The Buddha Utthayan and Phra Mongkh

The Buddha Utthayan and Phra Mongkhon Ming Muang พุทธอุทยานและพระมงคลมิ่งเมือง
Located within the Muang municipality. It is about 3 kms. to the north of town. The surrounding is
naturally decorated with rocks and stones and rich in various plants and trees, transforming it into
a park (Utthayan). The Phra Mongkol Ming Muang statue, commonly referred to as Phra Yai, in the
Mam Vichai (Victory Over Evil) posture. has a lap width of 11 m. and is 20 m. tall from the ground
level to the top of the edifice. Artistic influence of North India (Pala) prevalent a thousand years ago,
can be detected.The original statue, with a 8.4 m. wide base, a length of 12.6 m. and 5.2 m. tall, has
later been reovated and covered with golden mosaic tiles in 2508 B.E. (1995). Phra Mongkol Ming
Muang is a marvelous statue of the Northeast and a historic image of both Amnat Charoen and
Ubon Ratchathani. Behind the statue are two other images but of different characteristics. Covered
with soft yellow robes, they are called "Phra La Hai" or "Phra Khi Lai", meaning not beautiful. The
description is based on the shape of ancient Buddha statues. They wre discovered in 2505 BE.
(1962) during restoration undertakings around the area. They are regarded as talisman of luck and
the local people regularly seek blessings from them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พุทธอุทยานและพระมงคลมิ่งเมืองพุทธอุทยานและพระมงคลมิ่งเมืองตั้งอยู่ภายในเทศบาลเมือง ประมาณ 3 กิโลเมตรได้ ทางเหนือของเมือง โดยรอบเป็น ตกแต่ง ด้วยหิน และหิน และอุดมไปด้วยพืชต่าง ๆ และต้นไม้ เปลี่ยนมันเป็นธรรมชาติ สวน (อุทยาน) รูปปั้นพระมงคลมิ่งเมือง เรียกว่าพระใหญ่ ใน ท่าแหม่มวิชัย (ชัยชนะเหนือความชั่วร้าย) มีความตักกว้าง 11 เมตร และ 20 เมตรจากพื้นดิน ระดับด้านบนของคฤหาสน์ อิทธิพลศิลปะอินเดียเหนือ (พาลา) แพร่หลายพันปีที่ผ่านมา สามารถตรวจพบ มีรูปปั้นเดิม มีฐานกว้าง 8.4 เมตร ยาว 12.6 เมตรและเมตร 5.2 ต่อมาได้ reovated และปกคลุม ด้วยกระเบื้องโมเสกสีทองในพ.ศ. 2508 (1995) พระมิ่งมงคล เมืองเป็นรูปปั้นที่ยิ่งใหญ่ของภาคอีสานและเป็นภาพประวัติศาสตร์ของทั้งสองอำนาจเจริญ และ อุบลราชธานี เบื้องหลังรูปปั้นมีสองภาพแต่ลักษณะแตกต่างกัน ครอบคลุม พร้อมเสื้อคลุมสีเหลืองอ่อน พวกเขาจะเรียกว่า "พระลาไห่" หรือ "พระขี้ไหล" ซึ่งหมายความว่า ไม่สวย การ คำอธิบายเป็นไปตามรูปร่างของพระพุทธรูปโบราณ พวกเขาจะค้นพบใน 2505 wre (1962) ในระหว่างฟื้นฟูเปล่าก็ตามทีบริเวณใกล้เคียง เพราะเป็นของขลังของโชค และ ประชาชนแสวงพรจากพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พระพุทธเจ้าอุทยานและพระมงคลมิ่งเมืองพุทธอุทยานและพระมงคลมิ่งเมือง
ตั้งอยู่ภายในเขตเทศบาลเมือง มันเป็นประมาณ 3 กิโลเมตร ไปทางทิศเหนือของเมือง โดยรอบมีการ
ตกแต่งด้วยหินธรรมชาติและหินและอุดมไปด้วยพืชและต้นไม้ต่าง ๆ เปลี่ยนมันเป็น
สวนสาธารณะ (อุทยาน) รูปปั้นพระมงคลมิ่งเมือง, ปกติจะเรียกว่าพระใหญ่ใน
แหม่มวิชัย (ชัยชนะเหนือความชั่วร้าย) ท่า มีขนาดหน้าตักกว้าง 11 เมตร และเป็น 20 เมตร สูงจากพื้นดิน
ระดับไปด้านบนของอาคารที่ อิทธิพลศิลปะอินเดียเหนือ (Pala) ที่แพร่หลายพันปีที่ผ่านมา
สามารถ detected.The รูปปั้นเดิมที่มี 8.4 M ฐานกว้างความยาว 12.6 เมตร และ 5.2 เมตร สูงได้
รับภายหลัง reovated และปกคลุมด้วยกระเบื้องโมเสคสีทองใน 2508 พ.ศ. (1995) พระมงคลหมิง
เมืองเป็นรูปปั้นที่ยิ่งใหญ่ของภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาพประวัติศาสตร์ของทั้งสองอำนาจเจริญและ
อุบลราชธานี ที่อยู่เบื้องหลังรูปปั้นที่มีสองภาพอื่น ๆ แต่ลักษณะแตกต่างกัน ปกคลุม
ด้วยจีวรนุ่มพวกเขาจะเรียกว่า "พระ La ไห่" หรือ "พระขี้ไหล" หมายถึงไม่สวย
คำอธิบายจะขึ้นอยู่กับรูปร่างของรูปปั้นพระพุทธรูปโบราณ พวกเขาค้นพบใน WRE พ.ศ. 2505.
(1962) ในระหว่างการดำเนินการบูรณะบริเวณรอบ ๆ พวกเขาได้รับการยกย่องว่าเป็นยันต์ของโชคและ
คนในท้องถิ่นอย่างสม่ำเสมอขอพรจากพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พระพุทธเจ้าและพระมงคลมิ่งเมือง อำเภอเมืองพุทธอุทยานและพระมงคลมิ่งเมือง utthayanตั้งอยู่ภายในเขตเทศบาลเมือง มันเป็นประมาณ 3 กิโลเมตร ไปทางเหนือของเมือง รอบคือตกแต่งด้วยหินธรรมชาติและหิน และรวยในพืชต่าง ๆ และต้นไม้ เปลี่ยนเป็นสวนสาธารณะ ( utthayan ) โดยพระมงคลมิ่งรูปปั้นเมือง โดยทั่วไปเรียกว่า พระ ใหญ่ ในแหม่ม วิชัย ( ชัยชนะเหนือความชั่วร้าย ) ท่า มี หน้าตักกว้าง 11 เมตร และ 20 เมตร สูงจากพื้นดินระดับบนสุดของวิหาร . อิทธิพลของศิลปะอินเดียเหนือ ( ปาละ ) แพร่หลายเมื่อหลายพันปีก่อนสามารถตรวจพบ รูปปั้นเดิมกับ 8.4 เมตร ฐานกว้าง , ความยาว 12.6 เมตร สูง 5.2 เมตรได้ต่อมาถูก reovated และปกคลุมด้วยกระเบื้องโมเสคสีทองในพุทธศักราช ( พ.ศ. 2538 ) พระมงคลมิ่งอำเภอเมือง เป็นรูปปั้นที่ยิ่งใหญ่ของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และเป็นภาพประวัติศาสตร์ของอํานาจเจริญ และอุบลราชธานี หลังรูปปั้นคืออีกสองภาพ แต่ลักษณะที่แตกต่างกัน ครอบคลุมกับเสื้อสีเหลืองอ่อน จะเรียกว่า " พระลาไฮ " หรือ " พระขี้ไหล " หมายถึงไม่ได้สวยงาม ที่รายละเอียดตามรูป พระพุทธรูปโบราณ ทำการค้นพบใน 2505 ได้( 1962 ) ในระหว่างการฟื้นฟูเเละรอบพื้นที่ พวกเขาจะถือว่าเป็นเครื่องรางแห่งโชคลาภประชาชนในท้องถิ่นอยู่เสมอแสวงหาพรจากพวกเขา