The percentage data of tree density

The percentage data of tree density and aboveground biomass a presented in Table 2 and show a similar pattern of tree density and aboveground biomass in each size class.
In the sample plot, all forests had a dominant size class at ≥ 4.5 – 20 cm, which accounted for 85.88, 76.22 and 61.98 % at Pong Phu Ron station, KP 27, and Ton Mai Yak station,respectively.
On the other hand, this size class in all forests had the lowest aboveground biomass accumulation ranging from 4.17 –6.71% of the total biomass density in this study,due to low stem volume, low basal area and short trees with small diameters.

Comparison of the size class distribution and aboveground biomass showed some evidence of biomass reduction in larger
size classes, > 60 – 80 and > 80 – 100 cm,resulting from selective logging in this area.
Logging in excess of regrowth is also a significant cause of loss, particularly in Asian forests (Stiling, 1999) and usually destroyed the small sizes of trees during the tree felling and log dragging process (Gajaseni, 2000), which reflected the reduction of classes > 20 – 40 and > 40 – 60 cm size classes in the mixed deciduous forest.
In the sample plot, all forests had a similar pattern of tree size class, with a dominant size class at ≥ 4.5 – 20 cm.

Carbon sequestration potential in the different forest types seems to be related to DBH size class (Table 2).
In the tropical rain forest and dry evergreen forest, the main tree size classes that had great potential in carbon sequestering were from small up to medium tree size at ≥ 4.5- 20 up to >40 – 60 cm.
On the other hand, the main tree size classes that had the highest potential in carbon sequestering in mixed deciduous forest from small up to medium tree size at >20- 40 cm up to > 40 – 60 cm.

For example, in Ton Mai Yak station, the smallest tree in size class ≥4.5 – 20 cm had biomass accumulation or carbon sequestration potential of only 4.2 %. When trees grow up considerably to the next size class at >20 – 40 cm, these trees had the highest carbon sequestration potential. For the size class at >40 – 60 cm, trees had a high carbon sequestration
potential but not as much as in size class at >20 – 40 cm. In accordance with dry evergreen forest, trees in size class ≥ 4.5- 20 cm were able to grow fast and store more carbon, while trees in mixed deciduous forest had potential to grow fast and store more carbon at size class of > 20- 40 cm.

The results of aboveground biomass and carbon sequestration in Table 3 show the average aboveground biomass in Ton Mai Yak station (tropical rain forest), KP 27 station (dry evergreen forest) and Pong Phu Ron station (mixed deciduous forest) was 275.46±96.15,140.58±14.76 and 96.28±33.44 tonne/ha, respectively. Aboveground biomass varied from plot to plot in forest area due to there being different stages of the forest growth cycle,habitat variation, and tree density.
The stem weight, especially the tree biomass of bigger trees, is the largest component of a forest’s biomass
(Ogawa et al., 1965).

In this study, the results included only the tree components of aboveground biomass.
In general, root biomass is approximately 25 % of aboveground biomass (Cairns et al., 1997), so the calculated root biomass in Ton Mai Yak station, KP 27 station and Pong Phu Ron station are about 68.87, 35.15, and 24.07 respectively.

Carbon content was calculated from aboveground biomass with the method used by Atjay et al. (1979), Brown and Lugo (1982), Iverson et al. (1994), Dixon et al. (1994) and Cannell and Milne (1995).
Carbon content would be about 50% of the amount of total aboveground biomass. Therefore, the aboveground carbon sequestration of the three forest types were calculated for Ton Mai Yak station as 137.73±48, followed by KP 27 and
Pong Phu Ron stations as 70.29±7.38 and 48.14±16.72 tonne C/ha respectively (Table 3).

Data on carbon sequestration in the different forest types showed that the highest amount of carbon was stored in the biomass of tropical rain forest at Ton Mai Yak station.
Because tree sizes at Ton Mai Yak station were quite large when compared to other stations then calculated carbon sequestration is the highest at this station. It does not mean that other forest types are not important, because the
main groups of small tree sizes at ≥ 4.5 – 20 cm will grow to bigger size in the near future.
They will have greater potential for future sequestration if the forests are under appropriate
management without human disturbance.
Huston and Marland (2003) showed that carbon sequestration depended not only on rates of productivity but also on the size of the tree.
Disturbance of landscapes can result in rapid release of large amounts of carbon that will be recaptured slowly as forest regrowth.

In Table 4, comparison of biomass accumulation and carbon sequestration in various forest types showed that the largest
biomass was in the tropical rain forest and the lowest biomass in the mixed deciduous forest.
The results from this study showed the range of aboveground biomass in tropical rain forest, dry evergreen forest and mixed deciduous forest as 275.46, 140.48, and 96.28 tonne/ ha, with calculated carbon sequestration as 137.73,
70.29, and 48.14 tonne C/ha. Ogawa et al. (1965) reported aboveground biomass data of different forests in Thailand such as tropical rain forest, dry evergreen forest and mixed deciduous forest at 358, 126 and 311 tonne/ ha, with calculated carbon sequestration as 179, 60.30, and 155.50 tonne/ha, based on direct measurement by a destructive method in tropical rain forest in the Forest Reserve of Khao Chong, Trang Province of peninsular Thailand, as well as dry evergreen forest and mixed deciduous at Ping Kong, Chiang Mai Province.
As the results of this study show,carbon sequestration was considerably lower than for the Ogawa et al. study, which may
suggest that these forests were more disturbed and affected by change in forestland due to different initial study times, site qualities, and carbon sequestering carrying capacities, and reflected that the tropical rain forest in this study was an immature forest.
Flint and Richards (1996) reviewed estimates of carbon sequestration in Southeast Asia including India, Thailand, Cambodia, Malaysia and Indonesia ranging from 17.5 tonne C/ha or less in severely degraded tropical dry forest to almost 350 tonne C/ha in relatively undisturbed mature tropical rain forest.
The lower biomass values often reflected immature forest.

Brown and Lugo (1982) summarized the total carbon sequestration estimates of tropical forest in three countries including
Malaysia, Cameroon and Sri Lanka, ranging from 76.50 tonne C/ha in disturbed tropical rain forest to 223 tonne C/ha in relatively undisturbed mature tropical rain forest with,based on direct measurement, the highest being in Malaysia (112.5 - 223 tonne C/ha), followed by Cameroon (119 – 170.5 tonne C/ha), and Sri Lanka (76.5 – 110.5 tonne C/ha).
Biomass lower than those of other forest areas often reflected an immature forest, which may suggest that it was due to human population pressure.

Comparison of the carbon sequestration of tropical rain forest between this study and the study by Brown and Lugo(1982), show that the average total aboveground biomass in Thailand was 137.73 tonne C/ha, which is in the range of carbon
sequestration in Malaysia and Cameroon.
From annual precipitation data of Thailand, Malaysia and Cameroon as 1400, 2000 and 3000 mm/yr., respectively, this possibly caused the differences in carbon sequestering capacity (Brown and Lugo, 1990).

Another factor that possibly caused the amount of sequestered carbon to be lower than the other forest areas is tree height.
Ogawa et al.(1965) reported that the calculated carbon sequestration of tropical rain forest at Khao Chong Forest Reserve, Thailand was 179 tonne C/ha and lower than calculated biomass from Malasia because of the difference in tree height.
The tallest tree actually measured there was only 36 m in height, whereas the maximum tree height of tropical rain forest in Malaysia often reaches 60 m (Ogawa et al., 1965). Therefore, plant biomass in Malaysia was greater than here.
Thus, the accuracy to estimate biomass by using allometric equations containing both diameter and total height was better than diameter alone.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อมูลเปอร์เซ็นต์ของความหนาแน่นของต้นไม้ และชีวมวล aboveground ปรากฏในตาราง 2 และแสดงรูปแบบคล้ายของชีวมวล aboveground ในแต่ละขนาดและความหนาแน่นของต้นไม้ ในตัวอย่างแผน ป่าทั้งหมดมีคลาสขนาดหลักที่≥ 4.5-20 ซม. การลงบัญชี สำหรับ 85.88, 76.22% 61.98 ที่สถานีภูโป่งร้อน เคพี 27 และยาคตันเชียงใหม่ สถานี ตามลำดับ บนมืออื่น ๆ ระดับขนาดนี้ในป่าทั้งหมดมีชีวมวล aboveground สะสมต่ำตั้งแต่ 4.17 –6.71% ของความหนาแน่นของชีวมวลรวมในการศึกษานี้ ก้านต่ำปริมาณ พื้นที่ต่ำโรค และต้นสั้นกับสมมาตรขนาดเล็กเปรียบเทียบขนาดชั้นกระจายและชีวมวล aboveground พบหลักฐานบางอย่างของชีวมวลลดใหญ่ขนาดชั้นเรียน > 60 – 80 และ > 80 – 100 ซม. เป็นผลมาจากการเลือกเข้าสู่ระบบนี้บันทึกส่วนที่เกินจากนั้นยังเป็นสาเหตุสำคัญของการสูญเสีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในป่าเอเชีย (Stiling, 1999) และมักจะทำลายขนาดเล็กต้นไม้ต้นไม้ตระเตรียมและล็อกลากกระบวนการ (Gajaseni, 2000), ซึ่งผลการเรียน > 20-40 และ 40-60 ซม. > ขนาดเรียนในป่าผลัดใบผสม ตัวอย่างแผน ป่าทั้งหมดมีรูปแบบคล้ายของต้นไม้ขนาดระดับ ระดับขนาดหลักที่≥ 4.5-20 ซม.คาร์บอน sequestration ศักยภาพชนิดป่าต่าง ๆ ดูเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับคลาสขนาด DBH (ตาราง 2) In the tropical rain forest and dry evergreen forest, the main tree size classes that had great potential in carbon sequestering were from small up to medium tree size at ≥ 4.5- 20 up to >40 – 60 cm. On the other hand, the main tree size classes that had the highest potential in carbon sequestering in mixed deciduous forest from small up to medium tree size at >20- 40 cm up to > 40 – 60 cm.For example, in Ton Mai Yak station, the smallest tree in size class ≥4.5 – 20 cm had biomass accumulation or carbon sequestration potential of only 4.2 %. When trees grow up considerably to the next size class at >20 – 40 cm, these trees had the highest carbon sequestration potential. For the size class at >40 – 60 cm, trees had a high carbon sequestrationpotential but not as much as in size class at >20 – 40 cm. In accordance with dry evergreen forest, trees in size class ≥ 4.5- 20 cm were able to grow fast and store more carbon, while trees in mixed deciduous forest had potential to grow fast and store more carbon at size class of > 20- 40 cm.The results of aboveground biomass and carbon sequestration in Table 3 show the average aboveground biomass in Ton Mai Yak station (tropical rain forest), KP 27 station (dry evergreen forest) and Pong Phu Ron station (mixed deciduous forest) was 275.46±96.15,140.58±14.76 and 96.28±33.44 tonne/ha, respectively. Aboveground biomass varied from plot to plot in forest area due to there being different stages of the forest growth cycle,habitat variation, and tree density. The stem weight, especially the tree biomass of bigger trees, is the largest component of a forest’s biomass (Ogawa et al., 1965).In this study, the results included only the tree components of aboveground biomass.In general, root biomass is approximately 25 % of aboveground biomass (Cairns et al., 1997), so the calculated root biomass in Ton Mai Yak station, KP 27 station and Pong Phu Ron station are about 68.87, 35.15, and 24.07 respectively.Carbon content was calculated from aboveground biomass with the method used by Atjay et al. (1979), Brown and Lugo (1982), Iverson et al. (1994), Dixon et al. (1994) and Cannell and Milne (1995). Carbon content would be about 50% of the amount of total aboveground biomass. Therefore, the aboveground carbon sequestration of the three forest types were calculated for Ton Mai Yak station as 137.73±48, followed by KP 27 andPong Phu Ron stations as 70.29±7.38 and 48.14±16.72 tonne C/ha respectively (Table 3).Data on carbon sequestration in the different forest types showed that the highest amount of carbon was stored in the biomass of tropical rain forest at Ton Mai Yak station.Because tree sizes at Ton Mai Yak station were quite large when compared to other stations then calculated carbon sequestration is the highest at this station. It does not mean that other forest types are not important, because themain groups of small tree sizes at ≥ 4.5 – 20 cm will grow to bigger size in the near future. They will have greater potential for future sequestration if the forests are under appropriatemanagement without human disturbance.Huston and Marland (2003) showed that carbon sequestration depended not only on rates of productivity but also on the size of the tree.Disturbance of landscapes can result in rapid release of large amounts of carbon that will be recaptured slowly as forest regrowth.In Table 4, comparison of biomass accumulation and carbon sequestration in various forest types showed that the largestbiomass was in the tropical rain forest and the lowest biomass in the mixed deciduous forest.The results from this study showed the range of aboveground biomass in tropical rain forest, dry evergreen forest and mixed deciduous forest as 275.46, 140.48, and 96.28 tonne/ ha, with calculated carbon sequestration as 137.73,70.29, and 48.14 tonne C/ha. Ogawa et al. (1965) reported aboveground biomass data of different forests in Thailand such as tropical rain forest, dry evergreen forest and mixed deciduous forest at 358, 126 and 311 tonne/ ha, with calculated carbon sequestration as 179, 60.30, and 155.50 tonne/ha, based on direct measurement by a destructive method in tropical rain forest in the Forest Reserve of Khao Chong, Trang Province of peninsular Thailand, as well as dry evergreen forest and mixed deciduous at Ping Kong, Chiang Mai Province. As the results of this study show,carbon sequestration was considerably lower than for the Ogawa et al. study, which maysuggest that these forests were more disturbed and affected by change in forestland due to different initial study times, site qualities, and carbon sequestering carrying capacities, and reflected that the tropical rain forest in this study was an immature forest. Flint and Richards (1996) reviewed estimates of carbon sequestration in Southeast Asia including India, Thailand, Cambodia, Malaysia and Indonesia ranging from 17.5 tonne C/ha or less in severely degraded tropical dry forest to almost 350 tonne C/ha in relatively undisturbed mature tropical rain forest. The lower biomass values often reflected immature forest.Brown and Lugo (1982) summarized the total carbon sequestration estimates of tropical forest in three countries includingMalaysia, Cameroon and Sri Lanka, ranging from 76.50 tonne C/ha in disturbed tropical rain forest to 223 tonne C/ha in relatively undisturbed mature tropical rain forest with,based on direct measurement, the highest being in Malaysia (112.5 - 223 tonne C/ha), followed by Cameroon (119 – 170.5 tonne C/ha), and Sri Lanka (76.5 – 110.5 tonne C/ha).Biomass lower than those of other forest areas often reflected an immature forest, which may suggest that it was due to human population pressure.Comparison of the carbon sequestration of tropical rain forest between this study and the study by Brown and Lugo(1982), show that the average total aboveground biomass in Thailand was 137.73 tonne C/ha, which is in the range of carbonsequestration in Malaysia and Cameroon.
From annual precipitation data of Thailand, Malaysia and Cameroon as 1400, 2000 and 3000 mm/yr., respectively, this possibly caused the differences in carbon sequestering capacity (Brown and Lugo, 1990).

Another factor that possibly caused the amount of sequestered carbon to be lower than the other forest areas is tree height.
Ogawa et al.(1965) reported that the calculated carbon sequestration of tropical rain forest at Khao Chong Forest Reserve, Thailand was 179 tonne C/ha and lower than calculated biomass from Malasia because of the difference in tree height.
The tallest tree actually measured there was only 36 m in height, whereas the maximum tree height of tropical rain forest in Malaysia often reaches 60 m (Ogawa et al., 1965). Therefore, plant biomass in Malaysia was greater than here.
Thus, the accuracy to estimate biomass by using allometric equations containing both diameter and total height was better than diameter alone.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลร้อยละของความหนาแน่นของต้นไม้และมวลชีวภาพเหนือพื้นดินนำเสนอในตารางที่ 2 และแสดงรูปแบบคล้ายของความหนาแน่นของต้นไม้และมวลชีวภาพเหนือพื้นดินในชั้นเรียนแต่ละขนาด.
ในพล็อตตัวอย่างป่าไม้ทั้งหมดมีชั้นเรียนขนาดที่โดดเด่นที่≥ 4.5-20 ซม. ซึ่ง คิดเป็น 85.88, 76.22 และ 61.98% ที่สถานีพงษ์ภูรอน KP 27 และจามรีตันเชียงใหม่สถานีตามลำดับ.
ในทางกลับกันในชั้นเรียนขนาดนี้ในป่าทั้งหมดมีการสะสมมวลชีวภาพเหนือพื้นดินที่ต่ำที่สุดตั้งแต่ 4.17 -6.71% ของ . ความหนาแน่นของชีวมวลรวมในการศึกษาครั้งนี้เนื่องจากปริมาณก้านต่ำพื้นที่ฐานที่ต่ำและต้นไม้สั้นที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางขนาดเล็กเปรียบเทียบการกระจายระดับขนาดและมวลชีวภาพเหนือพื้นดินพบว่ามีหลักฐานบางอย่างของการลดชีวมวลในขนาดใหญ่ชั้นเรียนขนาด> 60-80 และ> 80 -. 100 ซม. เป็นผลมาจากการเข้าสู่ระบบการคัดเลือกในพื้นที่นี้เข้าสู่ระบบในส่วนที่เกินregrowth ยังเป็นสาเหตุสำคัญของการสูญเสียโดยเฉพาะอย่างยิ่งในป่าแห่งเอเชีย (Stiling, 1999) และมักจะทำลายขนาดเล็ก ๆ ของต้นไม้ในระหว่างการตัดโค่นต้นไม้และเข้าสู่ระบบกระบวนการลาก (Gajaseni, 2000) ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงการลดลงของการเรียน> 20 - 40 และ> 40. - 60 ซมชั้นเรียนขนาดในป่าเบญจพรรณในพล็อตตัวอย่างป่าไม้ทุกคนมีรูปแบบคล้ายกันของชั้นเรียนขนาดต้นไม้ที่มีขนาดที่โดดเด่นระดับที่≥ 4.5 -. 20 ซม. ที่มีศักยภาพการกักเก็บคาร์บอนในป่าประเภทที่แตกต่างกันดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับระดับขนาด DBH (ตารางที่ 2). ในป่าฝนเขตร้อนและป่าดิบแล้งชั้นเรียนขนาดของต้นไม้หลักที่มีศักยภาพที่ดีในการคาร์บอน sequestering จากขนาดเล็กขึ้นอยู่กับขนาดของต้นไม้ขนาดกลางที่≥ 4.5- 20 ถึง> 40. - 60 ซม. บนมืออื่น ๆ ที่เรียนขนาดของต้นไม้หลักที่มีศักยภาพสูงสุดในคาร์บอน sequestering ในป่าเบญจพรรณตั้งแต่ขนาดเล็กถึงกลางต้น ขนาดที่> 20 40 ซมถึง> 40. - 60 ซม. ยกตัวอย่างเช่นในสถานีจามรีตันเชียงใหม่ต้นไม้มีขนาดเล็กที่สุดในชั้นเรียนขนาด≥4.5 - 20 ซม. มีการสะสมพลังงานชีวมวลที่มีศักยภาพหรือกักเก็บคาร์บอนเพียง 4.2% เมื่อต้นไม้เติบโตขึ้นอย่างมากในชั้นเรียนขนาดต่อไปที่> 20 - 40 ซม., ต้นไม้เหล่านี้มีศักยภาพสูงสุดคาร์บอนอายัด สำหรับชั้นเรียนขนาดที่> 40-60 ซมต้นไม้มีการกักเก็บคาร์บอนสูงที่อาจเกิดขึ้นแต่ไม่มากเท่าในชั้นเรียนขนาด> 20 - 40 ซม. ตามป่าดิบแล้งต้นไม้ในระดับขนาด 4.5- ≥ 20 ซม. ก็สามารถที่จะเติบโตได้อย่างรวดเร็วและเก็บคาร์บอนมากขึ้นขณะที่ต้นไม้ในป่าเบญจพรรณมีศักยภาพที่จะเติบโตได้อย่างรวดเร็วและเก็บคาร์บอนมากขึ้นระดับที่ขนาดของ> 20- 40 ซม . ผลที่ได้จากชีวมวลดินและกักเก็บคาร์บอนในตารางที่ 3 แสดงชีวมวลดินเฉลี่ยตันเชียงใหม่จามรีสถานี (ป่าฝนเขตร้อน) KP 27 สถานี (แห้งป่าดิบ) และพงษ์ภูรอนสถานี (ผสมป่าเบญจพรรณ) ได้ 275.46 ± 96.15 , 140.58 ± 14.76 และ 96.28 ± 33.44 ตัน / ไร่ตามลำดับ ชีวมวลเหนือพื้นดินต่าง ๆ จากพล็อตในการพล็อตในพื้นที่ป่าไม้อันเนื่องมาจากมีการแต่ละขั้นตอนของวงจรการเจริญเติบโตของป่าการเปลี่ยนแปลงที่อยู่อาศัยและความหนาแน่นของต้นไม้. น้ำหนักลำต้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งชีวมวลต้นไม้ของต้นไม้ขนาดใหญ่เป็นองค์ประกอบที่ใหญ่ที่สุดของป่าชีวมวลของ( โอกาวา et al., 1965). ในการศึกษานี้ผลรวมเฉพาะส่วนประกอบต้นไม้แห่งมวลชีวภาพเหนือพื้นดิน. โดยทั่วไปชีวมวลรากจะอยู่ที่ประมาณ 25% ของมวลชีวภาพเหนือพื้นดิน (แครนส์ et al., 1997) ดังนั้นชีวมวลรากคำนวณ ตันสถานีเชียงใหม่จามรี, KP 27 สถานีและพงษ์ภูรอนสถานีประมาณ 68.87, 35.15 และ 24.07 ตามลำดับ. เนื้อหาคาร์บอนที่คำนวณได้จากชีวมวลเหนือพื้นดินด้วยวิธีการที่ใช้โดย Atjay et al, (1979), บราวน์และ Lugo (1982), ไอเวอร์สันและอัล (1994), ดิกสันเอตอัล (1994) และ Cannell และมิลน์ (1995). เนื้อหาคาร์บอนจะเป็นประมาณ 50% ของปริมาณของมวลชีวภาพเหนือพื้นดินทั้งหมด ดังนั้นการกักเก็บคาร์บอนเหนือพื้นดินของป่าสามประเภทนี้จะถูกคำนวณสถานีจามรีตันเชียงใหม่เป็น 137.73 ± 48 ตามด้วยเคพี 27 และสถานีพงษ์ภูรอนเป็น70.29 ± 7.38 และ 48.14 ± 16.72 ตัน C / ไร่ตามลำดับ (ตารางที่ 3) ข้อมูลเกี่ยวกับการกักเก็บคาร์บอนในป่าประเภทที่แตกต่างกันแสดงให้เห็นว่าจำนวนเงินสูงสุดของคาร์บอนที่ถูกเก็บไว้ในมวลชีวภาพของป่าฝนเขตร้อนที่สถานีตันเชียงใหม่จามรีได้. เพราะขนาดต้นไม้ที่ตันเชียงใหม่จามรีสถานีมีขนาดใหญ่มากเมื่อเทียบกับสถานีอื่น ๆ แล้วคำนวณคาร์บอน อายัดเป็นสูงสุดที่สถานีนี้ มันไม่ได้หมายความว่าป่าประเภทอื่น ๆ จะไม่สำคัญเพราะกลุ่มหลักที่มีขนาดต้นเล็กๆ ที่≥ 4.5 -. 20 ซม. จะเติบโตขนาดใหญ่ในอนาคตอันใกล้นี้พวกเขาจะมีศักยภาพมากขึ้นสำหรับการอายัดในอนาคตถ้าป่าอยู่ภายใต้การที่เหมาะสมการจัดการโดยไม่มีการรบกวนของมนุษย์. ฮัสและมาร์แลนด์ (2003) แสดงให้เห็นว่ากักเก็บคาร์บอนขึ้นไม่เพียง แต่ในอัตราการผลิต แต่ยังอยู่กับขนาดของต้นไม้. the รบกวนของภูมิทัศน์จะส่งผลในการปล่อยอย่างรวดเร็วของจำนวนมากของคาร์บอนที่จะตะครุบช้าเป็น regrowth ป่า. ในตารางที่ 4 การเปรียบเทียบของการสะสมชีวมวลและกักเก็บคาร์บอนในป่าประเภทต่างๆแสดงให้เห็นว่าที่ใหญ่ที่สุดชีวมวลอยู่ในป่าฝนเขตร้อนและชีวมวลที่ต่ำที่สุดในป่าเบญจพรรณ. ผลที่ได้จากการศึกษานี้แสดงให้เห็นช่วงของชีวมวลดิน ในป่าฝนเขตร้อนป่าดิบแล้งและป่าเบญจพรรณเป็น 275.46, 140.48 และ 96.28 ตัน / ไร่มีกักเก็บคาร์บอนคำนวณเป็น 137.73, 70.29 และ 48.14 ตัน C / ไร่ โอกาวา et al, (1965) รายงานข้อมูลชีวมวลเหนือพื้นดินของป่าไม้ที่แตกต่างกันในประเทศไทยเช่นป่าดิบชื้นป่าดิบแล้งและป่าเบญจพรรณที่ 358, 126 และ 311 ตัน ​​/ ไร่มีกักเก็บคาร์บอนคำนวณเป็น 179, 60.30 และ 155.50 ตัน / เฮกแต ขึ้นอยู่กับวัดโดยตรงโดยวิธีการทำลายป่าฝนเขตร้อนในป่าสงวนของเขาช่องจังหวัดตรังของคาบสมุทรไทยเช่นเดียวกับป่าดิบแล้งและป่าเบญจพรรณที่ปิงจังหวัดเชียงใหม่. ในฐานะที่เป็นผลการศึกษาครั้งนี้ , กักเก็บคาร์บอนได้มากต่ำกว่าสำหรับโอกาวา et al, การศึกษาซึ่งอาจแสดงให้เห็นว่าป่าเหล่านี้ถูกรบกวนมากขึ้นและได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงในป่าอันเนื่องมาจากเวลาการศึกษาเริ่มต้นที่แตกต่างกันคุณภาพสถานที่และคาร์บอน sequestering แบกความจุและสะท้อนให้เห็นว่าป่าฝนเขตร้อนในการศึกษานี้เป็นป่าที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ. ฟลินท์และ ริชาร์ด (1996) การทบทวนประมาณการกักเก็บคาร์บอนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้รวมทั้งอินเดีย, ไทย, กัมพูชา, มาเลเซียและอินโดนีเซียตั้งแต่ 17.5 ตัน C / ไร่หรือน้อยในป่าเสื่อมโทรมอย่างรุนแรงในเขตร้อนแห้งเกือบ 350 ตัน C / ไร่ในที่ค่อนข้างสงบฝนเขตร้อนผู้ใหญ่ ป่า. ที่ต่ำกว่าค่าชีวมวลมักจะสะท้อนให้เห็นถึงป่าที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ. บราวน์และ Lugo (1982) สรุปประมาณการกักเก็บคาร์บอนรวมของป่าเขตร้อนในสามประเทศ ได้แก่มาเลเซีย, แคเมอรูนและศรีลังกาตั้งแต่ 76.50 ตัน C / ไร่ในป่ารบกวนฝนเขตร้อน 223 ตัน C / ไร่ในค่อนข้างสงบป่าฝนเขตร้อนที่เป็นผู้ใหญ่ที่มีอยู่บนพื้นฐานของการวัดโดยตรงที่เป็นที่สูงที่สุดในประเทศมาเลเซีย (112.5-223 ตัน C / ฮ่า) ​​ตามด้วยแคเมอรูน (119-170.5 ตัน C / ฮ่า) ​​และศรีลังกา . (76.5-110.5 ตัน C / ฮ่า) ​​ชีวมวลต่ำกว่าพื้นที่ป่าอื่น ๆ มักจะสะท้อนให้เห็นถึงป่าที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะซึ่งอาจแสดงให้เห็นว่ามันเป็นเพราะความดันประชากรมนุษย์. เปรียบเทียบกักเก็บคาร์บอนของป่าฝนเขตร้อนระหว่างการศึกษาและการนี้ การศึกษาโดยบราวน์และ Lugo (1982) แสดงให้เห็นว่าค่าเฉลี่ยรวมชีวมวลดินในประเทศไทยเป็น 137.73 ตัน C / ไร่ซึ่งอยู่ในช่วงของคาร์บอนอายัดในประเทศมาเลเซียและประเทศแคเมอรูน. จากข้อมูลปริมาณน้ำฝนประจำปีของไทยมาเลเซียและประเทศแคเมอรูนเป็น 1400 , 2000 และ 3000 มิลลิเมตร / ปี. ตามลำดับความแตกต่างนี้อาจเกิดในคาร์บอน sequestering ความจุ (บราวน์และ Lugo, 1990). ปัจจัยที่อาจก่อให้เกิดอีกปริมาณของคาร์บอนทรัพย์ที่จะต่ำกว่าพื้นที่ป่าอื่น ๆ ที่เป็นความสูงของต้นไม้โอกาวา et al. (1965) รายงานว่ากักเก็บคาร์บอนคำนวณของป่าฝนเขตร้อนที่เขาช่องป่าสงวนไทย 179 ตัน C / ไร่และต่ำกว่าชีวมวลคำนวณจากมาเลเซียเพราะความแตกต่างในความสูงต้นไม้. ต้นไม้ที่สูงที่สุดวัดจริง มีเพียง 36 เมตรสูงในขณะที่ความสูงของต้นไม้สูงสุดของป่าฝนเขตร้อนในประเทศมาเลเซียมักจะถึง 60 เมตร (Ogawa et al., 1965) ดังนั้นชีวมวลของพืชในประเทศมาเลเซียมากกว่าที่นี่. ดังนั้นความถูกต้องในการประมาณการชีวมวลโดยใช้สมการแอลโลเมตรีที่มีทั้งขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางและความสูงโดยรวมก็ยังดีกว่ามีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางเพียงอย่างเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่าความหนาแน่นและมวลชีวภาพเหนือพื้นดินและต้นไม้ที่นำเสนอในตารางที่ 2 และแสดงลักษณะของต้น และผลผลิตมวลชีวภาพเหนือพื้นดิน ในแต่ละขนาดของชั้นเรียน .
ในแปลงตัวอย่างทั้งหมดป่ามีเด่นขนาดของชั้นเรียนที่≥ 4.5 – 20 เซนติเมตร ซึ่งคิดเป็นร้อยละ 85.88 76.22 61.98 , และ % ที่โป่งฟูรอน สถานี KP , 27 , และต้นไม้ยักษ์สถานีตามลำดับ
บนมืออื่น ๆนี่ขนาดเรียนในป่าทั้งหมดได้ค่ามวลชีวภาพเหนือพื้นดินสะสมตั้งแต่ 4.17 6.71 % ของความหนาแน่นและมวลชีวภาพรวม ในการศึกษานี้ เนื่องจากปริมาณต้นต่ำ พื้นที่หน้าตัดน้อยและต้นไม้เตี้ยที่มีขนาดเล็ก

การเปรียบเทียบขนาดของชั้นเรียนและมวลชีวภาพเหนือพื้นดิน การพบหลักฐานของชีวมวลในการลดขนาดใหญ่
ขนาด เรียน > > 60 – 80 80 – 100 ซม.ที่เกิดจากการบันทึกในพื้นที่นี้ .
บันทึกในส่วนที่เกินจากความชื้นเป็นสาเหตุสำคัญของการสูญเสีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในป่าเอเชีย ( stiling , 1999 ) และมักจะทำลายขนาดเล็กของต้นไม้ในการตัดโค่นไม้ และเข้าสู่กระบวนการลาก ( คชเสนี , 2000 ) ซึ่งสะท้อนให้เห็นการลดลงของชั้น > 20 – 40 และ > 40 – 60 ซม. ขนาดชั้นเรียนในป่าเบญจพรรณ
ในแปลงตัวอย่างทั้งหมดมีลักษณะป่าชั้นขนาดต้นไม้ กับเด่นขนาดของชั้นเรียนที่≥ 4.5 – 20 ซม.

ศักยภาพสะสมคาร์บอนในป่าชนิดต่าง ๆเหมือนจะเกี่ยวข้องกับขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางขนาดของชั้นเรียน ( ตารางที่ 2 )
ในป่าดิบชื้น และป่าดิบแล้ง