Our first analysis found that the i

Our first analysis found that the initial randomisation group (ACT or CMHT) was not
statistically significantly associated with total inpatient bed days over the 10 year period (see
Table 2). However, those whose care remained with or transferred to ACT or forensic
services during the 10 years (change variable group 1) used more inpatient days on average
than those whose care remained under the CMHT, transferred from ACT to CMHT or were
discharged to primary care (change variable group 0). Having been an inpatient for more days
prior to randomisation was also associated with a higher number of inpatient days over the 10
years.
Table 2 Linear regression with generalised estimated equation of total inpatient days
used over the 10 years after randomisation into REACT study
Coefficient Bootstrap SE 95% CI p
Randomised to ACT −34.61 51.16 (−179.30, 110.09) 0.639
Stayed with or transferred to ACT 223.01 71.38 (83.10, 362.92) 0.002
Inpatient days prior to randomisation 0.19 0.072 (0.05, 0.33) 0.009
None of the social outcomes assessed at 10 year follow-up were associated with treatment
group at 36 months or change in treatment group from 36 months to 10 years (see Table 3).
Table 3 Logistic regression: social outcomes at 10 year follow-up for participants of the
REACT study
Odds Ratio 95% CI p
Employed/course/social/leisure
ACT at 36 months 1.05 (0.53 , 2.08) 0.88
Stayed with or transferred to ACT (36 months to 10 years after randomisation) 0.62 (0.31, 1.25) 0.18
Family contact
ACT at 36 months 1.65 (0.82, 3.32) 0.16
Stayed with or transferred to ACT (36 months to 10 years after randomisation) 1.10 (0.53, 2.26) 0.81
Two factors were found to be associated with being in ACT or forensic care at 10 years.
Those randomised to ACT originally were more likely to remain in ACT or be in forensic
care at 10 years than those allocated to CMHT care originally (OR 2.89, 95% CI 1.49 to 5.60,
p =0.002). Those who were on a Community Treatment Order (CTO) at 10 year follow-up
were more likely to be under ACT or forensic care at this point than those who were not on a
CTO (OR 6.39, 95% CI 2.98 to 13.70, p < 0.001).
Discussion and conclusions
We found no significant difference in 10 year outcomes for participants of the REACT study.
Our findings therefore concurred with our previous results at 18 months and 36 months. After
the original study ended, the ACT teams continued to acquire patients from the original
REACT study sample who were allocated to CMHT care, whose needs were complex
(difficult to engage in treatment and requiring recurrent admissions due to the severity of
their symptoms and risk profile) and to transfer or discharge those who had stabilised. This
probably explains why inpatient bed use was higher for those who remained with/transferred
to ACT during the 10 years compared to those who remained with/transferred to CMHT. This
is further supported by our finding that one of the two factors associated with being under the
ACT team at 10 years was being on a CTO. Alternatively, ACT teams are perhaps more
likely to admit their patients, to use CTOs, and to refer them to forensic services than
CMHTs. However, given that the threshold for admission in inner London is high and that
the ACT teams do not hold gatekeeping responsibility for admissions to inpatient or forensic
services, this seems unlikely (gatekeeping of admissions to general inpatient services is the
responsibility of the local crisis resolution teams and admissions to forensic services are
usually directed by the criminal justice system or agreed after assessment by a forensic
psychiatrist). It is however possible that the finding that those randomised to ACT originally
were more likely to remain in ACT or be in forensic care at 10 year follow-up could have
been due to ACT staff being reluctant to discharge clients who they had managed to engage
with.
This study has an important limitation that needs to be considered when interpreting the
results. Data were gathered from case notes and are therefore dependent on the quality of
recording of events by staff. However, our data on inpatient service use are likely to be
accurate due to the considerable administrative infrastructure in the NHS that primarily
focuses on recording admission and discharge data and the legal requirement for this for
detained patients. Since a very high proportion of patients in this study were involuntarily
admitted, it is reasonable to assume that these data are robust. Similarly, the need for
clinicians to ensure accurate recording of risk incidents means that our data on adverse events
is also likely to be reliable. However, the recording of information on social outcomes is not
subject to such close scrutiny and it is therefore possible that these were not recorded as
accurately in the case notes. We may therefore have underestimated social gains that patients
made, though we have no reason to suspect that this information would have been recorded
differently by ACT and CMHT staff. A further limitation is that the study was carried out in
one area of North London and the results may therefore not generalise to other settings and
service contexts [10].
Our findings should not be interpreted as conclusive evidence that ACT does or does not
“work”, but they do highlight the difficult task facing ACT teams and the ongoing need for
specialist services for people with severe, longer term mental health problems. In keeping
with our original assumption, it appears that after the trial ended, the ACT teams
continuously accrued people with complex psychosis; around one quarter of those originally
allocated to CMHT care required transfer to ACT. In addition, around one third of those
originally allocated to ACT did not stabilise adequately for transfer to CMHT or primary
care. The ACT teams were also taking on new clients who were not participants in the
original REACT study but who met the original criteria (high users of inpatient care, with
recurrent disengagement from CMHT care). There is now considerable disinvestment in ACT
teams in England; many are being disbanded or reconfigured into a more “dilute” version of
the ACT model which adheres less strictly to ACT model fidelity and delivers fewer of the
key components [11]. Hybrid approaches that combine features of ACT and standard case
management are popular in some European countries with similar mental health systems to
the UK [12] but no trials investigating their efficacy have been carried out to date. There is
ongoing international debate about whether ACT should devolve back to a more generic case
management model in the UK [13-15]. What is certainly clear is that investment in
community teams that are adequately resourced to deliver evidence based treatment and
support to those with the most complex severe mental health problems is required. Further
well conducted trials are needed to identify the most clinically effective approaches that can
support successful community living and optimum long term outcomes for this group,
whether this is through traditional ACT or other models of care.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิเคราะห์ของเราแรกพบว่า กลุ่มแรก randomisation (พระราชบัญญัติหรือ CMHT) คือไม่อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเกี่ยวข้องกับวันเตียงห้องคลอดรวมระยะเวลา 10 ปี (ดูตาราง 2) อย่างไรก็ตาม ผู้ที่ยังคงมี หรือกระทำ การทางกฎหมายในการโอนย้ายบริการในช่วง 10 ปี (เปลี่ยนแปลงตัวแปรกลุ่ม 1) ใช้เพิ่มเติมห้องคลอดวัน โดยเฉลี่ยกว่าผู้ยังคงอยู่ภายใต้การ CMHT โอนย้ายมาจากพระราชบัญญัติการ CMHT หรือถูกออกไปดูแล (เปลี่ยนแปลงตัวแปรกลุ่ม 0) มีห้องคลอดเป็นวันเพิ่มเติมก่อนที่จะ randomisation ได้ยังเกี่ยวข้องกับของห้องคลอดวัน 10ปีตารางที่ 2 การถดถอยเชิงเส้น มี generalised สมการประเมินของห้องคลอดทั้งหมดใช้ 10 ปีหลังจาก randomisation เข้าศึกษาการตอบสนองสัมประสิทธิ์ Bootstrap SE 95% CI pRandomised การกระทำ −34.61 51.16 (−179.30, 110.09) 0.639อยู่กับ หรือถูกโอนย้ายไปทำที่ 223.01 71.38 (83.10, 362.92) 0.002ห้องคลอดวันก่อน randomisation (0.05, 0.33) 0.19 0.072 0.009ไม่มีผลทางสังคมที่ประเมินในปีที่ 10 ติดตามได้เกี่ยวข้องกับการรักษากลุ่มที่ 36 เดือนหรือเปลี่ยนแปลงในกลุ่มรักษา 36 เดือน 10 ปี (ดูตาราง 3)ตาราง 3 การถดถอยโลจิสติก: ผลลัพธ์ทางสังคมที่ติดตาม 10 ปีสำหรับผู้เข้าร่วมการศึกษาการตอบสนองราคาอัตราส่วน 95% CI pลูกจ้าง/หลักสูตร/ประกันสังคม/พักผ่อนพระราชบัญญัติที่ 36 เดือน 1.05 (0.53, 2.08) 0.88อยู่กับ หรือถูกโอนย้ายไปกระทำ (36 เดือนถึง 10 ปีหลังจาก randomisation) 0.62 ($ 0.31, 1.25) 0.18ผู้ติดต่อในครอบครัวพระราชบัญญัติที่ 36 เดือน 1.65 ($ 0.82, 3.32) 0.16อยู่กับ หรือถูกโอนย้ายไปกระทำ (36 เดือนถึง 10 ปีหลังจาก randomisation) 1.10 (0.53, 2.26) 0.81พบปัจจัยที่สองจะเกี่ยวข้องกับการดูแลทางกฎหมายหรือพระราชบัญญัติที่ 10 ปีนั้น randomised บัญญัติเดิมเป็นแนวโน้มที่จะยังคงอยู่ในพระราชบัญญัติ หรือในทางกฎหมายดูแลที่ 10 ปีกว่าที่ CMHT ดูแลเดิม (หรือ 2.89, 95% CI 1.49 เพื่อ 5.60 การปันส่วนp = 0.002) คนที่ไม่มีในใบสั่งการรักษาการชุมชน (CTO) ที่ติดตาม 10 ปีมีแนวโน้มที่จะอยู่ภายใต้การกระทำหรือทางนิติวิทยาศาสตร์การดูแลจุดนี้มากกว่าผู้ที่ไม่มีในตัวCTO (หรือ 6.39, 95% CI 2.98 การ 13.70, p < 0.001)อภิปรายและสรุปเราพบไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในผล 10 ปีสำหรับผู้เข้าร่วมการศึกษาตอบสนองเราค้นพบข้อคิดเห็นกับผลก่อนหน้านี้ของเราดังนั้น 18 เดือนและ 36 เดือน หลังจากเดิมศึกษาสิ้นสุด ทีมกระทำอย่างต่อเนื่องเพื่อรับผู้ป่วยจากเดิมตอบสนองตัวอย่างการศึกษาที่มีการปันส่วนการดูแล CMHT ความต้องการไม่ซับซ้อน(ยากที่จะมีส่วนร่วมในการรักษาและต้องการรับสมัครเกิดซ้ำเนื่องจากความรุนแรงของอาการของพวกเขาและประวัติความเสี่ยง) และการโอนย้าย หรือถ่ายที่มีเสถียรภาพ นี้คงอธิบายทำไมใช้เตียงห้องคลอดสูงขึ้นสำหรับผู้ที่ยังคงมี / โอนย้ายการกระทำในระหว่าง 10 ปีเปรียบเทียบกับผู้ที่ยังคงมี / โอนย้ายไปที่ CMHT นี้เพิ่มเติมได้รับการสนับสนุน โดยเราหาที่หนึ่งในปัจจัยสองที่เกี่ยวข้องกับการอยู่ภายใต้การทีมกระทำ 10 ปีอยู่บนตัว CTO หรือ ทำทีมเป็นบางทีแนวโน้มที่จะยอมรับผู้ป่วยของพวกเขา การใช้ CTOs และพวกเขาถึงบริการทางกฎหมายมากกว่าCMHTs อย่างไรก็ตาม กำหนดที่ขีดจำกัดสำหรับเข้าในลอนดอนภายในสูงและทีมทำค้าง gatekeeping รับผิดชอบรับสมัครรอง หรือวาทศิลป์บริการ นี้ดูเหมือนไม่น่า (gatekeeping ของเข้าไปห้องคลอดทั่วไปบริการเป็นการมีความรับผิดชอบของทีมงานแก้ปัญหาวิกฤติการณ์ภายในประเทศและรับสมัครการบริการทางนิติวิทยาศาสตร์โดยทั่วไปโดยตรง โดยระบบยุติธรรมทางอาญา หรือตกลงหลังจากการประเมิน โดยการทางนิติวิทยาศาสตร์จิตแพทย์) เป็นไปได้ที่พบว่าผู้ randomised กับพระราชบัญญัติเดิมมีแนวโน้มที่จะยังคงอยู่ในพระราชบัญญัติ หรืออย่างในการดูแลทางนิติวิทยาศาสตร์ปีที่ 10 ติดตามได้ได้เนื่องจากเป็นลูกไล่ลูกค้าที่มีจัดการเพื่อดึงดูดพนักงานตามพระราชบัญญัติด้วยการการศึกษานี้มีข้อจำกัดที่สำคัญที่ต้องพิจารณาเมื่อการตีความการผลลัพธ์ที่ ข้อมูลถูกรวบรวมจากบันทึกกรณี และดังขึ้นอยู่กับคุณภาพของบันทึกเหตุการณ์โดย อย่างไรก็ตาม ข้อมูลในการใช้บริการห้องคลอดมีแนวโน้มที่จะถูกต้องเนื่องจากโครงสร้างพื้นฐานบริหารจำนวนมากใน NHS นั่นเป็นหลักเน้นการบันทึกข้อมูลการรับสมัครและจำหน่ายและข้อกำหนดทางกฎหมายสำหรับสำหรับผู้ป่วยที่ถูกคุมขัง เนื่องจากสัดส่วนที่สูงมากของผู้ป่วยในการศึกษานี้ได้ involuntarilyยอมรับ ได้สมเหตุสมผลคิดว่า ข้อมูลเหล่านี้จะแข็งแรง ในทำนองเดียวกัน ต้องการclinicians ให้บันทึกความถูกต้องของปัญหาความเสี่ยงหมายความ ว่า ข้อมูลในเหตุการณ์เป็นแนวโน้มที่จะเชื่อถือ อย่างไรก็ตาม การบันทึกข้อมูลเกี่ยวกับผลต่อสังคมไม่ใช่ต้องเช่นปิด scrutiny จึงเป็นไปได้ว่า เหล่านี้ไม่มีบันทึกที่เป็นในหมายเหตุกรณีอย่างถูกต้อง เราอาจดังได้ underestimated กำไรสังคมที่ผู้ป่วยทำ แต่เรามีเหตุผลที่ต้องสงสัยว่า ข้อมูลนี้จะได้รับการบันทึกแตกต่างกัน โดยเจ้าหน้าที่พระราชบัญญัติและ CMHT ข้อจำกัดเพิ่มเติมได้ที่การศึกษาได้ดำเนินการในพื้นที่หนึ่งของลอนดอนเหนือและผลลัพธ์อาจดังไม่ generalise การตั้งค่าอื่น ๆ และบริการบริบท [10]ผลการวิจัยของเราไม่ควรจะตีความเป็นหลักฐานข้อสรุปที่กระทำ หรือไม่"งาน" แต่พวกเขาเน้นทีมงานยากหันพระราชบัญญัติและต้องต่อเนื่องผู้เชี่ยวชาญด้านการบริการสำหรับผู้ที่มีปัญหาสุขภาพจิตรุนแรง ยาวระยะ ในการรักษามีอัสสัมชัญของเราเดิม ปรากฏว่า หลังจากสิ้นสุดการทดลอง การกระทำทีมคนที่รับรู้อย่างต่อเนื่อง มีหมอซับซ้อน ประมาณเศษหนึ่งส่วนสี่ของเดิมจัดสรรการโอนต้องดูแล CMHT เป็นพระราชบัญญัติ นอกจากนี้ ประมาณหนึ่งในสามของผู้เดิม จัดสรรให้กระทำได้ไม่รับอย่างเพียงพอสำหรับการโอนย้ายไป CMHT หลักดูแล ทีมงานทำถูกยังมีในลูกค้าใหม่ที่ไม่ได้ร่วมในการศึกษาการตอบสนองเดิมแต่ที่ตรงตามเงื่อนไขเดิม (ที่ดูแลห้องคลอด ผู้สูงด้วยเกิดซ้ำ disengagement จากดูแล CMHT) ตอนนี้มี disinvestment จำนวนมากในพระราชบัญญัติทีมในอังกฤษ หลายคนกำลังถูกปลดออก หรือเป็นแบบ "dilute" เพิ่มเติมของการกำหนดค่าใหม่รุ่นพระราชบัญญัติซึ่งสอดคล้องน้อยอย่างเคร่งครัดทำโมเดลความจงรักภักดี และส่งน้อยของคีย์ส่วนประกอบ [11] วิธีผสมที่รวมคุณสมบัติของพระราชบัญญัติและกรณีมาตรฐานจัดการได้รับความนิยมในบางประเทศในยุโรป ด้วยสุขภาพจิตคล้ายระบบสหราชอาณาจักร [12] แต่ไม่ทดลองการตรวจสอบประสิทธิภาพของพวกเขามีการดำเนินการวันที่ มีอภิปรายอย่างต่อเนื่องระหว่างประเทศว่าพระราชบัญญัติควร devolve รายไปกรณีทั่วไปรุ่นบริหารสหราชอาณาจักร [13-15] ชัดเจนแน่นอนคือ การลงทุนในทีมชุมชนที่เพียงพอได้ resourced ส่งหลักฐานใช้รักษา และจำเป็นต้องสนับสนุนผู้ที่มีปัญหาสุขภาพจิตรุนแรงซับซ้อนมากที่สุด เพิ่มเติมจำเป็นต้องระบุวิธีมีประสิทธิภาพมากที่สุดทางคลินิกที่สามารถทดลองดำเนินดีชุมชนประสบความสำเร็จสนับสนุนอยู่และผลระยะยาวที่เหมาะสมสำหรับกลุ่มนี้ว่านี่คือพระราชบัญญัติดั้งเดิมหรือรุ่นอื่น ๆ ของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์แรกของเราพบว่ากลุ่มสุ่มเริ่มต้น (ACT หรือ CMHT) ไม่ได้
ทางสถิติอย่างมีนัยสำคัญที่เกี่ยวข้องกับวันที่เตียงผู้ป่วยทั้งหมดในช่วงระยะเวลา 10 ปี (ดู
ตารางที่ 2) แต่บรรดาผู้ที่ยังคงอยู่กับการดูแลหรือโอนให้กระทำหรือนิติวิทยาศาสตร์
บริการในช่วง 10 ปี (เปลี่ยนกลุ่มตัวแปร 1) ใช้มากขึ้นวันที่ผู้ป่วยในเฉลี่ย
กว่าบรรดาผู้ที่อยู่ภายใต้การดูแล CMHT โอนจากการกระทำเพื่อ CMHT หรือไม่ก็ถูก
ปล่อยออกมาเพื่อดูแลหลัก (เปลี่ยนกลุ่มตัวแปร 0) ได้รับผู้ป่วยในวันมากขึ้น
ก่อนที่จะมีการสุ่มยังเกี่ยวข้องกับจำนวนที่สูงขึ้นของผู้ป่วยในวันตลอดระยะเวลา 10
ปีที่ผ่านมา.
ตารางที่ 2 การถดถอยเชิงเส้นที่มีสมการทั่วไปประมาณของวันที่ผู้ป่วยทั้งหมด
ที่ใช้ในช่วง 10 ปีหลังจากการสุ่มเป็นปฏิกิริยาการศึกษา
ค่าสัมประสิทธิ์ Bootstrap SE พี 95% CI
สุ่มที่จะทำหน้าที่ -34.61 51.16 (-179.30, 110.09) 0.639
Stayed มีหรือโอนไปยัง ACT 223.01 71.38 (83.10, 362.92) 0.002
วันผู้ป่วยก่อนที่จะมีการสุ่ม 0.19 0.072 (0.05, 0.33) 0.009
ไม่มีผลทางสังคมการประเมิน 10 ปีติดตามที่เกี่ยวข้องกับการรักษา
กลุ่มที่ 36 เดือนหรือเปลี่ยนในกลุ่มการรักษาจาก 36 เดือนถึง 10 ปี (ดูตารางที่ 3).
ตารางที่ 3 การถดถอยโลจิสติก: ผลทางสังคมที่ 10 ปีติดตามสำหรับผู้เข้าร่วมการ
ศึกษา REACT
ราคาต่อรองอัตราส่วน 95% CI P
ลูกจ้าง / คอร์ส / สังคม / การพักผ่อน
ACT ที่ 36 เดือน 1.05 (0.53, 2.08) 0.88
Stayed มีหรือโอนไปยัง ACT (36 เดือนถึง 10 ปีหลังจากการสุ่ม) 0.62 (0.31, 1.25) 0.18
ติดต่อครอบครัว
ACT ที่ 36 เดือน 1.65 (0.82, 3.32) 0.16
Stayed มีหรือโอนไปยัง ACT (36 เดือนถึง 10 ปีหลังจากการสุ่ม) 1.10 (0.53, 2.26) 0.81
สองปัจจัยที่พบว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับการอยู่ใน ACT หรือการดูแลทางนิติเวชที่ 10 ปี.
เหล่านั้น สุ่มให้ ACT เดิมมีแนวโน้มที่จะยังคงอยู่ในการกระทำหรืออยู่ในทางนิติเวช
การดูแลที่ 10 ปีกว่าที่จัดสรรให้กับการดูแล CMHT เดิม (OR 2.89, 95% CI 1.49-5.60,
p = 0.002) บรรดาผู้ที่อยู่ในการสั่งซื้อการรักษาชุมชน (CTO) ที่ 10 ปีที่ติดตาม
มีแนวโน้มที่จะอยู่ภายใต้การกระทำหรือการดูแลทางนิติเวชที่จุดกว่าผู้ที่ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องนี้
ผู้บริหารระดับสูง (OR 6.39, 95% CI 2.98-13.70 พี <0.001).
อธิบายและข้อสรุปที่
เราพบว่าไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในปี 10 ผลสำหรับผู้เข้าร่วมการศึกษา REACT.
ค้นพบของเราจึงเห็นด้วยกับผลการเดิมของเราที่ 18 เดือนและ 36 เดือน หลังจาก
ศึกษาเดิมสิ้นสุดวันที่ทีม ACT อย่างต่อเนื่องที่จะได้รับผู้ป่วยจากเดิม
ตัวอย่างศึกษาปฏิกิริยาที่ได้รับการจัดสรรให้กับการดูแล CMHT ซึ่งเป็นความต้องการที่ซับซ้อน
(ยากที่จะมีส่วนร่วมในการรักษาและต้องรับสมัครเกิดขึ้นอีกเนื่องจากความรุนแรงของ
อาการและความเสี่ยงของพวกเขา ) และการถ่ายโอนหรือปล่อยคนที่เคยมีความเสถียร นี้
อาจจะอธิบายว่าทำไมการใช้เตียงผู้ป่วยในที่สูงสำหรับผู้ที่ยังคงอยู่กับ / โอน
ที่จะทำหน้าที่ในช่วง 10 ปีเมื่อเทียบกับผู้ที่ยังคงอยู่กับ / โอนไป CMHT นี้
ได้รับการสนับสนุนต่อไปโดยการค้นพบของเราว่าหนึ่งในสองปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการอยู่ภายใต้
ทีม ACT ที่ 10 ปีที่ได้รับการที่ผู้บริหารระดับสูง อีกทางเลือกหนึ่งทีม ACT อาจจะมากขึ้น
มีแนวโน้มที่จะยอมรับผู้ป่วยของพวกเขาที่จะใช้ CTOs และดูให้บริการทางนิติวิทยาศาสตร์กว่า
CMHTs แต่ให้ที่เกณฑ์ในการเข้ารับการรักษาในกรุงลอนดอนภายในอยู่ในระดับสูงและ
ทีม ACT ไม่ถือความรับผิดชอบ gatekeeping สำหรับการสมัครเข้าเพื่อผู้ป่วยหรือนิติวิทยาศาสตร์
บริการนี้ดูเหมือนว่าไม่น่า (gatekeeping ของการรับสมัครการให้บริการผู้ป่วยในทั่วไปคือ
ความรับผิดชอบของความละเอียดของวิกฤตในท้องถิ่น ทีมงานและการรับสมัครการให้บริการทางนิติวิทยาศาสตร์จะ
กำกับโดยปกติระบบยุติธรรมทางอาญาหรือตกลงกันหลังจากที่ประเมินโดยนิติวิทยาศาสตร์
จิตแพทย์) แต่มันเป็นไปได้ว่าการค้นพบว่ากลุ่มที่สุ่มจะทำหน้าที่เดิม
มีแนวโน้มที่จะยังคงอยู่ในการกระทำหรืออยู่ในการดูแลทางนิติเวชที่ 10 ปีที่ติดตามจะได้
รับเนื่องจากการเป็นพนักงาน ACT ไม่เต็มใจที่จะปล่อยลูกค้าที่พวกเขามีการจัดการเพื่อมีส่วนร่วม
ด้วย .
การศึกษาครั้งนี้มีข้อ จำกัด ที่สำคัญที่จะต้องพิจารณาเมื่อแปล
ผล เก็บรวบรวมข้อมูลจากบันทึกกรณีและดังนั้นจึงขึ้นอยู่กับคุณภาพของ
การบันทึกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยเจ้าหน้าที่ อย่างไรก็ตามข้อมูลของเราเกี่ยวกับการใช้บริการผู้ป่วยมีแนวโน้มที่จะ
มีความถูกต้องอันเนื่องมาจากโครงสร้างพื้นฐานการบริหารมากในพลุกพล่านที่เป็นหลัก
มุ่งเน้นไปที่การรับเข้าและการบันทึกข้อมูลการปล่อยและข้อกำหนดทางกฎหมายสำหรับการนี้สำหรับ
ผู้ป่วยที่ถูกคุมขัง เนื่องจากสัดส่วนที่สูงมากของผู้ป่วยในการศึกษาครั้งนี้ได้รับโดยไม่ได้ตั้งใจ
เข้ารับการรักษาก็มีเหตุผลที่จะคิดว่าข้อมูลเหล่านี้มีประสิทธิภาพ ในทำนองเดียวกันความจำเป็นสำหรับการ
แพทย์เพื่อให้แน่ใจว่าการบันทึกที่ถูกต้องของการเกิดอุบัติเหตุที่มีความเสี่ยงหมายความว่าข้อมูลของเราในเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์
นอกจากนี้ยังมีแนวโน้มที่จะมีความน่าเชื่อถือ อย่างไรก็ตามการบันทึกข้อมูลเกี่ยวกับผลลัพธ์ที่สังคมไม่ได้
อยู่ภายใต้การตรวจสอบข้อเท็จจริงดังกล่าวและใกล้มันจึงเป็นไปได้ว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ถูกบันทึกไว้เป็น
อย่างถูกต้องในหมายเหตุกรณี ดังนั้นเราจึงอาจจะมีการประเมินกำไรทางสังคมที่ผู้ป่วย
ทำ แต่เรามีเหตุผลที่จะสงสัยว่าข้อมูลนี้จะได้รับการบันทึกไม่
แตกต่างจากการกระทำและพนักงาน CMHT ข้อ จำกัด ต่อไปคือว่าการศึกษาได้รับการดำเนินการใน
พื้นที่หนึ่งของลอนดอนเหนือและผลจึงอาจไม่ได้พูดคุยกับการตั้งค่าอื่น ๆ และ
บริบทบริการ [10].
ค้นพบของเราไม่ควรจะตีความว่าเป็นหลักฐานแน่ชัดว่าการกระทำจะเกิดขึ้นหรือไม่
"การทำงาน "แต่พวกเขาจะเน้นงานที่ยากหันหน้าไปทางทีมการกระทำและความต้องการอย่างต่อเนื่องสำหรับ
บริการผู้เชี่ยวชาญสำหรับคนที่มีความรุนแรงอีกต่อปัญหาสุขภาพจิตในระยะ ในการรักษา
ด้วยสมมติฐานเดิมของเราก็จะปรากฏว่าหลังจากการพิจารณาคดีสิ้นสุดวันที่ทีม ACT
คนค้างจ่ายอย่างต่อเนื่องกับโรคจิตที่ซับซ้อน ประมาณหนึ่งในสี่ของผู้ที่มีพื้นเพมา
จัดสรรให้กับการดูแล CMHT โอนที่จำเป็นในการทำหน้าที่ นอกจากนี้ประมาณหนึ่งในสามของผู้
จัดสรรเดิมที่จะทำหน้าที่ไม่ได้มีเสถียรภาพเพียงพอสำหรับการถ่ายโอนไป CMHT หรือหลัก
ดูแล ACT ทีมยังมีการที่ลูกค้าใหม่ที่ไม่ได้มีส่วนร่วมใน
การศึกษาเดิม REACT แต่ผู้ที่ผ่านเกณฑ์เดิม (ผู้ใช้สูงในการดูแลผู้ป่วยที่มีการ
กำเริบหลุดพ้นจากการดูแล CMHT) ตอนนี้จะมีมากใน disinvestment ACT
ทีมในอังกฤษ; จำนวนมากที่มีการยกเลิกหรือการยกเครื่องเป็นมากกว่า "เจือจาง" รุ่น
รุ่น ACT ซึ่งปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดเพื่อน้อย ACT จงรักภักดีรูปแบบและให้น้อยลงของ
องค์ประกอบที่สำคัญ [11] วิธีไฮบริดที่รวมคุณสมบัติของการกระทำและกรณีมาตรฐาน
การจัดการเป็นที่นิยมในบางประเทศในยุโรปที่มีระบบสุขภาพจิตคล้ายกับ
สหราชอาณาจักร [12] แต่การทดลองที่ไม่มีการตรวจสอบประสิทธิภาพของพวกเขาได้รับการดำเนินการถึงวันที่ มี
การอภิปรายระหว่างประเทศอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับว่า ACT ควรตกกลับไปที่กรณีทั่วไปมากขึ้น
รูปแบบการจัดการในสหราชอาณาจักร [13-15] แน่นอนเป็นสิ่งที่ชัดเจนคือการลงทุนว่าใน
ทีมชุมชนที่มีทรัพยากรมากพอที่จะส่งมอบหลักฐานการรักษาและ
การสนับสนุนให้กับผู้ที่มีความซับซ้อนมากที่สุดอย่างรุนแรงปัญหาสุขภาพจิตจะต้อง นอกจากนี้
การทดลองดำเนินการที่ดีมีความจำเป็นที่จะระบุวิธีการที่มีประสิทธิภาพทางคลินิกมากที่สุดที่สามารถ
รองรับการใช้ชีวิตในชุมชนที่ประสบความสำเร็จและผลลัพธ์ที่ดีที่สุดในระยะยาวสำหรับกลุ่มนี้
ว่านี้ก็คือการทำแบบดั้งเดิมหรือรูปแบบอื่น ๆ ของการดูแล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิเคราะห์ครั้งแรกของเรา พบว่า กลุ่ม randomisation เริ่มต้น ( พระราชบัญญัติหรือ cmht ) ไม่ได้
อย่างมีนัยสำคัญทาง สถิติที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยในเตียงวันรวมระยะเวลา 10 ปี ( ดู
ตารางที่ 2 ) อย่างไรก็ตาม ผู้ที่ดูแลอยู่ด้วย หรือย้ายไปทำหรือบริการนิติเวช
ในช่วง 10 ปี ( เปลี่ยนตัวแปรกลุ่ม 1 ) ใช้ต่อวันเฉลี่ย
มากกว่าผู้ที่ยังคงอยู่ภายใต้การดูแล cmht ย้ายจาก พ.ร.บ. cmht หรือ
ออกไปปฐมภูมิ ( เปลี่ยนแปลงตัวแปรกลุ่ม 0 ) เคยเป็นผู้ป่วยในวันมากขึ้น
ก่อน randomisation ยังเกี่ยวข้องกับจำนวนที่สูงของผู้ป่วยในวันมากกว่า 10 ปี
.
ตารางที่ 2 สรุปประมาณการสมการการถดถอยเชิงเส้นกับผู้ป่วยในวัน
รวมใช้มากกว่า 10 ปีหลังจาก randomisation เข้าไปตอบสนองการศึกษา
สัมประสิทธิ์บูเซ 95% CI P
( แสดงผล 34.61 − ( − 179.30 110.09 0.639
, ) อยู่ด้วย หรือโอนให้ทำ 223.01 71.38 ( 83.10 362.92 , ) 0.002
ผู้ป่วยในวัน ก่อน randomisation 0.19 0.072 ( 0.05 มีค่าเท่ากับ
) ไม่มี ผลการประเมินการติดตามผลทางสังคมที่เกี่ยวข้องกับการรักษา
10 ปีกลุ่มที่ 36 เดือน หรือเปลี่ยนกลุ่มจาก 36 เดือน 10 ปี ( ดูตารางที่ 3 )
3 ตารางถดถอยโลจิสติก : ผลลัพธ์ทางสังคมที่ 10 ปีการติดตามผู้เข้าร่วมการศึกษา

มีอัตราส่วนความน่าจะเป็น 95% CI P
3
/ หลักสูตร / ทำ / สันทนาการสังคมที่ 36 เดือน 1.05 ( 0.53 , 2.08 ) 0.88
อยู่หรือย้ายไปทำ ( 36 เดือนถึง 10 ปี หลังจาก randomisation ) 0.62 ( 0.5 , 1.25 )
.
ติดต่อครอบครัวทำที่ 36 เดือน 1.65 ( 0.82 , 3.32 ) 0.16
อยู่หรือย้ายไปทำ ( 36 เดือนถึง 10 ปี หลังจาก randomisation ) 1.10 ( 0.53 , 2.26 ) 0.81
2 ปัจจัย พบว่ามีการเกี่ยวข้องกับการกระทำหรือการดูแลทางนิติวิทยาศาสตร์ที่ 10 ปี ผู้ที่สามารถทำ
เดิมสูง มากกว่าที่จะอยู่ในพระราชบัญญัติหรืออยู่ในการดูแลนิติ
ที่ 10 ปี กว่าที่การดูแล cmht เดิม ( หรือ 289 , 95% CI 1.49 เพื่อ 5.60
P = 0.002 ) คนที่อยู่ในชุมชน เพื่อการรักษา ( CTO )
ติดตาม 10 ปีมีแนวโน้มที่จะอยู่ภายใต้กฎหมายหรือนิติที่ดูแลจุดนี้มากกว่าผู้ที่ไม่มีบน
CTO ( หรือ 6.39 , 95% CI 2.98 13.70 , p < 0.001 ) การอภิปรายและสรุป

เราไม่พบความแตกต่าง 10 ปีสำหรับผู้เข้าร่วมของผลตอบสนองการศึกษา .
การศึกษาของเราจึงเห็นด้วยกับผลของเราก่อนหน้านี้ ที่ 18 เดือน และ 36 เดือน หลังจากศึกษาจบแล้ว
ต้นฉบับพระราชบัญญัติ ทีมยังคงได้รับผู้ป่วยจากเดิม
ตอกกลับ กลุ่มตัวอย่างที่ได้รับการจัดสรรเพื่อ cmht ดูแล ซึ่งต้องมีความซับซ้อน
( ยากที่จะมีส่วนร่วมในการรักษาและต้องดำเนินการรับสมัคร เนื่องจากความรุนแรงของ
ของอาการและความเสี่ยง ) และย้ายหรือปลดใครมีความเสถียร . นี้อาจอธิบายได้ว่าทำไมใช้เตียงผู้ป่วยใน
ที่สูงขึ้นสำหรับผู้ที่ยังคงอยู่กับ / โอน
ทำในช่วง 10 ปี เมื่อเทียบกับผู้ที่ยังคงมี / โอน cmht . นี้
การสนับสนุนเพิ่มเติมโดยการค้นหาของเราที่หนึ่งของทั้งสองปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการอยู่ใต้
ทีมที่ทำ 10 ปี ถูกบนเว็บไซต์ . อีกวิธีหนึ่งคือ ทีมกฎหมายบางทีมากกว่า
มีแนวโน้มที่จะยอมรับผู้ป่วย เพื่อใช้ ctos และเรียกพวกเขาให้บริการทางนิติเวชมากกว่า
cmhts . อย่างไรก็ตาม ระบุว่า เกณฑ์เข้าในในกรุงลอนดอนเป็นที่สูงและที่
พระราชบัญญัติทีมไม่ถือความรับผิดชอบสำหรับการรักษาปัญหาการรับสมัครหรือนิติ
บริการนี้ดูเหมือนว่าไม่น่าจะ ( ปัญหาของการรับสมัครเพื่อผู้ป่วยในทั่วไป
ความรับผิดชอบของทีมการแก้ปัญหาวิกฤติท้องถิ่นและสมัครบริการนิติเวช
มักจะกำกับโดยระบบยุติธรรมทางอาญา หรือตกลงกันภายหลังการประเมินโดยนักจิตวิทยานิติเวช
) อย่างไรก็ตาม พบว่า ผู้ที่สามารถเป็นไปได้ว่าพระราชบัญญัติเดิม
มีแนวโน้มมากขึ้นที่จะอยู่ในพระราชบัญญัติหรืออยู่ในการดูแลติดตามผลนิติเวชที่ 10 ปีจะได้รับเนื่องจากกฎหมาย
เจ้าหน้าที่จะไม่เต็มใจที่จะปล่อยลูกค้าที่พวกเขามีการจัดการเพื่อดึงดูด
.
การศึกษานี้มีข้อ จำกัด ที่สำคัญที่ต้องพิจารณาเมื่อการตีความ
ผลลัพธ์ เก็บรวบรวมข้อมูลจากบันทึกนี้และดังนั้นจึงขึ้นอยู่กับคุณภาพของการบันทึกเหตุการณ์โดย
พนักงานอย่างไรก็ตาม ข้อมูลที่เราใช้บริการผู้ป่วยในมีแนวโน้มที่จะ
ถูกต้องเนื่องจากโครงสร้างพื้นฐานการบริหารเป็นอย่างมากใน NHS ที่เป็นหลัก
เน้นเข้าและบันทึกข้อมูลผู้ป่วยและความต้องการทางกฎหมายสำหรับ
กักตัวผู้ป่วย เนื่องจากมีสัดส่วนสูงมากของผู้ป่วย ในการศึกษาครั้งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจ
ยอมรับ มันมีเหตุผลที่จะสมมติว่าข้อมูลเหล่านี้จะแข็งแกร่งในทำนองเดียวกันความต้องการเพื่อให้แน่ใจว่าบันทึกถูกต้อง
( เหตุการณ์ความเสี่ยงหมายความว่าข้อมูลบน
เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ก็น่าจะเชื่อถือได้ อย่างไรก็ตาม การบันทึกข้อมูลผลทางสังคมไม่ได้
เรื่องเช่นการตรวจสอบปิด ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่า คนเหล่านี้ไม่ได้ถูกบันทึกไว้เป็น
ถูกต้องในกรณี หมายเหตุเราจึงอาจจะต้องประเมินว่าผู้ป่วย
ทำให้สังคมได้รับ แม้ว่าเราไม่มีเหตุผลที่จะสงสัยว่าข้อมูลนี้จะได้รับการบันทึกที่แตกต่างจากกฎหมายและเจ้าหน้าที่ cmht
. ข้อเพิ่มเติมคือ ได้ดำเนินการใน
พื้นที่หนึ่งของลอนดอนเหนือและผลลัพธ์จึงอาจไม่กล่าวสรุปการตั้งค่าอื่น ๆ และบริบทบริการ

[ 10 ]การค้นพบของเราไม่ควรถูกตีความว่าเป็นหลักฐานที่แสดงไม่หรือไม่
" งาน " แต่จะเน้นงานยากกับทีม และต้องกระทำอย่างต่อเนื่อง
บริการสำหรับผู้ที่มีปัญหาสุขภาพจิตรุนแรงในระยะยาว . ในการรักษา
สมมติฐานเดิมของเรา ปรากฎว่าหลังจากทดลองเสร็จแล้ว ทำเป็นทีม
อย่างต่อเนื่องค้างคนโรคจิตซับซ้อน ประมาณหนึ่งในสี่ของผู้จัดสรรเดิม
cmht ดูแลต้องย้ายไปทำ นอกจากนี้ ประมาณหนึ่งในสามของผู้จัดสรรทำ
เดิมไม่เพียงพอสำหรับการปรับ cmht หรือการดูแล

การแสดงทีมยังรับลูกค้าใหม่ที่ไม่ได้เข้าร่วมใน
เดิมตอบสนองการศึกษาแต่ที่ตรงตามเงื่อนไขเดิม ( ผู้ใช้สูงของการดูแลผู้ป่วยในกับ
กำเริบความเป็นอิสระจากการดูแล cmht ) ขณะนี้มีมากทีมทำ
disinvestment ในอังกฤษ หลายจะถูกยุบหรือ reconfigured เป็นมากกว่า " เจือ " รุ่นของ
พระราชบัญญัติแบบยึดน้อยแสดงความจงรักภักดีรูปแบบอย่างเคร่งครัดและให้น้อยลงของ
ส่วนประกอบหลัก [ 11 ]ลูกผสมที่รวมคุณสมบัติของวิธีการและกฎหมายการจัดการกรณี
มาตรฐานเป็นที่นิยมในบางประเทศในยุโรปด้วยระบบสุขภาพจิตคล้ายกับ
UK [ 12 ] แต่ไม่มีการตรวจสอบประสิทธิภาพของพวกเขาได้รับการตรวจสอบจากวันที่ มีการอภิปรายอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับว่าพระราชบัญญัติ
นานาชาติควรถ่ายโอนกลับไปที่ทั่วไปมากขึ้นกรณีการจัดการรูปแบบในสหราชอาณาจักร [ 9 ]สิ่งที่แน่นอนชัดเจนคือการลงทุนในทีมงาน
ชุมชนอย่างเพียงพอเพื่อให้ผู้อื่นใช้หลักฐานสนับสนุนและการรักษา
ที่มีความซับซ้อนรุนแรงที่สุดปัญหาสุขภาพจิตเป็นสิ่งจำเป็น ทำการทดลองเพิ่มเติม
ดีจะต้องระบุวิธีการทางการแพทย์ที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดที่สามารถ
สนับสนุนชุมชนที่อยู่อาศัยที่ประสบความสำเร็จในระยะยาวและผลสำหรับกลุ่มนี้ ไม่ว่าจะเป็นผ่านกฎหมาย
แบบดั้งเดิมหรือรุ่นอื่น ๆของการดูแล