He crossed the room slowly and sat

He crossed the room slowly and sat down on the
edge of the sofa. She placed his teacup on the table in front
of him.
“There we are,” she said. “How nice and cozy this is,
isn’t it?”
Billy started sipping his tea. She did the same. For half
a minute or so, neither of them spoke. But Billy knew that
she was looking at him. Her body was half turned toward
him, and he could feel her eyes resting on his face, watching
him over the rim of her teacup. Now and again, he caught
a whiff of a peculiar smell that seemed to emanate16 directly
from her person. It was not in the least unpleasant, and it
reminded him—well, he wasn’t quite sure what it reminded
him of. Pickled walnuts? New leather? Or was it the corridors
of a hospital?
At length, she said, “Mr.Mulholland was a great one
for his tea. Never in my life have I seen anyone drink as
much tea as dear, sweet Mr.Mulholland.”
“I suppose he left fairly recently,” Billy said. He was still
puzzling his head about the two names. He was positive now
that he had seen them in the newspapers—in the headlines.
“Left?” she said, arching her brows. “But my dear boy,
he never left. He’s still here. Mr. Temple is also here. They’re
on the fourth floor, both of them together.”
Billy set his cup down slowly on the table and stared at
his landlady. She smiled back at him, and then she put out
one of her white hands and patted him comfortingly on the
knee. “How old are you, my dear?” she asked.
“Seventeen.”
“Seventeen!” she cried. “Oh, it’s the perfect age! Mr.
Mulholland was also seventeen. But I think he was a trifle
shorter than you are; in fact I’m sure he was, and his teeth

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาข้ามห้องได้ช้าลง และนั่งลงบน
ขอบโซฟา เธอวาง teacup ของเขาบนโต๊ะหน้า
ของเขา.
"เรามี เธอกล่าว "วิธีที่ดี และอบอุ่นนี้เป็น,
ไม่ไม่ได้? "
บิลลี่เริ่มจิบน้ำชาของเขา เธอไม่ได้เหมือนกัน ครึ่งหนึ่ง
นาทีหรือมากกว่านั้น ไม่ให้พูด แต่บิลลี่รู้
เธอถูกมองว่า ร่างกายของเธอได้ครึ่งเปิดไปทาง
เขา และเขารู้สึกถึงสายตาของเธอวางบนใบหน้าของเขา ดู
เขาผ่านขอบ teacup ของเธอ ตอนนี้อีกแล้ว เขาจับ
whiff หอมกลิ่นแปลกประหลาดที่ดูเหมือนจะ emanate16 โดยตรง
จากคนของเธอ มันไม่ได้อยู่ในใจน้อยที่สุด และ
เตือนเขา — ด้วย ไม่แน่ใจว่ามันเตือน
ของเขา วอลนัทดอง หนังใหม่ หรือเป็นทางเดิน
สถานพยาบาล?
ยาว เธอบอก "นายMulholland หนึ่งยอดเยี่ยม
น้ำชาของเขา ในชีวิตไม่เคย มีฉันเห็นใครดื่มเป็น
ชามากเป็นรัก หวาน Mr.Mulholland "
"ฉันคิดว่า เขาทิ้งค่อนข้างล่าสุด, " บิลลี่กล่าวว่า เขายังคง
puzzling ศีรษะของเขาเกี่ยวกับชื่อสอง เขาได้บวกตอนนี้
ที่เขาได้เห็นพวกเขาในหนังสือพิมพ์ซึ่งในพาดหัว
"ซ้าย" เธอบอก arching เลือนเธอ "แต่เด็กของฉันรัก,
ไม่เคยทิ้งกัน เขาจะยังคงที่นี่ นายวัดอยู่ยัง พวกเขากำลัง
บนชั้นสี่ ทั้งสองอย่างเข้าด้วยกัน "
บิลลี่ตั้งถ้วยเขาลงช้า ๆ บนโต๊ะ และจ้องไปที่
เจ้าของเขา เธอยิ้มที่เขา และจากนั้น เธอได้ออก
เธอขาวมือ และ patted เขาใน comfortingly การ
เข่า "อายุคุณ รักของฉัน" เธอถาม
"Seventeen"
"Seventeen " ที่เธอร้อง "โอ้ มันเป็นสมบูรณ์อายุ นาย.
Mulholland ชยัง seventeen แต่ผมคิดว่า เขาเป็นทรัยเฟิล
เตี้ยกว่าคุณอยู่ ผมแน่ใจว่า เป็นความจริง และฟันของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาเดินข้ามห้องอย่างช้า ๆ และนั่งลงบน
ขอบของโซฟา เธอวางถ้วยน้ำชาของเขาบนโต๊ะด้านหน้า
ของเขา
"มีเรา" เธอกล่าวว่า "วิธีการที่ดีและอบอุ่นนี้
ไม่ได้หรือไม่ "
บิลลี่เริ่มจิบชาของเขา เธอก็ทำเช่นเดียวกัน สำหรับครึ่ง
นาทีหรือดังนั้นพวกเขาไม่พูด แต่บิลลี่รู้ว่า
เธอกำลังมองมาที่เขา ร่างของเธอถูกหันครึ่งต่อ
เขาและเขาจะได้รู้สึกว่าดวงตาของเธอที่วางอยู่บนใบหน้าของเขาดู
เขากว่าขอบถ้วยน้ำชาของเธอ ในขณะนี้และอีกครั้งที่เขาจับ
กระพือของกลิ่นแปลกที่ดูเหมือนจะ emanate16 โดยตรง
จากคนของเธอ มันไม่ได้อยู่ในที่พอใจน้อยและมัน
ทำให้เขานึกถึงดีเขาไม่ได้ค่อนข้างแน่ใจว่าสิ่งที่มันเตือน
เขา วอลนัทดอง? หนังใหม่ได้หรือไม่ หรือจะเป็นทางเดิน
ของโรงพยาบาลได้หรือไม่
ที่มีความยาวที่เธอกล่าวว่า "Mr.Mulholland เป็นหนึ่งที่ดี
สำหรับการดื่มชาของเขา ไม่เคยอยู่ในชีวิตของฉันฉันได้เห็นใครดื่ม
ชามากที่สุดเท่าที่รักหวาน Mr.Mulholland. "
"ผมคิดว่าเขาจะออกอย่างเป็นธรรมเมื่อเร็ว ๆ นี้" บิลลี่กล่าวว่า เขายังคง
ทำให้งงหัวของเขาเกี่ยวกับสองชื่อ เขาเป็นบวกในขณะนี้
ว่าเขาได้เห็นพวกเขาในหนังสือพิมพ์ในหัวข้อ
"ซ้าย" เธอบอกว่าโค้งคิ้วของเธอ "แต่เด็กที่รักของฉัน
เขาไม่เคยทิ้ง เขายังอยู่ที่นี่ นายวัดยังเป็นที่นี่ พวกเขากำลัง
อยู่บนชั้นที่สี่ของทั้งสองร่วมกัน. "
บิลลี่ตั้งถ้วยของเขาช้าลงบนโต๊ะและจ้องที่
เจ้าของของเขา เธอยิ้มกลับมาที่เขาและหลังจากนั้นเธอเอา
มือข้างหนึ่งของสีขาวของเธอและตบเขา comfortingly บน
หัวเข่า "วิธีการเก่าที่คุณรักของฉัน" เธอถาม
"เจ็ด."
"เจ็ด" เธอร้องไห้ "โอ้มันเป็นอายุที่สมบูรณ์แบบ นาย
มัลฮอลแลนด์ก็เป็นสิบเจ็ด แต่ผมคิดว่าเขาเป็นเรื่องเล็ก
สั้นกว่าคุณคือ ในความเป็นจริงผมมั่นใจว่าเขาได้และฟันของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาข้ามห้องช้าๆ และนั่งลงบน
ขอบของโซฟา เธอวางถ้วยชาของเขาบนโต๊ะ

" เขา มีเรา " เธอกล่าว " วิธีการที่ดีและอบอุ่นนี่
ไม่ใช่เหรอ "
บิลลี่เริ่มจิบชาของเขา . เธอทำแบบเดียวกัน ครึ่ง
นาทีหรือดังนั้น พวกเขาไม่ได้พูด แต่บิลลี่รู้ว่า
เธอกำลังมองเขาอยู่ ร่างของเธอถูกครึ่งหนึ่งหันไปทาง
เขาและเขาก็รู้สึกถึงสายตาของเธอยืนอยู่ ใบหน้าของเขาดู
เขาตรงเหนือขอบถ้วยชาของเธอ ตอนนี้และอีกครั้งเขาจับ
กลิ่น มีกลิ่นแปลกที่ดูเหมือนจะ emanate16 ตรง
จากเธอ มันไม่ได้อยู่ในที่ไม่พึงประสงค์น้อยที่สุดและ
เตือนเขาก็เขาไม่ได้ค่อนข้างแน่ใจว่าสิ่งที่มันเตือน
เขา . วอลนัทดอง ? หนังใหม่ ? หรือมันคือทางเดิน
ของโรงพยาบาล
ในที่สุด เธอกล่าวว่า " คุณMulholland เป็นหนึ่งที่ดี
ชาของเขา ในชีวิตข้าไม่เคยเห็นใครดื่ม
ชามากที่รัก หวาน mr.mulholland "
" ฉันคิดว่าเขาทิ้งอย่างเป็นธรรมเมื่อเร็ว ๆนี้ , " บิลลี่กล่าวว่า เขายังคง
งงหัวของเขาเกี่ยวกับสองชื่อ เขาคือตอนนี้
ที่เขาได้เห็นในหนังสือพิมพ์พาดหัวข่าว .
" แล้ว " เธอกล่าว , arching คิ้วของเธอ แต่ที่รักของฉัน
เขาไม่เคยทิ้ง เขายังอยู่ที่นี่นายวิหารอยู่ด้วย พวกเขา
บนชั้นสี่ ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน "
บิลลี่ชุดถ้วยของเขาลงช้าๆบนโต๊ะและจ้อง
เจ้าของบ้านเช่า เธอยิ้มตอบเค้า แล้วเธอใส่ออก
หนึ่งในมือสีขาวของเธอ และลูบหัวเขา comfortingly บน
เข่า " อายุเท่าไหร่จ๊ะ ที่รัก ? " เธอถาม "
"
" อายุ สิบเจ็ด " เธอร้อง " อ๋อ มันเป็นยุคที่สมบูรณ์แบบ ! คุณ
Mulholland ยังสิบเจ็ด แต่ผมคิดว่าเขาเล็กน้อย
สั้นลงกว่าที่เป็นอยู่ ในความเป็นจริง ฉันแน่ใจว่าเขาเป็น และฟันของเขา