The essence of this poem is struggl

The essence of this poem is struggling to survive; pressing on to live as long as you can in the face of death, even if it means suffering.

As many have written here, it appears that Thomas is writing this prototypical villanelle ode to his sickly, dying father. Thomas reveals this to the reader in the very last stanza when he writes:

And you, my father, there on the sad height,Curse, bless, me now with your fierce tears, I pray...

However, Thomas himself lived a life wrought with pain and struggle. He suffered from neuroticism and mental illness from an early age. He also barely made ends meat as a writer. He and his family were regularly on the cusp of poverty, and he would write letters to fellow writers like T.S. Elliot, soliciting money.

When he wrote this poem in 1947, he was struggling with severe alcoholism and was in the midst of an unhappy marriage. His talent and celebrity were at their peak, but he wasn't rewarded financially. He was toiling as a frequent guest reader on BBC Radio. While the amount of airtime helped him gain a healthy following in London, his managers never gave him a staff job, citing his alcoholism as the reason.

To summarize, the theme of this poem applies to Thomas and his father. Both were struggling to survive.

Do not go gentle into that good night

Don't succumb to the peaceful release of death.

Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.

Struggle against death, referred to here as "the dying of the light."

Dylan connects all men together--wise men, good men, wild men--by writing that they all will face death. When they do, he urges them to fight--"rage"--for more life, rather than gracefully slipping into darkness. No matter what these men have done with their life, good or bad, they shouldn't give up the struggle for more.

This poem was featured prominently in the sci-fi movie Interstellar, written by Jonathan and Christopher Nolan. Appropriately, the movie is about mankind's struggle to overcome imminent extinction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สาระสำคัญของบทกวีนี้จะดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด; กดที่จะมีชีวิตอยู่ได้นานเท่าที่คุณสามารถในการเผชิญกับความตายถึงแม้ว่ามันจะหมายถึงความทุกข์ทรมาน. เป็นจำนวนมากได้เขียนนี่ก็ปรากฏว่าโทมัสคือการเขียนบทกวีเคี่ยวเข็ญนี้แม่บทเพื่อสุขภาพ, พ่อของเขาตาย โทมัสเผยให้เห็นนี้ไปยังผู้อ่านในบทสุดท้ายเมื่อเขาเขียน: และคุณพ่อของฉันมีความสูงเศร้าคำสาปให้พรฉันตอนนี้ด้วยน้ำตาที่รุนแรงของคุณผมขออธิษฐาน ... แต่โทมัสตัวเองอาศัยอยู่ชีวิต กระทำด้วยความเจ็บปวดและการต่อสู้ เขาได้รับความเดือดร้อนจากความมั่นคงในอารมณ์และความเจ็บป่วยทางจิตจากอายุต้น นอกจากนี้เขายังทำแทบจะไม่จบลงเนื้อในฐานะนักเขียน เขาและครอบครัวของเขาเป็นประจำบนยอดของความยากจนและเขาจะเขียนจดหมายถึงเพื่อนนักเขียนเช่น TS เอลเลียตเรี่ยไรเงิน. เมื่อเขาเขียนบทกวีนี้ในปี 1947 เขากำลังต่อสู้กับโรคพิษสุราเรื้อรังรุนแรงและกำลังอยู่ในระหว่างการแต่งงานที่ไม่มีความสุข . ความสามารถและมีชื่อเสียงของเขาเป็นที่จุดสูงสุดของพวกเขา แต่เขาไม่ได้รับผลตอบแทนทางการเงิน เขาได้รับการ toiling เป็นผู้อ่านแขกประจำในวิทยุบีบีซี ในขณะที่ปริมาณของเวลาออกอากาศช่วยให้เขาได้รับต่อไปนี้จะมีสุขภาพดีในลอนดอนผู้จัดการของเขาไม่เคยให้เขาทำงานพนักงานอ้างของเขาเป็นโรคพิษสุราเรื้อรังเหตุผล. เพื่อสรุปรูปแบบของบทกวีนี้นำไปใช้กับโทมัสและพ่อของเขา ทั้งสองได้รับการดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด. อย่าไปอ่อนโยนลงในคืนที่ดีอย่ายอมจำนนต่อการเปิดตัวของการเสียชีวิตที่เงียบสงบ. อายุเก่าควรจะเผาไหม้และคลั่งที่ใกล้ชิดของวัน. โกรธโกรธกับการตายของแสงต่อสู้กับความตาย". การตายของแสง" หมายถึงที่นี่ในฐานะดีแลนเชื่อมต่อมนุษย์ทุกคนร่วมกัน- คนฉลาดคนดีคนป่า - โดยการเขียนว่าพวกเขาทั้งหมดจะต้องเผชิญกับความตาย เมื่อพวกเขาทำเขาเรียกร้องให้พวกเขาต่อสู้ - "ความโกรธ" - สำหรับชีวิตมากขึ้นมากกว่าการลื่นไถลได้อย่างสง่างามในความมืด ไม่ว่าสิ่งที่คนเหล่านี้ได้ทำกับชีวิตของพวกเขาดีหรือไม่ดีที่พวกเขาไม่ควรจะให้ขึ้นต่อสู้เพื่อเพิ่มเติม. the กลอนบทนี้เป็นจุดเด่นเด่นในภาพยนตร์ Sci-Fi ดวงดาวเขียนโดยโจนาธานโนแลนและคริส เหมาะสมเป็นภาพยนตร์เกี่ยวกับการต่อสู้ของมนุษย์ที่จะเอาชนะใกล้สูญพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สาระสําคัญของกลอนบทนี้ คือ ดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด ; การกดที่จะอยู่ตราบเท่าที่คุณสามารถในการเผชิญกับความตาย แม้จะทุกข์ . . .

เป็นจำนวนมากได้เขียนที่นี่ ปรากฏว่า โทมัส เขียนบทกวีแบบวิลลาแนลนี้เขาป่วย ตาย พ่อ โทมัส เปิดเผยเรื่องนี้กับผู้อ่านในบาทสุดท้ายเมื่อเขาเขียน :

และคุณ พ่อ มีความสูง เศร้า คำสาป , อวยพร ,ฉันกับน้ำตาที่รุนแรงของคุณผมขออธิษฐาน . . . . . . .

แต่โทมัสตัวเองมีชีวิตที่หงุดหงิดกับความเจ็บปวดและการต่อสู้ เขาได้รับความทรมานจากความเจ็บป่วยทางจิตและทางสถิติจากอายุต้น เขายังแทบจะทำเนื้อสิ้นสุดการเป็นนักเขียน เขาและครอบครัวของเขาอยู่เป็นประจำใน cusp ของความยากจน และเขาก็จะเขียนจดหมายถึงเพื่อนผู้เขียนชอบครับ เอลเลียต , ล่อลวงเงิน

เมื่อเขาเขียนกลอนนี้ครั้งแรกเขาต่อสู้กับโรคที่รุนแรงและอยู่ในท่ามกลางของการแต่งงานไม่มีความสุข พรสวรรค์ของเขาและดาราอยู่ที่จุดสูงสุดของพวกเขา แต่เขาไม่ได้รางวัลทางการเงิน เขากำลังทำงานเป็นผู้อ่านผู้เข้าพักที่พบบ่อยเกี่ยวกับวิทยุบีบีซี ในขณะที่ปริมาณของเวลาช่วยเขาได้รับต่อสุขภาพในลอนดอน , ผู้จัดการของเขาไม่เคยให้เจ้าหน้าที่งานกล่าวถึงการติดสุราของเขาเป็นเหตุผล

สรุปรูปแบบของบทกวีนี้ใช้กับโทมัสและพ่อของเขา ทั้งดิ้นรนเพื่ออยู่รอด

ไม่ได้ไปว่าราตรีสวัสดิ์อ่อนโยนลง

ไม่ยอมให้ปล่อยสงบตาย

อายุควรเผาและเรฟที่ปิดของวัน ;
โกรธ , โกรธกับความตายของแสง

การต่อสู้กับความตาย เรียกว่าที่นี่เป็น " ความตายของแสง " .

ดีแลน เชื่อมต่อทุกคนร่วมกัน -- คนฉลาดดี ผู้ชายป่า . . . ที่เขียนว่าพวกเขาจะเผชิญกับความตาย เมื่อพวกเขารู้ เขาเรียกร้องให้พวกเขาต่อสู้ -- " ความโกรธ " . . . สำหรับชีวิตมากขึ้น แทนที่จะได้ลื่นไถลลงในที่มืด ไม่ว่าสิ่งที่คนเหล่านี้ได้กระทำในชีวิตของพวกเขา ดี หรือ ไม่ดี ก็ไม่ควรล้มเลิกการต่อสู้มากขึ้น

กลอนนี้เป็นจุดเด่นในหนังแนววิทยาศาสตร์ดวงดาวชัดเจน เขียนโดย โจนาธาน และ คริสโตเฟอร์ โนแลนอย่างเหมาะสม ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับมนุษย์ต่อสู้เอาชนะการสูญเสีย
ข