Treatment of plants with PGPR has b

Treatment of plants with PGPR has been reported to promote
root growth and to alter the root architecture (Kloepper, 1992;
Kloepper et al., 2004; Ngumbi, 2011). It has further been argued
that bacterial-induced alterations in root architecture may lead to
an increase in total root surface area, and consequently lead to
improved water and nutrient uptake, with positive effects on plant
growth as a whole (Somers et al., 2004; Timmusk et al., 2014). In a
study with maize, Naseem and Bano (2014) applied strain
Alcaligenes faecalis (AF3) to seeds in growth chamber tests. Three
weeks after planting, drought stressed PGPR treated plants showed
an increase in root length by 10% compared to drought stressed
noninoculated control plants (Table 1). They argued that development
of root system as a result of PGPR treatmentled to an increase
in water uptake which allowed treated plants to tolerate drought
stress. Naveed et al. (2014) reported that maize plants inoculated
with Burkholderia phytofirmans strain PsJN had significantly
increased root biomass by 70 and 58% in Mazurka and Kaleo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการรายงานการรักษาของพืชที่ PGPR เพื่อส่งเสริมรากเจริญเติบโตและ การเปลี่ยนแปลงสถาปัตยกรรมราก (Kloepper, 1992Kloepper et al. 2004 Ngumbi, 2011) มีเพิ่มเติมการโต้เถียงว่า แบคทีเรียเกิดการเปลี่ยนแปลงในสถาปัตยกรรมรากอาจนำไปสู่เพิ่มรากรวมพื้นที่พื้นผิว และจึง นำไปสู่ดีขึ้นน้ำและการดูดใช้ธาตุอาหาร ผลบวกในโรงงานเจริญเติบโต โดยรวม (Somers et al. 2004 Timmusk et al. 2014) ในการสายพันธุ์ที่ศึกษากับข้าวโพด นะซีมและ Bano (2014) ที่ใช้Faecalis Alcaligenes (AF3) เมล็ดโตหอค้าที่การทดสอบ สามสัปดาห์หลังปลูก ภัยแล้งเน้น PGPR ถือว่าพืชที่พบการเพิ่มขึ้นของความยาวราก 10% เมื่อเทียบกับภัยแล้งเน้นnoninoculated ควบคุมพืช (ตาราง 1) พวกเขาโต้เถียงว่า การพัฒนาระบบรากจาก PGPR treatmentled จะเพิ่มขึ้นในการดูดซึมน้ำ ซึ่งได้รักษาพืชทนแล้งความเครียด Naveed et al. (2014) รายงานว่า พืชข้าวโพด inoculatedมีความเครียด phytofirmans Burkholderia PsJN มีนัยสำคัญชีวมวลรากเพิ่มขึ้น 70 และ 58% ใน Mazurka และ Kaleo

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรักษาพืชที่มี PGPR ได้รับรายงานในการส่งเสริมการ
เจริญเติบโตของรากและการปรับเปลี่ยนสถาปัตยกรรมราก (Kloepper 1992;
. Kloepper et al, 2004; Ngumbi 2011) มันได้รับการต่อไปเป็นที่ถกเถียงกัน
ว่าการเปลี่ยนแปลงของเชื้อแบคทีเรียที่เกิดขึ้นในงานสถาปัตยกรรมรากอาจนำไปสู่
​​การเพิ่มขึ้นของพื้นที่ผิวรากทั้งหมดและจึงนำไปสู่
​​น้ำที่ดีขึ้นและดูดซึมสารอาหารที่มีผลกระทบในเชิงบวกต่อพืช
เจริญเติบโตโดยรวม (ซอมเมอร์, et al., 2004 ; Timmusk et al, 2014). ใน
การศึกษากับข้าวโพด Naseem และมูรัต (2014) ใช้สายพันธุ์
Alcaligenes faecalis (AF3) เมล็ดในการทดสอบในห้องการเจริญเติบโต สาม
สัปดาห์หลังจากที่ปลูกในฤดูแล้งเน้น PGPR รับการรักษาพืชที่แสดงให้เห็น
การเพิ่มขึ้นของความยาวของรากลง 10% เมื่อเทียบกับภัยแล้งเน้น
พืชควบคุม noninoculated (ตารางที่ 1) พวกเขาอ้างว่าการพัฒนา
ของระบบรากที่เป็นผลมาจาก PGPR treatmentled การเพิ่มขึ้น
ในการดูดซึมน้ำที่ได้รับอนุญาตได้รับการรักษาพืชทนแล้ง
ความเครียด Naveed et al, (2014) รายงานว่าพืชข้าวโพดเชื้อ
กับ Burkholderia phytofirmans ความเครียด PsJN ได้อย่างมีนัยสำคัญ
เพิ่มขึ้นชีวมวลรากขึ้น 70 และ 58% ใน Mazurka และ Kaleo

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรักษาพืชมีแนวโน้มได้รับการรายงานเพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโตของรากและเปลี่ยนแปลงรากสถาปัตยกรรม ( kloepper , 1992 ;kloepper et al . , 2004 ; ngumbi , 2011 ) มีการถกเถียงกันต่อไปการเปลี่ยนแปลงสถาปัตยกรรมที่แบคทีเรีย รากอาจนำไปสู่เพิ่มในรากของพื้นที่ผิวทั้งหมด และจากนั้น ไปสู่ปรับปรุงน้ำและการดูดใช้ธาตุอาหารที่มีผลในเชิงบวกเกี่ยวกับพืชการเจริญเติบโตโดยรวม ( Somers et al . , 2004 ; timmusk et al . , 2010 ) ในเรียนกับ ข้าวโพด นาซีม bano ( 2014 ) และสายพันธุ์ที่ใช้Alcaligenes faecalis ( af3 ) เมล็ดในการทดสอบในห้องการเจริญเติบโต สามสัปดาห์หลังปลูก พืชมีความแห้งแล้งเครียดมีแนวโน้มปฏิบัติเพิ่มความยาวราก 10% เทียบกับความแห้งแล้ง เครียดnoninoculated พืชควบคุม ( ตารางที่ 1 ) พวกเขาเสนอว่าพัฒนาระบบรากเป็นผล treatmentled มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นในการดูดน้ำที่ให้พืชได้รับทนแล้งความเครียด ขัน et al . ( 2014 ) รายงานว่าพืชที่ปลูกข้าวโพดphytofirmans psjn ความเครียดมีความสัมพันธ์กับการเกิดพยาธิสภาพรากมวลชีวภาพเพิ่มขึ้น 70 และร้อยละ 58 ในพอประมาณ และ kaleo