4. DiscussionThe lack of related da

4. Discussion
The lack of related data concerning specific physiological responses of carp
caused by different background color adaptation, does not permit adequate comparisons
of the results obtained in the present work.


However, since increased cortisol secretion has been accepted as an indicator of
fish stress (Barton and Iwama, 1991; Pickering and Pottinger, 1995; Papoutsoglou,
1998), it could be emphasized that in the present study the white-adapted carp were
the less stressed compared to the other groups, since they exhibited the lowestplasma cortisol levels. Previous data in rainbow trout Oncorhynchus mykiss showed
no significant differences in plasma cortisol levels between black- and white-adapted
fish (Gilham and Baker, 1985; Green and Baker, 1991). However, in the present
study and under the specific rearing conditions used, significant differences in
plasma cortisol levels between black- and white-adapted carp were observed.
Plasma cortisol levels in white-adapted carp were lower than those in black-adapted
fish probably due to increased plasma MCH levels, which exert an hypothalamocorticotrophic
modulation (Green et al., 1991).

According to the present results neither plasma glucose nor liver glycogen levels
could be related to those of plasma cortisol. Similarly, other studies (e.g. on
Ictalurus punctatus, O. mykiss, Hemitripterus americanus) have shown that chronically
elevated cortisol levels are not necessarily associated with alterations in
glycogen stores or blood glucose levels (Davis et al., 1985; Andersen et al., 1991;
Vijayan et al., 1996). Mommsen et al. (1999), reviewing the effects of cortisol on
carbohydrate metabolism, referred that following exposure to increased cortisol
levels, plasma glucose and liver glycogen can be increased, decreased or remain
unaltered, depending on species, developmental stage and metabolic state of the
animal.

Taking into consideration the data related to the total liver lipid and glycogen
contents obtained in the present study, it could be assumed that the intermediary
metabolism of carp is characterized by the use of lipids, mainly, for their energy
requirements. This hypothesis is supported by the lowest total liver lipid levels
observed in black-adapted fish, which also showed the highest plasma total lipid
levels and cortisol as well. Catabolic action of cortisol on lipids metabolism,
reducing total liver content and promoting plasma free fatty acids (FFA)
metabolism, has been observed in a number of both fresh and seawater teleost
species (Pickering and Pottinger, 1995; Sheridan, 1986).

The black-adapted fish with the highest cortisol levels exhibited the lowest mean
(%) increase of body weight and SGR and the highest FCR. Similar results (SGR
reduction and FCR elevation) have been shown after long-term cortisol administration
in catfish (Davis et al., 1985). In the present study, different background colors
resulted in different growth performances, which seem to be related to plasma
cortisol. However, in the time frame of the present study, changes in plasma
cortisol levels did not evoke significant variations in final body weight and
condition factor or considerable alterations in body major chemical composition.

Fish growth has been accepted as a result of a complicated biochemical process,
involving, among others, several neuro-hormonal interactions. However, it has to
be emphasised that cortisol has been recognized as one of the most critical
substances involved in evaluating fish well being (Pickering, 1993; Bonga, 1997;
Papoutsoglou, 1998). So, it could be noted that, in the present study, the reduced
growth performance of black- and green- compared to that of white-adapted fish
could be related to cortisol interactions with growth hormone, gonadal and other
hormones (Farbridge and Leatherland, 1992; Foo and Lam, 1993; Papoutsoglou
1998).

The observed differences in the levels of blood pCO2 and pH may have been
due to an increased aerobic activity in white-adapted carp compared to that in
black- and green-adapted fish. This increased aerobic activity may indicate an
increase in oxygen consumption, although it was not measured in the present
study. Besides, a possible increase in oxygen consumption by the white-adapted
carp could be related to the highest SGR that they exhibited. Carter and
Brafield (1992) have found significant positive correlations between oxygen consumption
and SGR in grass carp Ctenopharyngodon idella. Furthermore, Fanta
(1995) observed that Oreochromis niloticus on white background exhibited higher
respiratory frequencies than on black, blue, green, yellow and red backgrounds.

In conclusion, the results obtained showed that different background colors
may lead to different growth performances of scaled carp, depending upon the
specific experimental conditions used, which include biotic (e.g. stocking density,
size, age, physiology, feeding habit, genetics) and abiotic (e.g. feeding pattern,
illumination, temperature, water quality) factors.
Acknowledgements

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. สนทนาการขาดข้อมูลที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับตอบเฉพาะสรีรวิทยาของปลาคาร์ฟเกิดจากการปรับสีพื้นหลังที่แตกต่างกัน ไม่ไม่อนุญาตเพียงพอเปรียบเทียบผลที่ได้รับในปัจจุบันการทำงานอย่างไรก็ตาม เนื่องจากเพิ่มการหลั่ง cortisol ถูกยอมรับเป็นตัวบ่งชี้ความเครียดของปลา (บาร์ตันและ Iwama, 1991 Pickering และ Pottinger, 1995 Papoutsoglouปี 1998), มันอาจมีการเน้นย้ำว่า ในการศึกษาปัจจุบัน ปลาคาร์ฟสีขาวปรับได้เครียดน้อยเมื่อเทียบกับกลุ่มอื่น ๆ เนื่องจากพวกเขาจัดแสดงระดับ cortisol lowestplasma พบข้อมูลก่อนหน้าในเรนโบว์เทราต์ mykiss สกุลปลาแซลมอนแปซิฟิกไม่แตกต่างกันในระดับ cortisol พลาสมาระหว่างดำ - และขาวดัดแปลงปลา (Gilham และเบเกอร์ 1985 กรีนและเบเกอร์ 1991) อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบันศึกษา และภายใต้การเงื่อนไขใช้ ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการเพาะเลี้ยงมีสังเกตระดับ cortisol พลาสมาระหว่างปลาคาร์ฟปรับสีดำ และสีขาวระดับ cortisol พลาสมาในปลาคาร์ฟสีขาวปรับได้ต่ำกว่าในการดัดแปลงสีดำปลาอาจจะเนื่องจากพลาสมาเพิ่ม MCH ระดับ ซึ่งแรง hypothalamocorticotrophicเอ็ม (Green et al., 1991)ตามการแสดงผลพลาสม่าไม่ระดับไกลโคเจนกลูโคสหรือตับอาจเกี่ยวข้องกับพลาสม่า cortisol ในทำนองเดียวกัน อื่น ๆ ศึกษา (เช่นการIctalurus punctatus โอ mykiss, Hemitripterus americanus) ได้แสดงให้เห็นว่าโรคเรื้อรังระดับ cortisol สูงไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงทางเก็บไกลโคเจนหรือระดับน้ำตาลในเลือด (Davis et al., 1985 แอนเดอร์ et al., 1991Vijayan et al., 1996) Mommsen et al. (1999), ตรวจสอบผลกระทบของ cortisol ในเผาผลาญคาร์โบไฮเดรต เรียกว่า cortisol เพิ่มสัมผัสที่ต่อไปนี้ระดับพลาสมากลูโคสและตับยังสามารถเพิ่ม ลด หรือยังunaltered สายพันธุ์ ขั้นพัฒนา และเผาผลาญรัฐสัตว์การพิจารณาข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับรวมตับไขมันและไกลโคเจนเนื้อหาที่ได้รับในการศึกษาปัจจุบัน มันอาจจะสันนิษฐานที่กลางตัวเมแทบอลิซึมของปลาคาร์ฟเป็นลักษณะ โดยใช้โครงการ ส่วนใหญ่ การพลังงานความต้องการ สนับสนุนสมมติฐานนี้ระดับไขมันที่ตับรวมต่ำสุดในการดัดแปลงสีดำปลา ซึ่งยัง แสดงให้เห็นกระบวนการทั้งหมดพลาสม่าสูงสุดระดับและ cortisol เป็นอย่างดี การดำเนินการ catabolic ของ cortisol ในเมแทบอลิซึมของโครงการเนื้อหารวมตับที่ลดลง และส่งเสริมการพลาสมากรดไขมัน (FFA) ฟรีเผาผลาญ มีได้พบในทางสดและทะเล teleostสปีชีส์ (Pickering และ Pottinger, 1995 เชอริแดน 1986)ปลาสีดำปรับระดับ cortisol สูงสุดจัดแสดงค่าเฉลี่ยต่ำสุดเพิ่มขึ้น (%) น้ำหนัก SGR และ FCR สูงสุด ผลคล้ายกัน (SGRลดและเพิ่ม FCR) มีการแสดงหลังจากจัดการ cortisol ระยะยาวในปลาดุก (Davis et al., 1985) ในการศึกษาปัจจุบัน สีพื้นหลังที่แตกต่างกันส่งผลให้แสดงการเจริญเติบโตแตกต่างกัน ซึ่งดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับพลาสม่าcortisol อย่างไรก็ตาม ในกรอบเวลาของการศึกษาปัจจุบัน การเปลี่ยนแปลงในพลาสมาระดับ cortisol ได้เรามอบให้ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในน้ำหนักตัวสุดท้าย และเงื่อนไขปัจจัยหรือมากเปลี่ยนแปลงทางองค์ประกอบทางเคมีที่สำคัญของร่างกายปลาเจริญเติบโตได้รับการยอมรับจากกระบวนการชีวเคมีซับซ้อนเกี่ยวข้องกับ หมู่คนอื่น ๆ โต้ตอบสมองฮอร์โมนหลาย อย่างไรก็ตาม มีการได้ emphasised ว่า cortisol ได้ถูกรู้จักว่าเป็นหนึ่งในสิ่งสำคัญที่สุดสารที่เกี่ยวข้องในการประเมินสุขภาพ (Pickering, 1993 ปลา Bonga, 1997Papoutsoglou, 1998) ดังนั้น มันสามารถบันทึกได้ ศึกษาปัจจุบัน การลดลงประสิทธิภาพการเจริญเติบโตของสีดำและสีเขียว - เปรียบเทียบกับปลาสีขาวดัดแปลงอาจเกี่ยวข้องกับ cortisol โต้กับฮอร์โมนเจริญเติบโต gonadal และอื่น ๆฮอร์โมน (Farbridge และ Leatherland, 1992 ฟูและลำ 1993 Papoutsoglou1998)อาจสังเกตความแตกต่างในระดับของ pCO2 ในเลือดและค่า pH ได้เนื่องจากกิจกรรมแอโรบิกเพิ่มในปลาคาร์ฟสีขาวดัดแปลงเปรียบเทียบกับในปลาที่ปรับสีดำ และสีเขียว กิจกรรมแอโรบิกที่เพิ่มขึ้นนี้อาจบ่งชี้เพิ่มปริมาณการใช้ออกซิเจน แม้ว่ามันไม่ได้วัดในปัจจุบันศึกษา นอกจาก เป็นไปได้เพิ่มปริมาณการใช้ออกซิเจน โดยขาวดัดแปลงปลาคาร์ฟอาจเกี่ยวข้องกับ SGR สูงสุดที่พวกเขาจัดแสดง คาร์เตอร์ และBrafield (1992) พบความสัมพันธ์ในเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญระหว่างปริมาณการใช้ออกซิเจนและ SGR ในหญ้าปลาคาร์ฟ Ctenopharyngodon idella นอกจากนี้ แฟนต้า(1995) พบว่า ปลานิลบนพื้นหลังสีขาวที่จัดแสดงสูงหายใจถี่กว่าบนพื้นหลังสีดำ สีน้ำเงิน สีเขียว สีเหลือง และสีแดงเบียดเบียน ผลได้รับพบว่าแตกต่างกันที่สีพื้นหลังอาจนำไปสู่การแสดงต่าง ๆ การเจริญเติบโตของปลาคาร์ฟปรับสัดส่วนได้ ขึ้นอยู่กับการการทดลองสภาพใช้ ซึ่งรวม biotic (เช่นมิติความหนาแน่นขนาด อายุ สรีรวิทยา นิสัย พันธุศาสตร์อาหาร) และ abiotic (เช่นอาหารรูปแบบแสงสว่าง อุณหภูมิ คุณภาพน้ำ) ปัจจัยการถาม-ตอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4. การอภิปรายการขาดข้อมูลที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับการตอบสนองทางสรีรวิทยาที่เฉพาะเจาะจงของปลาคาร์พที่เกิดจากการปรับตัวสีพื้นหลังที่แตกต่างกันไม่อนุญาตให้มีการเปรียบเทียบเพียงพอผลที่ได้รับในการทำงานในปัจจุบัน. แต่เนื่องจากการหลั่ง cortisol เพิ่มขึ้นได้รับการยอมรับเป็นตัวบ่งชี้ของความเครียดปลา(บาร์ตันและ Iwama 1991; พิกเคอริและ Pottinger, 1995; Papoutsoglou, 1998) ก็อาจจะเน้นย้ำว่าในการศึกษาปัจจุบันปลาคาร์พสีขาวปรับได้น้อยเน้นเมื่อเทียบกับกลุ่มอื่นๆ เพราะพวกเขาแสดงระดับคอร์ติซอ lowestplasma ข้อมูลก่อนหน้านี้ในเรนโบว์เทราท์ Oncorhynchus mykiss แสดงให้เห็นว่าไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในระดับคอร์ติซอพลาสม่าระหว่างสีดำและสีขาวปรับปลา(GILHAM และเบเกอร์ 1985; สีเขียวและเบเกอร์ 1991) อย่างไรก็ตามในปัจจุบันการศึกษาและการภายใต้เงื่อนไขการเลี้ยงเฉพาะที่ใช้ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในระดับคอร์ติซอพลาสม่าระหว่างปลาคาร์พสีดำและสีขาวปรับถูกตั้งข้อสังเกต. ระดับคอร์ติซอพลาสม่าในปลาคาร์พสีขาวปรับตัวต่ำกว่าผู้ที่อยู่ในสีดำดัดแปลงปลาอาจเป็นเพราะให้อยู่ในระดับพลาสม่า MCH เพิ่มขึ้นซึ่งออกแรง hypothalamocorticotrophic การปรับ (สีเขียว et al., 1991). ตามผลปัจจุบันทั้งน้ำตาลในเลือดหรือระดับไกลโคเจนที่ตับอาจจะเกี่ยวข้องกับพวกคอร์ติซอพลาสม่า ในทำนองเดียวกันการศึกษาอื่น ๆ (เช่นในIctalurus punctatus ทุม mykiss, Hemitripterus americanus) แสดงให้เห็นว่าโรคเรื้อรังสูงระดับcortisol จะไม่เกี่ยวข้องจำเป็นต้องมีการเปลี่ยนแปลงในร้านค้าไกลโคเจนหรือระดับน้ำตาลในเลือด(เดวิส et al, 1985;.. แอนเดอเอตอัล 1991;. Vijayan, et al, 1996) มอมม์เซิน et al, (1999), ตรวจสอบผลกระทบของ cortisol ในการเผาผลาญคาร์โบไฮเดรตที่เรียกว่าการได้รับต่อไปนี้เพื่อcortisol เพิ่มขึ้นระดับน้ำตาลในเลือดและไกลโคเจนที่ตับสามารถเพิ่มขึ้นลดลงหรือยังคงไม่เปลี่ยนแปลงขึ้นอยู่กับชนิดขั้นตอนการพัฒนาของรัฐและการเผาผลาญอาหารของสัตว์. ถ่าย เข้าสู่การพิจารณาข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับตับไขมันรวมและไกลโคเจนเนื้อหาที่ได้รับในการศึกษาครั้งนี้ก็อาจจะคิดว่าตัวกลางการเผาผลาญอาหารของปลาคาร์พที่โดดเด่นด้วยการใช้ไขมันส่วนใหญ่สำหรับพลังงานของพวกเขาต้องการ สมมติฐานนี้ได้รับการสนับสนุนโดยตับรวมต่ำสุดที่ระดับไขมันสังเกตในปลาสีดำปรับซึ่งยังแสดงให้เห็นทั้งหมดพลาสม่าที่สูงที่สุดของไขมันระดับและcortisol เช่นกัน การกระทำ catabolic ของ cortisol ในการเผาผลาญไขมันลดเนื้อหาตับรวมและส่งเสริมกรดไขมันพลาสม่าฟรี(FFA) การเผาผลาญอาหารได้รับการปฏิบัติในจำนวนของทั้งสดและน้ำทะเล teleost ชนิด (พิกเคอริและ Pottinger, 1995; เชอริแดน, 1986). สีดำ ปลา -adapted มีระดับคอร์ติซอสูงสุดแสดงต่ำสุดเฉลี่ย(%) การเพิ่มขึ้นของน้ำหนักตัวและ SGR และสูงสุด FCR ผลที่คล้ายกัน (SGR ลดลงและระดับความสูง FCR) ได้รับการแสดงหลังการบริหารคอร์ติซอระยะยาวในปลาดุก(เดวิส et al., 1985) ในการศึกษาปัจจุบัน, สีพื้นหลังที่แตกต่างกันส่งผลให้การเจริญเติบโตที่แตกต่างกันซึ่งดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับพลาสม่าคอร์ติซอ อย่างไรก็ตามในระยะเวลาของการศึกษาการเปลี่ยนแปลงในพลาสมาระดับ cortisol ไม่ได้ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญในการรับน้ำหนักของร่างกายขั้นสุดท้ายและปัจจัยสภาพหรือการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในร่างกายองค์ประกอบทางเคมีที่สำคัญ. การเจริญเติบโตของปลาที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นผลมาจากกระบวนการทางชีวเคมีที่ซับซ้อน , ที่เกี่ยวข้องกับหมู่คนหลายปฏิสัมพันธ์ระบบประสาทฮอร์โมน แต่ได้ไปจะเน้นว่าคอร์ติซอได้รับการยอมรับว่าเป็นหนึ่งในที่สำคัญที่สุดสารที่มีส่วนร่วมในการประเมินปลาเป็นอย่างดี(พิกเคอริ 1993; Bonga, 1997; Papoutsoglou, 1998) ดังนั้นจึงอาจจะมีการตั้งข้อสังเกตว่าในการศึกษาปัจจุบันที่ลดการเจริญเติบโตของสีดำและสีเขียวเมื่อเทียบกับปลาสีขาวปรับตัวอาจจะเกี่ยวข้องกับการมีปฏิสัมพันธ์กับcortisol ฮอร์โมนการเจริญเติบโตของอวัยวะสืบพันธุ์และฮอร์โมน(Farbridge และ Leatherland, 1992 และฟูแลม, 1993; Papoutsoglou. 1998) ความแตกต่างที่สังเกตได้ในระดับของ pCO2 เลือดและค่า pH อาจได้รับเนื่องจากการออกกำลังกายแบบแอโรบิคที่เพิ่มขึ้นในปลาคาร์พสีขาวปรับตัวเมื่อเทียบกับในปลาสีดำและสีเขียวปรับ กิจกรรมแอโรบิเพิ่มขึ้นนี้อาจบ่งบอกถึงการเพิ่มขึ้นของการใช้ออกซิเจนแต่มันก็ไม่ได้วัดในปัจจุบันการศึกษา นอกจากนี้การเพิ่มขึ้นเป็นไปได้ในการใช้ออกซิเจนโดยสีขาวดัดแปลงปลาคาร์พอาจจะเกี่ยวข้องกับ SGR สูงสุดที่พวกเขาแสดง คาร์เตอร์และBrafield (1992) ได้พบความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญในเชิงบวกระหว่างการใช้ออกซิเจนและSGR ในหญ้าปลาคาร์พ Ctenopharyngodon idella นอกจากนี้แฟนต้า(1995) พบว่าปลานิลบนพื้นหลังสีขาวแสดงสูงความถี่ระบบทางเดินหายใจมากกว่าสีดำ, สีฟ้า, สีเขียว, พื้นหลังสีเหลืองและสีแดง. ในการสรุปผลที่ได้แสดงให้เห็นว่าสีพื้นหลังที่แตกต่างกันอาจนำไปสู่การเจริญเติบโตที่แตกต่างกันของปลาคาร์พปรับขึ้นอยู่กับเงื่อนไขการทดลองเฉพาะที่ใช้ซึ่งรวมถึงสิ่งมีชีวิต (เช่นความหนาแน่น, ขนาดอายุสรีรวิทยาการให้อาหารนิสัยพันธุศาสตร์) และ abiotic (เช่นรูปแบบการให้อาหารแสงสว่างอุณหภูมิน้ำที่มีคุณภาพ) ปัจจัย. กิตติกรรมประกาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . การอภิปราย
ขาดข้อมูลที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับเฉพาะการตอบสนองทางสรีรวิทยาของปลาคาร์พ
เกิดจากพื้นหลังสีต่างกันการปรับตัว ไม่อนุญาตให้มีการเปรียบเทียบ
ของผลลัพธ์ที่ได้ในงานปัจจุบัน


แต่เนื่องจากการหลั่ง cortisol เพิ่มขึ้นได้รับการยอมรับในฐานะตัวบ่งชี้
ปลาเครียด ( บาร์ตัน และอิวามะ , 1991 ; Pickering และ พอตติเงอร์ , 1995 ; papoutsoglou
, 1998 )มันอาจจะเน้นว่าในการศึกษาสีขาวดัดแปลงปลาคาร์พเป็น
ตรึงเครียดน้อยลงเมื่อเทียบกับกลุ่มอื่น เนื่องจากพวกเขามี lowestplasma ระดับฮอร์โมน ข้อมูลก่อนหน้านี้ในปลาเทราท์คอรินชัส mykiss พบ
ไม่มีความแตกต่างระหว่าง cortisol พลาสม่าสีดำและสีขาวดัดแปลง
ปลา ( gilham และเบเกอร์ , 1985 ; สีเขียวและเบเกอร์ , 1991 ) อย่างไรก็ตามในการศึกษาและการเลี้ยงดูภายใต้เงื่อนไขเฉพาะ

ใช้ความแตกต่างในระดับ cortisol พลาสม่าสีดำและสีขาวดัดแปลงระหว่างปลาคาร์พ พบว่า ระดับฮอร์โมนในเลือด
ปลาคาร์พสีขาวปรับต่ำกว่าพวกชุดดำดัดแปลง
ปลาอาจเพิ่มขึ้นจากระดับ MCH พลาสมาซึ่งโหมเอฟเอ็ม hypothalamocorticotrophic
( สีเขียวและ al . , 1991 ) .

ตามผลปัจจุบันและระดับพลาสมากลูโคสและไกลโคเจนที่ตับ
อาจจะเกี่ยวข้องกับบรรดา Plasma cortisol ในการศึกษาอื่น ๆ ( เช่นบน
ictalurus punctatus . mykiss hemitripterus , มริกานัส ) แสดงให้เห็นว่าระดับ cortisol สูงเรื้อรัง
ไม่ต้องเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงใน
ร้านค้าไกลโคเจน หรือระดับน้ำตาลในเลือด ( Davis et al . , 1985 ;แอนเดอร์เซน et al . , 1991 ;
vijayan et al . , 1996 ) มอมม์เซิน et al . ( 1999 ) , ตรวจสอบผลกระทบของ cortisol ใน
การเผาผลาญคาร์โบไฮเดรต , เรียกว่า ต่อไปนี้การเพิ่มระดับคอร์ติซอล
กลูโคสในพลาสมาและตับไกลโคเจนสามารถเพิ่มลดหรือยัง
ไม่เปลี่ยนแปลง ขึ้นอยู่กับชนิดและระยะพัฒนาการของรัฐสลาย

สัตว์