AbstractCowpea (Vigna unguiculata [

Abstract
Cowpea (Vigna unguiculata [L.] Walp.) is an important grain legume in the semiarid
zone of West Africa as it is a major source of dietary protein for the people. It
is usually grown as an intercrop with the major cereals, namely millet and sorghum.
Despite its importance, its yields are very low due to several constraints including
poor soil, insect pests, and drought. The soils in semiarid West Africa are inherently
low in nitrogen and phosphorus. Soil, water, and nutrient management practices
are inadequate to sustain food production and to meet the food requirements of the
fast growing population. Research results show that proper management of organic
amendments such as crop residues and manure, which are essential complements
to mineral phosphorus fertilizers, can increase yields of cowpea and associated
cereals more than three fold. Direct application of indigenous phosphate rocks can
be an economical alternative to the use of imported, more expensive soluble phosphorus
fertilizers for cowpea production in the region. The agronomic effectiveness
of indigenous phosphate rock is about 50% compared to the imported single superphosphate.
Furthermore, when the unreactive phosphate rocks are partially acidulated
at 50%, their agronomic effectiveness can increase to more than 70%. Studies
on cereal–cowpea rotation revealed that yields of cereals succeeding cowpea
could, in some cases, double compared to continuous cereal cultivation. With
effi cient soil fertility management, cowpea can fi x up to 88 kg N/ha and this results
in an increase of nitrogen use effi ciency on the succeeding cereal crop from 20%
in the continuous cereal monoculture to 28% when cereals are in rotation with
cowpea. Furthermore, the use of soil nitrogen increased from 39 kg N/ha in the
continuous cereal monoculture to 62 kg N/ha in the rotation systems. Future
research needs to focus on understanding the factors affecting phosphorus uptake
from different sources of natural rock phosphate. There is also a need to quantify
the below-ground nitrogen fi xed by different cowpea cultivars. The increase of
cowpea productivity in the cropping systems in this region will improve the nutrition
of people, increase the feed quantity and quality for livestock, and contribute
to soil fertility maintenance. This should contribute to reduction in poverty and
environmental degradation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อCowpea (ฝักยาว [L.] Walp.) เป็นการ legume เมล็ดข้าวที่สำคัญในการ semiaridโซนตะวันตกแอฟริกาเพราะเป็นแหล่งสำคัญของอาหารโปรตีนสำหรับคน มันโดยปกติจะเติบโตเป็นการ intercrop กับธัญพืชหลัก ได้แก่ฟ่างและข้าวฟ่างแม้ มีความสำคัญ เป็นอัตราผลตอบแทนจะต่ำมากเนื่องจากข้อจำกัดต่าง ๆ รวมถึงดินดี แมลงศัตรูพืช และภัยแล้ง ในแอฟริกาตะวันตก semiarid มีความไนโตรเจนและฟอสฟอรัสต่ำ ดิน น้ำ และวิธีบริหารจัดการธาตุอาหารมีไม่เพียงพอ เพื่อให้การผลิตอาหาร และ เพื่อตอบสนองความต้องการอาหารของการประชากรที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ผลงานแสดงที่เหมาะสมในการจัดการอินทรีย์แก้ไขตกค้างพืชและมูล ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นการเติมเต็มให้ปุ๋ยฟอสฟอรัสแร่ สามารถเพิ่มผลผลิตของ cowpea และเชื่อมโยงธัญญาหารมากกว่าสามพับ สามารถสมัครโดยตรงพื้นหินฟอสเฟตเป็นทางเลือกประหยัดการใช้ฟอสฟอรัสละลายน้ำนำเข้า ราคาแพงมากขึ้นปุ๋ยสำหรับ cowpea ผลิตในภูมิภาค ประสิทธิภาพลักษณะทางของพื้นหินฟอสเฟตมีประมาณ 50% เมื่อเทียบกับ superphosphate เดี่ยวนำเข้านอกจากนี้ เมื่อหินฟอสเฟต unreactive มีบางส่วน acidulated50% ลักษณะทางประสิทธิภาพสามารถเพิ่มกว่า 70% การศึกษาในธัญพืช – cowpea หมุนเปิดเผย ที่ทำให้ของธัญญาหารสำเร็จ cowpeaสามารถ ในบางกรณี คู่เปรียบเทียบกับการเพาะปลูกธัญพืชอย่างต่อเนื่อง มีการจัดการ effi cient ดินอุดมสมบูรณ์ cowpea สามารถ fi x ถึง 88 กก. N/ฮา และผลนี้ในการเพิ่มไนโตรเจนใช้ effi ciency ในพืชธัญพืชถัดจาก 20%ในเรื่องธัญพืชอย่างต่อเนื่องถึง 28% เมื่อธัญญาหารในหมุนด้วยcowpea นอกจากนี้ การใช้ไนโตรเจนในดินเพิ่มขึ้นจาก 39 กก. N/ฮา ในเรื่องธัญพืชอย่างต่อเนื่องถึง 62 กิโลกรัม N/ฮา ในระบบหมุนเวียน ในอนาคตวิจัยต้องเน้นเข้าใจปัจจัยมีผลต่อการดูดซับฟอสฟอรัสจากแหล่งข้อมูลที่แตกต่างกันของธรรมชาติหินฟอสเฟต นอกจากนี้ยังมีความจำเป็นต้องกำหนดปริมาณxed ไร้สายใต้ดินไนโตรเจน โดย cowpea ต่างพันธุ์ การเพิ่มขึ้นของcowpea ประสิทธิภาพในระบบครอบในภูมิภาคนี้จะเพิ่มสารอาหารคน เพิ่มปริมาณอาหารและคุณภาพสำหรับการปศุสัตว์ และมีส่วนร่วมการบำรุงรักษาความอุดมสมบูรณ์ของดิน นี้ควรนำไปสู่การลดความยากจน และสิ่งแวดล้อมย่อยสลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อถั่วพุ่ม (Vigna unguiculata [ลิตร] Walp.) เป็นพืชตระกูลถั่วเมล็ดพืชที่สำคัญในแห้งแล้งโซนของแอฟริกาตะวันตกมันเป็นแหล่งที่มาของโปรตีนสำหรับคนที่ มันเป็นที่ปลูกมักจะเป็นแซมกับธัญพืชที่สำคัญคือข้าวฟ่างและข้าวฟ่าง. แม้จะมีความสำคัญของอัตราผลตอบแทนที่ต่ำมากเนื่องจากข้อ จำกัด หลายอย่างรวมทั้งดินดี, แมลงศัตรูพืชและภัยแล้ง ดินแห้งแล้งในแอฟริกาตะวันตกเป็นอย่างโดยเนื้อแท้ต่ำไนโตรเจนและฟอสฟอรัส ดินน้ำและการจัดการธาตุอาหารไม่เพียงพอที่จะรักษาผลิตอาหารและการตอบสนองความต้องการอาหารของประชากรที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าการจัดการที่เหมาะสมของอินทรีย์แก้ไขเช่นเศษซากพืชและปุ๋ยที่มีการเติมเต็มสิ่งจำเป็นที่จะใช้ปุ๋ยฟอสฟอรัสแร่สามารถเพิ่มผลผลิตของถั่วพุ่มและเกี่ยวข้องธัญพืชมากกว่าสามเท่า แอพลิเคชันโดยตรงของหินฟอสเฟตพื้นเมืองสามารถเป็นทางเลือกที่ประหยัดในการใช้งานของที่นำเข้ามีราคาแพงกว่าที่ละลายฟอสฟอรัสปุ๋ยสำหรับการผลิตถั่วพุ่มในภูมิภาค ประสิทธิผลทางการเกษตรของหินฟอสเฟตพื้นเมืองอยู่ที่ประมาณ 50% เมื่อเทียบกับ superphosphate เดียวที่นำเข้า. นอกจากนี้เมื่อหินฟอสเฟตปฏิกิริยาจะ acidulated บางส่วน50% ที่มีประสิทธิภาพทางการเกษตรของพวกเขาสามารถเพิ่มขึ้นถึงกว่า 70% การศึกษาในการหมุนธัญพืชถั่วพุ่มเปิดเผยว่าอัตราผลตอบแทนของธัญพืชถั่วพุ่มที่ประสบความสำเร็จสามารถในบางกรณีสองครั้งเมื่อเทียบกับการเพาะปลูกธัญพืชอย่างต่อเนื่อง ด้วยEffi เพียงพอจัดการอุดมสมบูรณ์ของดินถั่วพุ่มสามารถ fi x สูงสุดถึง 88 กิโลกรัมไนโตรเจน / ไร่และส่งผลในการเพิ่มขึ้นของการขาดการใช้ไนโตรเจนEffi ในการเพาะปลูกธัญพืชที่ประสบความสำเร็จจาก 20% ในเชิงเดี่ยวธัญพืชอย่างต่อเนื่องถึง 28% เมื่อธัญพืชอยู่ในการหมุน กับถั่วพุ่ม นอกจากนี้การใช้ไนโตรเจนในดินเพิ่มขึ้นจาก 39 กิโลกรัมไนโตรเจน / ไร่ในเชิงเดี่ยวธัญพืชอย่างต่อเนื่องถึง62 กิโลกรัมไนโตรเจน / ไร่ในระบบการหมุน ในอนาคตการวิจัยความต้องการที่จะมุ่งเน้นไปที่การทำความเข้าใจปัจจัยที่มีผลต่อการดูดซึมฟอสฟอรัสจากแหล่งที่แตกต่างกันของหินฟอสเฟตธรรมชาติ นอกจากนี้ยังมีความจำเป็นในปริมาณความสายไนโตรเจนต่ำกว่าพื้นดิน xed โดยพันธุ์ถั่วพุ่มที่แตกต่างกัน การเพิ่มขึ้นของการผลิตถั่วพุ่มในระบบการปลูกพืชในภูมิภาคนี้จะปรับปรุงโภชนาการของผู้คนเพิ่มปริมาณอาหารและคุณภาพสำหรับปศุสัตว์, และมีส่วนร่วมกับการบำรุงรักษาอุดมสมบูรณ์ของดิน นี้ควรจะนำไปสู่การลดลงของความยากจนและความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถั่วพุ่มนามธรรม
( Vigna unguiculata [ L ] น ) เป็นถั่วเมล็ดที่สำคัญในเขต semiarid
ของแอฟริกาตะวันตกเป็นแหล่งสำคัญของโปรตีนสำหรับคน มัน
มักปลูกเป็นพืชแซมด้วยธัญญาหารสําคัญ ได้แก่ ข้าวฟ่างและข้าวฟ่าง
แม้ความสำคัญของผลผลิตต่ำมาก เนื่องจากข้อจำกัดหลายประการรวมทั้ง
ดินไม่ดี แมลงศัตรูพืช และภัยแล้งดินใน semiarid แอฟริกาตะวันตกเป็นอย่างโดยเนื้อแท้
ต่ำในไนโตรเจนและฟอสฟอรัส ดิน น้ำ และธาตุอาหารในการจัดการการปฏิบัติ
ที่มีไม่เพียงพอที่จะสนับสนุนการผลิตอาหาร และเพื่อตอบสนองความต้องการอาหารของ
เติบโตอย่างรวดเร็ว ประชากร ผลจากการวิจัยพบว่า การจัดการที่เหมาะสมของการแก้ไขอินทรีย์ เช่น เศษพืชและมูลสัตว์

ที่จำเป็นเสริมแร่ปุ๋ยฟอสฟอรัส สามารถเพิ่มผลผลิตของถั่วพุ่ม และเกี่ยวข้อง
ธัญพืชมากกว่าสามเท่า การใช้หินฟอสเฟตโดยตรงของชนพื้นเมืองสามารถ
เป็นทางเลือกประหยัดการใช้ปุ๋ยฟอสฟอรัสที่ละลายน้ำได้จาก
แพงกว่าการผลิตถั่วพุ่มในภูมิภาค
ประสิทธิผลทางการเกษตรพื้นบ้านของหินฟอสเฟตประมาณ 50% เมื่อเทียบกับการนำเข้าเดียว superphosphate .
นอกจากนี้ เมื่อหินฟอสเฟต unreactive บางส่วน acidulated
ที่ 50% ของพวกเขาสามารถเพิ่มประสิทธิภาพทางการเกษตรกว่า 70 % การศึกษาเกี่ยวกับธัญพืชและถั่วพุ่ม
หมุน พบว่า ผลผลิตธัญพืชในช่วงที่ประสบความสำเร็จ
, ในบางกรณี , สองเท่าเมื่อเทียบกับการปลูกข้าวอย่างต่อเนื่อง กับ
การจัดการความอุดมสมบูรณ์ของดิน effi cient พุ่มสามารถ x ถึง 88 กก. N / ไร่ และผลลัพธ์นี้
เพิ่มขึ้นไนโตรเจนใช้ effi ประสิทธิภาพใน succeeding ธัญพืชจาก 20 %
ในธัญพืชอย่างต่อเนื่องผ่าน 28% เมื่อธัญพืชในการหมุนด้วย
พุ่ม นอกจากนี้ การใช้ไนโตรเจนในดินเพิ่มขึ้นจาก 39 kg N / ha ใน
เชิงเดี่ยวธัญพืชต่อเนื่องถึง 62 กก. N / ไร่ ในการหมุนของระบบอนาคต
วิจัยต้องเน้นความเข้าใจปัจจัยที่มีผลต่อการดูดใช้ธาตุฟอสฟอรัส
จากแหล่งที่แตกต่างกันของธรรมชาติหินฟอสเฟต นอกจากนี้ยังมีต้องการที่จะหา
ด้านล่างพื้นดินไนโตรเจน Fi xed พันธุ์ถั่วพุ่มที่แตกต่างกัน การเพิ่มประสิทธิภาพของระบบการปลูกพืช
พุ่ม ในเขตนี้จะปรับปรุงโภชนาการ
ของคนเพิ่มปริมาณและคุณภาพของอาหารสำหรับปศุสัตว์ และมีส่วนร่วม
เพื่อรักษาความอุดมสมบูรณ์ของดิน นี้จะช่วยในการลดความยากจน และความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อม
.