Although the various different king

Although the various different kingdoms waxed and waned in their power and influence over time, it was the war-like and pagan Saxons that gradually became the dominant group.
The new Anglo-Saxon nation, once known in antiquity as Albion and then Britannia under the Romans, nevertheless became known as Anglaland or Englaland (the Land of the Angles), later shortened to England, and its emerging language as Englisc (now referred to as Old English or Anglo-Saxon, or sometimes Anglo-Frisian). It is impossible to say just when English became a separate language, rather than just a German dialect, although it seems that the language began to develop its own distinctive features in isolation from the continental Germanic languages, by around 600AD. Over time, four major dialects of Old English gradually emerged: Northumbrian in the north of England, Mercian in the midlands, West Saxon in the south and west, and Kentish in the southeast.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าอาณาจักรต่าง ๆ แตกต่างกัน และจางหายในอำนาจและอิทธิพลต่อเวลา ก็แซกซอน เหมือนสงคราม และศาสนาที่ค่อย ๆ กลายเป็นกลุ่มโดดเด่น ประเทศแองโกลแซกซอนใหม่ ที่รู้จักกันในสมัยโบราณมิชอัลเบียนและบริทาเนียแล้วใต้โรม แต่กลายเป็นว่าจะเป็น Anglaland หรือ Englaland (ที่ดินของมุม), หลังขมวดอังกฤษ และภาษาของตนเกิดเป็นอังกฤษ (ตอนนี้เรียกว่าเก่าอังกฤษ หรือแองโกล-แซ็กซอน หรือบางครั้งฟรีสแลนด์ เทิร์แองโกล) มันเป็นไปเพียงว่าเมื่อภาษาไทยกลายเป็น ภาษาแยกต่างหาก มากกว่าแค่ภาษาถิ่นเยอรมัน แม้ว่ามันดูเหมือนว่า ภาษาเริ่มพัฒนาคุณสมบัติที่โดดเด่นของตัวเองแยกจากภาษาตระกูลยุโรป โดยรอบ 600AD ช่วงเวลา 4 หลักภาษาเก่าภาษาอังกฤษค่อย ๆ โผล่ออกมา: Northumbrian ในภาคเหนือของอังกฤษ Mercian ในมิด Saxon ตะวันตกใต้ และตะวันตก และภัณฑ์เค้นท์ติชเฉียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าก๊กที่แตกต่างหลากหลายขี้ผึ้งและจางหายในอำนาจและอิทธิพลของพวกเขาในช่วงเวลาที่มันเป็นสงครามเหมือนและศาสนาแอกซอนที่ค่อย ๆ กลายเป็นกลุ่มที่โดดเด่น.
แองโกลแซกซอนประเทศใหม่ที่รู้จักกันครั้งเดียวในสมัยโบราณเป็นอัลเบียนแล้ว Britannia ภายใต้ ชาวโรมันยังคงกลายเป็นที่รู้จัก Anglaland หรือ Englaland (ดินแดนแห่ง Angles) หลังจากลงไปยังประเทศอังกฤษและภาษาที่เกิดขึ้นใหม่ในฐานะ Englisc (ตอนนี้เรียกว่าภาษาอังกฤษเก่าหรือแองโกลแซกซอนหรือบางครั้งแองโกล Frisian) มันเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดภาษาอังกฤษเพียงเมื่อกลายเป็นภาษาที่แยกจากกันมากกว่าแค่ภาษาเยอรมันแม้ว่ามันจะดูเหมือนว่าภาษาที่จะเริ่มต้นในการพัฒนาคุณสมบัติที่โดดเด่นของตัวเองในการแยกจากภาษาเยอรมันทวีปโดยรอบ 600AD เมื่อเวลาผ่านไปสี่ที่สำคัญของภาษาอังกฤษค่อยๆโผล่ออกมา: Northumbrian ในภาคเหนือของประเทศอังกฤษโบราณในมิดแลนด์, เวสต์แซกซอนในภาคใต้และทิศตะวันตกและตบมือในตะวันออกเฉียงใต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าอาณาจักรต่าง ๆ และก็ที่ในอำนาจและอิทธิพลเหนือเวลา มันคือสงครามชอบและชาวแซ็กซอนพุกาม ที่ค่อยๆ กลายเป็นกลุ่มเด่นใหม่แองโกลแซ็กซอนชาติ เมื่อทราบว่าในสมัยโบราณ เช่น อัลเบียน และ บริททาเนียภายใต้โรมัน แต่กลายเป็นที่รู้จักกันเป็น anglaland หรือ englaland ( ที่ดินของมุม ) ต่อมาเข้าอังกฤษ และภาษาใหม่ เป็น englisc ( ตอนนี้เรียกว่าเก่าภาษาอังกฤษหรือแองโกลแซ็กซอนหรือบางครั้งแองโกล Frisian ) มันเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดเมื่อภาษาอังกฤษกลายเป็นภาษาแยก แทนที่จะเป็นเพียงสำเนียงเยอรมัน แต่ดูเหมือนว่า ภาษาเริ่มพัฒนาคุณลักษณะที่โดดเด่นของตัวเองในการแยกจากคอนติเนนภาษาดั้งเดิมโดยรอบ 600ad ตลอดเวลาสี่ภาษาวิชาเอกอังกฤษเก่าค่อย ๆโผล่ออกมา : northumbrian ในภาคเหนือของประเทศอังกฤษ ของเมอร์เชียนในมิดแลนด์ , เวสต์แซ็กซอนในภาคใต้และตะวันตก และพำนักในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้