Professor Sukhi Shergill, Psychiatr

Professor Sukhi Shergill, Psychiatry and Systems Neuroscience, King's College LondonTickling: love it, or hate it? Or even a bit of both… It's a strange phenomenon.There are two types of tickling sensation. Knismesis - a mildly annoying feeling caused by light movement like this.And there's gargalesis - which is caused by a deeper pressure on your skin.When your skin is touched, the nerve endings underneath send electrical signals to the brain.We laugh when we're tickled because the sensation is picked up in two areas of the brain at once - the part which analyses touch, but also the part that creates pleasure.But of course, being tickled isn't always enjoyable.In fact, it also affects the part of the brain that makes you feel panic in the face of danger.So, strange as it may seem, laughing when you're tickled could be a sort of primitive defence mechanism - giving a signal to show our submission to a predator.So, why can't we tickle ourselves? We think it's to do with the brain's cerebellum that monitors our movement.It can tell the difference between expected and unexpected sensations. In other words, it already knows what you're doing and is too clever to react.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศาสตราจารย์ Sukhi Shergill, จิตเวชและระบบประสาท, คิงส์คอลเลจลอนดอน

กระตุ้น: ความรักมันหรือเกลียดมันได้หรือไม่ หรือแม้กระทั่งบิตของทั้งสอง ... มันเป็นปรากฏการณ์ที่แปลกประหลาด

มีสองประเภทของการกระตุ้นความรู้สึกที่มี Knismesis - ความรู้สึกรำคาญที่เกิดจากการเคลื่อนไหวของแสงเช่นนี้

และมี gargalesis - ซึ่งเกิดจากความดันลึกบนผิวของคุณ

เมื่อผิวของคุณสัมผัสปลายประสาทใต้ส่งสัญญาณไฟฟ้าไปยังสมอง

เราหัวเราะเมื่อพวกเรากำลัง tickled เพราะความรู้สึกที่ถูกหยิบขึ้นมาในสองพื้นที่ของสมองในครั้งเดียว - ส่วนที่วิเคราะห์สัมผัส แต่ยังเป็นส่วนหนึ่งที่สร้างความสุข

แต่แน่นอนถูก tickled ไม่สนุกเสมอ

ในความเป็นจริงก็ยังมีผลกระทบต่อส่วนหนึ่งของสมองที่ทำให้คุณรู้สึกหวาดกลัวในการเผชิญกับอันตราย

ดังนั้นแปลกที่มันอาจจะดูเหมือนหัวเราะเมื่อคุณกำลัง tickled อาจจะเรียงลำดับของกลไกการป้องกันดั้งเดิม - ให้สัญญาณในการแสดงของเราที่จะส่งนักล่า

ดังนั้นทำไมเราไม่สามารถจี้ตัวเอง? เราคิดว่ามันจะทำอย่างไรกับสมองของสมองที่จะตรวจสอบการเคลื่อนไหวของเรา

มันสามารถบอกความแตกต่างระหว่างความรู้สึกคาดหวังและไม่คาดคิด ในคำอื่น ๆ ก็รู้อยู่แล้วว่าสิ่งที่คุณทำและเป็นคนฉลาดเกินไปที่จะตอบสนอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศาสตราจารย์สุขาภิบาล, จิตเวชศาสตร์และระบบประสาทวิทยาศาสตร์, วิทยาลัยพระมหากษัตริย์ลอนดอน

การกระตุ้น: รักมันหรือเกลียดมัน? หรือแม้กระทั่งบิตของทั้งสอง ... มันเป็นปรากฏการณ์ที่แปลกประหลาด

ความรู้สึกการกระตุ้นมีสองประเภท Knismesis-ความรู้สึกที่น่ารำคาญอย่างอ่อนโยนที่เกิดจากการเคลื่อนไหวของแสงเช่นนี้

ซึ่งเกิดจากความดันลึกบนผิวของคุณ

เมื่อผิวของคุณถูกสัมผัสปลายประสาทด้านล่างส่งสัญญาณไฟฟ้าไปยังสมอง.

เราหัวเราะเมื่อเราถูกนำเพราะความรู้สึกถูกหยิบขึ้นมาในสองพื้นที่ของสมองในครั้งเดียว-ส่วนที่มีการวิเคราะห์การสัมผัสแต่ยังเป็นส่วนหนึ่งที่สร้างความสุข

แต่แน่นอน, เป็นตัวที่ไม่ได้สนุกเสมอ.

อันที่จริง, มันยังมีผลต่อส่วนของสมองที่ทำให้คุณรู้สึกตื่นตระหนกในใบหน้าของอันตราย.

ดังนั้น, แปลกที่มันอาจจะดูเหมือน, หัวเราะเมื่อคุณถูกนำอาจจะเป็นการเรียงลำดับของกลไกการป้องกันดั้งเดิม-ให้สัญญาณที่จะแสดงให้เราส่งไปที่นักล่า.

ดังนั้นทำไมเราไม่สามารถจี้ตัวเอง? เราคิดว่ามันจะทำอย่างไรกับสมองของสมองที่ตรวจสอบการเคลื่อนไหวของเรา

มันสามารถบอกความแตกต่างระหว่างความรู้สึกที่คาดหวังและไม่คาดคิด ในคำอื่นๆ, มันรู้อยู่แล้วว่าสิ่งที่คุณกำลังทำและฉลาดเกินไปที่จะตอบสนอง.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศาสตราจารย์ซูฮีเชอร์กิลล์จิตเวชศาสตร์และประสาทวิทยาศาสตร์ที่คิงส์คอลเลจลอนดอน
จั๊กจี้รักหรือเกลียดมัน หรือทั้งสองอย่างมันเป็นปรากฏการณ์ที่แปลก
มีสองประเภทของอาการคัน ความรู้สึกที่น่ารำคาญเล็กน้อยของการตัดที่เกิดจากการออกกำลังกายเล็กน้อย
และอาเจียนเกิดจากความเครียดที่เพิ่มขึ้นในผิว
เมื่อผิวของคุณจะสัมผัสปลายประสาทด้านล่างส่งสัญญาณไฟฟ้าไปยังสมอง
เมื่อเราจั๊กจี้เราหัวเราะเพราะความรู้สึกนี้จะรับรู้ได้ทั้งในพื้นที่ของสมองและวิเคราะห์ส่วนของสัมผัสและส่วนที่สร้างความสุข
แน่นอนมันไม่เสมอที่น่ารื่นรมย์ที่จะเกา
ในความเป็นจริงมันยังมีผลต่อส่วนของสมองที่ทำให้คุณตื่นตระหนกเมื่อเผชิญหน้ากับอันตราย
ดังนั้นมันจึงดูแปลกที่หัวเราะเมื่อคุณจั๊กจี้อาจเป็นกลไกการป้องกันแบบดั้งเดิมให้เราสัญญาณว่าเราจะยอมแพ้ให้กับนักล่า
ทำไมเราไม่เกาคัน เราคิดว่ามันเกี่ยวข้องกับสมองซีรีเบลลัมซึ่งสามารถตรวจสอบการเคลื่อนไหวของเรา
มันสามารถแยกแยะระหว่างความคาดหวังและความรู้สึกที่ไม่คาดคิด ในคำอื่นๆที่เขารู้อยู่แล้วว่าคุณกำลังทำอะไรและฉลาดเกินไปที่จะตอบสนอง