[Enough already, really geez! Ok!][

[Enough already, really geez! Ok!]
[Hajime-kun…..please be a bit more cautious?]
[Fufufu, as expected of master, to deliver the final blow after we just looked away for a moment….]

In the dining room of the royal palace, while eating dinner, Shia’s and their voices resounded out as if blaming something. Hajime who it was being directed at was just enjoying the meal in front of him as if it was someone elses problem.

Although Yue who was sitting to his right wasn’t saying anything, her eyes looked at him as if she was looking at a troublesome person. When they heard of the circumstances, [Ma~a, guess It couldn’t be helped then] is what they thought, clearly the feelings that Aiko has for Hajime inside of her was complex due to the fact that he was her student.

Moreover, after hearing Hajime’s stance of “neglecting” Aiko’s treatment, they somewhat harbored feelings of sympathy for Aiko.

[......Hajime. Does it seem like Aiko will be able to endure?]

Because they heard of the contents from Hajime, Yue was slightly worried and asked. As opposed to it, Hajime stopped eating and seemed to be thinking a little.

[N~, it’s not alright? Worst case scenario, if it looks too dangerous I’ll have to create an artifact to stabilize her mind using Spirit magic. Ma~a, even if we don’t worry about it, with time, that person will be able to digest it in neatly]
[......I see, that’s good]

As Yue’s eyes loosened up, Hajime also smiled.

[As expected of…..Yue-san. With just one step, she gets ahead by two]
[Is this…..the difference between her and me? Ku, I won’t lose! I won’t lose!]
[Umu, should it be called naturally or something….it was a technique which touched masters heart as if completely natural…..If I had to say it, it’s a godly skill. Obediently allow me to praise you]
[......Unwillingly evaluated]

Shia who was looking at her with a terrified expression, Kaori who looked mortified, and Teio who was feeling admiration. Yue’s expression became bitter after being unexpectedly evaluated. Hajime smiled wryly as he stroke Yue’s hair.

Among Hajime and his companions, in a sense as their feelings of getting along was firing up, an unexpected group came into the dining room. It was Kouki and them as well as his classmates. It appears that everyone including Aiko had come.

When Hajime looked at them for a moment, he frowned slightly. Beforehand, he heard of the times when they would be eating, he had thought that he would be able to comfortably eat with his companions but…..it appears that that plan was thrown off.

Ma~a, there’s no need to anxiously consider it, Hajime renewed his thoughts as he continued eating his meal. Yue and them didn’t particularly mind either.

But, it doesn’t appear that his classmates thought the same, some people thought it was rather interesting, some people felt slightly awkward, and some people were lost as to what to do and became restless. Although they frequently glanced over, they were reminded of Hajime’s previous statement that he didn’t see them as companions and much less held much interest in it, so they were hesitant to call out to him. By the way, Aiko was staring at Hajime for a different kind of reason.

[Ah~, Shizuku-chan! Over here!]
[Kaori. Can I sit next to you?]
[Of course]

Kaori was showing a friendly smile with Nointo’s cool face, Shizuku also naturally loosened her cheeks as she sat next to her.

At first It was still hard for the classmates to accept the fact that Kaori had changed her body but, the atmosphere of Kaori’s image and smile allowed them to loosen up. Even if her body has changed, Kaori’s peaceful atmosphere allowed her classmates hearts to relax. Or rather, when compared to the time when Hajime lost his cool, it was only slightly nerve wracking, there were many classmates who were glad that Kaori had returned.

*It’s funny cause the author didn’t mention Ryutaro here*When Shizuku sat on the seat, Kouki sat on the seat next to her, and Aiko sat on the opposite side, while Suzu sat next to aiko. Aiko was right next to Yue. The other classmates proceeded to sit on the other remaining seats. Suzu looked at Yue as she sat, [Excuse me…..for sitting besides Oneesama!], she said with a strangely tensed expression. Yue said, [......Why Oneesama?] while tilting her head.

When Kouki and them took their seats, the excellent maids of the royal palace began to move together and set the table. It was practically the same menu that Hajime and them had.
Then, at that time, over Yue’s head, Hajime and Aiko’s glances connected. At once, Aiko’s cheeks were lightly stained, she shamefully averted her eyes. Even still, she’d frequently glance back at Hajime, and secretly whispered out in a quiet voice.

[A, ano, Nagumo-kun…..sono, that thing from a while ago…..sono, if possible….]

Having to talk over Yue caused her to be a bit uncomfortable, most likely, as an adult, and, as a teacher, it was shameful to ask of Hajime so she kept quiet and decided to not say it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[พอแล้ว geez จริง ๆ ตกลง][Hajime-kun...กรุณาให้ระมัดระวังเป็นบิตเพิ่มเติม?][Fufufu ตามที่คาดไว้ของหลัก ส่งระเบิดสุดท้ายหลังจากที่เราเพียงมองไปครู่...]ในห้องรอยัลพาเลซ ขณะรับประทานอาหารเย็น อาหารของฮฺและเสียงของพวกเขา resounded ออกว่า blaming บางสิ่งบางอย่าง Hajime ที่มันถูกกำกับที่ถูกเพียงเพลิดเพลินกับอาหารหน้าเขาเป็นถ้าเป็นคนอื่นปัญหาแม้ว่ายิวที่นั่งทางขวาของเขาไม่ได้พูดอะไร ดวงตาของเธอมองเขาว่าเธอถูกมองบุคคลซึง เมื่อพวกเขาได้ยินสถานการณ์, [Ma ~ การเดาไม่ช่วยแล้ว] เป็นสิ่งที่ตนคิดว่า อย่างชัดเจนความรู้สึกที่ Aiko ได้สำหรับ Hajime ภายในของเธอซับซ้อนเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่าเขาเป็นนักเรียนของเธอนอกจากนี้ หลังจากได้ยินท่าทางของ Hajime "neglecting" ของ Aiko รักษา พวกเขาค่อนข้าง harbored ความรู้สึกเห็นใจสำหรับ Aiko[...... Hajime ไม่มันเหมือน Aiko จะอดทน]เนื่องจากพวกเขาได้ยินเนื้อหาจาก Hajime ยูถูกถาม และกังวลเล็กน้อย จำกัด Hajime หยุดกิน และดูเหมือนจะ คิดเล็กน้อย[N ~, ไม่ครับ เลวสถานการณ์กรณี ถ้ามันอันตรายเกินไปฉันจะสร้างสิ่งประดิษฐ์เป็นการใช้จิตใจของเธอมุ่งวิเศษ Ma ~ a แม้ว่าเราไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ เวลา บุคคลนั้นจะสามารถย่อยได้อย่าง][...... เห็น ดี]เป็นตาของยิวหลวมขึ้น Hajime ยังยิ้ม[ตามที่คาดไว้ของ... ยูซัง ด้วยขั้นตอนเดียว เธอได้รับล่วงหน้า โดยสอง][นี่...ความแตกต่างระหว่างเธอและฉัน มก. ฉันจะไม่สูญเสีย ฉันจะไม่สูญเสีย][Umu ควรจะเรียกว่าธรรมชาติ หรืออะไร...มันเป็นเทคนิคที่สัมผัสถึงหัวใจแบบว่าธรรมชาติ... ถ้าผมจะพูดว่า ได้ทักษะที่เคร่งศาสนา ทรงอนุญาตให้ฉันเพื่อสรรเสริญคุณ][...... Unwillingly ประเมิน]ฮฺที่มองที่เธอกับนิพจน์คนกลัว ริคัน mortified และ Teio ที่มีความรู้สึกชื่นชม นิพจน์ของยิวเป็นขมหลังจากการประเมินโดยไม่คาดคิด Hajime wryly ยิ้มเป็นยิวเขาจังหวะผมHajime และสหายของเขา ในความรู้สึกเป็นความรู้สึกของพวกเขาถูกคอถูกยิงขึ้น มาเป็นกลุ่มที่ไม่คาดคิดในห้องรับประทานอาหาร Kouki และพวกเขา เป็นเพื่อนร่วมชั้นของเขาได้ ปรากฏว่า ทุกคนรวมทั้ง Aiko มาเมื่อ Hajime มองพวกเขาครู่ เขา frowned เล็กน้อย ล่วงหน้า เขาได้ยินเวลาเมื่อพวกเขาจะสามารถรับประทานอาหาร เขามีความคิดว่า เขาจะได้สบายกิน กับสหายของเขา แต่...ปรากฏว่า แผนนั้นเกิดขึ้นจากการMa ~ เป็น ไม่จำเป็นต้องกังวลใจพิจารณา Hajime ต่ออายุความคิดของเขาเขายังคงกินอาหารของเขา ยิวและพวกเขาไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งจิตใจอย่างใดอย่างหนึ่งBut, it doesn’t appear that his classmates thought the same, some people thought it was rather interesting, some people felt slightly awkward, and some people were lost as to what to do and became restless. Although they frequently glanced over, they were reminded of Hajime’s previous statement that he didn’t see them as companions and much less held much interest in it, so they were hesitant to call out to him. By the way, Aiko was staring at Hajime for a different kind of reason.[Ah~, Shizuku-chan! Over here!][Kaori. Can I sit next to you?][Of course]Kaori was showing a friendly smile with Nointo’s cool face, Shizuku also naturally loosened her cheeks as she sat next to her.At first It was still hard for the classmates to accept the fact that Kaori had changed her body but, the atmosphere of Kaori’s image and smile allowed them to loosen up. Even if her body has changed, Kaori’s peaceful atmosphere allowed her classmates hearts to relax. Or rather, when compared to the time when Hajime lost his cool, it was only slightly nerve wracking, there were many classmates who were glad that Kaori had returned. *It’s funny cause the author didn’t mention Ryutaro here*When Shizuku sat on the seat, Kouki sat on the seat next to her, and Aiko sat on the opposite side, while Suzu sat next to aiko. Aiko was right next to Yue. The other classmates proceeded to sit on the other remaining seats. Suzu looked at Yue as she sat, [Excuse me…..for sitting besides Oneesama!], she said with a strangely tensed expression. Yue said, [......Why Oneesama?] while tilting her head.When Kouki and them took their seats, the excellent maids of the royal palace began to move together and set the table. It was practically the same menu that Hajime and them had.Then, at that time, over Yue’s head, Hajime and Aiko’s glances connected. At once, Aiko’s cheeks were lightly stained, she shamefully averted her eyes. Even still, she’d frequently glance back at Hajime, and secretly whispered out in a quiet voice.[A, ano, Nagumo-kun…..sono, that thing from a while ago…..sono, if possible….]Having to talk over Yue caused her to be a bit uncomfortable, most likely, as an adult, and, as a teacher, it was shameful to ask of Hajime so she kept quiet and decided to not say it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

[เพียงพอแล้วจริงๆ geez! ตกลง]
[ฮาจิเมะคุง ... ..please เป็นบิตระมัดระวังมากขึ้น?]
[Fufufu เป็นที่คาดหวังของต้นแบบในการส่งมอบครั้งสุดท้ายหลังจากที่เราเพียงแค่มองออกไปสักครู่ ... .] ในห้องอาหารของพระราชวัง ในขณะที่การรับประทานอาหารเย็นชิและเสียงของพวกเขาดังก้องออกมาเป็นบางสิ่งบางอย่างถ้าโทษ ฮาจิเมะที่มันถูกผู้กำกับที่ได้รับเพียงเพลิดเพลินกับอาหารในด้านหน้าของเขาราวกับว่ามันเป็นปัญหาของคน elses. แม้ว่ายูที่กำลังนั่งอยู่ทางด้านขวาของเขาไม่ได้พูดอะไรดวงตาของเธอมองไปที่เขาราวกับว่าเธอถูกมองที่ ตัวยุ่ง เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงของสถานการณ์ [Ma ~ ที่คิดว่ามันไม่สามารถได้รับการช่วยเหลือแล้ว] คือสิ่งที่พวกเขาคิดว่าอย่างเห็นได้ชัดถึงความรู้สึกที่มีต่อไอโกะฮาจิเมะภายในของเธอที่ซับซ้อนเนื่องจากความจริงที่ว่าเขาเป็นนักเรียนของเธอ. นอกจากนี้ หลังจากที่ได้ยินจุดยืนของฮาจิเมะ "ละเลย" ไอโกะรักษาพวกเขาค่อนข้างเก็บงำความรู้สึกของความเห็นอกเห็นใจสำหรับไอโกะ. [...... ฮาจิเมะ มันดูเหมือนไอโกะจะสามารถที่จะทน?] เพราะพวกเขาได้ยินเสียงของเนื้อหาจากฮาจิเมะที่ยูเป็นห่วงเล็กน้อยและถาม เมื่อเทียบกับมันฮาจิเมะหยุดกินและดูเหมือนจะคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ . [N ~ ก็ไม่เป็นไร? สถานการณ์กรณีที่เลวร้ายที่สุดถ้ามันดูอันตรายเกินไปที่ฉันจะต้องสร้างสิ่งประดิษฐ์ที่จะรักษาเสถียรภาพใจของเธอใช้เวทมนตร์วิญญาณ Ma ~ แม้ว่าเราไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยเวลาคนที่จะสามารถที่จะแยกแยะในเรียบร้อย] [...... ผมเห็นว่าเป็นสิ่งที่ดี] ในขณะที่ตาของยูหลวมขึ้นฮาจิเมะยังยิ้ม . [เป็นที่คาดหวังของ ... ..Yue ซัง ที่มีเพียงหนึ่งขั้นตอนที่เธอได้รับข้างหน้าสอง] [นี่คือ ... ความแตกต่างระหว่างเธอและฉัน ..the? ku, ฉันจะไม่สูญเสีย! ฉันจะไม่สูญเสีย!] [Umu ก็ควรจะเรียกว่าธรรมชาติหรือสิ่งที่ ... มันเป็นเทคนิคที่สัมผัสหัวใจของโทราวกับว่าธรรมชาติที่สมบูรณ์ ... หากว่าผมต้องบอกว่ามันก็เป็นทักษะที่เคร่งศาสนา เชื่อฟังคำสั่งให้ฉันไปสรรเสริญคุณ] [...... ประเมินไม่เต็มใจ] ชิที่ถูกมองเธอด้วยสีหน้าหวาดกลัว, คาโอริที่ดูตกใจและ Teio ที่รู้สึกชื่นชม การแสดงออกยูกลายเป็นขมหลังจากที่ถูกประเมินโดยไม่คาดคิด ฮาจิเมะยิ้มถึงคราวที่เขาจังหวะผมยู. ในบรรดาฮาจิเมะและสหายของเขาในความรู้สึกความรู้สึกของพวกเขาได้รับพร้อมถูกยิงขึ้นเป็นกลุ่มที่ไม่คาดคิดเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร มันเป็น Kouki และพวกเขาเช่นเดียวกับเพื่อนร่วมชั้นของเขา ปรากฏว่าทุกคนรวมทั้งไอโกะมา. เมื่อฮาจิเมะมองที่พวกเขาสำหรับช่วงเวลาที่เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนที่เขาได้ยินเวลาที่พวกเขาจะได้รับประทานอาหารที่เขาคิดว่าเขาจะสามารถที่จะสะดวกสบายกินกับเพื่อน ๆ ของเขา แต่ ... ..it ปรากฏว่าแผนการที่ถูกโยนออก. มะ ~ ที่ต้องมีการพิจารณาอย่างใจจดใจจ่อไม่มี มันฮาจิเมะต่ออายุความคิดของเขาในขณะที่เขายังคงกินอาหารของเขา ยูและพวกเขาไม่ได้ใจโดยเฉพาะอย่างใดอย่างหนึ่ง. แต่ก็ไม่ปรากฏว่าเพื่อนร่วมชั้นของเขาคิดเหมือนกันบางคนคิดว่ามันค่อนข้างน่าสนใจบางคนรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อยและบางคนหายไปเป็นสิ่งที่ต้องทำและกลายเป็น กระสับกระส่าย. ถึงแม้ว่าพวกเขามักจะมองไปที่พวกเขาได้รับการเตือนจากคำสั่งก่อนหน้านี้ฮาจิเมะว่าเขาไม่ได้เห็นพวกเขาเป็นสหายและความสนใจมากจัดขึ้นมากน้อยในนั้นดังนั้นพวกเขาจึงลังเลที่จะโทรออกไปเขา โดยวิธีการที่ไอโกะถูกจ้องมองที่ฮาจิเมะสำหรับชนิดที่แตกต่างของเหตุผล. [อา ~ ชิสุกะจัง! มากกว่าที่นี่!] [คาโอริ ฉันสามารถนั่งติดกับคุณ?] [แน่นอน] คาโอริได้แสดงรอยยิ้มที่เป็นมิตรกับใบหน้าเย็น Nointo ของชิสุกะยังหลวมธรรมชาติแก้มของเธอขณะที่เธอนั่งอยู่ข้างเธอ. ตอนแรกมันก็ยังยากสำหรับเพื่อนร่วมชั้นที่จะยอมรับความจริงที่ว่า ได้เปลี่ยนคาโอริร่างกายของเธอ แต่บรรยากาศของภาพคาโอริและรอยยิ้มได้รับอนุญาตให้คลายขึ้น แม้ว่าร่างกายของเธอมีการเปลี่ยนแปลงบรรยากาศที่เงียบสงบคาโอริได้รับอนุญาตหัวใจเพื่อนร่วมชั้นของเธอที่จะผ่อนคลาย หรือมากกว่าเมื่อเทียบกับเวลาที่ฮาจิเมะหายไปเย็นของเขามันก็เป็นเพียง wracking ประสาทเล็กน้อยมีเพื่อนร่วมชั้นเรียนหลายคนดีใจที่คาโอริได้กลับ. * มันสาเหตุตลกผู้เขียนไม่ได้พูดถึงริวทาโร่ที่นี่ * เมื่อชิสุกะนั่งอยู่บน ที่นั่ง, Kouki นั่งอยู่บนที่นั่งข้างเธอและไอโกะนั่งอยู่บนฝั่งตรงข้ามในขณะที่ Suzu นั่งถัดจากไอโกะ ไอโกะเป็นขวาถัดจากยู เพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ เดินไปนั่งบนที่นั่งที่เหลืออื่น ๆ Suzu มองที่ยูขณะที่เธอนั่ง [ขอโทษนะ ... ..for นั่งอยู่นอกเหนือจาก Oneesama] เธอกล่าวด้วยสีหน้าเครียดแปลก ยูกล่าวว่า [...... ทำไม Oneesama?] ในขณะที่การเอียงศีรษะของเธอ. เมื่อ Kouki และพวกเขาเอาที่นั่งของพวกเขาที่สาวใช้ที่ดีของพระราชวังเริ่มที่จะย้ายเข้าด้วยกันและกำหนดตาราง มันเป็นจริงเมนูเดียวกับที่ฮาจิเมะและพวกเขามี. จากนั้นในเวลานั้นเหนือหัวของยูไอโกะฮาจิเมะและเชื่อมต่อสายตาของ ในครั้งเดียวแก้มไอโกะมีการย้อมเบา ๆ เธอหันไปประเจิดประเจ้อดวงตาของเธอ แม้ยังคงเธอบ่อยเหลือบมองกลับมาที่ฮาจิเมะและแอบกระซิบออกมาด้วยเสียงที่เงียบสงบ. [A, ano, Nagumo คุง ... ..sono สิ่งจากที่ผ่านมาในขณะที่ ... ..sono ถ้าเป็นไปได้ ... .] มีการพูดคุยผ่านยูทำให้เธอต้องเป็นบิตอึดอัดส่วนใหญ่เป็นผู้ใหญ่และเป็นครูมันเป็นเรื่องน่าอายที่จะถามของฮาจิเมะเพื่อให้เธอเก็บไว้ที่เงียบสงบและตัดสินใจที่จะไม่บอกว่ามัน