The unnamed speaker of the poem sit

The unnamed speaker of the poem sits by himself in his house on a stormy night. Porphyria, his lover, arrives out of the rain, starts a fire in the fireplace, and takes off her dripping coat and gloves. She sits down to snuggle with the speaker in front of the fire and pulls his head down to rest against her shoulder. The speaker realizes for the first time how much Porphyria loves him. So…he strangles her with her hair. Then he opens her eyes, unwraps the hair from her neck, and spends the rest of the night cuddling with her corpse.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลำโพงที่มาของกลอนอยู่เองในบ้านของเขาในคืนที่พายุ Porphyria ชื่นชอบ มาจากฝน เริ่มไฟในเตาไฟ และใช้เวลาของเธอแฉะเสื้อคลุมและถุงมือ เธออยู่ลงแนบกับลำโพงหน้าไฟ และดึงศีรษะลงอิงไหล่ของเธอ ผู้ตระหนักเป็นครั้งแรกจำนวน Porphyria รักเขา So...he หยุดเธอกับผมเธอ แล้วเปิดตาของเธอ unwraps ผมจากคอของเธอ และใช้ส่วนเหลือของ cuddling คืนกับศพของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลำโพงชื่อของบทกวีด้วยตัวเองนั่งอยู่ในบ้านของเขาในคืนที่มีพายุ porphyria, คนรักของเขามาจากฝนเริ่มไฟในเตาผิงและจะปิดเสื้อหยดและถุงมือของเธอ เธอนั่งลงไปคลอเคลียกับลำโพงในด้านหน้าของไฟและดึงหัวของเขาลงไปที่ส่วนที่เหลือกับไหล่ของเธอ ลำโพงตระหนักเป็นครั้งแรกเท่าใด porphyria รักเขา ดังนั้น ... เขาบีบคอเธอกับผมของเธอ จากนั้นเขาก็เปิดตาของเธอ unwraps ผมมาจากลำคอของเธอและใช้เวลาที่เหลือของคืนกอดกับศพของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลำโพงที่ไม่มีชื่อของบทกวีนั่งอยู่คนเดียวในบ้านเขาในคืนที่พายุ พอร์ไฟเรีย คนรักของเขาจะมาถึงจากฝนเริ่มจุดไฟในเตาผิง และถอดซิบเสื้อและถุงมือ เธอนั่งคลอเคลียกับลำโพงในด้านหน้าของไฟและดึงศีรษะลงไปพิงไหล่เธอ ผู้พูดตระหนักถึงครั้งแรกเท่าใดควันรักเขาดังนั้น . . . . . . . เขาบีบคอเธอกับผมของเธอ แล้วเขาจะเปิดดวงตา ของเหมียวขนจากคอของเธอและใช้เวลาที่เหลือของคืนกอดกับศพของเธอ .