The production of Jurassic Park's s

The production of Jurassic Park's special effects by Industrial Light and Magic started out on quite a different foot than most of the companies other projects usually do. Mainly, the company had to convince Steven Speilberg that they could accomplish the job at hand, and that Steven, as the director, should let them have the job of creating the dinosaurs for the movie. It was originally intended to use stop and go animation to render the dinosaurs. But the animators at ILM had other things on their mind.

After their sucess with Terminator 2, ILM was riding high, and felt for certain they could accomplish more than simply the rod removals and stampede scene they were originally slated for. By building a skeletal model of a T-rex, and then animating it, the graphics team was able to convince the producers to give them a test run on creating the CG dinosaurs. The test produced by ILM consisted of a small herd of Gallimimus. The entire thing was drawn over a still photo of an African plain, and there were two simple shots of the animals running by. But they were enough to convince Steven Speilberg that there was a new way to create his creatures.

Even with the Gallimimus stampede sequence, ILM wasn't satisfied. They wanted a crack at the Tyrannosaur. Borrowing a 5-foot model from the production crews, ILM took it to Cyberware Laboratory, and using a laser scanner captured the model on the computer. The scanner consists of a revolving laser beam which focuses on an object and can transfer topographical data onto the computer for manipulation. With a working 3D model of the T-rex, ILM created a small shot of the dinosuar chasing after some of the smaller Gallimimus. Several other programs were used for the skin and texturing, but the final shot was very crude by today's standards. However, considering the amount of time spent, and the effort put in, the shot was incredible enough to convince the producers of the film to scrap all of the stop and go motion and to work with the computer graphics.

Now that ILM had the project, they really had to get to work. Creating the model for the dinosaurs was the easiest part for the computer graphics artists. Using much of the same technology as they had in Terminator 2, they scanned scale models of the dinosaurs and began animation work. The real challenge lay in making the creatures as realistic as possible. The T-1000 from T2 had been just a metallic surface over a wireframe. The dinosaurs required much more sophisticated textures, including everything from their yellow teeth and rough skin, to watery eyes, and dirty spots. Every little detail had to be able to hold up for near twenty seconds on film; which is a lot of time in the computer world.

A second variance from Terminator 2 involved how the dinosaurs would move. With the T-1000 there was no concern over muscles, or bones. The dinosuars had to give off the illusion of living, even breathing creatures. Three pieces of software were required to achieve this: Sock and Envelope, and a new version of SoftImage.

Sock was a remnant from Terminator 2, which allowed the programmers to join a network of points (called a patch-mesh) which made up each piece of the creature. Sock would then connect all the pieces together to create the illusion of on solid moving entity. The second program was new. Envelope was a new program that allowed animators to control points underneath the surface of the skin, inessence creating the illusion of muscles moving, bones rotating in their sockets, and even the appearance of breathing. The new version of SoftImage contained a major improvement on standard hierarchial computer animation. It gave the programmers the ability to move one piece of the dinosaur without necessarily redrawing all the other pieces as well. Visual effects co-supervisor Mark Dippe explained it very well in "The Making of Jurassic Park."

He says:

'In hierarchial computer animation, we would build a human body, for example, rooting the body at the hips and then attaching the chest, shoulders, head and neck in order. So if we rotated the hips, everything above the hips would rotate as well. But what if we wanted this body to walk like John Wayne, with the hips rotating and the head staying straight ahead? Then we would have to go in and rotate the head back by hand. Hierarchial animation is a pain because it requires constant adjusting. SoftImage allowed us to treat the model more physically - we could make a move and the aimation program would automatically adjust all the other angles. We still had to go in and make mior adjustments by hand but it was light years ahead of the old method.'

The applications for making the animation look real were all at hand. The process of animating the dinosaurs still loomed ahead. But a new idea came forward that allowed for a combination of two types of technology, the stop go motion, and computers. The Dinosaur Input Device (DID) worked like a model of a dinosaur, with an animator physically moving it from frame to frame. But instead of filming the model, the information was brought from the model to the computer. By animating the DID, the artists then had access to the motions of the dinosaurs they needed, could apply textures and other effects, tweak the shots until they worked right, and save hours of time that could have been spent animating the images in the computer. The DID saved time and was a breakthrough in transferring from one type of technology to another, letting old masters at stop and go animation get into the newer wave of special effects.

When all was said and done, nobody really cared about the amount of effort put in by the artists. The audiences were too busy being enthralled by the dinosaurs on screen. What they saw were living, breathing, walking, roaring animals that had not been around for over 60 million years. Such creatures had never been seen in a movie before. ILM had pushed the bar just a little higher.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การผลิตเทคนิคพิเศษ Jurassic Park โดยอุตสาหกรรมเบาและเวทมนตร์เริ่มต้นจากการที่ค่อนข้างแตกต่างจากการเดินเท้าส่วนใหญ่ของ บริษัท โครงการอื่น ๆ มักจะทำ ส่วนใหญ่ บริษัท มีที่จะโน้มน้าว steven Speilberg ว่าพวกเขาจะประสบความสำเร็จในงานที่มือและที่ steven เป็นผู้อำนวยการควรจะปล่อยให้พวกเขามีงานของการสร้างไดโนเสาร์สำหรับภาพยนตร์ก็ตั้งใจที่จะใช้หยุดและไปเคลื่อนไหวที่จะทำให้ไดโนเสาร์ แต่นิเมชั่นที่ ilm มีสิ่งอื่น ๆ ที่อยู่ในใจของพวกเขา.

หลังจากความสำเร็จของพวกเขาที่มีต่อท้าย 2 ilm ขี่สูงและความรู้สึกบางอย่างที่พวกเขาจะประสบความสำเร็จมากกว่าเพียงแค่การลบคันและฉากแตกตื่นพวกเขาถูกกำหนดไว้ แต่เดิม โดยการสร้างแบบจำลองโครงกระดูกของ T-Rex และจากนั้นการเคลื่อนไหวนั้นทีมงานกราฟิกก็สามารถที่จะโน้มน้าวให้ผู้ผลิตเพื่อให้พวกเขาใช้การทดสอบการสร้างไดโนเสาร์บรรษัทภิบาล การทดสอบที่ผลิตโดย ilm ประกอบด้วยฝูงเล็ก ๆ ของ Gallimimus สิ่งทั้งหมดถูกดึงไปยังภาพของแอฟริกันธรรมดาและมีสองภาพที่เรียบง่ายของสัตว์ที่ใช้โดย แต่พวกเขาก็เพียงพอที่จะโน้มน้าวให้ steven Speilberg ว่ามีวิธีการใหม่ในการสร้างสิ่งมีชีวิตของเขา

แม้จะมีลำดับ Gallimimus แตกตื่น, ilm ไม่พอใจ พวกเขาต้องการที่แตก tyrannosaur ที่ ยืมรูปแบบ 5 ฟุตจากทีมงานผลิต ilm เอามันไป Cyber​​ware ห้องปฏิบัติการและการใช้เลเซอร์สแกนเนอร์จับแบบในคอมพิวเตอร์สแกนเนอร์ประกอบด้วยแสงเลเซอร์หมุนซึ่งมุ่งเน้นไปที่วัตถุและสามารถถ่ายโอนข้อมูลไปยังคอมพิวเตอร์ของภูมิประเทศสำหรับการจัดการ ด้วยรูปแบบ 3 มิติการทำงานของ T-Rex, ilm สร้างภาพเล็ก ๆ ของ dinosuar ไล่หลังจากที่บางส่วนของ Gallimimus ขนาดเล็ก โปรแกรมอื่น ๆ ถูกนำมาใช้สำหรับผิวและพื้นผิว แต่ยิงสุดท้ายคือน้ำมันดิบมากตามมาตรฐานของวันนี้ อย่างไรก็ตามพิจารณาระยะเวลาที่ใช้เวลาและความพยายามที่ใส่ในการยิงได้อย่างไม่น่าเชื่อพอที่จะโน้มน้าวให้ผู้ผลิตของภาพยนตร์เรื่องนี้ที่จะทิ้งทุกหยุดและไปเคลื่อนไหวและการทำงานกับคอมพิวเตอร์กราฟิก.

ตอนนี้ ilm ที่มีโครงการ พวกเขาจริงๆมีที่จะได้รับในการทำงาน การสร้างแบบจำลองสำหรับไดโนเสาร์เป็นส่วนที่ง่ายที่สุดสำหรับศิลปินคอมพิวเตอร์กราฟิกใช้มากของเทคโนโลยีเดียวกับพวกเขาได้ในท้าย 2 พวกเขาสแกนรูปแบบขนาดของไดโนเสาร์และเริ่มการทำงานของภาพเคลื่อนไหว ท้าทายที่แท้จริงอยู่ในการทำสิ่งมีชีวิตที่เป็นจริงที่เป็นไปได้ t-1000 จาก t2 ได้รับเพียงแค่พื้นผิวโลหะกว่าโครงร่าง ไดโนเสาร์ที่ต้องการพื้นผิวที่ซับซ้อนมากขึ้นรวมถึงทุกอย่างจากฟันสีเหลืองของพวกเขาและผิวหยาบที่จะมีน้ำตาและจุดที่สกปรก ทุกรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็จะสามารถที่จะถือขึ้นสำหรับการใกล้ยี่สิบวินาทีบนแผ่นฟิล์ม. ซึ่งเป็นจำนวนมากของเวลาในโลกคอมพิวเตอร์

ความแปรปรวนที่สองจากท้าย 2 ที่เกี่ยวข้องกับวิธีการที่ไดโนเสาร์จะย้าย กับเสื้อ-1000 มีความห่วงใยไม่เกินกล้ามเนื้อหรือกระดูก dinosuars ต้องให้ปิดภาพลวงตาของชีวิตแม้การหายใจของสิ่งมีชีวิตสามชิ้นของซอฟต์แวร์ที่ถูกต้องเพื่อให้บรรลุนี้. ถุงเท้าและซองจดหมายและรุ่นใหม่ของ Softimage

ถุงเท้าเป็นส่วนที่เหลือจากท้าย 2 ซึ่งได้รับอนุญาตให้เขียนโปรแกรมเพื่อเข้าร่วมเครือข่ายของจุด (เรียกว่าแพทช์ตาข่าย) ซึ่งทำให้ ขึ้นชิ้นส่วนของสิ่งมีชีวิตแต่ละ ถุงเท้าก็จะเชื่อมต่อชิ้นส่วนทั้งหมดเข้าด้วยกันเพื่อสร้างภาพลวงตาของการเคลื่อนไหวในองค์กรที่มั่นคง โปรแกรมที่สองใหม่ซองจดหมายเป็นโปรแกรมใหม่ที่ได้รับอนุญาตในการควบคุมแอนิเมชั่จุดที่อยู่ใต้พื้นผิวของผิว inessence สร้างภาพลวงตาของกล้ามเนื้อการย้ายกระดูกหมุนในซ็อกเก็ตของพวกเขาและแม้กระทั่งการปรากฏตัวของการหายใจ รุ่นใหม่ของ Softimage มีการปรับปรุงที่สำคัญในคอมพิวเตอร์แอนิเมชันมาตรฐาน hierarchialมันทำให้โปรแกรมเมอร์สามารถในการย้ายชิ้นส่วนของไดโนเสาร์โดยไม่จำเป็นต้องวาดทุกชิ้นอื่น ๆ ได้เป็นอย่างดี ". การทำสวนจูราสสิ" เครื่องหมายผลภาพร่วมบังคับบัญชา dippe อธิบายได้เป็นอย่างดีใน

เขาพูดว่า:

'ในคอมพิวเตอร์แอนิเมชัน hierarchial เราจะสร้างร่างกายมนุษย์เช่นการขจัดร่างกายที่สะโพกและ แล้วติดหน้าอกไหล่ศีรษะและลำคอในการสั่งซื้อ ดังนั้นหากเราหมุนสะโพกทุกอย่างข้างต้นสะโพกจะหมุนได้เป็นอย่างดี แต่สิ่งที่ถ้าเราต้องการตัวนี้จะเดินไปเช่น John Wayne กับสะโพกหมุนและหัวอยู่ตรงไปข้างหน้า? แล้วเราจะต้องไปในและหมุนหัวกลับด้วยมือ ภาพเคลื่อนไหว hierarchial เป็นความเจ็บปวดเพราะต้องใช้การปรับค่าคงที่Softimage ให้เราในการรักษารูปแบบมากขึ้นร่างกาย - เราสามารถทำให้การย้ายและโปรแกรม aimation โดยอัตโนมัติจะปรับทุกมุมอื่น ๆ เรายังคงมีไปในการทำการปรับเปลี่ยน mior ด้วยมือ แต่มันก็ปีแสงก่อนของวิธีการเดิม.

การใช้งานสำหรับการทำภาพเคลื่อนไหวดูจริงทุกคนที่อยู่ในมือ กระบวนการของการเคลื่อนไหวไดโนเสาร์ยังคงปรากฏข้างหน้าแต่ความคิดใหม่มาข้างหน้าที่ได้รับอนุญาตสำหรับการรวมกันของทั้งสองประเภทของเทคโนโลยีการเคลื่อนไหวหยุดการเดินทางและคอมพิวเตอร์ อุปกรณ์รับไดโนเสาร์ (ได้) ทำงานเหมือนรูปแบบของไดโนเสาร์ที่มีการเคลื่อนไหวทางร่างกายย้ายจากกรอบกรอบ แต่แทนที่จะถ่ายทำรูปแบบข้อมูลที่ถูกนำมาจากรูปแบบการใช้งานคอมพิวเตอร์ โดยการเคลื่อนไหวได้ศิลปินแล้วมีการเข้าถึงการเคลื่อนไหวของไดโนเสาร์ที่พวกเขาต้องการที่จะใช้พื้นผิวและผลกระทบอื่น ๆ ที่ปรับแต่งภาพจนกว่าพวกเขาจะทำงานที่ถูกต้องและประหยัดเวลาของเวลาที่จะได้รับใช้การเคลื่อนไหวภาพในคอมพิวเตอร์ ไม่บันทึกเวลาและความก้าวหน้าในการถ่ายโอนจากประเภทหนึ่งของเทคโนโลยีไปยังอีกที่ปล่อยให้เจ้านายเก่าที่หยุดและไปเคลื่อนไหวได้เป็นคลื่นลูกใหม่ของเทคนิคพิเศษ.

เมื่อทั้งหมดได้พูดและทำไม่มีใครจริงๆดูแลเกี่ยวกับปริมาณของความพยายามใส่โดยศิลปิน ผู้ชมกำลังยุ่งเกินไปที่จะหลงระเริงกับไดโนเสาร์บนหน้าจอ สิ่งที่พวกเขาเห็นเขาอาศัยอยู่หายใจเดินคำรามสัตว์ที่ไม่ได้รับรอบนานกว่า 60 ล้านปีที่สิ่งมีชีวิตดังกล่าวไม่เคยเห็นในหนังมาก่อน ilm ได้ผลักดันให้บาร์เพียงเล็กน้อยที่สูงขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การผลิตของจูราสสิคลักษณะพิเศษทางอุตสาหกรรมแสงวิเศษเริ่มออกเท้าค่อนข้างแตกต่างกันมากของบริษัทที่จะทำโครงการอื่น ๆ ส่วนใหญ่ บริษัทที่มีการโน้มน้าวใจ Speilberg สตีเวนว่า พวกเขาสามารถทำงานในมือ และสตีเวนที่ เป็นผู้อำนวยการ ควรให้พวกเขามีงานสร้างไดโนเสาร์ในภาพยนตร์ เดิมนั้นมีวัตถุประสงค์เพื่อใช้หยุด และไปเคลื่อนไหวเพื่อแสดงไดโนเสาร์ แต่ animators ที่ ILM มีสิ่งต่าง ๆ ในจิตใจของพวกเขา

หลังจากประสบความสำเร็จมีเทอร์มิเนเตอร์ 2, ILM ขี่สูง และรู้สึกว่า บางพวกเขาสามารถทำมากกว่าแค่เอาเหล็กออกและฉากหนีพวกเขาเดิมได้ซึ่งในการ โดยสร้างแบบจำลองอีกของ T-rex และจากนั้น ทำให้เคลื่อนไหว ทีมกราฟิกก็สามารถที่จะโน้มน้าวให้ผู้ผลิตเพื่อให้การทดสอบที่ใช้ในการสร้างไดโนเสาร์ CG ทดสอบผลิต โดย ILM ประกอบด้วยฝูง Gallimimus เล็ก สิ่งทั้งหมดที่ออกผ่านภาพนิ่งล้วนเป็นแอฟริกา และมีภาพสองอย่างของสัตว์ที่ใช้โดย แต่ไม่เพียงพอที่จะโน้มน้าวให้สตีเวน Speilberg ว่า มีวิธีใหม่ที่จะสร้างสิ่งมีชีวิตของเขา

กับลำดับหนี Gallimimus, ILM ไม่พอใจ พวกเขาต้องแตกใน Tyrannosaur ยืมแบบ 5 ฟุตจากหน้าที่ผลิต ILM ใช้ในห้องปฏิบัติการ Cyberware และใช้สแกนเนอร์เลเซอร์จับแบบจำลองบนคอมพิวเตอร์ สแกนเนอร์ประกอบด้วยแสงเลเซอร์หมุนที่เน้นวัตถุ และสามารถถ่ายโอนข้อมูล topographical บนคอมพิวเตอร์การบริหารจัดการ ด้วยการทำงานแบบ 3D ของ T-rex, ILM สร้างยิงเล็กของ dinosuar ไล่หลังของ Gallimimus ขนาดเล็ก โปรแกรมอื่น ๆ หลายโปรแกรมที่ใช้สำหรับผิวหนัง และ texturing แต่สุดท้ายยิงถูกน้ำมันมากตามมาตรฐานของวันนี้ อย่างไรก็ตาม พิจารณาระยะเวลาที่ ใช้ และความพยายามที่ใส่ใน ยิงถูกเหลือเชื่อเพียงพอที่จะโน้มน้าวให้ผู้ผลิตฟิล์มของเสียการเคลื่อนไหวไล่ และไปทั้งหมด และ การทำงานกับกราฟิกคอมพิวเตอร์

ที่ ILM มีโครงการ พวกเขาจริง ๆ มีไปทำงาน สร้างแบบจำลองสำหรับไดโนเสาร์เป็นส่วนที่ง่ายที่สุดสำหรับศิลปินกราฟิกคอมพิวเตอร์ พวกเขาใช้เทคโนโลยีเดียวกันมากจะ มีเทอร์มิเนเตอร์ 2 สแกนรูปแบบขนาดของไดโนเสาร์ และเริ่มทำงานเคลื่อนไหว วางท้าทายที่แท้จริงในการทำให้สิ่งมีชีวิตเป็นจริงได้ T-1000 จาก T2 ได้รับพื้นผิวโลหะเพียงผ่านโครงลวดตัว ไดโนเสาร์ต้องพื้นผิวมีความซับซ้อนมากขึ้น รวมทุกอย่างจากฟันเหลืองและผิวหยาบ ตาแฉะ และจุดที่สกปรก ทุกรายละเอียดเล็กน้อยก็สามารถกดค้างไว้สำหรับวินาทีใกล้ยี่สิบบนฟิล์ม ซึ่งมีมากในคอมพิวเตอร์โลก

ต่างสองจากเทอร์มิเนเตอร์ 2 เกี่ยวข้องว่าไดโนเสาร์จะย้าย T-1000 มีความกังวล กล้ามเนื้อหรือกระดูก Dinosuars การให้ปิดภาพลวงตาของการใช้ชีวิต แม้กระทั่งหายใจมีชีวิตได้ จำเป็นเพื่อให้บรรลุนี้สามชิ้นของซอฟแวร์: ถุงเท้า และซองจดหมาย และรุ่นใหม่ของ SoftImage

ถุงเท้ามีสติจากเทอร์มิเนเตอร์ 2 ซึ่งอนุญาตให้โปรแกรมเมอร์เพื่อเข้าร่วมเครือข่ายของจุด (เรียกว่าแพทช์ตาข่าย) ซึ่งสร้างขึ้นแต่ละชิ้นส่วนของสิ่งมีชีวิต ถุงเท้าแล้วจะเชื่อมต่อชิ้นส่วนทั้งหมดเข้าด้วยกันเพื่อสร้างภาพลวงตาของแข็งเคลื่อนไหวเอนทิตี โปรแกรมที่สองใหม่ได้ ซองจดหมายเป็นโปรแกรมใหม่ที่ได้รับอนุญาต animators เพื่อควบคุมจุดใต้พื้นผิวของผิวหนัง inessence สร้างภาพลวงตาของการย้าย หมุนในปากของพวกเขา และแม้แต่ลักษณะของการหายใจกระดูกกล้ามเนื้อ รุ่นใหม่ของ SoftImage ประกอบด้วยการปรับปรุงที่สำคัญบนคอมพิวเตอร์มาตรฐาน hierarchial ภาพเคลื่อนไหว มันให้โปรแกรมเมอร์ที่สามารถย้ายชิ้นหนึ่งของไดโนเสาร์ไม่จำ redrawing ทุกอื่น ๆ ชิ้นเช่น ผู้ร่วมแสดงผลเครื่องหมาย Dippe อธิบายมันดี "ทำ Jurassic Park"

เขากล่าวว่า:

' ในภาพเคลื่อนไหวคอมพิวเตอร์ hierarchial เราจะสร้างร่างกายมนุษย์ สำหรับตัวอย่าง rooting ตัวที่สะโพกแล้ว แนบหน้าอก shoulders ศีรษะและลำคอตามลำดับ ดังนั้นถ้าเราหมุนสะโพก ทุกอย่างข้างต้นสะโพกจะหมุนเช่นกัน แต่ถ้าเราอยากมีร่างกายนี้เดินเช่นจอห์นเวย์น สะโพกหมุนและหัวอยู่ตรงหน้า แล้ว เราจะต้องไป และหมุนกลับหัวด้วยมือ ภาพเคลื่อนไหว hierarchial เป็นความเจ็บปวดเนื่องจากต้องปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง SoftImage ให้เรารักษาแบบมากจริง- เราสามารถทำการย้าย และโปรแกรม aimation จะปรับโดยอัตโนมัติทั้งหมดเสื่อ เรายังมี การไปทำการปรับปรุง mior ด้วยมือ แต่ก็เหนือกว่าแบบเก่าวิธีการ '

โปรแกรมสำหรับทำภาพเคลื่อนไหวดูจริงได้ทั้งหมดที่ กระบวนการทำให้เคลื่อนไหวไดโนเสาร์ยังคง loomed ล่วงหน้า แต่ความคิดใหม่มารอที่อนุญาตสำหรับการรวมกันของสองชนิดของเทคโนโลยี หยุดไปเคลื่อนไหว และคอมพิวเตอร์ ไดโนเสาร์เข้าอุปกรณ์ (DID) ทำงานเช่นแบบจำลองของไดโนเสาร์ กับความเป็นจริงย้ายจากเฟรมหนึ่งไปยังอีกเฟรม แต่แทนที่จะถ่ายแบบ ข้อมูลถูกนำจากแบบจำลองคอมพิวเตอร์ โดยการทำให้เคลื่อนไหว DID ศิลปินหลังจากนั้นก็ถึงความเคลื่อนไหวของไดโนเสาร์พวกเขาจำเป็น สามารถใช้พื้นผิวและลักษณะพิเศษอื่น ๆ ปรับแต่งภาพจนกว่าพวกเขาทำงานอยู่ และบันทึกชั่วโมงของเวลาที่อาจมีการใช้รูปภาพในคอมพิวเตอร์ที่ทำให้เคลื่อนไหว DID การบันทึกเวลา และมีความก้าวหน้าในการถ่ายโอนจากเทคโนโลยีชนิดหนึ่งไปยังอีก แบบเก่าซักที่เคลื่อนไหวไล่ และไปเข้าคลื่นใหม่ของลักษณะพิเศษ

เมื่อถูกพูด และทำ ไม่มีใครจริง ๆ ห่วงที่ใส่ โดยศิลปิน ผู้ชมก็ไม่ว่างกำลังติดใจไดโนเสาร์บนหน้าจอ เห็นมีอยู่ การหายใจ การเดิน การคำรามสัตว์ที่ไม่ได้ใกล้กว่า 60 ล้านปี สิ่งมีชีวิตดังกล่าวไม่เคยได้เห็นในภาพยนตร์ก่อนการ ILM ได้ผลักดันบาร์สูงเพียงเล็กน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การผลิตเอฟเฟกต์พิเศษของ Jurassic Park โดยอุตสาหกรรมเบาน่ามหัศจรรย์ใจและเริ่มออกมาด้วยการเดินเท้าที่แตกต่างกันค่อนข้างมากกว่าบริษัทที่โครงการอื่นๆโดยปกติแล้วทำมากที่สุด ส่วนใหญ่เป็นบริษัทที่มีในการโน้มน้าวให้สตีเว่น speilberg ว่าพวกเขาไม่สามารถทำให้งานที่อยู่ในมือและที่สตีเว่นเป็นกรรมการบริษัทที่ควรจะปล่อยให้เขามีงานทำให้มีการสร้างไดที่สำหรับ ภาพยนตร์มันจะมีความตั้งใจที่จะใช้ ภาพ แอนิเมชั่นแสดงการหยุดและเข้าไปในการแสดงผลไดที่เดิม แต่แอนนิเมชั่นประมาณที่ ilm มีสิ่งอื่นๆในใจของตน.

หลังจาก sucess ของพวกเขาที่พร้อมด้วย 2 เพชฌฆาต ilm ขี่ม้าสูงและความรู้สึกว่าสำหรับ ภาพ บางอย่างก็ไม่สามารถทำงานได้มากขึ้นเพียงนั้นแตกตื่นและถอดเหล็กที่มี สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ในแบบดั้งเดิม โดยการสร้างรุ่น skeletal ของ T - REX แล้วทำให้มีชีวิตได้ทีมงานด้านกราฟิกที่ได้เป็นการโน้มน้าวให้ผู้ผลิตที่จะมอบการทดสอบที่ใช้ในการสร้างไดการลงทุน การทดสอบที่ผลิตโดย ilm ประกอบด้วยของฝูงขนาดเล็กของ gallimimus สิ่งทั้งหมดที่มีมากกว่าก็ยังถ่าย ภาพ ของที่ราบแอฟริกันและมีสอง ภาพ แบบเรียบง่ายของสัตว์ที่ใช้ในบริเวณใกล้เคียง แต่ก็เพียงพอที่จะโน้มน้าวให้สตีเว่น speilberg ว่ามีวิธีการใหม่ในการสร้างสัตว์หิมพานต์ของเขา

แม้จะมีตามลำดับ, Stampede Grounds , gallimimus ilm ที่ไม่ได้รับความพึงพอใจ พวกเขาต้องการเป็นรอยแตกร้าวที่ tyrannosaur ได้ การกู้ยืมเงินรุ่น 5 - เท้าจากสังกัดอยู่ที่การผลิต ilm เอาไปให้ cyberware และห้องปฏิบัติการการใช้เครื่องสแกนเลเซอร์ที่จับรุ่นที่มีอยู่ในคอมพิวเตอร์ได้เครื่องสแกนที่ประกอบด้วยลำแสงเลเซอร์แบบหมุนซึ่งจะโฟกัสที่วัตถุและสามารถถ่ายโอนข้อมูลเกี่ยวกับ ภูมิประเทศ เข้าสู่คอมพิวเตอร์สำหรับการจัดการ พร้อมด้วยรูปแบบการทำงาน 3 D ของ T - REX ที่ ilm สร้างยิงขนาดเล็กของ dinosuar ไล่หลัง gallimimus ขนาดเล็กที่บางส่วน โปรแกรมอื่นๆที่หลากหลายได้ถูกนำมาใช้สำหรับ texturing และผิวหนังแต่ยิงครั้งสุดท้ายที่เป็นราคาน้ำมันดิบในตลาดเป็นอย่างมากโดยมาตรฐานของวันนี้ แต่ถึงอย่างไรก็ตามเมื่อพิจารณาถึงจำนวนของเวลาที่ใช้และความพยายามที่วางอยู่ในกระสุนที่ไม่น่าเชื่อพอที่จะโน้มน้าวให้ผู้ผลิตของ ภาพยนตร์ ที่จะหยุดการเคลื่อนไหวและไปทั้งหมดและให้ใช้งานกับคอมพิวเตอร์กราฟฟิกที่.

ilm ในตอนนี้ที่มีโครงการที่จะต้องไปทำงาน การสร้างแบบจำลองสำหรับไดที่เป็นส่วนที่ง่ายที่สุดสำหรับศิลปินกราฟิกคอมพิวเตอร์การใช้มากที่สุดของเทคโนโลยีเดียวกับที่มีอยู่ในเพชฌฆาต 2 คนรุ่นสแกนของไดและเริ่มงาน ภาพ เคลื่อนไหว ความท้าทายที่แท้จริงที่นอนอยู่ในการทำให้สัตว์หิมพานต์ที่สมจริงมากที่สุดเท่า T - 1000 ที่มีหน่วยความจำออกจาก T 2 ก็เพิ่งได้ที่พื้นผิวโลหะที่มากกว่า“ wireframe ”ใหม่ ไดที่ต้องใช้วัสดุอื่นๆอีกมากมายที่งดงามรวมถึงทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มจากฟันสีเหลืองและผิวขรุขระในสายตาเป็นน้ำและจุดสกปรก. ทุกรายละเอียดเล็กๆทุกชนิดจะสามารถให้ได้สำหรับใกล้กับยี่สิบวินาทีใน ภาพยนตร์ ที่มีคนจำนวนมากที่มีความแตกต่างในโลกคอมพิวเตอร์.

ที่สองออกจากเพชฌฆาต 2 มีส่วนเกี่ยวข้องกับการดำรงชีวิตที่จะย้าย พร้อมด้วย T - 1000 ที่มีหน่วยความจำที่ไม่มีความกังวลเรื่องกล้ามเนื้อกระดูกหรือ dinosuars จะช่วยให้ปิดเรื่องของการอยู่อาศัยได้แม้ว่าการหายใจสัตว์หิมพานต์สามชิ้นของซอฟต์แวร์ได้กำหนดให้ได้ถุงเท้าซองจดหมายและเวอร์ชันใหม่ของ softimage .

ถุงเท้าก็ยังเหลืออยู่จากเพชฌฆาต 2 ซึ่งได้รับอนุญาตให้โปรแกรมที่สามารถเข้าร่วมในเครือข่ายของจุดเชื่อมต่อ(เรียกว่าโปรแกรมแก้ไข - ตาข่าย)ซึ่งทำให้ได้แต่ละชิ้นของสัตว์ ถุงเท้าจะเชื่อมต่อเข้าด้วยกันเพื่อสร้างกลลวงขององค์กรในแบบโซลิดสเตทการย้ายแล้ว โปรแกรมที่สองนั้นเป็นของใหม่ซองจดหมายเป็นโปรแกรมใหม่ที่ได้รับอนุญาตให้แอนนิเมชั่นประมาณในการควบคุมจุดอยู่ใต้พื้นผิวของผิวที่ inessence การสร้างกลลวงของกล้ามเนื้อการเคลื่อนไหวแบบหมุนได้รอบกระดูกในซ็อกเก็ตของพวกเขาและลักษณะ ภายนอก ของการหายใจ เวอร์ชันใหม่ของ softimage ที่อยู่การปรับปรุงที่สำคัญในคอมพิวเตอร์อนิเมชั่น hierarchial มาตรฐานก็ทำให้โปรแกรมเมอร์ที่ความสามารถในการเคลื่อนย้ายอุปกรณ์ไปหนึ่งชิ้นของไดโนเสาร์โดยไม่จำเป็นต้องเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยประเทศอื่นๆได้ทั้งหมดเป็นอย่างดี ภาพ ของเครื่องหมาย dippe ร่วม - ซุปเปอร์ไวเซอร์อธิบายมันเป็นอย่างดีใน"ทำให้ได้ใน Jurassic Park "

เขาบอกว่า:

'ในคอมพิวเตอร์อนิเมชั่น hierarchial เราจะสร้างร่างกายมนุษย์ตัวอย่างเช่นไทยในระยะยาวนอกจากนี้ตัวที่ระดับสะโพกก้มหัวลงแล้วใส่ไหล่หน้าอกศีรษะและคอในการสั่งซื้อ. ดังนั้นหากเราหมุนสะโพกทุกอย่างเหนือสะโพกจะหมุนเป็นอย่างดี แต่หากว่าเราต้องการตัวนี้จะเดินไปเหมือนกับสนามบิน John Wayne พร้อมด้วยยกสะโพกและถีบที่หมุนและหัวที่พักอยู่ตรงไปข้างหน้าหรือไม่? จากนั้นเราจะต้องไปในและหมุนหัวกลับมาโดยมือ ภาพ แอนิเมชั่น hierarchial คือความเจ็บปวดที่เนื่องจากต้องมีการปรับเปลี่ยนคงที่softimage ทำให้เราสามารถให้ความสุขกับรุ่นที่มากขึ้นทาง กายภาพ - เราไม่สามารถทำให้ย้ายและโปรแกรม aimation จะปรับมุมอื่นๆทั้งหมดโดยอัตโนมัติ เราก็ยังอยู่ในการเข้าไปและทำให้การปรับ mior ด้วยมือแต่ก็เป็นปีแสงไปข้างหน้าของวิธีการเก่า"

แอปพลิเคชันสำหรับการทำให้ ภาพ เคลื่อนไหวที่ดูอย่างแท้จริงอยู่ในมือ การทำให้มีชีวิตไดที่ยังเห็นตะคุ่มแต่ความคิดใหม่มาส่งต่อที่ได้รับอนุญาตสำหรับการรวมตัวกันของทั้งสอง ประเภท ของเทคโนโลยีการหยุดไปการเคลื่อนไหวและคอมพิวเตอร์ ป้อนข้อมูลอุปกรณ์ไดโนเสาร์ที่(ไม่)ทำงานเหมือนกับรุ่นของไดโนเสาร์ที่พร้อมด้วยแอนิเมชั่นที่เคลื่อนย้ายร่างกายได้จากเฟรมหนึ่งไปยังกรอบ ภาพ แต่แทนที่จะมีกิจกรรมปี 2549 รุ่นที่ข้อมูลที่ได้รับการนำมาจากรุ่นของเข้ากับคอมพิวเตอร์ โดยที่ไม่ทำให้มีชีวิตศิลปินจึงมีการเข้าถึงญัตติของไดที่จำเป็นไม่สามารถใช้เนื้อผ้าและผลกระทบอื่นๆหยิกถ่าย ภาพ ได้จนกว่าจะทำงานทางด้านขวาและประหยัดเวลาในช่วงเวลานั้นไม่มีการใช้ ภาพ ที่ทำให้มีชีวิตอยู่ในคอมพิวเตอร์ ที่ไม่ถูกบันทึกไว้เวลาและเป็นที่โดดเด่นในการถ่ายโอนจาก ประเภท ที่หนึ่งของเทคโนโลยีเพื่อคนอื่นปล่อยให้นายเก่าที่ ภาพ เคลื่อนไหวหยุดและกลับไปสู่คลื่นใหม่ของเอฟเฟกต์พิเศษ.

เมื่อทั้งหมดได้มีการกล่าวกันว่าจริงๆแล้วไม่มีใครสนใจเกี่ยวกับจำนวนของความพยายามใส่ในโดยศิลปินที่ ผู้ใช้ที่มีมากเกินไปไม่ว่างเป็นมนตร์โดยไดบนหน้าจอ สิ่งที่พวกเขาเห็นว่ายังมีชีวิตอยู่และเดินไปถึงยังคำรามสัตว์ที่ไม่ได้รับการให้มากกว่า 60 ล้านปีสัตว์หิมพานต์นั้นไม่เคยเห็นใน ภาพยนตร์ ก่อน ilm ก็ถูกดันบาร์ที่อยู่สูงกว่าเล็กน้อย