The percentage of non-performing lo

The percentage of non-performing loans (i.e. loans that ended in default) is one indicator of riskiness. As seen in Table 1, this percentage was substantially higher in 1998 than it had been in 1997 for all four countries. In the Philippines the increase
is only 25%. In the other three countries it is much higher, with Malaysia suffering from a 100% jump upwards. Taking note of this, investors respond by requiring a (higher) risk premium for holding bonds, stocks and other assets in these countries.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปอร์เซ็นต์ของด้อยคุณภาพ (เช่นสินเชื่อที่สิ้นสุดในการเริ่มต้น) เป็นตัวบ่งชี้หนึ่งของ riskiness เห็นในตารางที่ 1 เปอร์เซ็นต์นี้เป็นสูงในปี 1998 กว่าจะได้รับในปี 1997 ประเทศสี่ ในฟิลิปปินส์เพิ่มขึ้นมีเพียง 25% ในสามประเทศ ได้มากขึ้น กับมาเลเซียที่ทุกข์ทรมานจากการกระโดด 100% ขึ้นไป หมายเหตุการนี้ นักลงทุนตอบสนอง โดยให้พรีเมี่ยมความเสี่ยง (สูง) การถือครองพันธบัตร หุ้น และสินทรัพย์อื่น ๆ ในประเทศเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ร้อยละของเงินให้สินเชื่อด้อยคุณภาพ (เช่นเงินให้กู้ยืมที่สิ้นสุดในการเริ่มต้น) เป็นหนึ่งในตัวชี้วัดความเสี่ยง เท่าที่เห็นในตารางที่ 1 ร้อยละนี้ก็สูงขึ้นอย่างมากในปี 1998 กว่าที่เคยเป็นมาในปี 1997 ทั้งสี่ประเทศ ในฟิลิปปินส์เพิ่มขึ้น
เป็นเพียง 25% ในอีกสามประเทศก็เพิ่มสูงขึ้นมากกับมาเลเซียที่ทุกข์ทรมานจากการกระโดด 100% ขึ้นไป จดบันทึกของนี้นักลงทุนตอบสนองโดยการกำหนดให้พรีเมี่ยมความเสี่ยง (สูง) สำหรับการถือครองพันธบัตรหุ้นและสินทรัพย์อื่น ๆ ในประเทศเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ร้อยละของหนี้ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ ( เช่นเงินให้สินเชื่อที่สิ้นสุดในค่าเริ่มต้น ) เป็นหนึ่งในตัวบ่งชี้ของความเสี่ยง . เห็นตารางที่ 1 ร้อยละนี้สูงขึ้นอย่างมากในปี 1998 กว่าที่เคยในปี 1997 สำหรับทั้งสี่ประเทศ ในฟิลิปปินส์เพิ่มขึ้นเป็นเพียง 25 % ในอีก 3 ประเทศมันสูงขึ้นมาก กับมาเลเซีย ทุกข์จาก 100% กระโดดขึ้นไป การบันทึกนี้ นักลงทุนตอบสนองโดยให้ ( สูง ) เบี้ยประกันความเสี่ยงการถือครองพันธบัตร หุ้น และสินทรัพย์อื่น ๆในประเทศเหล่านี้