันเซล และการจัดระเบียบอนาธิปไตย11. ในการส่งเสริมการใช้ประโยชน์ความรู้นโยบายที่เกี่ยวข้อง การวิเคราะห์นโยบายพยายามอำนวยความสะดวกในแต่ละรายการ และรวมการเรียนรู้ รวมถึงนโยบายการปรับปรุง ผ่านการสื่อสารโต้ตอบและการอภิปรายสาธารณะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. การสื่อสารและการใช้ความรู้ที่เกี่ยวข้องกับนโยบายการเป็นศูนย์กลางในการปฏิบัติและทฤษฎีของการวิเคราะห์นโยบาย เฉพาะเมื่อความรู้เกี่ยวกับขั้นตอนการทำนโยบายที่มีการสื่อสารในกระบวนการที่สามารถมีส่วนได้เสียนโยบายการใช้ความรู้ในการปรับปรุงนโยบายสาธารณะ.
2 วิธีการของการวิเคราะห์นโยบายเป็นระบบมาตรฐานหลักเกณฑ์และวิธีการในการสร้างวิกฤตการประเมินและการสื่อสารความรู้ที่เกี่ยวข้องกับนโยบาย วิธีการของการวิเคราะห์นโยบายมีลักษณะที่สำคัญหลายกังวลกับการกำหนดเช่นเดียวกับการแก้ปัญหาความมุ่งมั่นที่จะเป็นคำอธิบายเช่นเดียวกับการสอบถามค่าที่มีความสำคัญและความปรารถนาที่จะปรับปรุงประสิทธิภาพของทางเลือกในหมู่นโยบายทางเลือก.
3 ความรู้ถูกกำหนดให้เป็นความเชื่อที่จริงมีเหตุผลมากกว่าความเชื่อมั่น ความน่าจะเป็นสถิติที่มีบทบาทรองและให้การสนับสนุนในการสร้างความน่าเชื่อถือของการเรียกร้องความรู้.
4 วิวัฒนาการของการวิเคราะห์นโยบายที่ผ่านมา 50 ปีมีการผลิตฉันทามติในวงกว้างเกี่ยวกับวิธีการที่เหมาะสม นี่คือการเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดในประวัติศาสตร์ในการดำเนินการวิจัยเกี่ยวกับปัญหาสังคมความไม่พอใจกับตรรกะ positivism ทฤษฎีของความรู้และการตอบสนองต่อการเรียนรู้จากการวิจัยดำเนินการในโครงการทางสังคมในช่วงที่สังคมใหญ่.
5 ขึ้นอยู่กับประสบการณ์เหล่านี้และอื่น ๆ , วิธีการของการวิเคราะห์นโยบายได้รับการเปลี่ยนจากชุดของแต่ละสาขาวิชาวิทยาศาสตร์ทางสังคมในการสังเคราะห์สหสาขาวิชาชีพที่เรียกว่า multiplism สำคัญ multiplism ที่สำคัญเป็นไปตามหลักการของสมการและแนวทางที่สำคัญหลายประการหรือกฎ: หลาย operationism วิจัย multimethod สังเคราะห์วิเคราะห์หลายวิเคราะห์หลายตัวแปรการวิเคราะห์ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียหลายมุมมองการวิเคราะห์และการสื่อสารมัลติมีเดีย แนวทางทั้งหมดไม่จำเป็นต้องตั้งข้อสังเกตในทุกวิเคราะห์นโยบาย.
6 ห้าประเภทของข้อมูลที่มีการผลิตโดยนักวิเคราะห์นโยบาย: ปัญหานโยบายฟิวเจอร์สนโยบายการดำเนินนโยบายผลนโยบายและผลการดำเนินนโยบาย เหล่านี้ห้าประเภทของข้อมูลที่ได้รับโดยวิธีการของห้าขั้นตอนการวิเคราะห์นโยบาย: โครงสร้างปัญหาการพยากรณ์คำแนะนำการตรวจสอบและการประเมินผล เหล่านี้ขั้นตอนการวิเคราะห์นโยบายที่เกี่ยวข้องกับวิธีการและเทคนิคโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เป็นประโยชน์ในการผลิตเฉพาะประเภทของข้อมูล ข้อมูลเป็นพื้นฐานสำหรับการเรียกร้องความรู้ที่เป็นความรู้ (ความเชื่อที่มีเหตุผลที่แท้จริง) เมื่อพวกเขาทนต่อการวิพากษ์วิจารณ์ความท้าทายและ rebuttals นำเสนอในหลักสูตรของการอภิปรายนโยบาย.
7 การวิเคราะห์นโยบายเป็นกิจกรรมทางปัญญาดำเนินการภายในกระบวนการทางการเมือง กระบวนการนี้สามารถมองเห็นขั้นตอนการกำหนดนโยบายซึ่งมีขั้นตอนที่สำคัญห้า: การตั้งค่าระเบียบวาระการประชุมกำหนดนโยบายการนำนโยบายการดำเนินนโยบายและการประเมินผลนโยบาย ขั้นตอนการวิเคราะห์นโยบายโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีความเหมาะสมสำหรับการสร้างข้อมูลในขั้นตอนหนึ่งของกระบวนการทำนโยบาย.
8 การวิเคราะห์นโยบายเป็นจุดเริ่มต้นที่ไม่สิ้นสุดของความพยายามที่จะปรับปรุงกระบวนการทำนโยบาย ก่อนที่ข้อมูลนโยบายที่เกี่ยวข้องสามารถนำมาใช้โดยได้รับผลประโยชน์ที่ตั้งใจไว้ก็จะต้องถูกแปลงเป็นเอกสารนโยบายที่เกี่ยวข้องและการสื่อสารในการนำเสนอผลงานที่แตกต่างกัน กระบวนการทั้งหมดของการสื่อสารนโยบายมีสี่ขั้นตอน: การวิเคราะห์นโยบายการพัฒนาวัสดุการสื่อสารโต้ตอบและการใช้ความรู้ ทักษะที่จำเป็นในการพัฒนาเอกสารนโยบายและให้นำเสนอในช่องปากมีความแตกต่างจากทักษะที่จำเป็นในการดำเนินการวิเคราะห์นโยบาย.
9 การใช้ประโยชน์จากความรู้จากผู้มีส่วนได้เสียนโยบายเป็นกระบวนการที่ซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับการประมูลในหมู่สามมิติ: องค์ประกอบของผู้ใช้, ผลกระทบของการใช้งานและขอบเขตของการใช้ความรู้ แยกในหมู่เหล่านี้สามมิติให้เป็นเกณฑ์ในการประเมินและปรับปรุงบทบาทของวิเคราะห์นโยบายในกระบวนการทำนโยบาย.
10 การวิเคราะห์นโยบายไม่ได้พยายามที่จะเข้ามาแทนที่การเมืองโดยการสร้างชนิดของชนชั้นผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคบางอย่าง จุดมุ่งหมายนี้ไม่เพียง แต่ที่ไม่พึงประสงค์ในระบอบประชาธิปไตย; ก็ยังไม่น่าจะเกิดขึ้นในสถาบันการศึกษาในปัจจุบันที่โดดเด่นด้วยรูปแบบต่างๆของความบกพร่องทางสติปัญญาในการตัดสินใจที่ไม่ปะติดปะต่อระบบอีนุงตุงนังของการตีความและการจัดการความโกลาหล.
11 ในการส่งเสริมการใช้ประโยชน์จากความรู้ที่เกี่ยวข้องกับนโยบายการวิเคราะห์นโยบายการพยายามที่จะอำนวยความสะดวกในการเรียนรู้ของบุคคลและส่วนรวมรวมทั้งนโยบายที่ดีขึ้นผ่านการมีปฏิสัมพันธ์การสื่อสารและการอภิปรายสาธารณะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . การสื่อสารและการใช้นโยบายความรู้ที่เกี่ยวข้องเป็นศูนย์กลางในการปฏิบัติและทฤษฎีของการวิเคราะห์นโยบาย เมื่อความรู้ของกระบวนการกำหนดนโยบายเป็นการสื่อสารในกระบวนการที่สามารถใช้ความรู้เพื่อปรับปรุงนโยบายผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง นโยบายสาธารณะ2 . ระเบียบวิธีในการวิเคราะห์นโยบายเป็นระบบมาตรฐาน หลักเกณฑ์ และวิธีการ สำหรับการประมวล ประเมิน และการสื่อสารนโยบาย ความรู้ที่เกี่ยวข้อง วิธีการของการวิเคราะห์นโยบายมีลักษณะที่สำคัญหลายปัญหากับการกำหนด ตลอดจนการแก้ไขปัญหา มีความมุ่งมั่นที่จะบรรยาย รวมทั้งค่าวิกฤต สอบถาม และความปรารถนาที่จะปรับปรุงประสิทธิภาพของการเลือกระหว่างนโยบายทางเลือก3 . ความรู้ หมายถึง ความเชื่อ ฟังขึ้นจริงมากกว่าแน่นอน ความน่าจะเป็นสถิติมีบทบาทรอง และสนับสนุนในการสร้างเหตุผลของการเรียกร้องความรู้ .4 . วิวัฒนาการของการวิเคราะห์นโยบายมา 50 ปี ได้ผลิตฉันทามติกว้างในวิธีการที่เหมาะสม นี้จะเห็นได้ชัดในการเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์ในการวิจัยปัญหาทางสังคม ความไม่พอใจกับ Positivism ตรรกะเป็นทฤษฎีของความรู้ และการตอบสนองต่อบทเรียนจากการวิจัยดำเนินการในโปรแกรมทางสังคมในสังคมที่ดี5 . ตามเหล่านี้และประสบการณ์อื่น ๆ วิธีการวิเคราะห์นโยบายถูกเปลี่ยนจากชุดของสาขาวิชาสังคมศาสตร์ส่วนบุคคลในการสังเคราะห์โดยเรียก multiplism วิกฤต multiplism วิกฤตขึ้นอยู่กับหลักการของสามเหลี่ยม และแนวทางที่สำคัญหลายประการ หรือกฎหลาย operationism การวิจัย multimethod หลายวิเคราะห์การสังเคราะห์ การวิเคราะห์แบบหลายมิติการวิเคราะห์ผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย วิเคราะห์หลายและการสื่อสารมัลติมีเดีย ทุกแนวทางที่ไม่ต้องสังเกตทุกนโยบายการวิเคราะห์6 . ห้าประเภทของข้อมูลที่ผลิตโดยนักวิเคราะห์นโยบาย : นโยบายปัญหานโยบายล่วงหน้า เนินนโยบาย ผล นโยบาย และการปฏิบัตินโยบาย เหล่านี้ห้าประเภทของข้อมูลที่ได้จากวิธีการวิเคราะห์นโยบายห้าขั้นตอน : ปัญหาโครงสร้างการพยากรณ์ แนะนำ ตรวจสอบ และประเมินผล นโยบายเหล่านี้ขั้นตอนการวิเคราะห์เกี่ยวข้องกับวิธีการเฉพาะและเทคนิคที่เป็นประโยชน์ในการผลิต ประเภทของข้อมูล ข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับความรู้ อ้างว่า เป็นความรู้ ( ความเชื่อฟังขึ้นจริง ) เมื่อพวกเขาทนต่อการวิพากษ์วิจารณ์ ความท้าทาย และเสนอ rebuttals ในหลักสูตรของการอภิปรายนโยบาย .7 . การวิเคราะห์นโยบายเป็นกิจกรรมทางปัญญาดำเนินการในกระบวนการทางการเมือง กระบวนการนี้สามารถมองเห็นเป็นกระบวนการการกำหนดนโยบาย ซึ่งมี 5 ขั้นตอนหลัก : วาระ การกำหนดนโยบาย ยุทธศาสตร์ นโยบาย , นโยบาย และการประเมินผลนโยบาย โดยเฉพาะนโยบายที่เหมาะสมสำหรับการสร้างขั้นตอนการวิเคราะห์ข้อมูลในขั้นตอนใดของกระบวนการการกำหนดนโยบาย .8 . การวิเคราะห์นโยบายเป็นจุดเริ่มต้นที่ไม่สิ้นสุดของความพยายามที่จะปรับปรุงกระบวนการการกำหนดนโยบาย . ก่อนที่นโยบายข้อมูลที่เกี่ยวข้องสามารถใช้โดยมุ่งผลประโยชน์มันต้องแปลงเอกสารที่เกี่ยวข้องนโยบายและการสื่อสารในการนำเสนอของชนิดที่แตกต่างกัน กระบวนการทั้งหมดของการสื่อสาร นโยบายมี 4 ขั้นตอนคือ การวิเคราะห์ การพัฒนา การสื่อสารสื่อและนโยบายการใช้ความรู้ ทักษะที่จำเป็นในการพัฒนาเอกสารนโยบายและให้นำเสนอด้วยปากเปล่าอย่างเห็นได้ชัดแตกต่างจากทักษะที่จำเป็นเพื่อดำเนินการวิเคราะห์นโยบาย9 . การใช้ความรู้ โดยนโยบายผู้มีส่วนได้เสียคือ กระบวนการที่ซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับ interdependencies ระหว่างมิติที่สาม : องค์ประกอบของผู้ใช้ ผลของการใช้และขอบเขตของความรู้ที่ใช้ จุดตัดระหว่างเหล่านี้สามมิติให้พื้นฐานสำหรับการประเมินและปรับปรุงบทบาทของการวิเคราะห์นโยบายในกระบวนการการกำหนดนโยบาย .10 . การวิเคราะห์นโยบายจะไม่พยายามที่จะแทนที่การเมืองโดยการสร้างบางประเภทของผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคที่ยอดเยี่ยม จุดมุ่งหมาย นี้ไม่ได้เป็นเพียงที่ไม่พึงประสงค์ในประชาธิปไตย มันยังไม่น่าจะเกิดขึ้นในวัน - ปัจจุบันสถาบัน โดดเด่นด้วยรูปแบบต่าง ๆ ของความบกพร่องในการเรียนรู้ การตัดสินใจไม่ปะติดปะต่ออีนุงตุงนังระบบของการตีความและการจัดระเบียบ อนาธิปไตย11 . ในการส่งเสริมการใช้นโยบาย ความรู้ที่เกี่ยวข้อง การวิเคราะห์นโยบายและอำนวยความสะดวกในการเรียนรู้บุคคลและส่วนรวม รวมทั้งนโยบายการปรับปรุง ผ่านปฏิสัมพันธ์เพื่อการสื่อสารและการอภิปรายสาธารณะ