levels of performance—below basic,

levels of performance—below basic, basic (partial mastery of fundamental knowledge and
skills), proficient (solid mastery needed to perform challenging academic tasks), or advanced
(superior mastery). According to published NAEP data, only 28% of 4th graders, 31% of 8th
graders, and 24% of 12th graders achieved at or above a proficient level of writing performance
in 2002. Nevertheless, two-thirds of 4th graders and about one-half of 8th and 12th graders
reported that they like to write and that they believe themselves to be good writers in a 1998
NAEP student survey (National Center for Education Statistics, 1999). Apparently, many
students are overly optimistic about their composing skills. This is in line with empirical work in
several domains which has demonstrated that many students, especially males and individuals
who are less competent on a given task, tend to overestimate their ability (e.g., Alvarez &
Adelman, 1986; Kruger & Dunning, 1999; Meece & Courtney, 1992; Stone & May, 2002).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระดับของประสิทธิภาพซึ่งต่ำกว่าพื้นฐาน พื้นฐาน (เป็นครูบางส่วนความรู้พื้นฐาน และทักษะ), แตกฉาน (ทึบเป็นครูต้องการท้าทายงานวิชาการ), หรือขั้นสูง(เหนือกว่าเป็นครู) ตามประกาศข้อมูล NAEP ประถม 31% ของ 8 เพียง 28%นักเรียน และ 24% ของ 12 นักเรียนที่ได้ที่ หรือระดับความเชี่ยวชาญประสิทธิภาพการเขียนในปี 2002 อย่างไรก็ตาม สองสาม และครึ่งหนึ่งของ 8 และ 12 นักเรียนประถมรายงานว่า พวกเขาต้องการเขียน และว่า พวกเขาเชื่อว่าตัวเองเป็น นักเขียนที่ดีในปี 1998 เป็นNAEP นักสำรวจ (ศูนย์แห่งชาติสถิติการศึกษา 1999) เห็นได้ชัด หลายนักเรียนมีมากเกินไปในเชิงบวกเกี่ยวกับทักษะ composing นี่คือตามงานประจักษ์ในโดเมนหลายซึ่งได้สาธิตให้นักเรียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งชายและบุคคลผู้มีอำนาจน้อยในงานกำหนดให้ มักจะ overestimate สามารถ (Alvarez เช่น และAdelman, 1986 เกอร์และ Dunning, 1999 Meece และ Courtney, 1992 หินและ May, 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระดับของประสิทธิภาพด้านล่างขั้นพื้นฐานระดับล่าง
(การเรียนรู้บางส่วนของความรู้พื้นฐานและทักษะ) มีความเชี่ยวชาญ (การเรียนรู้ที่เป็นของแข็งที่จำเป็นในการปฏิบัติงานทางวิชาการที่ท้าทาย) หรือขั้นสูง
(การเรียนรู้ที่ดีกว่า) ตามข้อมูลที่เผยแพร่ NAEP เพียง 28% ของนักเรียนระดับประถม 4, 31% ของ 8
คารมและ 24% ของนักเรียนระดับประถมที่ 12
ประสบความสำเร็จหรือสูงกว่าระดับที่มีความเชี่ยวชาญในการเขียนผลการดำเนินงานในปี2002 อย่างไรก็ตามสองในสามของนักเรียนระดับประถม 4 และประมาณหนึ่ง ครึ่งหนึ่งของ 8 และคารมที่ 12
รายงานว่าพวกเขาชอบที่จะเขียนและที่พวกเขาเชื่อว่าตัวเองจะเป็นนักเขียนที่ดีใน 1998
NAEP สำรวจนักเรียน (ศูนย์แห่งชาติเพื่อการศึกษาสถิติ, 1999) เห็นได้ชัดว่าหลายนักเรียนในแง่ดีเกินไปเกี่ยวกับทักษะการเขียนของพวกเขา
ซึ่งสอดคล้องกับการทำงานเชิงประจักษ์ในหลายโดเมนซึ่งได้แสดงให้เห็นว่านักเรียนจำนวนมากโดยเฉพาะเพศชายและบุคคลที่มีความสามารถน้อยลงในงานที่ได้รับมีแนวโน้มที่จะประเมินความสามารถของพวกเขา(เช่น Alvarez และAdelman 1986; Kruger และ Dunning 1999; Meece และ Courtney 1992; หินและเดือนพฤษภาคม 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระดับของการปฏิบัติงานด้านล่างขั้นพื้นฐาน ( การเรียนรู้บางส่วนของความรู้พื้นฐานและทักษะความเชี่ยวชาญ (
) คงต้องแสดงความรอบรู้วิชาการ ) หรือขั้นสูง
( Superior mastery ) ตามข้อมูลที่เผยแพร่ naep เพียง 28% ของ 4 นักเรียน 31 % 8
คารม และร้อยละ 24 12 นักเรียนได้เท่ากับหรือสูงกว่าระดับความเชี่ยวชาญของการเขียนบทการแสดง
ในปี 2002 อย่างไรก็ตามสองในสามของ 4 นักเรียนและประมาณครึ่งหนึ่งของ 8 และ 12 คารม
รายงานว่าพวกเขาชอบที่จะเขียน และพวกเขาเชื่อว่าตัวเองเป็นนักเขียนที่ดีใน 1998
naep นักเรียนสํารวจแห่งชาติศูนย์เพื่อการศึกษาสถิติ , 1999 ) เห็นได้ชัดว่า นักเรียนหลายคน
เป็นในแง่ดีเกินไปเกี่ยวกับการทักษะ นี้จะสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ในงาน
หลายโดเมน ซึ่งแสดงให้เห็นว่านักเรียนหลายคน โดยเฉพาะผู้ชาย และบุคคล
ที่มีความรู้ความสามารถน้อยกว่างานที่กําหนด มีแนวโน้ม อย่ามองข้ามความสามารถ ( เช่น อัลวาเรซ &
เอ , 1986 ; เกอร์&ดันนิ่ง , 1999 ; meece & Courtney , 1992 ; หิน&พฤษภาคม 2545 )