A total of seven major eggplant gro

A total of seven major eggplant growing areas, viz. Panchagarh, Rangpur, Pabna, Jessore, Jhinaidah, Jamalpur and Mymensingh, were surveyed to know the status of bacterial wilt of eggplant in terms of its incidence and severity. However, bacterial wilt infection was noticed in four growing areas at the time of our survey, viz. Panchagarh, Rangpur, Jessore, and Mymensingh .A signifi- cant variation was observed in terms of bacterial wilt incidence among the major growing areas surveyed (Table 1and Fig. 1). The highest(22.52%) bacterial wiltincidence was recorded in Rangpur, followed by Jessore and Pachagarh, with 20.56 and 20.0% wilt incidence, while the lowest (6.12%) bacterial wilt incidence was recorded in Jamalpur.An incidence of brinjal bacterial wilt of 14.36% was recorded inMymensingh. Onthe contrary,the highest(3.26) bacterialwilt severity was recorded in Rangpur, while the lowest (2.93) bacterial wilt severity was recorded in Jessore, followed by Panchagarh and Mymensingh, with values 3.00 and 3.13, respectively (Table 1).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั้งหมดเจ็ดหลักพื้นที่ปลูกมะเขือ ได้แก่ Panchagarh, Rangpur, Pabna, Jessore, Jhinaidah, Jamalpur และ Mymensingh ถูกสำรวจเพื่อทราบสถานะของโรคเหี่ยวของมะเขือในแง่ของอัตราการเกิดและความรุนแรงของมัน

อย่างไรก็ตามการติดเชื้อโรคเหี่ยวก็สังเกตเห็นในพื้นที่สี่การเจริญเติบโตในช่วงเวลาของการสำรวจของเรา ได้แก่ Panchagarh, Rangpur, Jessore และ Mymensingh

รูปแบบลาดเทนัยสำคัญพบว่าในแง่ของอัตราการเกิดโรคเหี่ยวหนึ่งในพื้นที่ที่เติบโตที่สำคัญการสำรวจ (ตารางที่ 1 และรูปที่ 1).

สูงสุด (22.52%) wiltincidence แบคทีเรียถูกบันทึกไว้ใน Rangpur ตามด้วยเจสโซเรและ Pachagarh มีอุบัติการณ์โรคเหี่ยว 20.56 และ 20.0% ในขณะที่ต่ำสุด (6.12%) อัตราการเกิดโรคเหี่ยวถูกบันทึกไว้ใน Jamalpur


อุบัติการณ์ของโรคเหี่ยวของมะเขือเปราะ 14.36% ได้รับการบันทึก inMymensingh ตรงกันข้าม onthe ที่สูงที่สุด (3.26) แบคทีเรีย
เหี่ยวรุนแรงถูกบันทึกไว้ใน Rangpur ขณะที่ต่ำสุด (2.93) เหี่ยวรุนแรงถูกบันทึกไว้ใน Jessore ตาม Panchagarh และ Mymensingh มีค่า 3.00 และ 3.13 ตามลำดับ (ตารางที่ 1)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งหมดเจ็ดพื้นที่ปลูกมะเขือ, viz Panchagarh, Rangpur, Pabna, เจสโซเร, Jhinaidah, Jamalpur ระและ Mymensingh, ถูกสำรวจเพื่อทราบสถานะของพระทัยแบคทีเรียของมะเขือในแง่ของอุบัติและความรุนแรง.

อย่างไรก็ตามการติดเชื้อแบคทีเรียพระทัยได้รับการสังเกตในสี่พื้นที่ที่เติบโตในช่วงเวลาของการสำรวจของเรา viz Panchagarh

การเปลี่ยนแปลง signifi เป็นที่สังเกตในแง่ของแบคทีเรียพระทัยอุบัติการณ์ในหมู่การเจริญเติบโตที่สำคัญการสำรวจพื้นที่ (ตาราง1และรูปที่ 1).

สูงสุด (22.52%) wiltincidence แบคทีเรียถูกบันทึกไว้ใน Rangpur, ตามด้วยเจสโซเรและปาครห์, มี๒๐.๕๖และ๒๐.๐% พระทัยอุบัติการณ์, ในขณะที่ต่ำสุด (๖.๑๒%) แบคทีเรียพระทัยอุบัติการณ์ถูกบันทึกไว้ใน Jamalpur ระ

อุบัติการณ์ของการพระทัยแบคทีเรียที่มีอยู่ของ๑๔.๓๖% ถูกบันทึกไว้ใน inMymensingh ในทางตรงกันข้ามที่สูงที่สุด (3.26) แบคทีเรีย
ความรุนแรงพระทัยถูกบันทึกไว้ใน Rangpur, ในขณะที่ต่ำสุด (๒.๙๓) แบคทีเรียความรุนแรงพระทัยถูกบันทึกในเจสโซเร, ตามด้วย Panchagarh และ Mymensingh, มีค่า๓.๐๐และ๓.๑๓, ตามลำดับ (ตาราง 1).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีเจ็ดพื้นที่การผลิตหลักของมะเขือยาวคือ อุบัติการณ์และความรุนแรงของโรคเหี่ยวเขียวมะเขือยาวถูกสอบสวน
อย่างไรก็ตามในการศึกษาครั้งนี้พบว่ามีการติดเชื้อโรคเหี่ยวเขียวในสี่พื้นที่ปลูก บัญชากัลลองเปิ้ลเจซอลและไมเคิลซิน
อุบัติการณ์ของโรคเหี่ยวเขียวมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในพื้นที่การเจริญเติบโตหลัก
มีอุบัติการณ์สูงสุดของการเกิดโรคราน้ำค้างสีเขียวและสีเขียวและสีเขียวและสีเขียวที่เหี่ยวได้แก่ 20.56 และ 20.0 เปอร์เซ็นต์ในขณะที่จามาลพูลมีอุบัติการณ์ต่ำสุดของโรคเหี่ยว
มีรายงานว่าอุบัติการณ์ของโรคเหี่ยวบริสุทธิ์ในพม่าเป็น 14.36 เปอร์เซ็นต์ ในทางตรงกันข้ามแบคทีเรียที่สูงที่สุด
บันทึกระดับความรุนแรงของโรคเหี่ยวและสีฟ้าที่ถูกบันทึกไว้ในระดับต่ำสุดของความรุนแรงของโรคเหี่ยวเขียวที่บันทึกไว้โดยเจส