Water has the second highest surfac

Water has the second highest surface tension of all common liquids; only mercury is higher. The intermolecular forces between liquid molecules are responsible for surface tension. Molecules in the bulk of the liquid are surrounded by other molecules and feel no net force of attraction. However, molecules at the surface of a liquid are pulled inward by the molecules on the inside of the liquid, which keeps them firmly attached to the liquid. The molecules on the surface are also attracted to each other. The
forces between them cause them to behave something like a stretched elas
tic film that squeezes the liquid into the shape with the smallest possible surface area. The shape with the smallest surface-to-volume ratio is a sphere, so surface tension causes drops of water into as close to a spherical
shape as possible.

Surface tension makes it more difficult to move an object through the surface of a liquid than to move an object when it is completely submerged. Surface tension is typically expressed in dynes•cm– 1, the force in dynes required to break a film of length 1 cm. At 20 °C, the surface tension of water is 72.8 dynes•cm–1. For comparison, the surface tension of mercury and ethanol are 465 and 22.3 dynes•cm–1, respectively. Surface tension allows water striders, insects that hunt prey on the surface of still water, to skate across the top of a pond. Likewise, you can suspend a metal paperclip or needle on the surface of water due to the high surface tension of water, even though the metal is seven to eight times denser than water.

Water has an unusually high specific heat. It takes more energy to raise the temperature of one gram of water by 1oC than any other liquid. Temperature is an expression of the amount of kinetic energy in the molecules of a substance; increasing temperature corresponds to increasing kinetic energy. Again, hydrogen bonds are responsible for the high specific heat of water. As water is heated, much of the added energy goes to breaking apart hydrogen bonds. The energy used in breaking hydrogen bonds is not available to increase the kinetic energy of the water molecules, so the temperature of water does not rise as much as would a liquid with lower intermolecular forces. Therefore, water must absorb more heat energy to raise its temperature. Water can absorb large amounts of heat energy before it begins to get hot. Similarly, as water cools, it releases a great deal of heat. The high specific heat of water is responsible for the ocean’s ability to act as a thermal reservoir that moderates swings in the Earth’s temperature from day to night and from winter to summer, and this makes the planet suitable for its diverse inhabitants.

Many substances dissolve in water, but others are quite insoluble—water and many of the Earth’s rocks and minerals have coexisted for billions of years and the rocks are still here. The properties of solvents are often summed up in the phrase, ―like dissolves like,‖ with the implication that ―like does not dissolve unlike.‖ In these generalizations, the property that is like or unlike is molecular polarity. A solvent with polar molecules like water tends to dissolve other substances having polar molecules, as well as substances that form ions when dissolved. This is the case because the charges or partial charges of the solvent molecules and solute molecules attract one another. The molecules of the solvent surround molecules or ions of the solute, an arrangement called solvation. This solvation holds the solute in solution. On the other hand, substances with nonpolar molecules, such as hydrocarbons, fats, and oils, are not appreciably soluble in water. However, they are relatively soluble in solvents that have nonpolar molecules, solvents like those used for dry cleaning clothing..

Why are nonpolar molecules generally insoluble in water and why are some ionic compounds, the minerals in rocks, for example, also so insoluble. The answers can be put in terms of favorable and unfavorable arrangements of molecules and ions in the solvent-solute system and are essentially the same in each case. In a system that consists of two or more different kinds of molecules (or molecules and ions) mixing them together so they are dispersed among one another is always a favorable arrangement. Thus, dissolution, mixing one substance into another, is always favorable. (This qualitative idea can be quantified by introducing the concept of entropy. Favorable arrangements have higher entropy than unfavorable arrangements and systems always change toward higher entropy.) The qualitative idea of favorable and unfavorable arrangements is sufficient to understand solubility.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

น้ำที่สองที่สูงที่สุดพื้นผิวความตึงเครียดของเหลวทั่วไปทั้งหมด เพียงปรอทจะสูงขึ้น แรงระหว่างโมเลกุลของเหลว intermolecular รับผิดชอบสำหรับความตึงผิว โมเลกุลจำนวนมากของของเหลวถูกล้อมรอบ ด้วยโมเลกุลอื่น ๆ และรู้สึกไม่มีแรงสุทธิที่น่าสนใจ อย่างไรก็ตาม โมเลกุลที่พื้นผิวของของเหลวถูกดึงเข้าด้านใน โดยโมเลกุลภายในของของเหลว ซึ่งช่วยให้พวกเขาแนบแน่นกับของเหลว โมเลกุลบนพื้นผิวเป็นที่ดึงดูดกัน การ กองกำลังระหว่างพวกเขาทำให้พวกเขาทำงานเหมือนเป็น elas ยืด ฟิล์ม tic ที่บีบของเหลวรูปมีพื้นที่ผิวน้อยที่สุดเป็นไปได้ รูปร่างที่ มีอัตราส่วนพื้นผิวการไดรฟ์ข้อมูลขนาดเล็กที่สุดจึงทรงกลม แรงตึงผิวทำให้เกิดหยดน้ำในฐานะใกล้เป็นทรงกลม รูปร่างเป็นไปได้ ความตึงผิวทำให้ยากต่อการเคลื่อนย้ายวัตถุผ่านพื้นผิวของของเหลวมากกว่าการย้ายวัตถุเมื่อมันสมบูรณ์แช่ แรงตึงผิวโดยทั่วไปแสดงเป็น dynes•cm – 1 แรงใน dynes ต้องแบ่งเป็นภาพยนตร์ความยาว 1 ซม. ที่ 20 ° C แรงตึงผิวของน้ำเป็น 72.8 dynes•cm – 1 สำหรับการเปรียบเทียบ แรงตึงผิวปรอทและเอทานอลคือ 465 และ 22.3 dynes•cm – 1 ตามลำดับ ความตึงผิวให้ striders น้ำ แมลงที่ล่าเหยื่อบนผิวน้ำ การเล่นสเก็ตที่ด้านบนของบ่อ ทำนองเดียวกัน คุณสามารถ suspend หนีบกระดาษโลหะหรือเข็มบนผิวของน้ำเนื่องจากแรงตึงผิวสูงของน้ำ แม้ว่าโลหะจะเข้มกว่าน้ำเจ็ดถึงแปดครั้ง น้ำมีความร้อนเฉพาะสูงผิดปกติ มันต้องใช้พลังงานมากขึ้นเพื่อเพิ่มอุณหภูมิของน้ำหนึ่งกรัม โดย 1oC กว่าอื่นใดของเหลว อุณหภูมิคือ ค่าของปริมาณของพลังงานจลน์ของโมเลกุลของสาร อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นสอดคล้องกับพลังงานจลน์ที่เพิ่มขึ้น อีกครั้ง พันธะรับผิดชอบสำหรับความร้อนเฉพาะที่สูงของน้ำ เป็นน้ำร้อนทำ มากของพลังงานที่ถูกไปทำลายพันธะไฮโดรเจนออกจากกัน พลังงานที่ใช้ในการทำลายพันธะไฮโดรเจนไม่มีการเพิ่มพลังงานจลน์ของโมเลกุลของน้ำ ดังนั้นอุณหภูมิของน้ำเพิ่มขึ้นมาก ตามที่ต้องการของเหลวกับกองกำลัง intermolecular ต่ำ ดังนั้น น้ำต้องดูดซับพลังงานความร้อนเพื่อเพิ่มอุณหภูมิ น้ำสามารถดูดซับพลังงานความร้อนปริมาณมากก่อนมันเริ่มร้อน ในทำนองเดียวกัน เป็นน้ำเย็น มันออกอย่างมากของความร้อน ความร้อนเฉพาะสูงน้ำรับผิดชอบความสามารถของมหาสมุทรเพื่อทำหน้าที่เป็นอ่างความร้อนว่า moderates แปรปรวนของโลกอุณหภูมิจากวันคืน และ จากฤดูหนาวกับฤดูร้อน และทำให้โลกเหมาะสำหรับผู้อยู่อาศัยมีความหลากหลาย สารต่าง ๆ ที่ละลายในน้ำ แต่คนอื่น ๆ ไม่ละลายน้ำค่อนข้าง — น้ำและหินของโลกและแร่ธาตุมากมายพึ่งมีสำหรับหลายพันล้านปี และหินที่นี่ยังคงมี คุณสมบัติของสารละลายจะรวมมักในวลี ―like ละลายชอบ ‖กับเต๋า ―like ที่ละลายแตกต่างจากนี้‖ในเดิม ๆ เหล่านี้ พักที่เหมือน หรือแตกต่างจากมีขั้วโมเลกุล ตัวทำละลาย มีขั้วโมเลกุลเช่นน้ำมีแนวโน้มที่จะ ละลายสารอื่น ๆ ที่มีขั้วโมเลกุล เป็นสารที่เมื่อละลายน้ำไอออน เป็นกรณีนี้เนื่องจากค่าธรรมเนียมหรือค่าใช้จ่ายบางส่วนของโมเลกุลของตัวทำละลายและตัวถูกละลายโมเลกุลดึงดูดคนอื่น โมเลกุลของตัวทำละลายล้อมรอบโมเลกุลหรือไอออนของสารละลาย การจัดเรียงที่เรียกว่าอนุภาคที่นำ อนุภาคที่นำนี้ถือการละลายในโซลูชัน บนมืออื่น ๆ สารที่ มีโมเลกุล nonpolar เช่นไฮโดรคาร์บอน ไขมัน น้ำมัน ไม่ส่งละลายในน้ำ อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะค่อนข้างละลายในตัวทำละลายที่มีโมเลกุล nonpolar ตัวทำละลายเช่นใช้สำหรับเสื้อผ้าซักแห้ง ... ทำไมได้ nonpolar โมเลกุลละลายโดยทั่วไปในน้ำและเหตุใดบางไอออนสาร แร่ธาตุในหิน เช่น ยังไม่ละลายน้ำดังนั้น คำตอบสามารถนำในแง่ของการบริการที่ดี และร้ายของโมเลกุลและไอออนในระบบตัวทำละลายตัวถูกละลาย และจะเป็นหลักเดียวกันในแต่ละกรณี ในระบบที่ประกอบด้วยอย่าง น้อยสองชนิดที่แตกต่างของโมเลกุล (หรือโมเลกุล และไอออน) ผสมพวกเขาร่วมกันดังนั้นพวกเขาจะกระจายในหมู่คนอื่น อยู่เสมอการจัดดี ดังนั้น การละลาย ผสมสารหนึ่งไปยังอีก ก็ดี (ความคิดเชิงคุณภาพนี้สามารถวัด โดยการนำแนวคิดของเอนโทรปี บริการดีมีเอนโทรปีสูงกว่าจัดไม่เอื้ออำนวย และระบบเปลี่ยนไปทางเอนโทรปีสูง) ความคิดเชิงคุณภาพของการจัดการที่ดี และร้ายเพียงพอที่จะเข้าใจละลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

น้ำมีแรงตึงผิวสูงสุดเป็นอันดับสองของของเหลวที่พบบ่อยทั้งหมด เพียงปรอทจะสูงกว่า แรงระหว่างโมเลกุลระหว่างโมเลกุลของเหลวมีความรับผิดชอบสำหรับแรงตึงผิว โมเลกุลในจำนวนมากของของเหลวจะถูกล้อมรอบไปด้วยโมเลกุลอื่น ๆ และความรู้สึกไม่มีแรงสุทธิของสถานที่ แต่โมเลกุลที่พื้นผิวของของเหลวจะถูกดึงเข้าโดยโมเลกุลภายในของของเหลวซึ่งช่วยให้พวกเขาติดแน่นกับของเหลว โมเลกุลบนพื้นผิวยังจะดึงดูดให้แต่ละอื่น ๆ
กองกำลังระหว่างพวกเขาทำให้พวกเขาจะมีพฤติกรรมบางอย่างเช่นบู้ตยืด
ฟิล์ม Tic ที่บีบของเหลวเป็นรูปร่างที่มีพื้นที่ผิวที่เป็นไปได้ที่เล็กที่สุด รูปร่างมีอัตราส่วนพื้นสู่ปริมาณที่เล็กที่สุดเป็นทรงกลมเพื่อให้แรงตึงผิวทำให้เกิดหยดน้ำเข้าไปใกล้เคียงกับทรงกลม
รูปทรงที่เป็นไปได้.

ตึงผิวทำให้มันยากขึ้นที่จะย้ายวัตถุผ่านพื้นผิวของของเหลวมากกว่าที่จะให้ ย้ายวัตถุเมื่อมันถูกจมอยู่ใต้น้ำ แรงตึงผิวโดยทั่วไปจะแสดงใน dynes •ซม 1 ผลบังคับใช้ใน dynes จำเป็นที่จะทำลายฟิล์มความยาว 1 ซม. ที่ ที่ 20 ° C, แรงตึงผิวของน้ำเป็น 72.8 dynes • CM-1 สำหรับการเปรียบเทียบแรงตึงผิวของปรอทและเอทานอลอยู่ที่ 465 และ 22.3 ซม. • dynes-1 ตามลำดับ แรงตึงผิวช่วยให้ Striders น้ำแมลงที่ล่าเหยื่อบนพื้นผิวของน้ำยังคงที่จะเล่นสเก็ตในส่วนบนของบ่อ เช่นเดียวกันคุณสามารถระงับคลิปหนีบกระดาษโลหะหรือเข็มบนพื้นผิวของน้ำเนื่องจากแรงตึงผิวสูงของน้ำแม้ว่าโลหะเป็น 7-8 ครั้งหนาแน่นกว่าน้ำ.

น้ำมีความร้อนจำเพาะที่สูงผิดปกติ มันต้องใช้พลังงานมากขึ้นเพื่อเพิ่มอุณหภูมิของหนึ่งกรัมของน้ำโดย 1oC กว่าของเหลวใด ๆ อุณหภูมิคือการแสดงออกของจำนวนเงินของพลังงานจลน์ในโมเลกุลของสารนั้น อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นสอดคล้องกับการเพิ่มพลังงานจลน์ อีกครั้งพันธะไฮโดรเจนมีความรับผิดชอบในความร้อนจำเพาะสูงของน้ำ ขณะที่น้ำมีความร้อนมากของพลังงานเพิ่มไปที่การแตกพันธะไฮโดรเจน พลังงานที่ใช้ในการทำลายพันธะไฮโดรเจนไม่ได้มีการเพิ่มพลังงานจลน์ของโมเลกุลของน้ำเพื่อให้อุณหภูมิของน้ำไม่ได้เพิ่มขึ้นมากที่สุดเท่าที่จะเป็นของเหลวที่มีแรงระหว่างโมเลกุลต่ำ ดังนั้นน้ำจะดูดซับพลังงานความร้อนมากขึ้นในการเพิ่มอุณหภูมิของมัน สามารถดูดซับน้ำจำนวนมากของพลังงานความร้อนก่อนที่จะเริ่มต้นในการได้รับความร้อน ในทำนองเดียวกันเป็นน้ำเย็นมันออกการจัดการที่ดีของความร้อน ความร้อนจำเพาะสูงของน้ำจะเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับความสามารถของมหาสมุทรจะทำหน้าที่เป็นอ่างเก็บน้ำความร้อนที่กลางชิงช้าอุณหภูมิของโลกจากวันที่คืนจากฤดูหนาวฤดูร้อนและสิ่งนี้ทำให้โลกที่เหมาะสมสำหรับการอยู่อาศัยที่มีความหลากหลาย.

สารหลายละลายใน น้ำ แต่คนอื่น ๆ จะค่อนข้างไม่ละลายน้ำและหลายของหินและแร่ธาตุของโลกได้พึ่งพันล้านปีและหินยังคงอยู่ที่นี่ คุณสมบัติของตัวทำละลายมักจะสรุปได้ในวลีเหมือนละลายเหมือน‖กับอาการที่เหมือนไม่ละลายunlike.‖ในภาพรวมเหล่านี้สถานที่ที่เป็นเหมือนหรือแตกต่างจากที่เป็นขั้วของโมเลกุล ตัวทำละลายที่มีขั้วโมเลกุลเหมือนน้ำมีแนวโน้มที่จะละลายสารอื่น ๆ ที่มีขั้วโมเลกุลเช่นเดียวกับสารที่ก่อไอออนเมื่อละลาย เป็นกรณีนี้เพราะค่าใช้จ่ายหรือค่าใช้จ่ายบางส่วนของโมเลกุลตัวทำละลายและโมเลกุลตัวถูกละลายดึงดูดอีกคนหนึ่ง โมเลกุลของโมเลกุลเซอร์ราวด์ตัวทำละลายหรือไอออนของตัวละลาย, การจัดเรียงที่เรียกว่า solvation solvation นี้ถือเป็นตัวละลายในการแก้ปัญหา ในทางกลับกันสารกับโมเลกุลไม่มีขั้วเช่นไฮโดรคาร์บอนไขมันและน้ำมันจะไม่ได้ประเมินละลายในน้ำ แต่พวกเขาจะค่อนข้างที่ละลายในตัวทำละลายที่มีโมเลกุลไม่มีขั้ว, ตัวทำละลายเช่นเดียวกับที่ใช้สำหรับทำความสะอาดเสื้อผ้าที่แห้ง ..

ทำไมเป็นโมเลกุลไม่มีขั้วโดยทั่วไปที่ไม่ละลายในน้ำและทำไมบางสารประกอบไอออนิก, เกลือแร่ในหินเช่นยังไม่ละลายน้ำเพื่อให้ คำตอบที่สามารถใส่ในแง่ของการเตรียมการที่ดีและร้ายของโมเลกุลและไอออนในระบบของตัวทำละลายตัวละลายและเป็นหลักเดียวกันในแต่ละกรณี ในระบบที่ประกอบด้วยสองหรือมากกว่าชนิดที่แตกต่างกันของโมเลกุล (หรือโมเลกุลและไอออน) ผสมเข้าด้วยกันเพื่อให้พวกเขาจะแยกย้ายกันไปในหมู่คนอื่นอยู่เสมอการจัดเรียงที่ดี ดังนั้นการละลายผสมสารหนึ่งไปยังอีกอยู่เสมอดี (ความคิดนี้คุณภาพสามารถวัดโดยการแนะนำแนวคิดของเอนโทรปี. การเตรียมการที่ดีมีเอนโทรปีสูงกว่าการเตรียมการที่ไม่เอื้ออำนวยและระบบมักจะเปลี่ยนไปยังเอนโทรปีสูงกว่า.) ความคิดเชิงคุณภาพของการเตรียมการที่ดีและร้ายจะเพียงพอที่จะเข้าใจความสามารถในการละลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น้ำพื้นผิวสูงสุดที่สองแรงของของเหลวทั่วไป แต่ดาวพุธจะสูงกว่า แรงระหว่างโมเลกุล โมเลกุลของของเหลวมีแรงตึงผิว เป็นกลุ่มของโมเลกุลในของเหลวที่ถูกล้อมรอบด้วยโมเลกุลอื่น ๆ และรู้สึกไม่แรงสุทธิของดึงดูด อย่างไรก็ตาม โมเลกุลที่พื้นผิวของของเหลวจะถูกดึงเข้าไปด้านใน โดยโมเลกุลในของเหลว ซึ่งจะช่วยให้ติดแน่นกับของเหลว โมเลกุลบนพื้นผิวจะดึงดูดให้แต่ละอื่น ๆ ที่กองกำลังระหว่างพวกเขา เพราะพวกเขาทำตัวเหมือนยืดบู้ตอแนะนำภาพยนตร์ที่บีบของเหลวลงในรูปทรงที่มีพื้นที่ผิวที่เป็นไปได้น้อยที่สุด รูปร่างกับพื้นผิวที่เป็นทรงกลมต่อปริมาตร ดังนั้นความตึงผิวทำให้เกิดหยดน้ำในใกล้เคียงกับทรงกลมรูปร่างที่สุดแรงตึงผิวทำให้มันมากขึ้นยากที่จะย้ายวัตถุผ่านพื้นผิวของน้ำมากกว่าการย้ายวัตถุ เมื่อทั้งหมดจมอยู่ใต้น้ำ ความตึงผิวมักจะแสดงออกในไดน์ส - cm ) 1 , บังคับไดน์สต้องแบ่งเป็นภาพยนตร์ความยาว 1 เซนติเมตร ที่อุณหภูมิ 20 ° C , แรงตึงผิวของน้ำเป็น 72.8 ไดน์ส - เซนติเมตร ( 1 สำหรับการเปรียบเทียบ , ความตึงผิวของปรอทและเอทานอลอยู่แล้วจากไดน์ส - ซม. - 1 ตามลำดับ แรงตึงผิวช่วยให้แมงมุมน้ำ แมลง ที่ออกล่าเหยื่อบนพื้นผิวของน้ำ สเก็ตข้ามด้านบนของบ่อ อนึ่ง คุณสามารถระงับหรือคลิปหนีบกระดาษโลหะเข็มบนพื้นผิวของน้ำเนื่องจากการสูงแรงตึงผิวของน้ำ แม้เป็นโลหะเจ็ดถึงแปดครั้งหนาแน่นกว่าน้ำน้ำมีความร้อนจำเพาะสูงผิดปกติ มันต้องใช้พลังงานมากขึ้นเพื่อเพิ่มอุณหภูมิของน้ำ 1 กรัม โดย 1oc กว่าใด ๆอื่น ๆของเหลว อุณหภูมิคือการแสดงออกของจํานวนของพลังงานจลน์ในโมเลกุลของสาร เพิ่มอุณหภูมิที่สอดคล้องกับการเพิ่มพลังงานจลน์ อีกครั้ง พันธะไฮโดรเจน รับผิดชอบ ความร้อนจำเพาะสูงของน้ำ เป็น น้ำอุ่น มากเพิ่มพลังงานไปแตกพันธบัตรไฮโดรเจน พลังงานที่ใช้ในการทำลายพันธะไฮโดรเจนไม่สามารถเพิ่มพลังงานจลน์ของโมเลกุลของน้ำ เพื่อให้อุณหภูมิของน้ำไม่ขึ้นเท่าที่จะเหลวกว่าสารประกอบเชิงซ้อนกับกองกำลัง ดังนั้นน้ำจะซึมซับพลังงานความร้อนเพื่อเพิ่มอุณหภูมิของ น้ำสามารถดูดซับจำนวนมากของพลังงานความร้อนก่อนที่จะเริ่มรับร้อน ในทำนองเดียวกัน เป็นน้ำเย็น มันออกจัดการที่ดีของความร้อน ความร้อนเฉพาะสูงของน้ำเป็นความรับผิดชอบของมหาสมุทรสามารถทำหน้าที่เป็นอ่างเก็บน้ำที่ความร้อนปานกลางชิงช้าในอุณหภูมิของโลก จากวันสู่คืนจากฤดูหนาวถึงฤดูร้อน และทำให้ประชากรของโลก เหมาะสำหรับหลากหลายสารที่ละลายในน้ำมาก แต่คนอื่นจะค่อนข้างไม่ละลายน้ำและมากมายของหินของโลกและแร่ธาตุมี coexisted สำหรับพันล้านปี และหินยังคงที่นี่ คุณสมบัติของตัวทำละลายมักสรุปด้วยวลี ผมอยากเหมือนละลายเหมือน‖กับความนัยที่ผมอยากเหมือนไม่ละลายเหมือน . ‖ในทั่วไปเหล่านี้ คุณสมบัติที่ชอบ หรือ ไม่ชอบเป็นโมเลกุลขั้ว ตัวทำละลายที่มีขั้ว เช่น โมเลกุลของน้ำมีแนวโน้มที่จะละลายสารอื่นที่มีโมเลกุลมีขั้ว เป็นสสารที่ฟอร์มไอออนเมื่อละลาย เป็นกรณีนี้เพราะค่าใช้จ่ายหรือค่าใช้จ่ายบางส่วนของโมเลกุลตัวทำละลายและตัวถูกละลายโมเลกุลดึงดูดกันและกัน โมเลกุลของตัวทำละลายล้อมรอบโมเลกุลหรือไอออนของสารละลาย , จัดเรียกว่าแนวทาง . แนวทางนี้ถือเป็นตัวละลายในสารละลาย บนมืออื่น ๆ , สารที่มีโมเลกุลไม่มีขั้ว เช่น ไฮโดรคาร์บอน ไขมัน และน้ำมันไม่ละลายได้ในน้ำ อย่างไรก็ตาม , พวกเขาจะละลายในตัวทำละลายที่ไม่มีขั้ว โมเลกุลค่อนข้างละลายเหมือนที่ใช้สำหรับเสื้อผ้าซักแห้ง . . .ทำไมไม่มีขั้ว โมเลกุล โดยทั่วไปจะไม่ละลายในน้ำ และทำไมบางสารประกอบอิออนิค , แร่ธาตุในหินตัวอย่าง ยังไม่ละลาย คําตอบที่สามารถใส่ในด้านดีและร้ายการจัดเรียงโมเลกุลและไอออนในระบบตัวทำละลายและตัวถูกละลายเป็นหลักเหมือนกัน ในแต่ละกรณี ในระบบที่ประกอบด้วยสองหรือมากกว่าสองชนิดที่แตกต่างกันของโมเลกุล ( หรือโมเลกุลและไอออน ) ผสมเข้าด้วยกันเพื่อให้พวกเขากระจายกันอยู่เสมอ จัดดี ดังนั้น การผสมสารหนึ่งเข้าอีก คือมงคลเสมอ ( ความคิดเชิงคุณภาพนี้สามารถวัดได้โดยการแนะนำแนวคิดของเอนโทรปี . ข้อตกลงอันมีสูงกว่า เอนโทรปีกว่าจัดร้ายและระบบเปลี่ยนเสมอต่อสูงกว่าเอนโทรปี ) ความคิดเชิงคุณภาพดีและร้ายจัดเป็นเพียงพอที่จะเข้าใจความสามารถในการละลาย .