OverviewNext to calcium, phosphorus

Overview

Next to calcium, phosphorus is the most abundant mineral in the body. These 2 important nutrients work closely together to build strong bones and teeth. About 85% of the body's phosphorus is in bones and teeth. Phosphorous is also present in smaller amounts in cells and tissues throughout the body. Phosphorus helps filter out waste in the kidneys and plays an essential role in how the body stores and uses energy. It also helps reduce muscle pain after a hard workout. Phosphorus is needed for the growth, maintenance, and repair of all tissues and cells, and for the production of the genetic building blocks, DNA and RNA. Phosphorus is also needed to help balance and use other vitamins and minerals, including vitamin D, iodine, magnesium, and zinc.

Most people get plenty of phosphorus in their diets. The mineral is found in milk, grains, and protein rich foods. Some health conditions such as diabetes, starvation, and alcoholism can cause levels of phosphorus in the body to fall. The same is true of conditions that make it hard for people to absorb nutrients, such as Crohn's disease and celiac disease. Some medications can cause phosphorus levels to drop, including some antacids and diuretics (water pills). Symptoms of phosphorus deficiency include loss of appetite, anxiety, bone pain, fragile bones, stiff joints, fatigue, irregular breathing, irritability, numbness, weakness, and weight change. In children, decreased growth and poor bone and tooth development may occur.

Having too much phosphorus in the body is actually more common and more worrisome than having too little. Too much phosphorus is generally caused by kidney disease or by consuming too much dietary phosphorus and not enough dietary calcium. Several studies suggest that higher intakes of phosphorus are associated with an increased risk of cardiovascular disease. As the amount of phosphorus you eat rises, so does the need for calcium. The delicate balance between calcium and phosphorus is necessary for proper bone density and prevention of osteoporosis.

Uses

Phosphates (phosphorus) are used clinically to treat the following:

Hypophosphatemia, low levels of phosphorus in the body
Hypercalcemia, high blood calcium levels
Calcium-based kidney stones
These conditions require a doctor's care.

Phosphates are also used in enemas as laxatives. Most people get plenty of phosphorus in their diets. Sometimes athletes use phosphate supplements before competitions or heavy workouts to help reduce muscle pain and fatigue, although it's not clear how much it helps or if it improves performance.

Dietary Sources

Protein-rich foods, such as meat, poultry, fish, eggs, dairy products, nuts, and legumes, are good sources of phosphorus. Other sources include whole grains, hard potatoes, dried fruit, garlic cloves, and carbonated beverages.

Available Forms

Elemental phosphorus is a white or yellow waxy substance that burns on contact with air. It is highly toxic and is only used in medicine as a homeopathic treatment. You should only take elemental phosphorus under the guidance of a qualified professional. Instead, health care providers may use one or more of the following inorganic phosphates, which are not toxic at typical doses:

Dibasic potassium phosphate
Monobasic potassium phosphate
Dibasic sodium phosphate
Monobasic sodium phosphate
Tribasic sodium phosphate
Phosphatidyl choline
Phosphatidyl serine
How to Take It

Recommended dietary allowances (RDAs) for dietary phosphorous are listed below. Most people do not need to take phosphorus supplements.

Pediatric

Infants 0 - 6 months: 100 mg daily
Infants 7 - 12 months: 275 mg
Children 1 - 3 years: 460 mg
Children 4 - 8 years: 500 mg
Children 9 - 18 years: 1,250 mg
Adult

Adults 19 years and older: 700 mg 
Pregnant and breastfeeding females under 18 years: 1,250 mg
Pregnant and breastfeeding females 19 years and older: 700 mg
Precautions

Because of the potential for side effects and interactions with prescription and non-prescription medications, you should take dietary supplements only under the supervision of a knowledgeable health care provider.

Too much phosphate can be toxic. It can cause diarrhea and calcification (hardening) of organs and soft tissue, and can interfere with the body's ability to use iron, calcium, magnesium, and zinc. Athletes and others taking supplements that contain phosphate should only do so occasionally and with the guidance and direction of a health care provider.

Nutritionists recommend a balance of calcium and phosphorus in the diet. The typical Western diet, however, contains roughly 2 - 4 times more phosphorus than calcium. Meat and poultry contain 10 - 20 times as much phosphorus as calcium, and carbonated beverages, such as colas, have as much as 500 mg of phosphorus in one serving. When there is more phosphorus than calcium in the body, the body will use calcium stored in bones. This can cause osteoporosis (brittle bones) and lead to gum and teeth problems. A balance of dietary calcium and phosphorus can lower the risk of osteoporosis.

Possible Interactions

If you are currently being treated with any of the following medications, you should not use phosphorus preparations without first talking with your health care provider.

Alcohol -- Alcohol may leach phosphorus from the bones and cause low levels in the body.

Antacids -- Antacids containing aluminum, calcium, or magnesium (such as Mylanta, Amphojel, Maalox, Riopan, and Alternagel) can bind phosphate in the gut and prevent the body from absorbing it. Using these antacids long term can cause low phosphate levels (hypophosphatemia).

Anticonvulsants -- Some anticonvulsants (including phenobarbital and carbamazepine or Tegretol) may lower phosphorus levels and increase levels of alkaline phosphatase, an enzyme that helps remove phosphate from the body.

Bile acid sequestrants -- Bile acid sequestrants are drugs that lower cholesterol. They can decrease the oral absorption of phosphates from the diet or from supplements. Oral phosphate supplements should be taken at least 1 hour before or 4 hours after these drugs. Bile acid sequestrants include:

Cholestyramine (Questran)
Colestipol (Colestid)
Corticosteroids -- Corticosteroids, including prednisone or methylprednisolone (Medrol), may increase phosphorus levels in the urine.

Insulin -- High doses of insulin may lower blood levels of phosphorus in people with diabetic ketoacidosis (a condition caused by severe insulin insufficiency).

Potassium supplements or potassium-sparing diuretics -- Using phosphorus supplements along with potassium supplements or potassium-sparing diuretics may result in too much potassium in the blood (hyperkalemia). Hyperkalemia can be a serious problem, resulting in life threatening heart rhythm abnormalities (arrhythmias). Potassium-sparing diuretics include:

Spironolactone (Aldactone)
Triamterene (Dyrenium)
ACE inhibitors (blood pressure medication) -- Drugs called angiotensin converting enzyme (ACE) inhibitors, used to treat high blood pressure, may lower phosphorus levels. They include:

Benazepril (Lotensin)
Captopril (Capoten)
Enalapril (Vasotec)
Fosinopril (Monopril)
Lisinopril (Zestril, Prinivil)
Quinapril (Accupril)
Ramipril (Altace)
Other drugs -- Other drugs may lower phosphorus levels. They include cyclosporine (used to suppress the immune system), cardiac glycosides (digoxin or Lanoxin), heparins (blood thinning drugs), and nonsteroidal anti-inflammatory drugs (such as ibuprofen or Advil). Salt substitutes contain high levels of potassium and may lower phosphorus levels if used long-term.

Supporting Research

Carrasco R, Lovell DJ, Giannini EH, Henderson CJ, Huang B, Kramer S, et al. Biochemical markers of bone turnover associated with calcium supplementation in children with juvenile rheumatoid arthritis: results of a double-blind, placebo-controlled intervention trial. Arthritis Rheum. 2008 Dec;58(12):3932-40.

Dietary Guidelines for Americans 2005. Rockville, MD: US Dept of Health and Human Services and US Dept of Agriculture; 2005.

Elliott P, Kesteloot H, Appel LJ, Dyer AR, Ueshima H, Chan Q, Brown IJ, Zhao L, Stamler J; INTERMAP Cooperative Research Group. Dietary phosphorus and blood pressure: international study of macro- and micro-nutrients and blood pressure. Hypertension. 2008 Mar;51(3):669-75. Erratum in: Hypertension. 2008 Apr;51(4):e32.

Goldman. Goldman's Cecil Medicine, 24th ed. Philadelphia, PA: Saunders, An Imprint of Elseveier. 2011.

Heaney RP, Nordin BE. Calcium effects on phosphorus absorption: implications for the prevention and co-therapy of osteoporosis. J Am Coll Nutr. 2002;21(3):239-244.

Kastenberg D, Chasen R, Choudhary C, et al. Efficacy and safety of sodium phosphate tablets compared with PEG solution in colon cleansing: two identically designed, randomized, controlled, parallel group, multicenter phase III trials. Gastrointest Endosc. 2001;54(6):705-713.

Matsumura M, Nakashima A, Tofuku Y. Electrolyte disorders following massive insulin overdose in a patient with type 2 diabetes. Intern Med. 2000;39(2):55-57.

Noori N, Sims JJ, Kopple JD, Shah A, Colman S, Shinaberger CS, Bross R, Mehrotra R, Kovesdy CP, Kalantar-Zadeh K. Organic and inorganic dietary phosphorus and its management in chronic kidney disease. Iran J Kidney Dis. 2010;4(2):89-100.

Pinheiro MM, Schuch NJ, Genaro PS, Ciconelli RM, Ferraz MB, Martini LA. Nutrient intakes related to osteoporotic fractures in men and women--the Brazilian Osteoporosis Study (BRAZOS). Nutr J. 2009 Jan 29;8:6.

Sherman RA, Mehta O. Dietary phosphorus restriction in dialysis patients: potential impact of processed meat, poultry, and fish products as protein sources. Am J Kidney Dis. 2009;54(1):18-23.

Sim J, Bhandari S, Smith N, et al. Phosphorus and risk of renal failure in subjects with normal renal function. Am J Med. 2013; 126(4):311-8.

Shuto E, Taketani Y, Tanaka R, Harada N, Isshiki M, Sato M, Nashiki K, Amo K, Yamamoto H, Higashi Y,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาพรวมถัดจากแคลเซียม ฟอสฟอรัสเป็นแร่ธาตุที่อุดมสมบูรณ์ที่สุดในร่างกาย สารอาหารสำคัญเหล่านี้ 2 ทำงานกันอย่างใกล้ชิดเพื่อสร้างความแข็งแรงของกระดูกและฟัน ประมาณ 85% ของฟอสฟอรัสของร่างกายอยู่ในกระดูกและฟัน ยังมี Phosphorous ในจำนวนน้อยในเซลล์และเนื้อเยื่อทั่วร่างกาย ฟอสฟอรัสช่วยกรองขยะในไต และมีบทบาทสำคัญในวิธีการที่ร่างกายเก็บ และใช้พลังงาน มันยังช่วยลดอาการปวดกล้ามเนื้อหลังออกกำลังกายอย่างหนัก ฟอสฟอรัสเป็นสิ่งจำเป็น สำหรับการเจริญเติบโต บำรุงรักษา การซ่อมแซมเนื้อเยื่อและเซลล์ และการผลิตของพันธุกรรมอาคารบล็อก ดีเอ็นเอและอาร์เอ็นเอ นอกจากนี้ยังต้องการฟอสฟอรัสเพื่อช่วยปรับสมดุล และใช้วิตามินและแร่ธาตุ วิตามินดี ไอโอดีน แมกนีเซียม สังกะสีและอื่น ๆคนส่วนใหญ่ได้รับฟอสฟอรัสมากมายในอาหารของพวกเขา แร่ที่พบในนม ธัญพืช และอาหารที่อุดมไปด้วยโปรตีน บางโรคเช่นโรคเบาหวาน ความอดอยาก และโรคพิษสุราเรื้อรังอาจทำให้ระดับของฟอสฟอรัสในร่างกายลดลง เดียวเป็นเงื่อนไขที่ทำให้มันยากสำหรับคนที่จะดูดซับสารอาหาร โรคและโรค celiac Crohn ของ จริง ยาอาจทำให้ระดับฟอสฟอรัสเพื่อปล่อย บาง antacids และ diuretics (ยาน้ำ) อาการของการขาดฟอสฟอรัสรวมสูญเสียความอยากอาหาร วิตกกังวล ปวดกระดูก กระดูกเปราะบาง ข้อต่อแข็ง ล้า หายใจไม่สม่ำเสมอ irritability มึนงง อ่อนแอ และน้ำหนักเปลี่ยนแปลง ในเด็ก การเจริญเติบโตลดลงและพัฒนากระดูกและฟันที่ดีอาจเกิดขึ้นHaving too much phosphorus in the body is actually more common and more worrisome than having too little. Too much phosphorus is generally caused by kidney disease or by consuming too much dietary phosphorus and not enough dietary calcium. Several studies suggest that higher intakes of phosphorus are associated with an increased risk of cardiovascular disease. As the amount of phosphorus you eat rises, so does the need for calcium. The delicate balance between calcium and phosphorus is necessary for proper bone density and prevention of osteoporosis.UsesPhosphates (phosphorus) are used clinically to treat the following:Hypophosphatemia, low levels of phosphorus in the bodyHypercalcemia, high blood calcium levelsCalcium-based kidney stonesThese conditions require a doctor's care.Phosphates are also used in enemas as laxatives. Most people get plenty of phosphorus in their diets. Sometimes athletes use phosphate supplements before competitions or heavy workouts to help reduce muscle pain and fatigue, although it's not clear how much it helps or if it improves performance.Dietary SourcesProtein-rich foods, such as meat, poultry, fish, eggs, dairy products, nuts, and legumes, are good sources of phosphorus. Other sources include whole grains, hard potatoes, dried fruit, garlic cloves, and carbonated beverages.Available Formsธาตุฟอสฟอรัสเป็นสีขาว หรือสีเหลืองแว็กซี่สารที่เผาไหม้บนติดต่อกับอากาศ มันเป็นพิษสูง และถูกใช้เฉพาะในยาเป็นการรักษา homeopathic คุณควรนำธาตุฟอสฟอรัสภายใต้การแนะนำของมืออาชีพที่เหมาะสม ผู้ให้บริการสุขภาพอาจใช้แทน ต่อไปนี้อนินทรีย์ฟอสเฟต ซึ่งไม่เป็นพิษในปริมาณที่ปกติอย่างน้อยหนึ่งอย่าง:ฟอสเฟตโปแตสเซียม dibasicฟอสเฟตโปแตสเซียม monobasicDibasic โซเดียมฟอสเฟตMonobasic โซเดียมฟอสเฟตTribasic โซเดียมฟอสเฟตPhosphatidyl cholinePhosphatidyl แถวิธีการใช้มันแนะนำอาหารหัก (RDAs) สำหรับอาหารสำหรับผู้ phosphorous อยู่ด้านล่าง คนส่วนใหญ่ไม่จำเป็นต้องใช้อาหารเสริมฟอสฟอรัสเด็กทารก 0 - 6 เดือน: 100 mg ทุกวันทารก 7-12 เดือน: 275 มิลลิกรัมเด็ก 1-3 ปี: 460 มิลลิกรัมเด็ก 4-8 ปี: 500 มิลลิกรัมเด็ก 9-18 ปี: 1250 มิลลิกรัมผู้ใหญ่ผู้ใหญ่ 19 ปี และมากกว่า: 700 มิลลิกรัม หญิงตั้งครรภ์และเลี้ยงลูกด้วยนมต่ำกว่า 18 ปี: 1250 มิลลิกรัมหญิงตั้งครรภ์และเลี้ยงลูกด้วยนม 19 ปี และมากกว่า: 700 มิลลิกรัมข้อควรระวังเพราะเป็นผลข้างเคียงและโต้ตอบกับยาและยาที่ไม่ใช่ยา คุณควรใช้อาหารเสริมภายใต้การดูแลของผู้ให้บริการสุขภาพที่มีความรู้เท่านั้นToo much phosphate can be toxic. It can cause diarrhea and calcification (hardening) of organs and soft tissue, and can interfere with the body's ability to use iron, calcium, magnesium, and zinc. Athletes and others taking supplements that contain phosphate should only do so occasionally and with the guidance and direction of a health care provider.Nutritionists recommend a balance of calcium and phosphorus in the diet. The typical Western diet, however, contains roughly 2 - 4 times more phosphorus than calcium. Meat and poultry contain 10 - 20 times as much phosphorus as calcium, and carbonated beverages, such as colas, have as much as 500 mg of phosphorus in one serving. When there is more phosphorus than calcium in the body, the body will use calcium stored in bones. This can cause osteoporosis (brittle bones) and lead to gum and teeth problems. A balance of dietary calcium and phosphorus can lower the risk of osteoporosis.Possible InteractionsIf you are currently being treated with any of the following medications, you should not use phosphorus preparations without first talking with your health care provider.Alcohol -- Alcohol may leach phosphorus from the bones and cause low levels in the body.Antacids -- Antacids containing aluminum, calcium, or magnesium (such as Mylanta, Amphojel, Maalox, Riopan, and Alternagel) can bind phosphate in the gut and prevent the body from absorbing it. Using these antacids long term can cause low phosphate levels (hypophosphatemia).Anticonvulsants -- Some anticonvulsants (including phenobarbital and carbamazepine or Tegretol) may lower phosphorus levels and increase levels of alkaline phosphatase, an enzyme that helps remove phosphate from the body.Bile acid sequestrants -- Bile acid sequestrants are drugs that lower cholesterol. They can decrease the oral absorption of phosphates from the diet or from supplements. Oral phosphate supplements should be taken at least 1 hour before or 4 hours after these drugs. Bile acid sequestrants include:Cholestyramine (Questran)Colestipol (Colestid)Corticosteroids -- Corticosteroids, including prednisone or methylprednisolone (Medrol), may increase phosphorus levels in the urine.Insulin -- High doses of insulin may lower blood levels of phosphorus in people with diabetic ketoacidosis (a condition caused by severe insulin insufficiency).Potassium supplements or potassium-sparing diuretics -- Using phosphorus supplements along with potassium supplements or potassium-sparing diuretics may result in too much potassium in the blood (hyperkalemia). Hyperkalemia can be a serious problem, resulting in life threatening heart rhythm abnormalities (arrhythmias). Potassium-sparing diuretics include:Spironolactone (Aldactone)Triamterene (Dyrenium)ACE inhibitors (blood pressure medication) -- Drugs called angiotensin converting enzyme (ACE) inhibitors, used to treat high blood pressure, may lower phosphorus levels. They include:Benazepril (Lotensin)Captopril (Capoten)Enalapril (Vasotec)Fosinopril (Monopril)Lisinopril (Zestril, Prinivil)Quinapril (Accupril)Ramipril (Altace)Other drugs -- Other drugs may lower phosphorus levels. They include cyclosporine (used to suppress the immune system), cardiac glycosides (digoxin or Lanoxin), heparins (blood thinning drugs), and nonsteroidal anti-inflammatory drugs (such as ibuprofen or Advil). Salt substitutes contain high levels of potassium and may lower phosphorus levels if used long-term.Supporting ResearchCarrasco R, Lovell DJ, Giannini EH, Henderson CJ, Huang B, Kramer S, et al. Biochemical markers of bone turnover associated with calcium supplementation in children with juvenile rheumatoid arthritis: results of a double-blind, placebo-controlled intervention trial. Arthritis Rheum. 2008 Dec;58(12):3932-40.Dietary Guidelines for Americans 2005. Rockville, MD: US Dept of Health and Human Services and US Dept of Agriculture; 2005.Elliott P, Kesteloot H, Appel LJ, Dyer AR, Ueshima H, Chan Q, Brown IJ, Zhao L, Stamler J; INTERMAP Cooperative Research Group. Dietary phosphorus and blood pressure: international study of macro- and micro-nutrients and blood pressure. Hypertension. 2008 Mar;51(3):669-75. Erratum in: Hypertension. 2008 Apr;51(4):e32.Goldman. Goldman's Cecil Medicine, 24th ed. Philadelphia, PA: Saunders, An Imprint of Elseveier. 2011.Heaney RP, Nordin BE. Calcium effects on phosphorus absorption: implications for the prevention and co-therapy of osteoporosis. J Am Coll Nutr. 2002;21(3):239-244.
Kastenberg D, Chasen R, Choudhary C, et al. Efficacy and safety of sodium phosphate tablets compared with PEG solution in colon cleansing: two identically designed, randomized, controlled, parallel group, multicenter phase III trials. Gastrointest Endosc. 2001;54(6):705-713.

Matsumura M, Nakashima A, Tofuku Y. Electrolyte disorders following massive insulin overdose in a patient with type 2 diabetes. Intern Med. 2000;39(2):55-57.

Noori N, Sims JJ, Kopple JD, Shah A, Colman S, Shinaberger CS, Bross R, Mehrotra R, Kovesdy CP, Kalantar-Zadeh K. Organic and inorganic dietary phosphorus and its management in chronic kidney disease. Iran J Kidney Dis. 2010;4(2):89-100.

Pinheiro MM, Schuch NJ, Genaro PS, Ciconelli RM, Ferraz MB, Martini LA. Nutrient intakes related to osteoporotic fractures in men and women--the Brazilian Osteoporosis Study (BRAZOS). Nutr J. 2009 Jan 29;8:6.

Sherman RA, Mehta O. Dietary phosphorus restriction in dialysis patients: potential impact of processed meat, poultry, and fish products as protein sources. Am J Kidney Dis. 2009;54(1):18-23.

Sim J, Bhandari S, Smith N, et al. Phosphorus and risk of renal failure in subjects with normal renal function. Am J Med. 2013; 126(4):311-8.

Shuto E, Taketani Y, Tanaka R, Harada N, Isshiki M, Sato M, Nashiki K, Amo K, Yamamoto H, Higashi Y,

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาพรวมถัดจากแคลเซียมฟอสฟอรัสเป็นแร่ธาตุที่มีมากที่สุดในร่างกาย เหล่านี้ 2 สารอาหารที่สำคัญทำงานอย่างใกล้ชิดร่วมกันในการสร้างกระดูกและฟันให้แข็งแรง ประมาณ 85% ของฟอสฟอรัสของร่างกายอยู่ในกระดูกและฟัน ฟอสฟอรัสยังอยู่ในขนาดเล็กจำนวนมากในเซลล์และเนื้อเยื่อทั่วร่างกาย ฟอสฟอรัสช่วยกรองของเสียในไตและมีบทบาทสำคัญในวิธีการที่ร้านค้าของร่างกายและการใช้พลังงาน นอกจากนี้ยังช่วยลดอาการปวดกล้ามเนื้อหลังการออกกำลังกายอย่างหนัก ฟอสฟอรัสเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตของการบำรุงรักษาและการซ่อมแซมเนื้อเยื่อและเซลล์และการผลิตของหน่วยการสร้างทางพันธุกรรมดีเอ็นเอและ RNA ฟอสฟอรัสยังเป็นสิ่งจำเป็นที่จะช่วยให้ความสมดุลและการใช้วิตามินและแร่ธาตุอื่น ๆ รวมทั้งวิตามินดีไอโอดีนแมกนีเซียมและสังกะสี. คนส่วนใหญ่ได้รับความอุดมสมบูรณ์ของฟอสฟอรัสในอาหารของพวกเขา แร่ที่พบในนมธัญพืชและอาหารที่อุดมด้วยโปรตีน บางสภาวะสุขภาพเช่นโรคเบาหวาน, ความอดอยากและโรคพิษสุราเรื้อรังสามารถทำให้ระดับของฟอสฟอรัสในร่างกายจะลดลง เดียวกันเป็นจริงของเงื่อนไขที่ทำให้มันยากสำหรับคนที่จะดูดซึมสารอาหารเช่นโรค Crohn และโรค celiac ยาบางชนิดอาจทำให้เกิดระดับฟอสฟอรัสจะลดลงรวมทั้งยาลดกรดและยาขับปัสสาวะ (ยาน้ำ) อาการที่เกิดจากการขาดธาตุฟอสฟอรัสรวมถึงการสูญเสียความกระหาย, ความวิตกกังวลปวดกระดูกกระดูกเปราะบางข้อต่อแข็งอ่อนเพลียหายใจผิดปกติ, หงุดหงิด, ชาอ่อนแอและการเปลี่ยนแปลงน้ำหนัก ในเด็กที่ลดลงและการเจริญเติบโตของกระดูกที่ยากจนและการพัฒนาฟันอาจเกิดขึ้น. มีฟอสฟอรัสมากเกินไปในร่างกายที่เป็นจริงร่วมกันมากขึ้นและที่น่าเป็นห่วงมากขึ้นกว่าที่มีน้อยเกินไป ฟอสฟอรัสมากเกินไปจะเกิดขึ้นโดยทั่วไปโรคไตหรือโดยการบริโภคอาหารฟอสฟอรัสมากเกินไปและไม่เพียงพอแคลเซียม งานวิจัยหลายชิ้นชี้ให้เห็นว่าการบริโภคที่สูงขึ้นของฟอสฟอรัสมีความเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของโรคหัวใจและหลอดเลือด ขณะที่ปริมาณของฟอสฟอรัสคุณกินเพิ่มขึ้นจึงไม่จำเป็นที่จะต้องแคลเซียม สมดุลที่ละเอียดอ่อนระหว่างแคลเซียมและฟอสฟอรัสเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับความหนาแน่นของกระดูกที่เหมาะสมและการป้องกันโรคกระดูกพรุน. ใช้ฟอสเฟต (ฟอสฟอรัส) ถูกนำมาใช้ทางการแพทย์ในการรักษาต่อไปนี้: hypophosphatemia ระดับต่ำของฟอสฟอรัสในร่างกายภาวะแคลเซียมในเลือดสูงระดับไตแคลเซียมตามหินเงื่อนไขเหล่านี้ต้องการการดูแลของแพทย์. ฟอสเฟตยังใช้ในการเป็นยาระบาย enemas คนส่วนใหญ่ได้รับความอุดมสมบูรณ์ของฟอสฟอรัสในอาหารของพวกเขา บางครั้งนักกีฬาใช้อาหารเสริมฟอสเฟตก่อนการแข่งขันหรือการออกกำลังกายหนักเพื่อช่วยลดอาการปวดกล้ามเนื้อและความเหนื่อยล้าแม้ว่ามันจะไม่ชัดเจนเท่าไหร่มันจะช่วยให้หรือถ้ามันช่วยเพิ่มประสิทธิภาพ. แหล่งอาหารอาหารที่มีโปรตีนที่อุดมไปด้วยเช่นเนื้อไก่ปลาไข่นมผลิตภัณฑ์ถั่วและพืชตระกูลถั่วเป็นแหล่งที่ดีของฟอสฟอรัส แหล่งอื่น ๆ ได้แก่ เมล็ดธัญพืช, มันฝรั่งแข็งผลไม้แห้งกลีบกระเทียมและเครื่องดื่มอัดลม. รูปแบบที่มีจำหน่ายฟอสฟอรัสธาตุเป็นสารข้าวเหนียวขาวหรือสีเหลืองที่เผาไหม้เมื่อสัมผัสกับอากาศ มันเป็นพิษสูงและจะถูกใช้ในการแพทย์เป็นยาชีวจิต คุณควรใช้เวลาฟอสฟอรัสธาตุภายใต้การแนะนำของที่มีคุณภาพระดับมืออาชีพ แต่ผู้ให้บริการดูแลสุขภาพที่อาจจะใช้อย่างใดอย่างหนึ่งหรือมากกว่าของฟอสเฟตอนินทรีต่อไปนี้ซึ่งไม่ได้เป็นพิษในปริมาณทั่วไป: ฟอสเฟตโพแทสเซียม Dibasic ฟอสเฟตโพแทสเซียม monobasic โซเดียมฟอสเฟต Dibasic โซเดียมฟอสเฟต monobasic โซเดียมฟอสเฟต Tribasic Phosphatidyl โคลีนPhosphatidyl ซีรีนวิธีการใช้มันแนะนำเบี้ยเลี้ยงอาหาร(RDAs) สำหรับอาหารฟอสฟอรัสอยู่ด้านล่าง คนส่วนใหญ่ไม่จำเป็นต้องใช้ผลิตภัณฑ์เสริมอาหารฟอสฟอรัส. เด็กทารก 0-6 เดือน 100 มิลลิกรัมต่อวันทารก7-12 เดือน 275 มก. 1 เด็ก - 3 ปีที่ผ่านมา: 460 มก. 4 เด็ก - 8 ปีที่ผ่านมา: 500 mg เด็ก 9-18 ปี 1,250 มิลลิกรัมสำหรับผู้ใหญ่ผู้ใหญ่19 ปีและผู้สูงอายุ: 700 มก.  หญิงตั้งครรภ์และให้นมบุตรอายุต่ำกว่า 18 ปี 1,250 มก. ตั้งครรภ์และหญิงให้นมบุตร 19 ปีและผู้สูงอายุ: 700 มก. ข้อควรระวังเนื่องจากการที่มีศักยภาพสำหรับผลข้างเคียงและการมีปฏิสัมพันธ์กับใบสั่งแพทย์และยาที่ไม่ใช่ยาที่คุณควรใช้ผลิตภัณฑ์เสริมอาหารภายใต้การกำกับดูแลของผู้ให้บริการดูแลสุขภาพที่มีความรู้. ฟอสเฟตมากเกินไปสามารถเป็นพิษ มันสามารถทำให้เกิดอาการท้องเสียและกลายเป็นปูน (แข็ง) ของอวัยวะและเนื้อเยื่ออ่อนและสามารถยุ่งเกี่ยวกับความสามารถของร่างกายในการใช้เหล็ก, แคลเซียม, แมกนีเซียมและสังกะสี นักกีฬาและอื่น ๆ การเสริมที่มีฟอสเฟตควรทำเช่นนั้นเป็นครั้งคราวและมีคำแนะนำและทิศทางของการเป็นผู้ให้บริการการดูแลสุขภาพ. โภชนาการแนะนำความสมดุลของแคลเซียมและฟอสฟอรัสในอาหาร อาหารตะวันตกโดยทั่วไป แต่มีประมาณ 2-4 ครั้งฟอสฟอรัสแคลเซียมมากกว่า เนื้อสัตว์และสัตว์ปีกมี 10-20 ครั้งฟอสฟอรัสมากที่สุดเท่าที่แคลเซียมและเครื่องดื่มอัดลมเช่น Colas ได้มากที่สุดเท่าที่ 500 มิลลิกรัมฟอสฟอรัสในหนึ่งที่ให้บริการ เมื่อมีฟอสฟอรัสมากกว่าแคลเซียมในร่างกายร่างกายจะใช้แคลเซียมในกระดูกที่เก็บไว้ นี้อาจทำให้เกิดโรคกระดูกพรุน (กระดูกเปราะ) และนำไปสู่ปัญหาเหงือกและฟัน ความสมดุลของแคลเซียมและฟอสฟอรัสสามารถลดความเสี่ยงของโรคกระดูกพรุน. ปฏิสัมพันธ์ที่เป็นไปได้ถ้าคุณกำลังมีการรับการรักษาด้วยยาใด ๆ ต่อไปนี้คุณไม่ควรใช้การเตรียมฟอสฟอรัสโดยไม่ได้พูดคุยกับผู้ให้บริการดูแลสุขภาพของคุณ. เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ - แอลกอฮอล์อาจชะ ฟอสฟอรัสจากกระดูกและก่อให้เกิดระดับต่ำในร่างกาย. ยาลดกรด - ยาลดกรดที่มีอลูมิเนียมแคลเซียมหรือแมกนีเซียม (เช่น Mylanta, Amphojel, Maalox, Riopan และ Alternagel) สามารถผูกฟอสเฟตในลำไส้และป้องกันร่างกายจากการดูดซับมัน . การใช้ยาลดกรดเหล่านี้ในระยะยาวสามารถทำให้ระดับฟอสเฟตต่ำ (hypophosphatemia). ยากันชัก -. ยากันชักบางคน (รวมทั้ง phenobarbital และ carbamazepine หรือ Tegretol) อาจลดระดับฟอสฟอรัสและเพิ่มขึ้นจากระดับด่าง phosphatase, เอนไซม์ที่ช่วยขจัดฟอสเฟตจากร่างกายกรดน้ำดีsequestrants - sequestrants กรดน้ำดีเป็นยาเสพติดที่ลดคอเลสเตอรอล พวกเขาสามารถลดการดูดซึมในช่องปากของฟอสเฟตจากอาหารหรือจากอาหารเสริม อาหารเสริมฟอสเฟตในช่องปากจะต้องดำเนินการอย่างน้อย 1 ชั่วโมงก่อนหรือ 4 ชั่วโมงหลังจากที่ยาเหล่านี้ sequestrants กรดน้ำดีรวมถึง: cholestyramine (Questran) colestipol (Colestid) Corticosteroids - Corticosteroids รวมทั้ง prednisone หรือ methylprednisolone (Medrol) อาจเพิ่มระดับฟอสฟอรัสในปัสสาวะ. อินซูลิน - ปริมาณอินซูลินที่สูงอาจลดระดับเลือดของฟอสฟอรัสในคนที่มี โรคเบาหวาน ketoacidosis (สภาพที่เกิดจากการไม่เพียงพออินซูลินรุนแรง). ผลิตภัณฑ์เสริมอาหารหรือยาขับปัสสาวะโพแทสเซียมโพแทสเซียมเจียด - การใช้ผลิตภัณฑ์เสริมอาหารพร้อมกับฟอสฟอรัสโพแทสเซียมเสริมหรือยาขับปัสสาวะโพแทสเซียมเจียดอาจส่งผลให้โพแทสเซียมมากเกินไปในเลือด (hyperkalemia) hyperkalemia อาจจะเป็นปัญหาร้ายแรงที่เกิดในอันตรายถึงชีวิตความผิดปกติของจังหวะหัวใจ (ภาวะ) diuretics โพแทสเซียมเจียดรวมถึง: Spironolactone (Aldactone) triamterene (Dyrenium) ยา ACE inhibitors (ยาความดันโลหิต) - ยาเสพติดที่เรียกว่า angiotensin converting enzyme (ACE) สารยับยั้งการใช้ในการรักษาความดันโลหิตสูงอาจลดระดับฟอสฟอรัส พวกเขารวมถึงbenazepril (Lotensin) Captopril (Capoten) enalapril (Vasotec) Fosinopril (Monopril) lisinopril (Zestril, Prinivil) Quinapril (Accupril) ramipril (Altace) ยาเสพติดอื่น ๆ - ยาเสพติดอื่น ๆ อาจลดระดับฟอสฟอรัส พวกเขารวมถึง cyclosporine (ใช้ในการปราบปรามระบบภูมิคุ้มกัน), ไกลโคไซด์การเต้นของหัวใจ (ดิจอกซินหรือ Lanoxin) heparins (ยาเสพติดเลือดผอมบาง) และยาต้านการอักเสบ nonsteroidal (เช่น ibuprofen หรือแอ๊ด) ทดแทนเกลือมีระดับสูงของโพแทสเซียมและอาจลดระดับฟอสฟอรัสถ้าใช้ในระยะยาว. สนับสนุนการวิจัยCarrasco R, โลเวลล์ดีเจจี EH, เฮนเดอ CJ หวาง B, เครเมอ S, et al ทางชีวเคมีของผลประกอบการที่เกี่ยวข้องกับกระดูกเสริมแคลเซียมในเด็กที่มีโรคไขข้ออักเสบเด็กและเยาวชน: ผลการ double-blind ทดลองแทรกแซง placebo-controlled โรคข้ออักเสบ Rheum ธันวาคม 2008; 58 (12):. 3932-40 แนวทางการบริโภคอาหารสำหรับชาวอเมริกันปี 2005 Rockville, MD: ฝ่ายสหรัฐสาธารณสุขและบริการมนุษย์และฝ่ายเกษตรสหรัฐ; ปี 2005 เอลเลียต P, Kesteloot H, LJ แตะผ้า AR, Ueshima H, Q จันทร์สีน้ำตาล IJ, Zhao L, Stamler J; อินเตอร์สหกรณ์กลุ่มวิจัย ฟอสฟอรัสอาหารและความดันโลหิตการศึกษาระหว่างประเทศของแมโครและไมโครสารอาหารและความดันโลหิต ความดันเลือดสูง Mar 2008; 51 (3): 669-75 erratum ใน: ความดันโลหิตสูง เมษายน 2008; 51 (4):. e32 โกลด์แมน โกลด์แมนเซซิลแพทย์เอ็ด 24 Philadelphia, PA: แซนเดอที่ประทับของ Elseveier 2011 Heaney RP, Nordin พ.ศ. ผลกระทบต่อการดูดซึมแคลเซียมฟอสฟอรัส: ผลกระทบต่อการป้องกันและการรักษาด้วยการร่วมของโรคกระดูกพรุน J Am Coll Nutr . 2002; 21 (3): 239-244 Kastenberg D, Chasen R, Choudhary C, et al ประสิทธิภาพและความปลอดภัยของยาเม็ดโซเดียมฟอสเฟตเมื่อเทียบกับวิธีการแก้ปัญหา PEG ในการทำความสะอาดลำไส้ใหญ่: การออกแบบเหมือนกันสองแบบสุ่มควบคุมกลุ่มขนานเฟส multicenter ทดลองที่สาม Gastrointest Endosc 2001; 54 (6): 705-713. มัตสึ M, Nakashima A, ความผิดปกติของอิเล็กโทร Tofuku วายต่อไปนี้ยาเกินขนาดอินซูลินมากในผู้ป่วยที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 Intern Med 2000; 39 (2): 55-57. Noori N, ซิมส์เจเจ Kopple JD อิหร่าน A, โคลแมน S, Shinaberger CS, Bross R, Mehrotra R, Kovesdy ซีพี Kalantar-Zadeh เคอินทรีย์และอนินทรีฟอสฟอรัสและอาหารของมัน ในการจัดการโรคไตเรื้อรัง อิหร่าน J ไตโรค 2010 4 (2): 89-100. Pinheiro MM, Schuch นิวเจอร์ซีย์ Genaro PS, Ciconelli RM, Ferraz เมกะไบต์, มาร์ติ LA การบริโภคสารอาหารที่เกี่ยวข้องกับโรคกระดูกพรุนในผู้ชายและผู้หญิง - การศึกษาโรคกระดูกพรุนบราซิล (BRAZOS) Nutr เจ 29 มกราคม 2009; 8: 6. เชอร์แมน RA, เมธาทุมข้อ จำกัด ฟอสฟอรัสอาหารในผู้ป่วยที่ต้องฟอกไต: ผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากเนื้อสัตว์แปรรูปสัตว์ปีกและผลิตภัณฑ์ปลาเป็นแหล่งโปรตีน Am J ไตโรค . 2009; 54 (1): 18-23 ซิมเจบันดารีเอสมิ ธ N, et al, ฟอสฟอรัสและความเสี่ยงของภาวะไตวายในวิชาที่มีการทำงานของไตปกติ Am J Med 2013; 126 (4):. 311-8 Shuto E, Taketani Y, ทานากะอาฮาราดะ N, Isshiki M, M Sato, Nashiki K, Amo K, ยามาโมโตะ H, ฮิกาชิ Y,

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

-

ต่อไปให้แคลเซียม ฟอสฟอรัสเป็นแร่ธาตุที่มีมากที่สุดในร่างกาย สารอาหารทั้ง 2 ทำงานร่วมกันอย่างใกล้ชิดเพื่อเสริมสร้างความแข็งแรงของกระดูกและฟัน ประมาณ 85% ของฟอสฟอรัสในร่างกายอะไรไหมในกระดูกและฟัน ฟอสฟอรัส มีอยู่ในปริมาณน้อยในเซลล์และเนื้อเยื่อต่างๆ ทั่วร่างกายฟอสฟอรัส ช่วยกรองของเสียในไต และมีบทบาทสำคัญในวิธีการที่ร่างกายร้านค้าและการใช้พลังงาน และยังช่วยลดอาการปวดกล้ามเนื้อหลังออกกำลังกายอย่างหนัก ฟอสฟอรัสเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเจริญเติบโต , การบำรุงรักษาและซ่อมแซมเนื้อเยื่อ และเซลล์ และการผลิตของบล็อกการสร้างพันธุกรรม DNA และ RNAฟอสฟอรัส เป็นสิ่งจำเป็นที่จะช่วยปรับสมดุล และใช้วิตามินและแร่ธาตุอื่นๆ รวมถึงวิตามิน D , ไอโอดีน , แมกนีเซียม และสังกะสี

คนส่วนใหญ่ได้รับความอุดมสมบูรณ์ของฟอสฟอรัสในอาหารของพวกเขา แร่ที่พบในนม ธัญพืช และโปรตีน อาหารที่อุดมไปด้วย บางเงื่อนไขด้านสุขภาพเช่นโรคเบาหวาน ความอดอยาก และโรคพิษสุราเรื้อรัง สามารถทำให้ระดับของฟอสฟอรัสในร่างกายจะลดลงเดียวกันเป็นจริงของเงื่อนไขที่ทำให้มันยากสำหรับคนที่จะดูดซึมสารอาหารเช่น Crohn ของโรคและโรค celiac . โรคบางอย่างสามารถก่อให้เกิดระดับฟอสฟอรัสลดลง รวมทั้งยาลดกรดและ diuretics ( น้ำยา ) อาการของการขาดฟอสฟอรัสรวมถึงการสูญเสียความกระหาย , ความวิตกกังวล , อาการปวดกระดูก เปราะ กระดูกข้อต่อที่แข็งแรง , ความเมื่อยล้า , การหายใจ , หงุดหงิด , ความไม่เป็นระเบียบจุดอ่อน และน้ำหนักที่เปลี่ยนแปลง ในเด็กลดลง การเจริญเติบโตและพัฒนาการของฟันและกระดูกไม่ดีอาจเกิดขึ้น

มีฟอสฟอรัสมากเกินไปในร่างกายเป็นปกติ และน่าเป็นห่วงมากขึ้นกว่าที่มีน้อยเกินไป ฟอสฟอรัสมากเกินไป โดยทั่วไปเกิดจากโรคไตหรือโดยการบริโภคใยอาหารฟอสฟอรัสมากเกินไปและไม่เพียงพอ อาหารเสริมแคลเซียมหลายการศึกษาแนะนำว่า การบริโภคที่สูงขึ้นของฟอสฟอรัส ที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มความเสี่ยงของโรคหัวใจและหลอดเลือด ตามปริมาณของฟอสฟอรัสที่คุณกินเพิ่มขึ้น เราจึงต้องการแคลเซียม ความสมดุลที่ละเอียดอ่อนระหว่างแคลเซียมและฟอสฟอรัสที่เหมาะสมเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับความหนาแน่นของกระดูก และป้องกันโรคกระดูกพรุน

ใช้

ฟอสเฟต ( ฟอสฟอรัส ) จะใช้ในการรักษาดังต่อไปนี้ :

hypophosphatemia , ระดับต่ำของฟอสฟอรัสในร่างกาย
แคลเซี่ยมสูง ระดับแคลเซียมในเลือด แคลเซียมนิ่วในไต

ตามเงื่อนไขเหล่านี้ต้องการการดูแลของแพทย์ .

ฟอสเฟตยังใช้เป็นยาระบาย enemas . คนส่วนใหญ่ได้รับความอุดมสมบูรณ์ของฟอสฟอรัสในอาหารของพวกเขา บางครั้งนักกีฬาใช้อาหารเสริมฟอสเฟตก่อนการแข่งขันหรือหนักออกกำลังกายจะช่วยลดอาการปวดกล้ามเนื้อและความเมื่อยล้า ,ถึงแม้ว่ามันยังไม่ชัดเจนเท่าไหร่ มันช่วย หรือถ้าเป็นการปรับปรุงประสิทธิภาพ แหล่งอาหาร



อาหารที่อุดมด้วยโปรตีน เช่น เนื้อสัตว์ สัตว์ปีก ปลา ไข่ นม ถั่ว และถั่ว เป็นแหล่งของฟอสฟอรัส แหล่งที่มาอื่น ๆได้แก่ ธัญพืช หนักมันฝรั่ง , ผลไม้แห้งกลีบกระเทียมและเครื่องดื่มอัดลม .



พร้อมแบบฟอร์มธาตุฟอสฟอรัส เป็นสีขาวหรือสีเหลืองสารคล้ายขี้ผึ้งที่เผาไหม้เมื่อสัมผัสกับอากาศ มันเป็นพิษสูงและใช้ในการแพทย์การรักษา homeopathic . คุณควรใช้ธาตุฟอสฟอรัสภายใต้คำแนะนำของมืออาชีพที่ผ่านการรับรอง . แทน , ให้บริการดูแลสุขภาพที่อาจจะใช้หนึ่งหรือมากกว่าของอนินทรีย์ฟอสเฟตต่อไปนี้ซึ่งไม่ได้เป็นสารพิษที่ปกติ

( :โพแทสเซียมฟอสเฟตโพแทสเซียมฟอสเฟต monobasic ออก


ออกโซเดียมฟอสเฟตโซเดียมฟอสเฟตโซเดียมฟอสเฟต monobasic tribasic

phosphatidyl choline
phosphatidyl เซรีน
วิธีการใช้มัน

แนะนำอาหารเบี้ยเลี้ยง ( RDAs ) สำหรับอาหารฟอสฟอรัส อยู่ด้านล่าง คนส่วนใหญ่ไม่ต้องใช้อาหารเสริมฟอสฟอรัส .



เด็กทารก 0 - 6 เดือน : 100 มก. ทุกวัน
ทารก 7 - 12 เดือน275 mg
เด็ก 1 - 3 ขวบ : 460 มก.
เด็กอายุ 4 - 8 ปี : 500 มก
เด็ก 9 - 18 ปี : 1250 มิลลิกรัม ผู้ใหญ่


ผู้ใหญ่ 19 ปีและอายุ : 700 มก. รึเปล่า
ตั้งครรภ์ และหญิงให้นมลูก ภายใต้ 18 ปี : 1250 mg
ตั้งครรภ์และการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ หญิง 19 ปีและอายุ : 700 มก
ข้อควรระวัง

เพราะศักยภาพสำหรับผลข้างเคียงและปฏิกิริยากับคนอื่น และคนอื่นที่ไม่ใช่โรคคุณควรใช้ผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร ภายใต้การดูแลของผู้ให้บริการดูแลสุขภาพความรู้

ฟอสเฟตมากเกินไปจะเป็นพิษ มันสามารถทำให้เกิดอาการท้องร่วง และสามเณรี ( แข็ง ) ของอวัยวะและเนื้อเยื่ออ่อน และสามารถรบกวนความสามารถของร่างกายในการใช้เหล็ก แคลเซียม แมกนีเซียม และสังกะสีนักกีฬาและคนอื่น ๆว่าผลิตภัณฑ์เสริมอาหารที่มีฟอสเฟต ควรทำในบางครั้งและมีแนวทางและทิศทางของผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพ นักโภชนาการแนะนำ

ที่สมดุลของแคลเซียมและฟอสฟอรัสในอาหาร อาหารตะวันตกโดยทั่วไป อย่างไรก็ตาม มีประมาณ 2 - 4 เท่า ฟอสฟอรัสมากกว่าแคลเซียม ฟอสฟอรัส เนื้อ สัตว์ปีก และประกอบด้วย 10 - 20 เท่าของแคลเซียมและเครื่องดื่มอัดลม เช่น โคล่า มีเท่าที่ 500 มิลลิกรัมฟอสฟอรัสในการให้บริการ เมื่อมีฟอสฟอรัสมากกว่าแคลเซียมในร่างกาย ร่างกายเราจะใช้แคลเซียมเก็บไว้ในกระดูก นี้สามารถก่อให้เกิดโรคกระดูกพรุน ( กระดูกเปราะ ) และนำไปสู่ปัญหาเหงือกและฟัน ความสมดุลของแคลเซียมและฟอสฟอรัส ใยอาหารสามารถลดความเสี่ยงของโรคกระดูกพรุน .



เป็นไปได้ปฏิสัมพันธ์หากคุณกำลังได้รับการรักษาด้วยยาใด ๆ ต่อไปนี้ คุณไม่ควรใช้การเตรียมฟอสฟอรัสโดยไม่ได้พูดคุยกับผู้ให้บริการดูแลสุขภาพของคุณ

เหล้า . . เหล้าอาจละลายฟอสฟอรัสจากกระดูก และทำให้ระดับต่ำในร่างกาย

ยาลดกรด -- ยาลดกรดที่มีอะลูมิเนียม แคลเซียม หรือแมกนีเซียม mylanta ( เช่น , amphojel ยา riopan , , ,alternagel ) และสามารถจับฟอสเฟตในทางเดินอาหาร และป้องกันร่างกายจากการดูดซับ การใช้ยาลดกรดเหล่านี้ในระยะยาวอาจทำให้เกิดระดับฟอสเฟตต่ำ ( hypophosphatemia ) .

พระประธม - บางพระประธม ( รวมทั้งโอกาสเสี่ยงโรคผิวหนังหรือและ tegretol ) อาจลดระดับฟอสฟอรัสและระดับที่เพิ่มขึ้นของอัลคาไลน์ ฟอสฟาเตส เอนไซม์ที่ช่วยกำจัดฟอสเฟตจากร่างกาย .

กรดน้ำดี sequestrants -- กรดน้ำดีเป็นยาเสพติดลดคอเลสเตอรอล พวกเขาสามารถลดการดูดซึมในช่องปากของฟอสเฟตจากอาหารหรือจากอาหารเสริม อาหารเสริมฟอสเฟตในช่องปากควรได้รับอย่างน้อย 1 ชั่วโมงก่อน หรือ 4 ชั่วโมง หลังจากยาเหล่านี้ กรดน้ำดีรวมถึง :

โดย ( questran โคเลสติพอล ( colestid )
)
corticosteroids -- ยาคลายกล้ามรวมทั้งยาต้านภูมิแพ้ชนิดหนึ่ง หรือ methylprednisolone ( medrol ) อาจเพิ่มระดับฟอสฟอรัสในปัสสาวะ .

-- อินซูลินอินซูลินในปริมาณสูงอาจลดระดับฟอสฟอรัสในเลือดของคนที่เป็นเบาหวาน ketoacidosis ( เงื่อนไขที่เกิดจากความไม่เพียงพอของอินซูลินอย่างรุนแรง

)โพแทสเซียมเสริมหรือบันไดหนีไฟ ใช้อาหารเสริมฟอสฟอรัส พร้อมกับเสริมโพแทสเซียมหรือบันไดหนีไฟอาจส่งผลในโพแทสเซียมมากเกินไปในเลือด ( ภาวะโพแทสเซียมในเลือดสูง ) ภาวะโพแทสเซียมในเลือดสูงอาจเป็นปัญหาที่ร้ายแรงส่งผลคุกคามชีวิตหัวใจจังหวะผิดปกติ ( เต้นผิดจังหวะ ) บันไดหนีไฟ ได้แก่ Spironolactone ( ซอร์เรนโต )