Telomere length (TL) is a biomarker

Telomere length (TL) is a biomarker of accumulated cellular damage and human aging. Evidence in healthy populations suggests that TL is impacted by a host of psychosocial and lifestyle factors, including physical activity. This is the first study to evaluate the relationship between self-reported physical activity and telomere length in early stage breast cancer survivors.
Physical activity and telomere length in early stage breast cancer survivors

Improvements in the diagnosis and treatment of breast cancer have created a cohort of breast cancer survivors now surpassing three million women [1]. Physical activity can help improve the long-term psychological and physical health of breast cancer survivors, and potentially reduce the risk of disease recurrence and mortality [2]–[4], but questions remain regarding the influence of physical activity on measures of health at a cellular level. Telomere length (TL) is increasingly being examined as a biomarker of accumulated cellular damage and human aging [5]. Telomeres are repetitive nucleoprotein structures on the end of chromosomes with the main purposes of maintaining genomic stability and protecting against unbridled cellular division. As the cell divides with time, TL progressively shortens until critically short telomeres eventually lead to cell death or senescence. The examination of TL holds promise for identifying behavioral and environmental factors that can promote health and recovery in the context of cancer.

Previous research has demonstrated that TL can be impacted by a host of lifestyle and psychosocial factors [6]. Specifically, emerging evidence suggest that physical activity and regular exercise may positively impact TL in healthy individuals [7]. A cross-sectional study of 44 postmenopausal women compared the TL of habitual exercisers to women with a sedentary lifestyle [8]. Habitual exercisers had significantly longer TL than sedentary women and, even after adjusting for covariates, habitual exercise accounted for 75% of the variance in TL. The impact of physical activity on TL has also been examined in terms of exercise energy expenditure. In a study of 69 men and women between the ages of 50 and 70 years, individuals reporting moderate levels of physical activity had longer TL than participants at the lower and higher ends of the energy expenditure spectrum [9]. Despite the emerging evidence that physical activity may have a positive impact on TL and the growing interest in survivorship programs that encourage breast cancer survivors to be more active, no study has evaluated the association between physical activity and cellular aging in breast cancer survivors.

This study aims to evaluate the association between self-reported physical activity and TL in a large cross-sectional sample of postmenopausal breast cancer survivors. This examination is important as clinical outcomes in the context of breast cancer survivorship (for example, recurrence, cancer-specific mortality and overall mortality) are likely dependent on a complex interplay between cancer and host biology [2]. Identifying a biomarker that can be modified by behavioral approaches such as physical activities will further allow us to examine the specific mechanisms of physical activities underlying the potential positive effect on clinical outcomes. We hypothesized that those who were not participating in physical activity would have shorter telomeres than those who engaged in moderate to rigorous physical activity. As a secondary aim, we also sought to identify factors related to lack of physical activity in this population.
in early stage breast cancer
survivors

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความยาวของ telomere (TL) เป็นไบโอมาร์คเกอร์เสียสะสมเซลลูลาร์และอายุมนุษย์ ฐานประชากรสุขภาพแนะนำว่า TL ได้รับผลกระทบจากโฮสต์ของ psychosocial และ สาเหตุ รวมถึงกิจกรรมทางกายภาพ นี้เป็นการศึกษาแรกเพื่อประเมินความสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรมทางกายภาพรายงานด้วยตนเองและความยาวของ telomere ในผู้โรคมะเร็งเต้านมระยะเริ่มต้นความยาวกิจกรรมและ telomere ในผู้โรคมะเร็งเต้านมระยะเริ่มต้นจริงปรับปรุงในการวินิจฉัยและรักษามะเร็งเต้านมได้สร้าง cohort ของผู้รอดชีวิตมะเร็งเต้านมที่ตอนนี้ surpassing สามล้านชุด [1] กิจกรรมทางกายภาพสามารถช่วยปรับปรุงสุขภาพที่ทางจิตวิทยา และทางกายภาพในระยะยาวของผู้รอดชีวิตมะเร็งเต้านม และอาจลดความเสี่ยงของการเกิดโรคและการตาย [2] – [4], แต่ยังคงมีคำถามเกี่ยวกับอิทธิพลของกิจกรรมทางกายภาพบนวัดสุขภาพในระดับเซลได้ ความยาวของ telomere (TL) มากขึ้นเป็นการตรวจสอบเป็นไบโอมาร์คเกอร์เสียสะสมเซลลูลาร์และอายุมนุษย์ [5] Telomeres nucleoprotein ซ้ำโครงสร้างในส่วนของ chromosomes มีวัตถุประสงค์หลักของรักษาเสถียรภาพ genomic และป้องกันส่วน unbridled โทรศัพท์มือถือได้ เป็นเซลล์แบ่งเวลา TL ความก้าวหน้าช่วยประหยัดจน telomeres สั้นเหลือในที่สุดทำให้เซลล์ตายหรือ senescence ตรวจสอบของ TL มีสัญญาสำหรับการระบุพฤติกรรม และสิ่งแวดล้อมปัจจัยที่สามารถส่งเสริมสุขภาพและการกู้คืนในบริบทของโรคมะเร็งงานวิจัยก่อนหน้านี้แสดงว่า TL สามารถได้รับผลกระทบ โดยโฮสต์ของวิถีชีวิตและปัจจัย psychosocial [6] โดยเฉพาะ เกิดใหม่หลักฐานแนะนำว่า กิจกรรมทางกายภาพและการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมออาจบวกผลกระทบ TL ในบุคคลที่มีสุขภาพดี [7] การศึกษาผู้หญิง 44 postmenopausal เหลวเทียบ TL ของเคลื่อนเป็นกับผู้หญิงที่มีชีวิตแย่ ๆ [8] เคยเคลื่อนมี TL นานกว่ามากกว่าผู้หญิงแย่ ๆ และ แม้หลังจากการปรับปรุงสำหรับ covariates ออกกำลังกายเคยคิด 75% ของความแปรปรวนใน TL ผลกระทบของกิจกรรมทางกายภาพใน TL มียังถูกตรวจสอบในแง่ของค่าใช้จ่ายพลังงานออกกำลังกาย ในการศึกษาของชายและหญิงอายุ 50 และ 70 ปีระหว่าง 69 บุคคลที่รายงานระดับปานกลางกิจกรรมทางกายภาพที่มี TL ยาวกว่าคนที่จบสูง และต่ำของคลื่นพลังงานรายจ่าย [9] แม้ มีหลักฐานที่เกิดขึ้นกิจกรรมทางกายภาพอาจมีผลกระทบในเชิงบวกใน TL และสนใจมากขึ้นในโปรแกรมตกทอดที่ผู้รอดชีวิตมะเร็งเต้านมจะอยู่ ไม่ศึกษาได้ประเมินความสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรมทางกายภาพและริ้วรอยเซลลูลาร์ในผู้รอดชีวิตมะเร็งเต้านมการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรมทางกายภาพรายงานด้วยตนเองและ TL ในตัวอย่างของเหลวขนาดใหญ่ของผู้รอดชีวิตมะเร็งเต้านม postmenopausal ตรวจสอบนี้เป็นสิ่งสำคัญที่เป็นผลทางคลินิกในบริบทของตกทอดของมะเร็งเต้านม (เช่น เกิด การตายเฉพาะโรคมะเร็ง และการตายโดยรวม) จะขึ้นอยู่กับแนวโน้มในล้อที่ซับซ้อนระหว่างมะเร็งและโฮสต์ชีววิทยา [2] ระบุไบโอมาร์คเกอร์สามารถปรับเปลี่ยนตามแนวทางพฤติกรรมเช่นกิจกรรมทางกายภาพ จะเพิ่มเติมให้เราตรวจสอบกลไกเฉพาะทางกายภาพกิจกรรมต้นแบบผลบวกเป็นผลทางคลินิก เราตั้งสมมติฐานว่าให้ผู้ที่ไม่ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมทางกายภาพจะมี telomeres สั้นกว่าผู้ที่ร่วมในกิจกรรมทางกายภาพอย่างเข้มงวดปานกลาง เป็นจุดมุ่งหมายรอง เรายังขอระบุปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการขาดกิจกรรมทางกายภาพในประชากรนี้ในมะเร็งเต้านมระยะเริ่มต้น ผู้รอดชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความยาว telomere (TL) เป็นตัวบ่งชี้ของความเสียหายของเซลล์สะสมและอายุของมนุษย์ หลักฐานในประชากรที่มีสุขภาพดีแสดงให้เห็นว่า TL เป็นผลกระทบจากการเป็นเจ้าภาพของปัจจัยทางจิตสังคมและวิถีชีวิตรวมทั้งการออกกำลังกาย นี่คือการศึกษาครั้งแรกในการประเมินความสัมพันธ์ระหว่างการออกกำลังกายตนเองรายงานและความยาว telomere ในระยะแรกผู้รอดชีวิตจากมะเร็งเต้านม.
กิจกรรมทางกายภาพและความยาว telomere ในระยะแรกผู้รอดชีวิตจากมะเร็งเต้านมการปรับปรุงในการวินิจฉัยและการรักษาโรคมะเร็งเต้านมได้สร้างการศึกษาของ ผู้รอดชีวิตจากมะเร็งเต้านมที่ทะลุสามล้านผู้หญิง [1] การออกกำลังกายจะช่วยเพิ่มระยะยาวสุขภาพทางร่างกายและจิตใจของผู้รอดชีวิตจากมะเร็งเต้านมและอาจช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดซ้ำของโรคและการเสียชีวิต [2] - [4] แต่คำถามยังคงเกี่ยวกับอิทธิพลของการออกกำลังกายเกี่ยวกับมาตรการของการมีสุขภาพที่ ระดับเซลล์ ความยาว telomere (TL) มากขึ้นคือการตรวจสอบว่าเป็น biomarker ของความเสียหายของเซลล์สะสมและอายุของมนุษย์ [5] telomeres มีโครงสร้างนิวคลีโอซ้ำที่ปลายของโครโมโซมที่มีวัตถุประสงค์หลักในการรักษาความมั่นคงจีโนมและการป้องกันส่วนโทรศัพท์มือถือดื้อด้าน เป็นเซลล์แบ่งกับเวลา, TL ก้าวหน้าน้อยลงจน telomeres สั้นอย่างยิ่งในที่สุดก็นำไปสู่การตายของเซลล์หรือชราภาพ การตรวจสอบของ TL ถือสัญญาสำหรับการระบุพฤติกรรมและสิ่งแวดล้อมที่สามารถส่งเสริมสุขภาพและการกู้คืนในบริบทของการเกิดโรคมะเร็ง. วิจัยก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่า TL สามารถรับผลกระทบจากโฮสต์ของวิถีชีวิตและปัจจัยทางจิตสังคม [6] โดยเฉพาะหลักฐานที่เกิดขึ้นแสดงให้เห็นว่าการออกกำลังกายและออกกำลังกายเป็นประจำอาจส่งผลกระทบในเชิงบวก TL ในบุคคลที่มีสุขภาพดี [7] การศึกษาหน้าตัดของ 44 สตรีวัยหมดประจำเดือนเมื่อเทียบ TL ของการออกกำลังกายเป็นนิสัยกับผู้หญิงที่มีชีวิตอยู่ประจำ [8] นิสัยการออกกำลังกายได้อย่างมีนัยสำคัญอีกต่อไป TL กว่าผู้หญิงอยู่ประจำและแม้หลังจากปรับค่าตัวแปรการออกกำลังกายเป็นนิสัยคิดเป็น 75% ของความแปรปรวนใน TL ผลกระทบของการออกกำลังกายใน TL ยังได้รับการตรวจสอบในแง่ของการออกกำลังกายที่ใช้พลังงาน ในการศึกษาของ 69 ชายและหญิงอายุระหว่าง 50 และ 70 ปีบุคคลที่รายงานระดับปานกลางของการออกกำลังกายได้นานกว่า TL เข้าร่วมงาน ณ ปลายที่ต่ำกว่าและสูงกว่าของสเปกตรัมการใช้พลังงาน [9] แม้จะมีหลักฐานที่เกิดขึ้นใหม่ว่าการออกกำลังกายอาจมีผลกระทบในเชิงบวกต่อ TL และดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นในโปรแกรมรอดที่ส่งเสริมให้ผู้รอดชีวิตจากมะเร็งเต้านมที่จะใช้งานมากขึ้นการศึกษาไม่ได้มีการประเมินความสัมพันธ์ระหว่างการออกกำลังกายและการเสื่อมสภาพของเซลล์ในผู้รอดชีวิตจากมะเร็งเต้านม. การศึกษาครั้งนี้ มีจุดมุ่งหมายเพื่อประเมินความสัมพันธ์ระหว่างการออกกำลังกายตนเองรายงานและ TL ในตัวอย่างตัดขนาดใหญ่ของวัยหมดประจำเดือนผู้รอดชีวิตจากมะเร็งเต้านม การตรวจนี้เป็นสิ่งสำคัญที่ผลลัพธ์ทางคลินิกในบริบทของการรอดมะเร็งเต้านม (ตัวอย่างเช่นการกำเริบตายโรคมะเร็งที่เฉพาะเจาะจงและการเสียชีวิตโดยรวม) มีแนวโน้มที่จะขึ้นอยู่กับความซับซ้อนระหว่างมะเร็งและชีววิทยาโฮสต์ [2] ระบุ biomarker ที่สามารถแก้ไขได้โดยวิธีการที่พฤติกรรมเช่นกิจกรรมการออกกำลังกายต่อไปจะช่วยให้เราสามารถตรวจสอบกลไกที่เฉพาะเจาะจงของกิจกรรมการออกกำลังกายพื้นฐานผลบวกที่มีศักยภาพในผลลัพธ์ทางคลินิก เราตั้งสมมติฐานว่าผู้ที่ไม่ได้มีส่วนร่วมในการออกกำลังกายจะมี telomeres สั้นกว่าผู้ที่มีส่วนร่วมในระดับปานกลางถึงการออกกำลังกายอย่างเข้มงวด ในฐานะที่เป็นเป้าหมายรองเรายังพยายามที่จะหาปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการขาดการออกกำลังกายในประชากรกลุ่มนี้. ในระยะแรกมะเร็งเต้านมผู้รอดชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความยาวของเทโลเมียร์ ( TL ) เป็นไบโอมาร์คเกอร์ของสะสมเซลล์ความเสียหาย และอายุของมนุษย์ หลักฐานในสุขภาพประชากรแสดงให้เห็นว่า TL ได้รับผลกระทบโดยโฮสต์ของวิถีชีวิตและปัจจัยทางจิตสังคม ได้แก่ กิจกรรมทางกาย การศึกษานี้เป็นครั้งแรก เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง self-reported กิจกรรมทางกายและความยาวของเทโลเมียร์ของผู้รอดชีวิตจากมะเร็งเต้านมระยะแรก ๆ .
และกิจกรรมทางกายเทโลเมียร์ยาวในช่วงแรกผู้รอดชีวิตจากโรคมะเร็งเต้านม

การปรับปรุงในการวินิจฉัยและการรักษาของโรคมะเร็งเต้านมได้สร้างเพื่อนร่วมงานของผู้รอดชีวิตจากโรคมะเร็งเต้านมตอนนี้เกินสามล้านคน [ 1 ] การออกกำลังกายสามารถช่วยปรับปรุงระยะยาวจิตและสุขภาพกายของผู้รอดชีวิตจากมะเร็งเต้านมและอาจลดความเสี่ยงของการเกิดโรคและอัตราการตาย [ 2 ] - [ 4 ] , แต่คำถามที่ยังคงเกี่ยวกับอิทธิพลของกิจกรรมทางกายภาพเกี่ยวกับมาตรการของสุขภาพในระดับเซลล์ ความยาวของเทโลเมียร์ ( TL ) มากขึ้นคือการสะสมของเซลล์เป็นไบโอมาร์คเกอร์ของความเสียหาย และอายุของมนุษย์ [ 5 ]เทโลเมียร์จะซ้ำนิ วคลีโอโปรตีนโครงสร้างที่ปลายของโครโมโซมที่มีวัตถุประสงค์หลักในการรักษาเสถียรภาพและพันธุกรรมป้องกันกองดื้อด้านของเซลล์ เป็นเซลล์ที่แบ่งด้วยเวลา ค่อยๆลดลงจนถึงเทโลเมียร์สั้น TL วิกฤตในที่สุดนำไปสู่การตายของเซลล์หรือชราภาพการสอบของ TL ถือสัญญาสำหรับการระบุพฤติกรรมและปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมที่สามารถส่งเสริมสุขภาพและการกู้คืนในบริบทของโรคมะเร็ง .

ก่อนหน้านี้การวิจัยได้แสดงว่า TL สามารถได้รับผลกระทบโดยโฮสต์ของวิถีชีวิตและปัจจัยทางจิตสังคม [ 6 ] โดยเฉพาะหลักฐานใหม่ แนะนำว่า การออกกำลังกายและกิจกรรมทางกายที่ปกติอาจจะส่งผลกระทบทางบวก TL ในสุขภาพบุคคล [ 7 ] การศึกษาภาคตัดขวางของผู้หญิงวัยทอง 44 เทียบ TL ของนิสัยออกกำลังกายกับผู้หญิงที่มีชีวิตอยู่ประจำ [ 8 ] เคยออกกำลังกายได้นานกว่าผู้หญิงอย่าง TL sedentary และแม้หลังจากการปรับความรู้ให้ ,นิสัยการออกกำลังกาย คิดเป็น 75% ของความแปรปรวนใน tl. ผลกระทบของกิจกรรมทางกายใน TL ยังได้รับการตรวจสอบในแง่ของการใช้พลังงานในการออกกำลังกาย ในการศึกษาว่า ผู้ชายและผู้หญิง อายุระหว่าง 50 และ 70 ปี บุคคลรายงานปานกลางระดับกิจกรรมทางกายมี TL นานกว่าผู้เข้าร่วมในตอนต้นและปลายสูงขึ้นของค่าใช้จ่ายพลังงานสเปกตรัม [ 9 ]แม้จะมีหลักฐานใหม่ที่กิจกรรมทางกายภาพอาจมีผลกระทบในเชิงบวกใน TL และเพิ่มความสนใจในโปรแกรมที่สนับสนุนผู้รอดชีวิตจากโรคมะเร็งเต้านมของคุณจะถูกใช้งานมากขึ้น ไม่ศึกษาได้ประเมินความสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรมทางกาย และอายุของเซลล์ในผู้รอดชีวิตจากมะเร็งเต้านม .

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง self-reported และกิจกรรมทางกาย TL ในตัวอย่างที่มีขนาดใหญ่ของผู้รอดชีวิตจากมะเร็งเต้านม 6 . การตรวจสอบนี้เป็นสิ่งสำคัญและผลลัพธ์ทางคลินิกในบริบทเกี่ยวกับมะเร็งเต้านม ( ตัวอย่างเช่น การเกิดขึ้นอีก ,มะเร็งตายเฉพาะและอัตราการตายโดยรวม ) น่าจะขึ้นอยู่กับสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างมะเร็งและโฮสต์ชีววิทยา [ 2 ] การระบุวิธีการไบโอมาร์คเกอร์ที่สามารถปรับเปลี่ยนพฤติกรรม เช่น กิจกรรมทางกายภาพจะช่วยให้เราตรวจสอบกลไกที่เฉพาะเจาะจงของกิจกรรมทางกายภาพพื้นฐานบวกศักยภาพต่อผลลัพธ์ทางคลินิกเราตั้งสมมุติฐานว่าผู้ที่ไม่ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมทางกายภาพมีเทโลเมียร์สั้นมากกว่าผู้ที่หมั้นในระดับปานกลางกับการออกกำลังกายอย่างเข้มงวด เป็นเป้าหมายรอง เรายังพยายามที่จะระบุปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการขาดกิจกรรมทางกายในประชากรนี้ .
ในช่วงแรกผู้รอดชีวิตมะเร็งเต้านม