Polly was a slim girl of nineteen;

Polly was a slim girl of nineteen; she had light soft hair and a small full mouth. Her eyes, which were grey with a shade of green through them, had a habit of glancing upwards when she spoke with anyone, which made her look like a little perverse madonna. Mrs. Mooney had first sent her daughter to be a typist in a corn-factor's office but, as a disreputable sheriff's man used to come every other day to the office, asking to be allowed to say a word to his daughter, she had taken her daughter home again and set her to do housework. As Polly was very lively the intention was to give her the run of the young men. Besides young men like to feel that there is a young woman not very far away. Polly, of course, flirted with the young men but Mrs. Mooney, who was a shrewd judge, knew that the young men were only passing the time away: none of them meant business. Things went on so for a long time and Mrs. Mooney began to think of sending Polly back to typewriting when she noticed that something was going on between Polly and one of the young men. She watched the pair and kept her own counsel.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พอลลี่มีสาวบางของ nineteen เธอมีผมสีอ่อนและเต็มปากเล็ก ตาของเธอ ซึ่งมีสีเทากับสีสีเขียวผ่านไป นิสัยของทิวทัศน์ขึ้นเมื่อเธอพูดกับใคร ที่ทำเหมือนมาดอนน่า perverse น้อยได้ นาง Mooney ได้ก่อนส่งลูกสาวของเธอจะเป็นผู้ดูแลระบบในข้าวโพดตัวของ ได้ เป็นคนของนายอำเภอ disreputable ที่ใช้มาทุกวันสำนักงาน ที่ขอได้รับอนุญาตให้พูดกับลูกสาวของเขา เธอได้นำลูกสาวของเธอที่บ้านอีกครั้ง และตั้งเธอทำงานบ้าน เป็นพอลลี่มีชีวิตชีวามาก ความตั้งใจที่จะ ให้เธอของชายหนุ่ม นอกจากนี้ชายหนุ่มต้องการรู้สึกว่า มีสาวที่ไม่ไกลมาก พอลลี่ แน่นอน flirted กับชายหนุ่ม แต่นาง Mooney ที่ถูกพิพากษาไหวพริบ รู้ว่า ชายหนุ่มได้เพียงตายเวลา: ไม่มีพวกเขาหมายถึง ธุรกิจ สิ่งที่ไปเพื่อสำหรับเวลานานและนาง Mooney เริ่มจะคิดว่า ส่งพอลลี่ไป typewriting เมื่อเธอสังเกตด้วยว่าสิ่งเกิดขึ้นระหว่างพอลลี่และหนึ่งชายหนุ่ม เธอเฝ้าดูการจับคู่ และเก็บคำแนะนำของตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พอลลี่เป็นสาวบางสิบเก้า; เธอมีผมแสงอ่อนและปากเต็มรูปแบบขนาดเล็ก ดวงตาของเธอซึ่งเป็นสีเทาที่มีร่มเงาของสีเขียวผ่านพวกเขามีนิสัยชอบวินาศภัยขึ้นเมื่อเธอได้พูดคุยกับทุกคนที่ทำให้เธอมีลักษณะเหมือนขี้อ้อนเล็ก ๆ น้อย ๆ มาดอนน่า นาง Mooney ได้ส่งครั้งแรกที่ลูกสาวของเธอจะเป็นพนักงานพิมพ์ดีดในสำนักงานข้าวโพดปัจจัยของ แต่เป็นคนที่นายอำเภอไม่น่าไว้วางใจของใช้ที่จะมาทุกวัน ๆ ไปที่สำนักงานขอให้ได้รับอนุญาตให้พูดคำกับลูกสาวของเขาที่เธอได้รับ ลูกสาวของเธอที่บ้านอีกครั้งและกำหนดให้เธอทำบ้าน ขณะที่พอลลี่ก็มีชีวิตชีวามากเป็นความตั้งใจที่จะให้เธอทำงานของคนหนุ่ม นอกจากนี้ชายหนุ่มชอบที่จะรู้สึกว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งไม่ห่างไกลมาก พอลลี่ของหลักสูตรเล่นหูเล่นตากับชายหนุ่ม แต่นาง Mooney ที่เป็นผู้พิพากษาฉลาดรู้ว่าชายหนุ่มเป็นเพียงผ่านเวลาไป: ไม่มีของพวกเขาหมายถึงธุรกิจ สิ่งที่เดินขึ้นไปบนเพื่อให้เป็นเวลานานและนาง Mooney เริ่มคิดในการส่งพอลลี่กลับไปพิมพ์ดีดเมื่อเธอสังเกตเห็นว่าบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างพอลลี่และเป็นหนึ่งในชา​​ยหนุ่ม เธอเฝ้าดูทั้งคู่และเก็บไว้ให้เป็นที่ปรึกษาของเธอเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พอลลี่เป็นผู้หญิงผอมของสิบเก้า เธอมีแสง ขนนุ่มและเล็กเต็มปาก ตาของเธอซึ่งมีสีเทากับสีเขียวโทนผ่านพวกเขามีนิสัยของการเปลี่ยนประเด็นเมื่อเธอพูดกับใคร ซึ่งทำให้เธอดูเหมือนเล็ก ๆน้อย ๆขี้อ้อน มาดอนน่า คุณนายมูนนี่ได้ส่งลูกสาวให้พนักงานพิมพ์ดีด สำนักงานข้าวโพดปัจจัยของแต่เป็นไม่น่าไว้วางใจนายอำเภอคนเคยมาทุก ๆวัน ที่ออฟฟิศ ถาม จะได้พูดกับลูกสาว เธอพาลูกสาวกลับบ้าน อีก ครั้ง และชุดของเธอจะทำงานบ้านได้ เป็นพอลลีก็คึกคักมาก ตั้งใจจะให้เธอทำงานของชายหนุ่ม นอกจาก ชายหนุ่มรู้สึกว่ามีหญิงสาวที่ไม่ได้ไกลมาก พอลลี่ แน่นอนจีบเด็กผู้ชาย แต่คุณนายมูนนี่ที่เป็นผู้พิพากษาที่แยบคาย , รู้ว่าชายหนุ่มเป็นเพียงเวลาผ่านไป : ไม่มีของพวกเขาหมายถึงธุรกิจ เรื่องก็เริ่มคิดที่จะส่งพอลลี่กลับไปพิมพ์ดีดเมื่อเธอสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น ระหว่าง พอลลี่และหนึ่งของชายหนุ่มนั้นเป็นเวลานานและคุณนายมูน . เธอดูคู่ และยังเป็นที่ปรึกษาของเธอเอง