Fourth, progress under Mode 4 is al

Fourth, progress under Mode 4 is also constrained by the traditional mercantilist
paradigm of GATT negotiations, which WTO still continues by relying on reciprocal
exchanges of concessions. The scope of GATT, however, was confined to just one mode
of supply (cross-border trade) and one form of trade restriction (tariffs). The GATS, on
the other hand, covers three additional modes, including consumer movements and
factor flows (capital and labor), and permits a variety of negotiable restrictions that
apply to the treatment of products (services) and/or their suppliers (Adlung, 2009). That
makes negotiation on services liberalization more complicated than in commodities or
manufactures[19], which has manifested in recent years more especially in respect to
most restrictive but potentially most beneficial areas, such as the FDI and Mode 4.


Fifth, the Doha Round, launched in 2001 with wide mandates for negotiating services,
failed miserably[20]. One of the contentious issues, as far as Mode 4 is concerned, is that
developing countries have been seeking greater openness in this area as they have
comparative advantage in it by insisting on negotiations on agriculture and
non-agricultural market access (NAMA) issues prior to services issues to which
developed countries remain firmly opposed[21]. Then, any negotiation under the WTO
remains perpetually hostage to its built-in structural problem – “Nothing is agreed until
everything is agreed”. Such a principle could be manageable under the GATT,
which was basically a club of developed countries, but it has become increasingly
unwieldy for the WTO, which now boasts of 159 members.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประการที่สี่ความคืบหน้าภายใต้โหมด 4 เป็นข้อ จำกัด ด้วยโดย mercantilist ดั้งเดิมกระบวนทัศน์ของการเจรจาแกตต์ซึ่งยังคงดำเนินต่อองค์การการค้าโลกโดยอาศัยซึ่งกันและกันแลกเปลี่ยนของสัมปทาน ขอบเขตของแกตต์ แต่ถูกกักตัวไว้ที่เพียงหนึ่งโหมดของอุปทาน(ค้าข้ามพรมแดน) และรูปแบบหนึ่งของการ จำกัด การค้า (ภาษี) แกตส์บนมืออื่น ๆ ที่ครอบคลุมสามโหมดเพิ่มเติมรวมทั้งการเคลื่อนไหวของผู้บริโภคและกระแสปัจจัย(เงินทุนและแรงงาน) และอนุญาตให้ความหลากหลายของข้อ จำกัด ต่อรองที่นำไปใช้กับการรักษาของผลิตภัณฑ์(บริการ) และ / หรือซัพพลายเออร์ของพวกเขา (Adlung, 2009) ที่ทำให้การเจรจาเปิดเสรีการให้บริการที่มีความซับซ้อนมากขึ้นกว่าในสินค้าหรือผู้ผลิต[19] ซึ่งได้ประจักษ์ในปีที่ผ่านมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนที่เกี่ยวกับข้อจำกัด มากที่สุด แต่ที่อาจเกิดขึ้นในพื้นที่เป็นประโยชน์มากที่สุดเช่นการลงทุนโดยตรงและโหมด 4 ประการที่ห้ารอบโดฮา, เปิดตัวในปี 2001 กับเอกสารที่กว้างสำหรับการให้บริการการเจรจาต่อรองล้มเหลวเข็ญใจ[20] หนึ่งในประเด็นที่ถกเถียงกันเท่าเป็นโหมด 4 เป็นห่วงคือการที่ประเทศกำลังพัฒนาได้รับการแสวงหาการเปิดกว้างมากขึ้นในพื้นที่นี้ที่พวกเขามีความได้เปรียบในการได้โดยการยืนยันในการเจรจาเกี่ยวกับการเกษตรและการเข้าถึงตลาดนอกภาคเกษตร(NAMA) ปัญหาก่อน ปัญหาการให้บริการที่ประเทศที่พัฒนาแล้วยังคงไม่เห็นด้วยอย่างมั่นคง[21] จากนั้นการเจรจาภายใต้องค์การการค้าโลกใด ๆยังคงอยู่ตลอดไปเป็นตัวประกันในตัวปัญหาโครงสร้าง - "ไม่มีอะไรที่จะตกลงกันจนกว่าทุกอย่างจะตกลงกัน" หลักการดังกล่าวอาจจะสามารถจัดการได้ภายใต้แกตต์, ซึ่งเป็นพื้นสโมสรของประเทศที่พัฒนาแล้ว แต่มันได้กลายเป็นมากขึ้นเทอะทะสำหรับองค์การการค้าโลกซึ่งขณะนี้ภูมิใจของ159 สมาชิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 ความคืบหน้าภายใต้โหมด 4 ยัง จำกัด ตามแบบ mercantilist
กระบวนทัศน์ของการเจรจา GATT WTO ซึ่งยังคงดำเนินต่อไปโดยอาศัยซึ่งกันและกัน
การสัมปทาน ขอบเขตของแกตต์ อย่างไรก็ตาม ถูกคับแค่โหมดหนึ่ง
ของอุปทาน ( ข้ามพรมแดนการค้า ) และรูปแบบหนึ่งของการค้าจำกัด ( ภาษีศุลกากร ) ปืน บน
มืออื่น ๆที่ครอบคลุมสามโหมดเพิ่มเติมรวมทั้งการเคลื่อนไหวของกระแส (
ปัจจัยทุนและแรงงาน ) และให้ความหลากหลายของข้อ จำกัด ที่ใช้ต่อรองได้
ในการรักษาของผลิตภัณฑ์ ( บริการ ) และ / หรือซัพพลายเออร์ของตน ( adlung , 2009 ) ที่ทำให้การเจรจาการเปิดเสรีบริการ

ซับซ้อนกว่าในสินค้าหรือผลิต [ 19 ] ซึ่งได้ประจักษ์ใน ปี ล่าสุด โดยเฉพาะในส่วนที่เกี่ยวกับ
ที่เข้มงวดมากที่สุดแต่อาจพื้นที่เป็นประโยชน์มากที่สุด เช่น การลงทุนจากต่างประเทศและโหมด 4


5 รอบโดฮา , เปิดตัวในปี 2001 กับเอกสารที่กว้างสำหรับการเจรจาต่อรองการบริการ
ล้มเหลว [ 20 ] หนึ่งในประเด็นที่ถกเถียง เท่าที่โหมด 4 มีความกังวล คือ ประเทศกำลังพัฒนาได้รับการแสวงหาที่
เปิดกว้างมากขึ้นในพื้นที่นี้มี
ความได้เปรียบโดยเปรียบเทียบใน โดยยืนยันในการเจรจาสินค้าเกษตรและการเข้าถึงตลาดนอกภาคเกษตร ( NAMA )
ปัญหาก่อนที่ปัญหาต่างๆ ซึ่งประเทศที่พัฒนาแล้วยังคงมั่นต่อต้าน
[ 21 ] จากนั้นมีการเจรจาภายใต้ WTO
ยังคงอยู่ตลอดไป ตัวประกัน ( " ปัญหาของโครงสร้างในตัวไม่มีอะไรกันจนกว่า
ทุกอย่างจะตกลงกัน "เช่นหลักสามารถจัดการภายใต้ GATT
, ซึ่งโดยทั่วไปคลับของประเทศพัฒนา แต่มันได้กลายเป็นมากขึ้น
เทอะทะสำหรับ WTO ซึ่งขณะนี้มี 159 คน