If the hydrolysis of glucose chains

If the hydrolysis of glucose chains were to occur by adding acid, the degree of polymerization (DP) for glucose chains should decrease. Intrinsic viscosity ([h]) was then measured to confirm that the hydrolysis of glucose chains did occur. Since [h] depends on DP, the size of glucose chains can be estimated from changes in [h]. Fig. 3 shows the results of intrinsic viscosity measurements. The pH of the x-axis is equivalent to the pH in the preparation for cornstarch pastes. The pH was adjusted by adding citric acid before gelatinization. [h] decreased slightly with acidification at pHR4.0. This decrease indicates that few glucose chains were hydrolyzed by adding acid. However, increases in the viscosity were observed, where the pH is between 5.5 and 3.6 as shown in Fig. 1. It is thought that acids enter the starch granules, causing the hydrolysis of glucose chains inside starch granules, which then makes many glucose chains leach out into the starch pastes. Therefore, the entanglements of glucose chains increase further than those of the control. [h] decreased sharply at pH!4.0. This indicates that hydrolysis of glucose chains occurred by adding acid and DP decreased further than that at pHR4.0. Decreases in the viscosity were observed, where the pH is below 3.5, since the entanglements of glucose chains were less than those at pHR4.0. Precipitation of starch in starch pastes occurred at pH!2.7 (Figs. 1 and 3). The precipitation of starch is thought to be caused by many glucose chains with low DP in starch pastes. Burchard (1963) and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าไฮโตรไลซ์ของโซ่น้ำตาลกลูโคส เกิดขึ้น โดยการเพิ่มกรด ระดับการ polymerization (DP) สำหรับโซ่กลูโคสควรลด ความหนืด intrinsic ([h]) ถูกแล้ววัดยืนยันว่า ไฮโตรไลซ์ของโซ่กลูโคสไม่ได้เกิดขึ้น เนื่องจาก [h] ขึ้นอยู่กับ DP สามารถประเมินขนาดของโซ่กลูโคสจากการเปลี่ยนแปลงใน [h] Fig. 3 แสดงผลการวัดความหนืด intrinsic PH ของแกน x จะเท่ากับค่า pH ในการเตรียมการสำหรับวางแป้งข้าวโพด ค่า pH ถูกปรับปรุง โดยการเพิ่มกรดซิตริกก่อน gelatinization [h] ลดลงเล็กน้อยกับยูที่ pHR4.0 ลดนี้บ่งชี้ว่า กี่โซ่กลูโคสถูก hydrolyzed โดยการเพิ่มกรด อย่างไรก็ตาม เพิ่มความหนืดสุภัค pH อยู่ระหว่าง 5.5 3.6 แสดงใน Fig. 1 มันเป็นความคิดที่ กรดใส่เม็ดแป้ง ไฮโตรไลซ์ของโซ่กลูโคสภายในเม็ดแป้ง ซึ่งทำให้โซ่กลูโคสหลาย leach ออกแล้ว ไปวางแป้ง ที่ทำให้เกิด กีดขวางของโซ่กลูโคสเพิ่มระดับของตัวควบคุม [h] ลดลงอย่างรวดเร็วที่ pH ! 4.0 บ่งชี้ว่า ไฮโตรไลซ์ของโซ่น้ำตาลกลูโคสเกิดขึ้น โดยการเพิ่มกรด และ DP ลดลงได้ที่ pHR4.0 ลดลงในความหนืดสุภัค pH ต่ำกว่า 3.5 เนื่องจากถูกกีดขวางของโซ่กลูโคสน้อยกว่าที่ pHR4.0 ฝนของสตาร์ชในแป้งวางเกิดที่ pH ! 2.7 (Figs. 1 และ 3) ฝนของแป้งความคิดเกิดจากโซ่กลูโคสจำนวนมากกับ DP ต่ำในแป้งวาง Burchard (1963) และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หากการย่อยสลายของกลุ่มน้ำตาลที่กำลังจะเกิดขึ้นโดยการเพิ่มกรดระดับของพอลิเมอ (DP) สำหรับกลุ่มระดับน้ำตาลจะลดลง ความหนืดที่แท้จริง ([h]) วัดนั้นเพื่อยืนยันว่าการย่อยสลายของเครือข่ายระดับน้ำตาลไม่เกิดขึ้น ตั้งแต่ [h] ขึ้นอยู่กับ DP ขนาดของโซ่กลูโคสสามารถประมาณได้จากการเปลี่ยนแปลง [h] รูป 3 แสดงให้เห็นถึงผลของการวัดความหนืดที่แท้จริง เป็นกรดเป็นด่างของแกน x เทียบเท่ากับพีเอชในการเตรียมการวางแป้งข้าวโพดที่ ค่า pH ที่มีการปรับโดยการเพิ่มกรดซิตริกก่อนที่จะเจล [h] ลดลงเล็กน้อยกับกรดที่ pHR4.0 การลดลงนี้บ่งชี้ว่ากลุ่มน้ำตาลในไม่กี่ถูกย่อยสลายโดยการเพิ่มกรด อย่างไรก็ตามการเพิ่มขึ้นของความหนืดถูกตั้งข้อสังเกตที่มีค่า pH อยู่ระหว่าง 5.5 และ 3.6 ดังแสดงในรูป 1. คิดว่ามันเป็นกรดใส่เม็ดแป้งที่ก่อให้เกิดการย่อยสลายน้ำตาลกลูโคสของเครือข่ายที่อยู่ภายในเม็ดแป้งที่แล้วทำให้โซ่กลูโคสหลายชะออกไปวางแป้ง ดังนั้น entanglements โซ่กลูโคสเพิ่มขึ้นอีกกว่าของการควบคุม [h] ลดลงอย่างรวดเร็วที่ pH! 4.0 นี้บ่งชี้ว่าการย่อยสลายของเครือข่ายระดับน้ำตาลที่เกิดขึ้นโดยการเพิ่มกรดและ DP ลดลงไปกว่านั้นที่ pHR4.0 ลดความหนืดที่ถูกตั้งข้อสังเกตที่มีค่า pH ต่ำกว่า 3.5 ตั้งแต่ entanglements โซ่กลูโคสน้อยกว่าผู้ที่มี pHR4.0 การตกตะกอนของแป้งในน้ำพริกแป้งที่เกิดขึ้นที่ pH! 2.7 (มะเดื่อ. 1 และ 3) การเร่งรัดของแป้งเป็นความคิดที่จะเกิดจากระดับน้ำตาลในเครือข่ายจำนวนมากที่มี DP ต่ำน้ำพริกแป้ง เบอร์ชาร์ด (1963) และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าการย่อยสลายโซ่กลูโคสเกิดโดยการเพิ่มระดับของกรดโพลิเมอไรเซชัน ( DP ) โซ่น้ำตาลควรจะลดลง ความหนืดภายใน ( [ H ] ) คือการวัดแล้วยืนยันว่า การย่อยสลายกลูโคสโซ่ไม่ได้เกิดขึ้น ตั้งแต่ [ H ] ขึ้นอยู่กับ DP , ขนาดของโซ่กลูโคสสามารถประมาณได้จากการเปลี่ยนแปลง [ H ] รูปที่ 3 แสดงผลการวัดค่าความหนืดที่แท้จริงpH ของแกน x เท่ากับ pH ในการเตรียมการสำหรับแป้งข้าวโพดน้ำพริก . ปรับ pH เป็นกรดซิตริกก่อน โดยการเพิ่มค่า . [ H ] ลดลงเล็กน้อยกับกรดที่ phr4.0 . ลดลง แสดงว่าโซ่กลูโคสมีไฮโดรไลซ์ โดยการเพิ่มกรด อย่างไรก็ตาม เพิ่มความหนืดพบว่า pH ระหว่าง 5.5 และ 3.6 ดังแสดงในรูปที่ 1คิดว่ามันเป็นกรด ใส่แป้งเม็ด ทำให้เกิดการย่อยสลายกลูโคสโซ่ภายในเม็ดแป้ง ซึ่งก็ทำให้โซ่กลูโคสหลายกรองออกเป็นแป้งวาง . ดังนั้น ความสัมพันธ์ของกลุ่มกลูโคสเพิ่มขึ้นอีกกว่าของการควบคุม [ H ] ลดลงอย่างรวดเร็วที่ค่า ! 4.0นี้บ่งชี้ว่า การย่อยสลายกลูโคสที่เกิดจากโซ่เพิ่มกรด และ DP ลดลงกว่าที่ phr4.0 . การลดความหนืดพบว่า pH ต่ำกว่า 3.5 เนื่องจากความสัมพันธ์ของโซ่กลูโคสน้อยกว่าผู้ที่ phr4.0 . การตกตะกอนของแป้งในแป้งวางเกิดขึ้นที่ pH ! 2.7 ( Figs 1 และ 3 )การตกตะกอนของแป้งคิดว่าเกิดจากโซ่กลูโคสหลายต่ำ DP ในแป้งวาง . เบอร์ชาร์ด ( 1963 ) และ