Self-authorized representatives are

Self-authorized representatives are not new. Individuals and groups have always petitioned government and made representative claims on behalf of interests and values they believe should have an impact. Interest group liberalism and pluralism assume that this kind of representation does much, if not most, of the work of conveying substance (Dahl 1971; Held 1996, ch. 6). Moreover, history is replete with unelected leaders and groups making representative claims in the name of groups, peoples, or nations precisely because they are not formally represented. The constitutional revolutions of the seventeenth century were induced by groups such as the Levellers. In the French Revolution, Sieyes declared the existence of a “third class” that was the nation, and they proposed themselves as the speakers or representatives of this class, and thus for the nation.
It is not the existence of self-authorized representatives that is new, but rather their large number and diversity (Warren 2001). Collectively, self-authorized representatives organize what might be called the “negative power of the people” (Urbinati 2006) and can function as a “counter-politics” when institutionalized politics fails its representative purposes (Rosanvallon 2006). Groups claim to represent women, a particular ethnic group, victims of landmines, the impoverished and marginalized, parents, and children (Strolovitch 2006). They claim to represent a wide variety of goods: human rights and security, health, education, animals, rainforests, community, spirituality, safety, peace, economic development, and so on. They often claim to represent positions and arguments, functioning as “discursive” representatives (Keck 2003; cf. Alcoff 1991, Dryzek 2000, ch. 4). So representation of this kind can be targeted and issue-specific; it can be flexible and respond to emerging issues, and particularly to constituencies that are not territorially anchored. The collectivities representatives seek to influence are increasingly diverse: not only governments and power holders but also public discourse and culture, as well as powerful market actors such as corporations. These kinds of representatives can and do function beyond borders. Not only do they have the potential to compensate for electoral inflexibilities—providing high levels of targeted, information-rich representation—but they also function in areas where no electoral democracy exists: in the global arena, and in authoritarian contexts (Dryzek 2000, ch. 5; Grant & Keohane 2005; Saward 2006b; Bohman 2007; Rubenstein 2007). Indeed, these representative functions are increasingly recognized by international organizations. For instance, the United Nations has begun recognizing civil society organizations within its programs as representative of groups that are not well represented by its member states. The challenges for democratic theory are to understand the nature of these representative claims and to assess which of them count as contributions to democracy and in what ways. It is now clear, for example, that selfauthorized representation is not necessarily a precursor to formal, electoral inclusion but rather a representative phenomenon in its own right, which may contribute to democracy in ways that electoral representation cannot. But unlike electoral mechanisms, the arena of self-authorized representatives offers no discrete domain of institutional processes, and so identifying and assessing their democratic contributions will take imagination (D. Castiglione & M.E.Warren, unpublished manuscript).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวแทนได้รับอนุญาตตัวเองใหม่ไม่ได้ บุคคลและกลุ่มได้เสมออัคบายานรัฐบาล และทำการเรียกร้องตัวแทนในนามของสถานที่ และค่าที่พวกเขาเชื่อว่าจะมีผลกระทบ สนใจกลุ่มเสรีนิยมและ pluralism สมมติว่า การแสดงชนิดนี้ไม่มาก ถ้า ไม่ สุด การทำงานของการถ่ายทอดสาร (เล็นดาห์ล 1971 จัดขึ้นปี 1996 ช. 6) นอกจากนี้ ประวัติจะเต็มไปด้วยผู้นำ unelected และกลุ่มที่ทำให้พนักงานเรียกร้องในกลุ่ม คน หรือประชาชาติเนื่องจากไม่มีอย่างเป็นกิจจะลักษณะแสดง การปฏิวัติรัฐธรรมนูญศตวรรษ seventeenth นำกลุ่มเช่นที่เลเวลเลอร์ส การปฏิวัติฝรั่งเศส Sieyes ประกาศการดำรงอยู่ของ "สามชั้น" ที่ถูกประเทศ และพวกเขาเสนอตัวเองเป็นลำโพงหรือเป็นตัวแทนระดับนี้ และ ในประเทศ It is not the existence of self-authorized representatives that is new, but rather their large number and diversity (Warren 2001). Collectively, self-authorized representatives organize what might be called the “negative power of the people” (Urbinati 2006) and can function as a “counter-politics” when institutionalized politics fails its representative purposes (Rosanvallon 2006). Groups claim to represent women, a particular ethnic group, victims of landmines, the impoverished and marginalized, parents, and children (Strolovitch 2006). They claim to represent a wide variety of goods: human rights and security, health, education, animals, rainforests, community, spirituality, safety, peace, economic development, and so on. They often claim to represent positions and arguments, functioning as “discursive” representatives (Keck 2003; cf. Alcoff 1991, Dryzek 2000, ch. 4). So representation of this kind can be targeted and issue-specific; it can be flexible and respond to emerging issues, and particularly to constituencies that are not territorially anchored. The collectivities representatives seek to influence are increasingly diverse: not only governments and power holders but also public discourse and culture, as well as powerful market actors such as corporations. These kinds of representatives can and do function beyond borders. Not only do they have the potential to compensate for electoral inflexibilities—providing high levels of targeted, information-rich representation—but they also function in areas where no electoral democracy exists: in the global arena, and in authoritarian contexts (Dryzek 2000, ch. 5; Grant & Keohane 2005; Saward 2006b; Bohman 2007; Rubenstein 2007). Indeed, these representative functions are increasingly recognized by international organizations. For instance, the United Nations has begun recognizing civil society organizations within its programs as representative of groups that are not well represented by its member states. The challenges for democratic theory are to understand the nature of these representative claims and to assess which of them count as contributions to democracy and in what ways. It is now clear, for example, that selfauthorized representation is not necessarily a precursor to formal, electoral inclusion but rather a representative phenomenon in its own right, which may contribute to democracy in ways that electoral representation cannot. But unlike electoral mechanisms, the arena of self-authorized representatives offers no discrete domain of institutional processes, and so identifying and assessing their democratic contributions will take imagination (D. Castiglione & M.E.Warren, unpublished manuscript).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แทนตัวเองที่ได้รับอนุญาตจะไม่ใหม่ บุคคลและกลุ่มได้เสมอกระทรวงมหาดไทยของรัฐบาลและทำให้การเรียกร้องที่เป็นตัวแทนในนามของผลประโยชน์และค่านิยมที่พวกเขาเชื่อว่าควรจะมีผลกระทบ เสรีนิยมกลุ่มผลประโยชน์และหลายฝ่ายคิดว่าชนิดของการแสดงนี้ไม่มากถ้าไม่ที่สุดของการทำงานของการลำเลียงสาร (1971 ดาห์ล. ถือ 1996, CH 6) นอกจากนี้ประวัติศาสตร์จะประกอบไปด้วยผู้นำที่มาจากการเลือกตั้งและกลุ่มการเรียกร้องที่เป็นตัวแทนในนามของกลุ่มคนหรือประเทศที่ได้อย่างแม่นยำเพราะพวกเขาจะไม่ได้เป็นตัวแทนอย่างเป็นทางการ การปฏิวัติรัฐธรรมนูญของศตวรรษที่สิบเจ็ดที่ถูกเหนี่ยวนำโดยกลุ่มเช่น Levellers ในการปฏิวัติฝรั่งเศส, Sieyes ประกาศการดำรงอยู่ของ "ชั้นที่สาม" ที่ประเทศและพวกเขาเสนอตัวเองเป็นวิทยากรหรือผู้แทนของชั้นนี้และทำให้ประเทศ
มันไม่ได้มีอยู่ของผู้แทนผู้มีอำนาจในตัวเองว่า เป็นของใหม่ แต่จำนวนมากของพวกเขาและความหลากหลาย (วอร์เรน 2001) เรียกแทนตัวเองที่ได้รับอนุญาตจัดระเบียบสิ่งที่อาจจะเรียกว่า "อำนาจเชิงลบของผู้คน" (Urbinati 2006) และสามารถทำหน้าที่เป็น "เคาน์เตอร์การเมือง" เมื่อการเมืองสถาบันล้มเหลวในการเป็นตัวแทนของตน (Rosanvallon 2006) กลุ่มเรียกร้องให้ตัวแทนของผู้หญิงกลุ่มชาติพันธุ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของทุ่นระเบิดยากจนและด้อยพ่อแม่และเด็ก (Strolovitch 2006) พวกเขาอ้างว่าเป็นตัวแทนของความหลากหลายของสินค้า: สิทธิมนุษยชนและการรักษาความปลอดภัยสุขภาพการศึกษาสัตว์ป่าชุมชนจิตวิญญาณ, ความปลอดภัย, ความสงบ, การพัฒนาทางเศรษฐกิจและอื่น ๆ พวกเขามักจะเรียกร้องให้ตัวแทนของตำแหน่งและการขัดแย้งการทำงานในฐานะตัวแทน "วาทกรรม" (คลื่นเหียน. 2003; cf เลย Alcoff 1991 Dryzek 2000 CH 4) ดังนั้นการแสดงชนิดนี้สามารถกำหนดเป้าหมายและปัญหาที่เฉพาะเจาะจง; ก็สามารถที่จะมีความยืดหยุ่นและตอบสนองต่อปัญหาที่เกิดขึ้นใหม่และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเลือกตั้งที่ไม่ได้ยึดดินแดน ส่วนท้องถิ่นผู้แทนพยายามที่จะมีอิทธิพลต่อการมีความหลากหลายมากขึ้น: ไม่เพียง แต่รัฐบาลและผู้ถืออำนาจ แต่ยังวาทกรรมของประชาชนและวัฒนธรรมเช่นเดียวกับนักแสดงตลาดที่มีประสิทธิภาพเช่น บริษัท เหล่านี้ชนิดของตัวแทนและสามารถทำหน้าที่เกินขอบเขต ไม่เพียง แต่พวกเขามีศักยภาพที่จะชดเชยสำหรับการเลือกตั้ง inflexibilities-ให้ระดับสูงของการกำหนดเป้าหมายข้อมูลที่อุดมไปด้วยการเป็นตัวแทน แต่พวกเขายังทำงานในพื้นที่ที่ไม่มีประชาธิปไตยการเลือกตั้งที่มีอยู่ในเวทีโลกและในบริบทเผด็จการ (Dryzek 2000 CH . 5; Grant & Keohane 2005; Saward 2006b; Bohman 2007 รูเบน 2007) อันที่จริง, ฟังก์ชั่นที่เป็นตัวแทนเหล่านี้จะได้รับการยอมรับมากขึ้นโดยองค์กรระหว่างประเทศ ยกตัวอย่างเช่นสหประชาชาติได้เริ่มตระหนักถึงองค์กรภาคประชาสังคมในการเป็นตัวแทนของกลุ่มที่จะไม่แสดงอย่างดีจากประเทศสมาชิกของมัน ความท้าทายสำหรับทฤษฎีประชาธิปไตยจะต้องเข้าใจธรรมชาติของการเรียกร้องที่เป็นตัวแทนเหล่านี้และการประเมินที่ของพวกเขานับเป็นเงินสมทบประชาธิปไตยและในสิ่งที่วิธีการ ตอนนี้มันเป็นที่ชัดเจนเช่นที่เป็นตัวแทน selfauthorized ไม่จำเป็นต้องเป็นปูชนียบุคคลที่อย่างเป็นทางการรวมการเลือกตั้ง แต่เป็นปรากฏการณ์ที่เป็นตัวแทนในสิทธิของตนเองซึ่งอาจนำไปสู่การปกครองระบอบประชาธิปไตยในรูปแบบที่เป็นตัวแทนของการเลือกตั้งไม่ได้ แต่แตกต่างจากกลไกการเลือกตั้งผู้แทนเวทีของตัวเองที่ได้รับอนุญาตให้บริการไม่มีโดเมนที่ไม่ต่อเนื่องของกระบวนการสถาบันและเพื่อให้การระบุและการประเมินผลที่เป็นประชาธิปไตยของพวกเขาจะใช้จินตนาการ (d, Castiglione & MEWarren, พิมพ์ต้นฉบับ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตนเอง พนักงานที่ได้รับอนุญาตจะไม่ใหม่ บุคคลและกลุ่มได้ยื่นคำร้อง รัฐบาล และทำให้ตัวแทนเรียกร้องในนามของผลประโยชน์และคุณค่าที่พวกเขาเชื่อว่าจะมีผลกระทบต่อ กลุ่มผลประโยชน์เสรีนิยมและพหุถือว่าชนิดนี้เป็นตัวแทนของไม่มาก ถ้าไม่ที่สุดของงานสื่อสาร ( ดาห์ล 1971 ; จัดขึ้น 1996 ( บทที่ 6 ) นอกจากนี้ประวัติความเป็นมาเป็นไป ด้วยผู้นำ unelected และกลุ่มตัวแทนอ้างว่าทำในนามของกลุ่มประชาชนหรือประเทศเพราะพวกเขาไม่ได้เป็นตัวแทนอย่างเป็นทางการ การปฏิวัติรัฐธรรมนูญของศตวรรษที่ 17 ถูกชักนำโดยกลุ่มเช่นโจเซฟ เมอร์ริค . ในการปฏิวัติฝรั่งเศส sieyes ประกาศการดำรงอยู่ของ " ชั้น " ครั้งที่ 3 ที่ประเทศและพวกเขานำเสนอตัวเองเป็นผู้พูดหรือตัวแทนของชั้นนี้จึงให้ประเทศชาติ
ไม่ใช่ตัวตนของตนเอง พนักงานที่ได้รับอนุญาตที่ใหม่ แต่จำนวนมากของพวกเขาและความหลากหลาย ( วอร์เรน 2001 ) โดยรวมแล้วตนเองได้รับอนุญาตพนักงานจัดระเบียบสิ่งที่อาจจะเรียกว่า " พลังงานเชิงลบของประชาชน " ( ที่ เ ร์ไบนาติ 2006 ) และได้เป็น " โต้การเมือง " เมื่อการเมืองล้มเหลวตัวแทนวัตถุประสงค์ของสถาบัน ( rosanvallon 2006 ) กลุ่มที่อ้างเป็นตัวแทนของผู้หญิง โดยเฉพาะกลุ่มชาติพันธุ์ เหยื่อกับระเบิด , จมและชายขอบ ผู้ปกครองและเด็ก ( strolovitch 2006 ) พวกเขาอ้างว่าเป็นตัวแทนของความหลากหลายของสินค้า : สิทธิมนุษยชนและความปลอดภัย , สุขภาพ , การศึกษา , สัตว์ , ป่าฝน , ชุมชน , จิตวิญญาณ , การพัฒนาเศรษฐกิจ ความปลอดภัย ความสงบ และ พวกเขามักจะอ้างเพื่อแสดงตำแหน่งและข้อโต้แย้ง ทำหน้าที่เป็น " วาทกรรม " ผู้แทน ( เคก 2003 ; CF alcoff 1991 dryzek 2000 ( บทที่ 4 )ดังนั้น การเป็นตัวแทนของชนิดนี้สามารถกำหนดเป้าหมายและประเด็นที่เฉพาะเจาะจง ; มันสามารถยืดหยุ่น และตอบสนองต่อปัญหาที่เกิดขึ้น และโดยเฉพาะองค์กรที่ไม่ territorially ยึดได้ ส่วนชนตัวแทนแสวงหาอิทธิพลหลากหลายมากขึ้น : ไม่เพียง แต่รัฐบาลและผู้ถืออำนาจ แต่วาทกรรมสาธารณะ และ วัฒนธรรมเช่นเดียวกับนักแสดงตลาดที่มีประสิทธิภาพเช่นบริษัท ชนิดเหล่านี้ของตัวแทนสามารถทำหน้าที่เกินขอบเขต ไม่เพียง แต่พวกเขามีศักยภาพในการชดเชย inflexibilities การเลือกตั้งให้ระดับสูงของเป้าหมาย , ข้อมูลรวยแทน แต่พวกเขายังทำงานในพื้นที่ที่ไม่มีการเลือกตั้ง ประชาธิปไตยอยู่ในเวทีโลกและในบริบทที่เผด็จการ ( dryzek 2000 ตอนที่ 5 ; ให้&คีโอเ 2005 ; สวาสดิ์ 2006b ; bohman 2007 ; รูเบนสไตน์ 2007 ) แน่นอน หน้าที่ผู้แทนเหล่านี้จะได้รับการยอมรับมากขึ้นโดยองค์กรนานาชาติ สำหรับอินสแตนซ์สหประชาชาติได้เริ่มตระหนักถึงองค์กรประชาสังคมในโปรแกรมของมันเป็นตัวแทนของกลุ่มที่ไม่แสดงโดยสมาชิกของ ความท้าทายสำหรับทฤษฎีประชาธิปไตย เพื่อเข้าใจธรรมชาติของการเรียกร้องผู้แทนเหล่านี้ และเพื่อประเมิน ซึ่งพวกเขาถือว่าเป็นคุณูปการของประชาธิปไตยและในสิ่งที่วิธี คือตอนนี้ที่ชัดเจน ตัวอย่างเช่นที่ selfauthorized แทนไม่จําเป็นต้องเป็น precursor อย่างเป็นทางการ แต่เป็นปรากฏการณ์การเลือกตั้งผู้แทนในสิทธิของตนเอง ซึ่งอาจส่งผลให้ประชาธิปไตยในทางที่เลือกแทนไม่ได้ แต่แตกต่างจากกลไกการเลือกตั้ง , เวทีของตนเอง พนักงานที่ได้รับอนุญาต มีโดเมนที่ไม่ต่อเนื่องของกระบวนการ สถาบันและการระบุและประเมินผลงานประชาธิปไตยของพวกเขาจะใช้จินตนาการ ( D m.e.warren พระเจ้าเฮนรีที่& , พิมพ์ต้นฉบับ )