Mr. Speaker, Mr. Vice President, Me

Mr. Speaker, Mr. Vice President, Members of Congress, my fellow Americans:

Tonight marks the eighth year I’ve come here to report on the State of the Union. And for this final one, I’m going to try to make it shorter. I know some of you are antsy to get back to Iowa.

I also understand that because it’s an election season, expectations for what we’ll achieve this year are low. Still, Mr. Speaker, I appreciate the constructive approach you and the other leaders took at the end of last year to pass a budget and make tax cuts permanent for working families. So I hope we can work together this year on bipartisan priorities like criminal justice reform, and helping people who are battling prescription drug abuse. We just might surprise the cynics again.

But tonight, I want to go easy on the traditional list of proposals for the year ahead. Don’t worry, I’ve got plenty, from helping students learn to write computer code to personalizing medical treatments for patients. And I’ll keep pushing for progress on the work that still needs doing. Fixing a broken immigration system. Protecting our kids from gun violence. Equal pay for equal work, paid leave, raising the minimum wage. All these things still matter to hardworking families; they are still the right thing to do; and I will not let up until they get done.

But for my final address to this chamber, I don’t want to talk just about the next year. I want to focus on the next five years, ten years, and beyond.

I want to focus on our future.

We live in a time of extraordinary change – change that’s reshaping the way we live, the way we work, our planet and our place in the world. It’s change that promises amazing medical breakthroughs, but also economic disruptions that strain working families. It promises education for girls in the most remote villages, but also connects terrorists plotting an ocean away. It’s change that can broaden opportunity, or widen inequality. And whether we like it or not, the pace of this change will only accelerate.

America has been through big changes before – wars and depression, the influx of immigrants, workers fighting for a fair deal, and movements to expand civil rights. Each time, there have been those who told us to fear the future; who claimed we could slam the brakes on change, promising to restore past glory if we just got some group or idea that was threatening America under control. And each time, we overcame those fears. We did not, in the words of Lincoln, adhere to the “dogmas of the quiet past.” Instead we thought anew, and acted anew. We made change work for us, always extending America’s promise outward, to the next frontier, to more and more people. And because we did – because we saw opportunity where others saw only peril – we emerged stronger and better than before.

What was true then can be true now. Our unique strengths as a nation – our optimism and work ethic, our spirit of discovery and innovation, our diversity and commitment to the rule of law – these things give us everything we need to ensure prosperity and security for generations to come.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นายวาทีนายรองประธานสมาชิกสภาคองเกรส, เพื่อนของฉันคนอเมริกัน: คืนนี้นับเป็นปีที่แปดฉันมาที่นี่เพื่อรายงานเกี่ยวกับรัฐของสหภาพ และสุดท้ายนี้ผมจะพยายามที่จะทำให้มันสั้น ฉันรู้ว่าบางส่วนของคุณเป็น antsy ที่จะได้รับกลับไปที่ไอโอวา. ฉันยังเข้าใจว่าเพราะมันเป็นฤดูการเลือกตั้งที่คาดหวังสำหรับสิ่งที่เราจะประสบความสำเร็จในปีนี้อยู่ในระดับต่ำ แต่ถึงกระนั้นนายลำโพงผมขอขอบคุณวิธีการที่สร้างสรรค์และผู้นำคนอื่น ๆ เข้ามาในช่วงปลายปีที่ผ่านมาที่จะผ่านงบประมาณและทำให้การลดภาษีถาวรสำหรับครอบครัวที่ทำงาน ดังนั้นผมจึงหวังว่าเราสามารถทำงานร่วมกันในปีนี้ลำดับความสำคัญของพรรคเช่นการปฏิรูปกระบวนการยุติธรรมทางอาญาและช่วยให้คนที่กำลังต่อสู้กับยาเสพติด เราก็อาจจะแปลกใจชอบเย้ยหยันอีกครั้ง. แต่คืนนี้ผมต้องการที่จะไปง่ายในรายชื่อดั้งเดิมของข้อเสนอสำหรับปีหน้า ไม่ต้องกังวลฉันมีความอุดมสมบูรณ์จากการช่วยให้นักเรียนเรียนรู้การเขียนรหัสคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลเพื่อการรักษาพยาบาลสำหรับผู้ป่วย และฉันจะให้ผลักดันสำหรับความคืบหน้าในการทำงานที่ยังคงต้องการทำ แก้ไขระบบการตรวจคนเข้าเมืองเสีย ปกป้องเด็กของเราจากความรุนแรงปืน เท่ากับการจ่ายเงินสำหรับการทำงานเท่ากันจ่ายเงินออกเพิ่มค่าจ้างขั้นต่ำ ทุกสิ่งเหล่านี้ยังคงมีความสำคัญต่อครอบครัวทำงานหนัก; พวกเขายังคงสิ่งที่ถูกต้องที่จะทำ; และฉันจะไม่ยอมให้ขึ้นจนกว่าพวกเขาจะได้รับการกระทำ. แต่สำหรับที่อยู่สุดท้ายของฉันไปที่ห้องนี้ผมไม่ต้องการที่จะพูดคุยเพียงเกี่ยวกับในปีถัดไป ฉันต้องการที่จะมุ่งเน้นไปที่ห้าปีถัดไปสิบปีและเกิน. ฉันต้องการที่จะมุ่งเน้นไปที่อนาคตของเรา. เราอยู่ในเวลาของการเปลี่ยนแปลงที่ไม่ธรรมดา - การเปลี่ยนแปลงที่ก่อร่างใหม่วิธีการที่เรามีชีวิตอยู่วิธีที่เราทำงาน, โลกและของเรา สถานที่ในโลก มันเปลี่ยนแปลงที่สัญญาว่านวัตกรรมทางการแพทย์ที่น่าตื่นตาตื่นใจ แต่ยังหยุดชะงักทางเศรษฐกิจที่สายพันธุ์ครอบครัวที่ทำงาน มันสัญญาการศึกษาสำหรับสาว ๆ ในหมู่บ้านที่ห่างไกลมากที่สุด แต่ยังเชื่อมต่อผู้ก่อการร้ายวางแผนมหาสมุทรไป มันเปลี่ยนแปลงที่สามารถขยายโอกาสหรือขยายความไม่เท่าเทียมกัน และไม่ว่าเราจะชอบหรือไม่ก้าวของการเปลี่ยนแปลงนี้จะเร่ง. อเมริกาได้รับการผ่านการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่มาก่อน - สงครามและภาวะซึมเศร้าไหลบ่าเข้ามาของผู้อพยพคนงานต่อสู้เพื่อข้อตกลงที่ยุติธรรมและการเคลื่อนไหวที่จะขยายสิทธิมนุษยชน ทุกครั้งที่มีการผู้ที่บอกให้เรากลัวอนาคต ที่อ้างว่าเราสามารถกดเบรคในการเปลี่ยนแปลงสัญญาว่าจะเรียกคืนความรุ่งโรจน์ที่ผ่านมาถ้าเราเพียงแค่มีบางกลุ่มหรือความคิดที่ถูกคุกคามอเมริกาภายใต้การควบคุม และในแต่ละครั้งที่เราเอาชนะความกลัวเหล่านั้น เราไม่ได้ในคำพูดของลิงคอล์นเป็นไปตาม "ความประพฤติที่ผ่านมาที่เงียบสงบ." แต่เราคิดใหม่และทำหน้าที่อีกครั้ง เราได้ดำเนินการเปลี่ยนแปลงการทำงานสำหรับเราเสมอขยายสัญญาของอเมริกาออกไปด้านนอกเพื่อแดนต่อไปเพื่อให้ผู้คนมากขึ้น และเนื่องจากเราได้ - เพราะเรามองเห็นโอกาสที่คนอื่นเห็นเพียงอันตราย -. เราโผล่ออกที่แข็งแกร่งและดีขึ้นกว่าก่อนสิ่งที่เป็นความจริงแล้วสามารถเป็นจริงในขณะนี้ จุดแข็งที่ไม่ซ้ำกันของเราเป็นประเทศ - มองในแง่ดีของเราและจรรยาบรรณในการทำงาน, จิตวิญญาณของเราของการค้นพบและนวัตกรรมความหลากหลายและความมุ่งมั่นของเราที่จะปกครองด้วยกฎหมาย - สิ่งเหล่านี้ทำให้เรามีทุกอย่างที่เราต้องให้แน่ใจว่าความเจริญรุ่งเรืองและความปลอดภัยสำหรับรุ่นมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ท่านโฆษก , รองประธาน , สมาชิกของสภา , เพื่อนชาวอเมริกันของฉัน :

คืนนี้เป็นปีที่แปด ผมมาที่นี่เพื่อรายงานในรัฐของสหภาพ และสุดท้ายนี้ ฉันจะพยายามที่จะทำให้มันสั้นลง ผมรู้ว่าคุณกำลังโกรธกลับไอโอวา

ผมยังเข้าใจว่า เพราะการเลือกตั้งฤดูกาล คาดหวัง ว่าเราจะบรรลุในปีนี้จะต่ำ ยัง คุณลำโพง , ฉันขอขอบคุณที่สร้างสรรค์แนวทางและผู้นำอื่น ๆเอาเมื่อปลายปีที่แล้วเพื่อผ่านงบประมาณ และให้ลดภาษีถาวรที่ทำงานครอบครัว ดังนั้นผมหวังว่าเราจะทำงานด้วยกันในปีนี้ฝ่ายต่างๆเช่นการปฏิรูปความยุติธรรมทางอาญาและช่วยให้ผู้ที่กำลังต่อสู้กับยาเสพติดยา เราอาจจะแปลกใจ cynics อีก

แต่คืนนี้ฉันต้องการไปที่ง่ายในรายการแบบดั้งเดิมของข้อเสนอสำหรับปีต่อไป ไม่ต้องห่วง ผมมีเยอะ จากการช่วยให้นักเรียนเรียนรู้ที่จะเขียนรหัสคอมพิวเตอร์เพื่อปรับการรักษาทางการแพทย์สำหรับผู้ป่วย และผมจะคอยผลักดันความคืบหน้าในงานที่ต้องทำ การแก้ไขระบบตรวจคนเข้าเมืองเป็นเสีย การปกป้องเด็กจากความรุนแรงของปืน . งานเท่ากันจ่ายเท่ากันที่จ่ายออกไปการเพิ่มค่าจ้างขั้นต่ำ สิ่งเหล่านี้ยังสำคัญกับครอบครัวอย่างหนัก พวกเขายังคงเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่ต้องทำ และผมจะไม่ปล่อยจนกว่าพวกเขาจะทำ .

แต่สุดท้ายของฉันที่อยู่ห้องนี่ ผมไม่อยากจะพูดแค่ประมาณปีหน้า ฉันต้องการที่จะมุ่งเน้นในอีกห้าปี สิบกว่าปี

ฉันต้องการมุ่งเน้นอนาคตของเรา

เราอยู่ในเวลาของการเปลี่ยนแปลงที่พิเศษสำหรับ reshaping วิธีที่เราอาศัยอยู่ ที่เราทำงาน ดาวและสถานที่ของเราในโลกของเรา มันเปลี่ยนสัญญานวัตกรรมทางการแพทย์ที่น่าตื่นตาตื่นใจ แต่เศรษฐกิจหยุดชะงักเมื่อยางที่ครอบครัว มันสัญญาการศึกษาสำหรับเด็กผู้หญิงในหมู่บ้านที่ห่างไกลมาก แต่ยังเชื่อมต่อผู้ก่อการร้ายวางแผนมหาสมุทรทันทีมันเปลี่ยนที่สามารถขยายโอกาส หรือ เบิกความไม่เท่าเทียมกัน . และไม่ว่าเราจะชอบมันหรือไม่ จังหวะของการเปลี่ยนแปลงนี้จะเร่ง

อเมริกาได้ผ่านการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ก่อนสงคราม ) และภาวะซึมเศร้า การหลั่งไหลของผู้อพยพ แรงงาน การต่อสู้ที่ยุติธรรม และการเคลื่อนไหวเพื่อขยายสิทธิ . แต่ละครั้ง , มีคนบอกให้เรากลัวอนาคตที่อ้างว่าเราอาจกระแทกเบรกเปลี่ยนสัญญาเพื่อเรียกคืนอดีตความรุ่งโรจน์ถ้าเราเพียงแค่มีบางกลุ่ม หรือความคิดที่ถูกคุกคามอเมริกาภายใต้การควบคุม และแต่ละครั้ง เราเอาชนะความกลัวเหล่านั้น เราไม่ได้อยู่ในคำพูดของ ลินคอล์น เป็นไปตาม " dogmas ของอดีตเงียบ . " แต่ที่เราคิดกันใหม่ และทำตัวใหม่ เราทำางานเปลี่ยนเพื่อเราเสมอ การขยายสัญญาของอเมริกาออกไปด้านนอก