3.4. Dilatational frequency sweeps

3.4. Dilatational frequency sweeps of b-LG, DH3 and DH6 as
affected by the presence of pectin
All interfacial layers studied exhibited a strong viscoelastic
character, which may be attributed to a high packing density, as
observed in surface pressure evaluation (see 3.2), and high intermolecular
interactions (Dickinson, 2011b). A quasi-equilibrium
drop shape is required for interfacial tension calculation, thus
intense perturbation of the interface must be avoided to leave the
film intact and to remain within the LVE (Torcello-Gomez,
Maldonado-Valderrama, de Vicente, et al., 2011). Therefore, the
frequency dependence of the interfacial layers was evaluated by
variation of f in the range of 103 - 101 Hz, since higher frequencies
may result in deviations of the droplet profile from the Laplacian
shape at o/w-interfaces, mimicking imaginary interfacial moduli
(Leser, Acquistapace, Cagna, Makievski, & Miller, 2005). The results
of the dilatational frequency sweeps are presented in Fig. 4. All
interfacial layers were primarily elastic as indicated by a maximum
phase angle f of 14
for b-LG/f32, f was within the range of 0e3

for hydrolysate-based layers and 3e14
for b-LG-based interfacial
films (data not shown). This indicates the formation of a gel-like
structure with strong protein-protein- or peptide-peptideinteractions
within the interfacial layers (Martinez et al., 2009)
and more relaxation processes occurring in b-LG-based interfacial
films (Benjamins et al., 2006). The dilatational storage modulus E0
represents the strength of inter-protein linkages due to conformational
rearrangement and the intra-protein rigidity resisting the
deformation of the interface (Casc~ao Pereira et al., 2003). Accordingly
b-LG-based interfacial films exhibit the highest E0, since b-LG
is more rigid compared to the flexible peptides in DH3 and DH6
(Agboola, Singh, Munro, Dalgleish, & Singh, 1998). In contrast, the
loss modulus E00 reflects the loss of energy through relaxation
processes (Benjamins et al., 2006). An increase in E0 accompanied
with a decrease in E00 was observed with increasing oscillation
frequency for all b-LG/pectin systems except for b-LG/p35. This
phenomenon is a characteristic of viscoelastic interfacial layers
(Murray et al., 1998; Rodriguez Patino, Rodriguez Nino, & Carrera
Sanchez, 1999b) and indicates the timescale of the oscillation is
too short at higher frequencies to enable diffusional exchange of
proteins or peptides with the bulk phase or relaxation processes
within the network (Freer et al., 2004). At the highest frequency
(0.1 Hz), f was always zero for hydrolysate-based films, directly
reflecting the surface equation of state (Lucassen-Reynders et al.,
2010), in contrast to b-LG-based interfacial films (f  5
). For
lower frequencies, time effects like rearrangement, adsorption and
relaxation processes gain importance and increase the viscous
character of the interfacial film (Rühs, Affolter, et al., 2013), since
the protein is given more time to adapt to the deformation of the
interface (Maldonado-Valderrama et al., 2005). Globular proteins
like b-LG exhibit only minor and very slow desorption, once
adsorbed to an interface (Fainerman et al., 2006). However peptides
resulting from enzymatic hydrolysis of b-LG may be desorbed more
easily due to their simpler molecular structure and less lateral
binding options (Turgeon, Gauthier, & Paquin, 1991).
All hydrolysate/pectin-based layers exhibit constant storage
moduli independent from the frequency applied, in contrast to
most b-LG/pectin-based interfacial layers. The former may be
attributed to faster transport of peptides from the bulk to the
interface, nullifying the perturbation of the interfacial tension from
its equilibrium generated by the variation of the interfacial area
(Shrestha, Matsumoto, Ihara, & Aramaki, 2008). Additionally, the
independence of E0 from the frequency indicates only very slight
relaxation processes occur for hydrolysate-based interfacial films
(Ganzevles et al., 2006). Alternatively, the relaxation processes may
be faster than the timescale of the oscillation due to the simplified
molecular structure of the peptides (Davis et al., 2005). In systems
containing f32/f64, E0 is similar for DH3 and DH6, suggesting the
interfacial layers form equally strong complexes with pectin due to
the random distribution of the carboxyl groups in these pectins
(Ganzevles, van Vliet, et al., 2007). The highest overall E0 was
detected for b-LG/p35, showing no frequency dependence. The low
DM and high local charge density of p35 may enhance the cohesion
between complexes within the adsorbed layer and strong binding
of one pectin molecule to multiple b-LG molecules in the interfacial
layer (Ganzevles, Kosters, et al., 2007), eventually even preventing

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.4. dilatational ความถี่กวาดของ b-LG, DH3 และ DH6 เป็นผลกระทบจากการปรากฏตัวของเพกทินชั้นแรงทั้งหมดที่ศึกษาแสดง viscoelastic แข็งแกร่งอักขระ ซึ่งอาจนำมาประกอบกับความหนาแน่นสูงบรรจุ เป็นข้อสังเกตในการประเมินความดันพื้นผิว (ดู 3.2), และสูง intermolecularการโต้ตอบ (ดิกคินสัน 2011b) สมดุลเป็นวนอุทยานรูปร่างหล่นจึงจำเป็นสำหรับการคำนวณแรงตึงperturbation ที่รุนแรงของอินเทอร์เฟซต้องหลีกเลี่ยงการออกจากการฟิล์มเหมือนเดิมและ จะยังคงอยู่ใน LVE (Torcello G omezMaldonado-Valderrama, de Vicente, et al. 2011) ดังนั้น การพึ่งพาอาศัยกันความถี่ของชั้นแรงซึ่งประกอบด้วยรูปแบบของ f ในช่วง 10 Hz 1 3-10 ตั้งแต่ความถี่สูงอาจส่งผลให้ส่วนเบี่ยงเบนของค่าหยดจาก Laplacian ในรูปร่างที่ o/w-อินเทอร์เฟซ นั่งจินตนาการ interfacial moduli(Leser, Acquistapace, Cagna, Makievski, & Miller, 2005) ผลลัพธ์ความถี่ dilatational กวาดจะแสดงในรูปที่ 4 ทั้งหมดชั้นแรงมีความยืดหยุ่นเป็นหลักตามที่ระบุ โดยสูงสุดมุมเฟส f 14 สำหรับบี-LG/f32, f คือภายในช่วง 0e3สำหรับฉีดตามชั้นและ 3e14 สำหรับ interfacial b LG คะแนนภาพยนตร์ (ไม่แสดงข้อมูล) บ่งชี้การก่อตัวของเหมือนเจลโครงสร้างมีความแข็งแรงโปรตีนโปรตีน - หรือเปปไทด์-peptideinteractionsภายในชั้นแรง (มาร์ติเน et al. 2009)และกระบวนการพักผ่อนที่เกิดขึ้นในบีแอลจีตาม interfacialภาพยนตร์ (ร้าน et al. 2006) มอดุลัสเก็บ dilatational E0แสดงถึงความเชื่อมโยงระหว่างโปรตีนเนื่องจากโครงสร้างการปรับปรุงใหม่และความแข็งแกร่งภายในโปรตีนที่ต่อต้านการเปลี่ยนรูปแบบของอินเทอร์เฟซ (Casc ~ อ่าว Pereira et al. 2003) ตามความเหมาะสมบีแอลจีตามภาพยนตร์แรงแสดง E0 สูง ตั้งแต่ b-LGคือแข็งขึ้นเมื่อเทียบกับเปปไทด์ยืดหยุ่น DH3 และ DH6(Agboola สิงห์ มันโร Dalgleish และ สิงห์ 1998) ตรงกันข้าม การโมดูลัสขาดทุน E00 สะท้อนให้เห็นถึงการสูญเสียของพลังงานผ่านการพักผ่อนกระบวนการ (ร้าน et al. 2006) การเพิ่มขึ้นของ E0 ที่มาพร้อมกับมีการลดลงของ E00 สังเกต ด้วยการสั่นที่เพิ่มขึ้นความถี่สำหรับระบบ b-LG/เพ คติทั้งหมดยกเว้นบี-LG/p35 นี้ปรากฏการณ์เป็นลักษณะของชั้นแรง viscoelastic(Murray et al. 1998 Patino เกซ นิ โนเกซ และ Carreraซานเชซ 1999b) และบ่งชี้สเกลของการสั่นสั้นเกินไปที่ความถี่สูงเพื่อเปิดใช้งานการแลกเปลี่ยน diffusionalโปรตีนหรือเปปไทด์กับกระบวนการขั้นตอนหรือการพักผ่อนจำนวนมากภายในเครือข่าย (Freer et al. 2004) ที่ความถี่สูงสุด(0.1 Hz), f ถูกเสมอเป็นศูนย์สำหรับการฉีดด้วยฟิล์ม โดยตรงสะท้อนสมการพื้นผิวของรัฐ (Lucassen-Reynders et al.,2010, interfacial ในการบี LG-ตามภาพยนตร์ (f 5) สำหรับลดความถี่ เวลาผลเช่นการปรับปรุงใหม่ ดูดซับ และกระบวนการพักผ่อนได้รับความสำคัญ และเพิ่มความหนืดตัวละครของฟิล์มแรง (Rühs, Affolter, et al. 2013), ตั้งแต่โปรตีนให้เวลาปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนรูปของการอินเตอร์เฟซ (ดา Valderrama et al. 2005) โปรตีนกระจุกเช่น b LG แสดงเพียงเล็กน้อย และช้ามากคายออก ครั้งซับพ่วง (Fainerman et al. 2006) อย่างไรก็ตามเปปไทด์เกิดจากเอนไซม์ย่อยสลายของ b LG อาจ desorbed มากขึ้นง่ายเนื่องจากโครงสร้างโมเลกุลของพวกเขาง่าย และด้านข้างน้อยผูกตัวเลือก (Turgeon เทียร์ และแพควิ น 1991)ชั้นฉีด/เพกทินคะแนนทั้งหมดจัดแสดงเก็บคงอิสระจากความถี่ที่ใช้ ในทางตรงกันข้ามกับ moduliส่วนใหญ่บี LG/เพ กทินตามแรงชั้น อดีตอาจเกิดจากการขนส่งที่รวดเร็วของเปปไทด์จากจำนวนมากเพื่อการอินเตอร์เฟซ perturbation ของแรงแรงจากข้อผูกพันความสมดุลที่สร้างขึ้น โดยการเปลี่ยนแปลงของพื้นที่แรง(Shrestha มัตสึโมโตะ มีนาคม & Aramaki, 2008) นอกจากนี้ การบ่งชี้ว่า ความเป็นอิสระของ E0 จากความถี่เพียงเล็กน้อยมากกระบวนการพักผ่อนที่เกิดขึ้นสำหรับฉีดตามฟิล์มแรง(Ganzevles et al. 2006) อีกวิธีหนึ่งคือ การผ่อนคลายอาจจะเร็วกว่าสเกลของการสั่นเนื่องจากการประยุกต์โครงสร้างโมเลกุลของเปปไทด์ (Davis et al. 2005) ในระบบประกอบด้วยบริการรับ f32 f64 เล็ก E0 จะคล้าย DH3 และ DH6 แนะนำการชั้นแรงเท่าเทียมกันแบบคอมเพล็กซ์ที่แข็งแกร่งกับเพกทินเนื่องการกระจายแบบสุ่มกลุ่ม carboxyl ในเลือดเหล่านี้(Ganzevles, van Vliet, et al. 2007) E0 โดยรวมสูงที่สุดคือพบสำหรับบี-LG/p35 แสดงไม่พึ่งพาความถี่ ต่ำสุดDM และหนาท้องถิ่นค่าธรรมเนียมแน่น p35 อาจเพิ่มการทำงานร่วมกันระหว่างคอมเพล็กซ์ชั้นซับและรวมความแข็งแกร่งของหนึ่งเพกทินโมเลกุลเพื่อหลาย b LG โมเลกุลในการ interfacialชั้น (Ganzevles, Kosters, et al. 2007), ในที่สุดแม้กระทั่งการป้องกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.4 เรตติ้งความถี่ Dilatational B-LG, DH3 และ DH6 เป็น
ผลกระทบจากการปรากฏตัวของเพคติน
ทุกชั้น interfacial ศึกษาแสดง viscoelastic ที่แข็งแกร่ง
ของตัวละครซึ่งอาจนำมาประกอบกับความหนาแน่นของการบรรจุสูงเป็น
ข้อสังเกตในการประเมินผลความดันพื้นผิว (ดู 3.2) และ โมเลกุลสูง
ปฏิสัมพันธ์ (ดิกคินสัน, 2011b) กึ่งสมดุล
รูปร่างลดลงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการคำนวณความตึงเครียด interfacial จึง
ก่อกวนรุนแรงของอินเตอร์เฟซจะต้องหลีกเลี่ยงที่จะออกจาก
ภาพยนตร์เรื่องนี้เหมือนเดิมและจะยังคงอยู่ภายใน LVE (Torcello-G? omez,
Maldonado-Valderrama เด Vicente, et al 2011) ดังนั้นการ
พึ่งพาความถี่ของชั้น interfacial ถูกประเมินโดย
รูปแบบของ F ในช่วง 10 3? - 10 1 เฮิรตซ์ตั้งแต่ความถี่สูง
อาจส่งผลให้เกิดการเบี่ยงเบนของโปรไฟล์หยดจาก Laplacian
รูปร่างที่ O / W-อินเตอร์เฟซ ลอกเลียนแบบโมดูล interfacial จินตนาการ
(Leser, Acquistapace, Cagna, Makievski และมิลเลอร์ 2005) ผล
ของเรตติ้งความถี่ dilatational จะถูกนำเสนอในรูป 4.
ชั้น interfacial เป็นหลักยืดหยุ่นตามที่ระบุโดยสูงสุด
มุมเฟส F 14? B-LG / F32, F อยู่ในช่วงของ 0e3 หรือไม่
สำหรับชั้นไฮโดรไล-based และ 3e14? B-LG-based interfacial
ภาพยนตร์ (ไม่ได้แสดงข้อมูล) นี้แสดงให้เห็นการก่อตัวของเจลเหมือน
โครงสร้างที่แข็งแกร่งกับโปรตีนโปรตีนหรือเปปไทด์ peptideinteractions
ภายในชั้น interfacial (มาร์ติเน et al., 2009)
และอื่น ๆ อีกกระบวนการที่เกิดขึ้นในการผ่อนคลาย B-LG-based interfacial
ภาพยนตร์ (Benjamins et al, 2006) การจัดเก็บ dilatational โมดูลัส E0
แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของความเชื่อมโยงระหว่างโปรตีนเนื่องจากโครงสร้าง
การปรับปรุงใหม่และความแข็งแกร่งภายในโปรตีนต่อต้าน
การเปลี่ยนรูปของอินเตอร์เฟซ (Casc ~ อ่าว Pereira et al., 2003) ดังนั้น
B-LG-based ภาพยนตร์ interfacial แสดง E0 สูงสุดตั้งแต่ B-LG
แข็งขึ้นเมื่อเทียบกับเปปไทด์ที่มีความยืดหยุ่นใน DH3 และ DH6
(Agboola, ซิงห์มันโร Dalgleish และซิงห์, 1998) ในทางตรงกันข้าม
การสูญเสียโมดูลัส E00 สะท้อนให้เห็นถึงการสูญเสียของพลังงานที่ผ่านการผ่อนคลาย
กระบวนการ (Benjamins et al., 2006) การเพิ่มขึ้นของ E0 มาพร้อม
กับการลดลงใน E00 ถูกตั้งข้อสังเกตกับการเพิ่มการสั่น
ความถี่สำหรับระบบ B-LG / เพคตินยกเว้นสำหรับ B-LG / P35 นี้
ปรากฏการณ์ที่เป็นลักษณะของชั้น interfacial viscoelastic
(เมอร์เร et al, 1998;. Rodriguez Patino ริกัวซ์บูร์ & Carrera
Sanchez, 1999b) และบ่งบอกถึงระยะเวลาของการสั่นเป็น
สั้นเกินไปที่ความถี่ที่สูงขึ้นเพื่อให้การแลกเปลี่ยนแพร่ของ
โปรตีนหรือเปปไทด์ กับกลุ่มเฟสหรือผ่อนคลายกระบวนการ
ภายในเครือข่าย (Freer et al., 2004) ที่ความถี่สูงสุด
(0.1 Hz), F เป็นศูนย์เสมอสำหรับภาพยนตร์ไฮโดรไล-based โดยตรง
สะท้อนให้เห็นถึงสมการพื้นผิวของรัฐ (ลูคาส-Reynders et al.,
2010) ในทางตรงกันข้ามกับ b-LG-based ภาพยนตร์ interfacial (F? 5?) สำหรับ
ความถี่ต่ำผลกระทบเวลาเช่นการปรับปรุงใหม่การดูดซับและ
การพักผ่อนกระบวนการสำคัญกำไรและเพิ่มความหนืด
ของตัวละครของภาพยนตร์ interfacial (Rühs, Affolter, et al., 2013) เนื่องจาก
โปรตีนจะได้รับเวลามากขึ้นเพื่อปรับให้เข้ากับความผิดปกติของ
อินเตอร์เฟซ (Maldonado-Valderrama et al., 2005) โปรตีนกลม
เหมือน B-LG จัดแสดงเพียงเล็กน้อยและคายช้ามากเมื่อ
ดูดซับการอินเตอร์เฟซ (Fainerman et al., 2006) อย่างไรก็ตามเปปไทด์
ที่เกิดจากการย่อยโปรตีนของ B-LG อาจจะหลุดออกมากขึ้น
ได้อย่างง่ายดายเนื่องจากโครงสร้างที่เรียบง่ายโมเลกุลของพวกเขาและด้านข้างน้อย
ตัวเลือกที่มีผลผูกพัน (Turgeon, เทียร์และ Paquin, 1991).
ทั้งหมดไฮโดรไล / ชั้นเพคตินที่ใช้แสดงการจัดเก็บข้อมูลอย่างต่อเนื่อง
โมดูลอิสระจาก ความถี่ที่ใช้ในทางตรงกันข้ามกับ
ส่วนใหญ่ B-LG / เพคตินตามชั้น interfacial อดีตอาจจะ
นำมาประกอบกับการขนส่งที่เร็วขึ้นของเปปไทด์จากกลุ่มไปยัง
อินเตอร์เฟซ nullifying การก่อกวนของความตึงเครียด interfacial จาก
สมดุลที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงของเฟส
(Shrestha, โมโต Ihara และ Aramaki 2008) นอกจากนี้
ความเป็นอิสระของ E0 จากความถี่ในการแสดงให้เห็นเพียงเล็กน้อยมาก
กระบวนการผ่อนคลายเกิดขึ้นสำหรับภาพยนตร์ interfacial ไฮโดรไล-based
(Ganzevles et al., 2006) อีกวิธีหนึ่งคือกระบวนการการผ่อนคลายอาจ
จะเร็วกว่าระยะเวลาของการสั่นเนื่องจากการที่เรียบง่าย
โครงสร้างโมเลกุลของเปปไทด์ (เดวิส et al., 2005) ในระบบ
ที่มี F32 / f64, E0 จะคล้ายกันสำหรับ DH3 และ DH6, แนะนำ
ชั้น interfacial รูปแบบคอมเพล็กซ์ที่แข็งแกร่งอย่างเท่าเทียมกันกับเพคตินเนื่องจาก
การกระจายแบบสุ่มของกลุ่ม carboxyl ในเพคตินเหล่านี้
(Ganzevles, Van Vliet, et al., 2007) E0 รวมสูงสุดได้รับการ
ตรวจพบ B-LG / P35 แสดงไม่มีการพึ่งพาความถี่ ต่ำ
DM และความหนาแน่นของค่าใช้จ่ายสูงในท้องถิ่นของ P35 อาจเพิ่มทำให้แป้งติดกัน
ระหว่างคอมเพล็กซ์ภายในชั้นดูดซับและแข็งแรงผูกพัน
ของเพคตินโมเลกุลหนึ่งไปยังโมเลกุล B-LG หลายแห่งใน interfacial
Layer (Ganzevles, Kosters, et al., 2007) ในที่สุด แม้กระทั่งการป้องกัน