A dialect continuum or dialect area

A dialect continuum or dialect area was defined by Leonard Bloomfield as a range of dialects spoken across some geographical area that differ only slightly between neighboring areas, but as one travels in any direction, the differences accumulate in such a way that dialects from opposite ends of the continuum are no longer mutually intelligible. (It is analogous to a ring species in evolutionary biology.[1]) The lines that can be drawn between areas that differ with respect to any feature of language are called isoglosses.[2]

According to the abstand and ausbau languages paradigm, dialects can be considered abstand languages (stand-alone languages by linguistic distance). However, they can be seen as dialects of a single language as well, provided that a common standard language exists through which communication is possible (a Dachsprache).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาต่อเนื่องหรือภาษาพื้นที่ถูกกำหนด โดยเลียวนาร์ดบลูมฟิลด์ช่วงสำเนียงพูดในบางพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่แตกต่างเพียงเล็กน้อย ระหว่างพื้นที่ใกล้เคียง แต่ เป็นหนึ่งในการเดินทางในทิศทางใด สะสมความแตกต่างในลักษณะว่า สำเนียงจากปลายตรงข้ามของความต่อเนื่องจะไม่ร่วมกันได้ (มันเป็นคล้ายกับสายพันธุ์แหวนในชีววิทยาวิวัฒนาการ [1]) บรรทัดที่สามารถดึงพื้นที่ที่แตกต่างเกี่ยวกับคุณลักษณะใด ๆ ของภาษา เรียกว่า isoglosses [2]ตาม abstand และ ausbau ภาษากระบวนทัศน์ ภาษาถือได้ว่าภาษา abstand (สแตนด์อโลนภาษา โดยระยะทางภาษา) อย่างไรก็ตาม พวกเขาสามารถมองเห็นเป็นสำเนียงภาษาเดียวเช่น ให้ว่า ภาษามาตรฐานทั่วไปที่มีอยู่ซึ่งการสื่อสารเป็นไปได้ (Dachsprache)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาต่อเนื่องหรือภาษาถิ่นในพื้นที่ที่ถูกกำหนดโดยลีโอนาร์ Bloomfield เป็นช่วงของภาษาพูดทั่วพื้นที่ทางภูมิศาสตร์บางอย่างที่แตกต่างกันเพียงเล็กน้อยระหว่างพื้นที่ใกล้เคียง แต่เป็นหนึ่งในการเดินทางไปในทิศทางใด ๆ ที่แตกต่างกันสะสมในลักษณะที่ว่าภาษาจากปลายตรงข้ามของ ต่อเนื่องจะไม่เข้าใจร่วมกัน (มันจะคล้ายคลึงกับสายพันธุ์แหวนชีววิทยาวิวัฒนาการ. [1]) สายที่สามารถวาดระหว่างพื้นที่ที่แตกต่างกันด้วยความเคารพในคุณลักษณะของภาษาใด ๆ จะเรียกว่า isoglosses. [2]

ตามที่ abstand และภาษา AUSBAU กระบวนทัศน์ภาษาท้องถิ่น ถือได้ว่าภาษา abstand (สแตนด์อะโลนภาษาตามระยะทางภาษาศาสตร์) แต่พวกเขาสามารถมองเห็นเป็นภาษาท้องถิ่นของภาษาใดภาษาหนึ่งเช่นกันโดยมีเงื่อนไขว่าภาษามาตรฐานทั่วไปที่มีอยู่ผ่านการสื่อสารเป็นไปได้ (เป็น Dachsprache)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำเนียงภาษาถิ่นต่อเนื่องหรือพื้นที่ที่กำหนดโดยลีโอนาร์ด Bloomfield เป็นช่วงของผู้ที่พูดในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่แตกต่างกันเพียงเล็กน้อยระหว่างพื้นที่ใกล้เคียง แต่เมื่อเดินทางไปในทิศทางใด ความแตกต่างในวิธีที่ผู้สะสมจากปลายตรงข้ามของความต่อเนื่องไม่ร่วมกันเข้าใจ . ( มันคล้ายคลึงกับแหวนชนิดในชีววิทยาวิวัฒนาการ [ 1 ] ) ที่สามารถวาดเส้นระหว่างพื้นที่ที่แตกต่างกันตามคุณลักษณะของภาษาเรียกว่า isoglosses [ 2 ]ตามไป abstand ausbau กระบวนทัศน์และภาษา ภาษาก็ถือว่า abstand ภาษา ( แบบภาษาตามระยะทาง ภาษา ) อย่างไรก็ตาม , พวกเขาสามารถมองเห็นเป็นภาษาถิ่นของภาษาเดียวเช่นกัน โดยทั่วไปมาตรฐานภาษาอยู่แล้วผ่านการสื่อสารเป็นไปได้ ( dachsprache )