Moving directly on from the general

Moving directly on from the general overview offered by the first chapter,this chapter look closely at the issue of the appropriate role for government in promoting sustainable private sector-led economic development. Defining the role of the government in economic management will depend upon what line is drawn between the government's role and that of the economy is private sector. This contentious issues is traced back to the discussion over the feasibility of the socialist economic calculation during the early twentieth century (originally intended by Ludwig Von missed and Oscar Lange)
And has continued right through to the more recent debate on the desirability of a government-led economic development strategy in the 1990s. In spite of the innumerable work of economic with varying viewpoints, the ongoing debate can ultimately be reduced down to the simple issue of market failure or government failure. Traditionally market failure have been seen as the most justifiable reason for active government intervention. However it should also be emphasized that market failure are in most cases a reflection of institutional failure-which is in essence a from of government failure
>>. The chapter outlines some lessons to be learned from the Korean experience of government - led economic development over the past thirty years by examining the policy pattern, defining their character is tics and suggesting the desirable role of the government in a globalization would.korea's experience suggests that active and protracted governmental intervention in properly allocating resources might achieve some short-term goals, but only at the expense of some long- lasting adverse side-effects. For example the distorted relatives price system and incentives structure resulting from such interventionist policies has meant that the private sector has been reluctant to economize. After the government utilized theme credit distribution station for over three decades Korean banks paid more attention to the volume of deposit than to their overall profitability. In other words, Korean banks considered a corporation in terms of how much it borrowed rather than it's profitability. It has been argued that although government intervention in resource allocation enjoyed some success in the 1960s and 1970s , this is no longer the case because the size and complexity of the Korean economy have already reached a point where the informational superiority of the government over the private sector can no longer be guaranteed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ย้ายโดยตรงจากภาพรวมทั่วไปที่นำเสนอ โดยบทแรก บทนี้ดูอย่างใกล้ชิดในเรื่องบทบาทที่เหมาะสมสำหรับรัฐบาลในการส่งเสริมการพัฒนาอย่างยั่งยืนนำภาคเอกชนทางเศรษฐกิจ การกำหนดบทบาทของรัฐบาลในการบริหารเศรษฐกิจจะขึ้นอยู่กับบรรทัดใดออกระหว่างบทบาทของรัฐบาลและเศรษฐกิจที่มีภาคเอกชน ประเด็นโต้เถียงนี้ติดตามกลับการสนทนาที่เหนือความเป็นไปได้ของการคำนวณเศรษฐกิจสังคมนิยมในระหว่างศตวรรษที่ยี่สิบต้น (เดิมไว้โดยลุดวิกแห่งฟอนพลาดแลนจ์ Oscar) และอย่างต่อเนื่องถึงการอภิปรายล่าสุดบนชอบธรรมนำรัฐบาลพัฒนาเศรษฐกิจกลยุทธ์ในปี 1990 แม้งานนับไม่ถ้วนของเศรษฐกิจด้วยมุมมองที่แตกต่างกัน การอภิปรายอย่างต่อเนื่องในที่สุดสามารถลดลงปัญหาเรื่องของความล้มเหลวของตลาดหรือความล้มเหลวของรัฐบาล ประเพณีความล้มเหลวของตลาดได้ถูกเห็นเป็นสาเหตุแทรกแซงรัฐบาลใช้แข่งขันมากที่สุด อย่างไรก็ตาม ก็ควรยังมีการเน้นย้ำความล้มเหลวของตลาดที่ส่วนใหญ่เป็นภาพสะท้อนของสถาบันล้มเหลวการเป็นสาระสำคัญในการจากรัฐบาลล้มเหลว >> เค้าร่างบทบางบทเรียนที่จะเรียนรู้จากเกาหลีประสบการณ์ของรัฐบาล - ไฟพัฒนาเศรษฐกิจสามสิบปีผ่านมา โดยรูปแบบของนโยบายการตรวจสอบ กำหนดตัวอักขระเป็น tics และแนะนำบทบาทของรัฐบาลในโลกาภิวัตน์ที่ปรารถนาจะประสบการณ์ของ.korea แนะนำที่ ใช้งานอยู่ และยืดเยื้อรัฐการแทรกแซงในการปันส่วนทรัพยากรอย่างถูกต้องอาจบรรลุเป้าหมายระยะสั้นบางแต่เฉพาะค่าใช้ จ่ายบางอย่างนานร้าย ผลข้างเคียง เช่น ญาติเพี้ยนราคาแรงจูงใจและระบบโครงสร้างเกิดจากนโยบายดังกล่าว interventionist ได้หมายถึง ว่า ภาคเอกชนได้ไม่ประหยัด หลังจากที่รัฐบาลใช้ชุดรูปแบบสินเชื่อกระจายสถานีสำหรับสามทศวรรษธนาคารเกาหลีชำระความสำคัญกับปริมาณของเงินฝากมากกว่าการทำกำไรโดยรวมของพวกเขา ในคำอื่น ๆ เกาหลีธนาคารพิจารณาในแง่ของจำนวนยืมมากกว่าผลกำไรของบริษัท มันมีการโต้เถียงที่แม้ว่าการแทรกแซงของรัฐบาลในการจัดสรรทรัพยากรความสุขความสำเร็จบางอย่างในช่วงปี 1960 และทศวรรษ 1970 เป็นไปได้เนื่องจากขนาดและความซับซ้อนของเศรษฐกิจเกาหลีมาแล้วถึงจุดที่เหนือกว่าข้อมูลของรัฐบาลมากกว่าภาคเอกชนสามารถไม่สามารถรับประกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ย้ายโดยตรงจากภาพรวมทั่วไปที่นำเสนอโดยบทแรกบทนี้มองอย่างใกล้ชิดปัญหาของบทบาทที่เหมาะสมของรัฐบาลในการส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจภาคเอกชนนำอย่างยั่งยืน การกำหนดบทบาทของรัฐบาลในการบริหารเศรษฐกิจจะขึ้นอยู่กับสิ่งที่สายจะถูกวาดขึ้นระหว่างบทบาทของรัฐบาลและของเศรษฐกิจเป็นสิ่งที่ภาคเอกชน ประเด็นที่ถกเถียงกันนี้จะย้อนไปถึงการอภิปรายกว่าความเป็นไปได้ของการคำนวณทางเศรษฐกิจสังคมนิยมในช่วงต้นศตวรรษที่ยี่สิบ (ตั้งใจเดิมโดยลุดวิกฟอนพลาดและมีเหตุมีผลออสการ์)
และได้อย่างต่อเนื่องไปจนถึงการอภิปรายที่ผ่านมาเพิ่มเติมเกี่ยวกับความปรารถนาของที่รัฐบาล นำยุทธศาสตร์การพัฒนาเศรษฐกิจในปี 1990 ทั้งๆที่มีการทำงานนับไม่ถ้วนของทางเศรษฐกิจที่มีมุมมองที่แตกต่างกันอภิปรายอย่างต่อเนื่องในที่สุดสามารถลดลงไปที่ปัญหาที่ง่ายของการล้มเหลวของตลาดหรือความล้มเหลวของรัฐบาล ตามเนื้อผ้าล้มเหลวของตลาดได้รับการมองว่าเป็นเหตุผลที่สมเหตุสมผลมากที่สุดสำหรับการแทรกแซงของรัฐบาลที่ใช้งาน แต่ก็ควรจะเน้นที่ความล้มเหลวของตลาดอยู่ในกรณีส่วนใหญ่สะท้อนให้เห็นถึงความล้มเหลวซึ่งเป็นสถาบันในสาระสำคัญจากความล้มเหลวของรัฐบาล
>> บทสรุปบทเรียนบางอย่างที่จะได้เรียนรู้จากประสบการณ์ของรัฐบาลเกาหลี - นำการพัฒนาทางเศรษฐกิจที่ผ่านมาสามสิบปีโดยการตรวจสอบรูปแบบนโยบายการกำหนดตัวละครของพวกเขาจะมีอาการกระตุกและชี้ให้เห็นบทบาทที่พึงประสงค์ของรัฐบาลในประสบการณ์ would.korea โลกาภิวัตน์ของแสดงให้เห็น ว่าการแทรกแซงของรัฐบาลที่ใช้งานและยืดเยื้อในการจัดสรรทรัพยากรอย่างถูกต้องอาจบรรลุบางเป้าหมายระยะสั้น แต่ค่าใช้จ่ายของบางยาวที่ยั่งยืนผลข้างเคียงที่ไม่พึงประสงค์ ยกตัวอย่างเช่นระบบราคาญาติบิดเบี้ยวและโครงสร้างแรงจูงใจที่เป็นผลมาจากนโยบายการแทรกแซงดังกล่าวมีความหมายว่าภาคเอกชนได้รับการลังเลที่จะประหยัด หลังจากที่รัฐบาลนำมาใช้รูปแบบสถานีจ่ายเครดิตมานานกว่าสามทศวรรษที่ผ่านมาธนาคารเกาหลีให้ความสนใจมากขึ้นในปริมาณของเงินฝากกว่าในการทำกำไรโดยรวมของพวกเขา ในคำอื่น ๆ ธนาคารเกาหลีถือว่า บริษัท ในแง่ของเท่าใดก็ยืมมากกว่ามันเป็นผลกำไร จะได้รับการถกเถียงกันอยู่ว่าถึงแม้การแทรกแซงของรัฐบาลในการจัดสรรทรัพยากรที่มีความสุขความสำเร็จในปี 1960 และ 1970 นี้ไม่มีกรณีเพราะขนาดและความซับซ้อนของเศรษฐกิจเกาหลีได้มาถึงแล้วจุดที่เหนือกว่าในการให้ข้อมูลของรัฐบาลมากกว่าส่วนตัว ภาคไม่สามารถรับประกันได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ย้ายโดยตรงจากภาพรวมที่เสนอ โดยบทแรก บทนี้ดูอย่างใกล้ชิดในเรื่องของบทบาทของรัฐบาลในการส่งเสริมภาคเอกชนนำอย่างยั่งยืน การพัฒนาเศรษฐกิจ การกำหนดบทบาทของรัฐในการจัดการทางเศรษฐกิจจะขึ้นอยู่กับบรรทัดที่วาดระหว่างบทบาทของรัฐบาลและของเศรษฐกิจภาคเอกชนนี้จะตรวจสอบกลับไปถกเถียงประเด็นการอภิปรายถึงความเป็นไปได้ในการคำนวณทางเศรษฐกิจสังคมนิยมในศตวรรษที่ยี่สิบต้น ( ตั้งใจเดิมโดยลุดวิก ฟอน พลาดและ Oscar Lange )
และมีอย่างต่อเนื่องผ่านการอภิปรายมากขึ้นล่าสุดในความปรารถนาของรัฐบาล ยุทธศาสตร์การพัฒนาเศรษฐกิจในช่วงทศวรรษที่ 1990ทั้งๆที่มีงานมากมายของเศรษฐกิจกับการเปลี่ยนแปลงมุมมอง การอภิปรายอย่างต่อเนื่องสามารถสุดถูกลดลงไป ปัญหาง่าย ๆ ความล้มเหลวของตลาด หรือ รัฐบาลล้มเหลว ตามเนื้อผ้า ความล้มเหลวของตลาด ได้เห็นเหตุผลที่สมเหตุสมผลที่สุดสำหรับงานรัฐบาลแทรกแซงอย่างไรก็ตามมันควรจะเน้นว่า ความล้มเหลวของตลาด ในกรณีส่วนใหญ่สะท้อนถึงความล้มเหลวของสถาบันซึ่งเป็นแก่นแท้ของความล้มเหลวของรัฐบาล
> > บทสรุปบางบทเรียนที่จะเรียนรู้จากประสบการณ์ของรัฐบาลเกาหลี - นำการพัฒนาเศรษฐกิจที่ผ่านมาสามสิบปีโดยการตรวจสอบรูปแบบนโยบายการกำหนดลักษณะของพวกเขาคือ tics และแนะนำคุณลักษณะบทบาทของรัฐบาลในยุคโลกาภิวัตน์จะ ประสบการณ์ ของเกาหลี และการแทรกแซงของรัฐแสดงให้เห็นว่างานยืดเยื้อในอย่างถูกต้องจัดสรรทรัพยากรอาจบรรลุเป้าหมายระยะสั้นบางส่วน แต่ที่ค่าใช้จ่ายของบางทนทานยาวนานต่อผลข้างเคียงตัวอย่างการบิดเบือนโครงสร้างราคาและญาติระบบแรงจูงใจที่เกิดจากนโยบาย interventionist ดังกล่าวมีความหมายที่ภาคเอกชนได้รับการลังเลที่จะประหยัด หลังจากที่รัฐบาลใช้รูปแบบการกระจายสินเชื่อธนาคารสถานีกว่าสามทศวรรษ เกาหลี สนใจ ปริมาณของเงินฝากมากกว่าอัตราผลตอบแทนโดยรวมของพวกเขา ในคำอื่น ๆธนาคารเกาหลีถือว่าเป็น บริษัท ในแง่ของวิธีการมากมันยืมมากกว่ามันคือผลกำไร จะได้รับการถกเถียงกันอยู่ว่า แม้ว่าการแทรกแซงของรัฐบาลในการจัดสรรทรัพยากรความสุขความสำเร็จบางอย่างในทศวรรษที่ 1960 และ 1970 ,นี้จะไม่มีกรณีเนื่องจากขนาดและความซับซ้อนของเศรษฐกิจเกาหลีได้ถึงจุดที่เหนือกว่าของรัฐบาลมากกว่าข้อมูลที่เอกชนไม่สามารถรับประกัน