In the Phantom of the Opera Christi

In the Phantom of the Opera Christine carries the red rose he's given her to the rooftop. After she declares her love for Raoul, she drops the rose that the Phantom had given her in the cold snow. As he picks up the discarded symbol of his love, he feels the thorn of rejection once again in the beauty of the rose. Rejection doesn't always drive us to madness as it did the Phantom, but it can drive us to heartbreak that is nearly unbearable.

Rejection from someone we love is no doubt the most powerful human hurt any individual can experience. Perhaps you live with the thorn of rejection because you cannot find love and acceptance from someone either. I speak from my heart that this writer has felt the power of the thorn in my own life and the rejection from one I loved deeply.

So what can we say about the passion of love? Do we learn to handle it carefully, overwhelmed by its beauty and aroma, but always cautious that we never use its hidden thorn to pierce another person's heart? If we have already been the victim of its pierce, how do we overcome the hurt and pain? There is really no right answer or counsel for a broken heart or rejection from the one we love. Does time heal all wounds? Perhaps. Do we need to carry the hurt forever? Not necessarily. Does the pain eventually subside? In a slow way it does.

Perhaps we should learn another lesson from the rose and the Phantom who crushed its petals. That even after the rose fades, its petals fall, it's been pruned and remains dormant throughout the winter of our lives, eventually it will bloom again in spring more beautiful than before. The next time a rose blooms in your life, may it bring to you only beauty and no pain.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในผีของคริโอเปร่านำแดงกุหลาบได้ให้เธอไปดาดฟ้า หลังจากที่เธอประกาศความรักของเธอสำหรับ Raoul เธอหยดโรส Phantom ที่มีให้เธอในหิมะเย็น เขาเลือกถูกละทิ้งสัญลักษณ์ของความรักของเขา เขารู้สึกทอร์นปฏิเสธอีกครั้งในความงามของดอกกุหลาบ การปฏิเสธไม่เสมอขับเราไปบ้าเหมือนผี แต่มันสามารถขับเราไปฮาร์ตเบรกโฮเทที่ความเกือบ

การปฏิเสธจากผู้อื่นที่เรารักจะไม่มีข้อสงสัยเจ็บมนุษย์มีประสิทธิภาพมากที่สุดที่บุคคลใด ๆ สามารถสัมผัส บางทีคุณอยู่กับหนามใหญ่ปฏิเสธเนื่องจากไม่สามารถหาความรักและการยอมรับจากผู้อื่นอย่างใดอย่างหนึ่ง ผมพูดจากหัวใจของฉันที่นี้ผู้เขียนได้รู้สึกของหนามใหญ่ในชีวิตของตัวเองและการปฏิเสธจากฉันรักลึก ได้

ดังนั้น สิ่งที่สามารถเราพูดเกี่ยวกับความรักของความรัก เราเรียนรู้การจัดการอย่างระมัดระวัง จม โดยความงามความหอม แต่ระมัดระวังเสมอว่า เราไม่เคยใช้ของทอร์นซ่อนแทงหัวใจของบุคคลอื่นหรือไม่ ถ้าเรามีแล้วเหยื่อของเพียร์ซ วิธีทำเราเอาชนะเจ็บ และปวด มีคำตอบจริง ๆ ไม่เหมาะสมหรือปรึกษาอกหักหรือการปฏิเสธจากที่เรารัก เวลารักษาบาดแผลทั้งหมด บางที เราต้องมีเจ็บตลอดไป ไม่จำเป็น ไม่เจ็บปวดสุดเบาบางหรือไม่ ในทางที่ช้ามันไม่

บางทีเราควรเรียนรู้บทเรียนอื่นจากโรสและ Phantom ที่บดกลีบของ แม้หลังจากโรสที่ค่อย ๆ ปรากฏ กลีบอยู่ มันจะถูกล้าง และยังคงเฉย ๆ ตลอดฤดูหนาวของชีวิต ในที่สุดมันจะบานอีกครั้งในฤดูใบไม้ผลิที่สวยงามมากขึ้นกว่าก่อนการ บลูมส์ดอกกุหลาบในชีวิต ครั้งต่อไปอาจจะให้คุณงามและความเจ็บปวดไม่เท่ากัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในผีของคริสตินโอเปร่าถือดอกกุหลาบสีแดงที่เขาให้เธอไปบนชั้นดาดฟ้า หลังจากที่เธอประกาศความรักของเธอกับราอูลเธอหยดดอกกุหลาบที่ผีได้รับเธอในหิมะเย็น ในขณะที่เขาหยิบขึ้นมาทิ้งสัญลักษณ์ของความรักของเขาที่เขารู้สึกหนามของการปฏิเสธอีกครั้งในความงามของดอกกุหลาบ ปฏิเสธไม่ได้ขับรถที่เราจะบ้าเหมือนผี แต่ก็สามารถผลักดันให้เราต้องเสียใจที่ไม่สามารถทนทานได้เกือบปฏิเสธจากคนที่เรารักเป็นข้อสงสัยของมนุษย์ที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดทำร้ายบุคคลใดไม่สามารถสัมผัส บางทีคุณอาจจะมีชีวิตอยู่กับหนามของการปฏิเสธเพราะคุณไม่สามารถพบกับความรักและการยอมรับจากคนทั้ง ผมพูดจากหัวใจของฉันว่านักเขียนนี้มีความรู้สึกพลังของ ธ อร์นในชีวิตของตัวเองและการปฏิเสธจากคนที่ฉันรักลึกดังนั้นสิ่งที่เราสามารถพูดเกี่ยวกับความรักของความรักหรือไม่ เราเรียนรู้ที่จะจัดการกับมันอย่างท่วมท้นไปด้วยความงามและกลิ่นหอมของมัน แต่มักจะระมัดระวังที่เราไม่เคยใช้หนามที่ซ่อนอยู่ในการเจาะหัวใจของบุคคลอื่นได้หรือไม่ ถ้าเราได้รับอยู่แล้วตกเป็นเหยื่อของการเจาะของตนอย่างไรเราเอาชนะความเจ็บปวดและความเจ็บปวด? มีจริงๆไม่มีคำตอบที่ถูกหรือให้คำปรึกษาสำหรับหัวใจที่แตกสลายหรือการปฏิเสธจากคนที่เรารัก ไม่เวลารักษาบาดแผลทั้งหมดหรือไม่ บางที เราจำเป็นต้องดำเนินการบาดเจ็บถาวรหรือไม่ ไม่จำเป็นต้อง ไม่เจ็บปวดที่สุดก็ลดลง? ในทางที่ช้าก็ไม่บางทีเราควรจะเรียนรู้บทเรียนอื่นจากดอกกุหลาบและผีที่บดกลีบดอกของ ว่าแม้หลังจากดอกกุหลาบจางหายกลีบที่ตกอยู่ก็ถูกตัดแต่งและยังคงอยู่เฉยๆตลอดฤดูหนาวของชีวิตของเราในที่สุดก็จะเบ่งบานอีกครั้งในฤดูใบไม้ผลิที่สวยงามมากขึ้นกว่าก่อน ครั้งต่อไปที่บุปผาดอกกุหลาบในชีวิตของคุณก็อาจจะนำมาให้คุณเพียง แต่ความงามและความเจ็บปวดที่ไม่มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในผีของโอเปร่า คริสทีน ถือดอกกุหลาบสีแดงที่เขาให้เธอไปดาดฟ้า หลังจากที่เธอประกาศความรักของเธอสำหรับราอูล เธอหยอดกุหลาบที่ผีได้รับของเธอในหิมะ หนาว เขาหยิบทิ้งสัญลักษณ์ของความรักของเขา เขารู้สึกเหมือนหนามที่ถูกปฏิเสธอีกครั้งในความงามของกุหลาบ จะปฏิเสธไม่เสมอไดรฟ์เราบ้าตามมันลวงตาแต่มันอาจทำให้เราปวดใจที่เกือบเหลือทน

การปฏิเสธจากคนที่เรารักคือไม่ต้องสงสัยที่มีประสิทธิภาพสูงที่สุด มนุษย์ทำร้ายบุคคลใดสามารถประสบการณ์ บางทีคุณอาจจะมีชีวิตอยู่กับหนามที่ถูกปฏิเสธเพราะคุณไม่สามารถค้นหาความรักและการยอมรับจากคนอื่นเหมือนกันผมพูดจากใจว่า นักเขียนนี้ได้รู้สึกว่าพลังของหนามในชีวิตของฉันเอง และการปฏิเสธจากฉันรักอย่างลึกซึ้ง

ดังนั้นสิ่งที่เราสามารถพูดเกี่ยวกับความรัก ? เราเรียนรู้ที่จะจัดการกับมันอย่างรอบคอบกับความงามและกลิ่นหอม แต่มักจะระมัดระวังว่าเราไม่เคยใช้ซ่อนหนามทิ่มหัวใจของคนอื่น ถ้าเราได้เป็นเหยื่อของเพียซเราจะเอาชนะความเจ็บปวดและ ? มีจริงๆไม่มีสิทธิตอบ หรือเป็นที่ปรึกษาให้กับหัวใจที่แตกสลายหรือการปฏิเสธจากคนที่เรารัก ไม่มีเวลาเยียวยาบาดแผลทั้งหมด ? บางที เราต้องแบกความเจ็บปวดตลอดกาล ไม่จำเป็น ปวดในที่สุดร้า ? ในช้าเหมือน

บางทีเราควรจะเรียนรู้บทเรียนจาก โรส และ ผีที่บดกลีบของมัน .แม้ว่ากุหลาบเลือนหาย กลีบของมันอยู่ มันถูกตัดและยังคงจำศีลตลอดฤดูหนาวของชีวิตของเรา ในที่สุดมันก็จะบานอีกครั้งในฤดูใบไม้ผลิที่สวยงามมากขึ้นกว่าเดิม คราวหน้ากุหลาบเบ่งบานในชีวิตของคุณ , มันอาจนำคุณเพื่อความสวยงามเท่านั้น และไม่มีความเจ็บปวด