3.2 water content in bio-oils The

3.2 water content in bio-oils

The water contents in the bio-oil obtained from pyrolysis of untreated and pretreated biomass as determined by karl Fischer are indicated in fig. 2. lt can be observed that the amount of water in the bio-oil of untreated(19.9%),hot water pretreated(17.3%),and torrefied (19.4%) biomass was similar in quantity.However, the content of water increased in the bio-oils of the biomass which were pretreated with sulphuric acid(29%) and ammonium phosphate(34.39%). This reveals that acid and salt doping of biomass favoured dehydration reactions along with intermolecular and intermolecular bond scission of cellulose which led to increased water content in the liquid after their pyrolysis(Julien et al., 1993). The water in the acid pretreated bio-oil(29%)can be attributed to the release of H₂O from the fragmentation reactions of cellulose, hemicellulose, or lignin(Dobele et al., 2002).Similar to the present study.Scott et al.(2002),also reported an increased water yield after pretreatment of the biomass by dilute acid.The salt pretreatment may have also modified the cellulose structure leading to enhanced production of water through dehydration reaction(Di Blasi et al.,(2007).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เนื้อหา 3.2 น้ำในน้ำมันชีวภาพ เนื้อหาน้ำในน้ำมันชีวภาพที่ได้จากการไพโรไลซิของไม่ถูกรักษา และ pretreated ชีวมวลตาม โดยคาร์ล ตื่นระบุไว้ใน fig. 2 lt สามารถสังเกตได้ว่า จำนวนน้ำในน้ำมันชีวภาพ untreated(19.9%) เครื่องทำน้ำอุ่น pretreated (17.3%), และ torrefied (19.4%) ชีวมวลที่ปริมาณ อย่างไรก็ตาม เนื้อหาของน้ำเพิ่มขึ้นในทางชีวภาพน้ำมันของชีวมวลซึ่งมี pretreated กับ acid(29%) ซัลฟุริกแอมโมเนีย phosphate(34.39%) นี้พบว่า กรด และเกลือโดปปิงค์ของชีวมวล favoured ปฏิกิริยาคายน้ำกับพันธบัตร intermolecular และ intermolecular scission ของเซลลูโลสซึ่งนำไปสู่ปริมาณน้ำเพิ่มขึ้นในของเหลวหลังจากการไพโรไลซิ (Julien et al., 1993) น้ำในกรด pretreated ไบโอ-oil(29%) สามารถเกิดจากการปล่อยของ H₂O จากปฏิกิริยาการแยกส่วนของเซลลูโลส hemicellulose หรือ lignin (Dobele et al., 2002) คล้ายกับการศึกษาปัจจุบัน สก็อต et al. (2002), รายงานผลผลิตเพิ่มขึ้นน้ำยังหลังจาก pretreatment ของชีวมวลโดย dilute กรด Pretreatment เกลืออาจยังปรับเปลี่ยนโครงสร้างของเซลลูโลสที่นำไปผลิตเพิ่มน้ำผ่านปฏิกิริยาการคายน้ำ (Di Blasi et al.,(2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปริมาณน้ำ 3.2 ในน้ำมันไบโอ-เนื้อหาของน้ำในน้ำมันชีวภาพที่ได้จากการไพโรไลซิชีวมวลและได้รับการรักษาก่อนได้รับรังสีตามที่กำหนดโดยkarl ฟิสเชอร์ที่ระบุไว้ในรูป 2 ลิตรสามารถสังเกตได้ว่าปริมาณของน้ำในน้ำมันชีวภาพที่ได้รับการรักษาของ (19.9%) ปรับสภาพน้ำร้อน (17.3%) และ torrefied (19.4%) เป็นชีวมวลที่คล้ายกันใน quantity.However เนื้อหาของน้ำที่เพิ่มขึ้น ในน้ำมันชีวภาพชีวมวลที่มีการปรับสภาพด้วยกรดซัลฟูริก (29%) และแอมโมเนียมฟอสเฟต (34.39%) นี้แสดงให้เห็นว่าการเติมกรดและเกลือในการเกิดปฏิกิริยาคายน้ำชีวมวลที่ชื่นชอบพร้อมกับพันธะระหว่างโมเลกุลโมเลกุลและเฉียบขาดของเซลลูโลสซึ่งนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของปริมาณน้ำในของเหลวหลังจากไพโรไลซิของพวกเขา (Julien et al., 1993) น้ำที่อยู่ในกรดที่ปรับสภาพน้ำมันชีวภาพ (29%) สามารถนำมาประกอบกับการเปิดตัวของH₂Oจากปฏิกิริยาการกระจายตัวของเซลลูโลสเฮมิเซลลูโลสหรือลิกนิน (Dobele et al., 2002) .Similar ถึงปัจจุบัน study.Scott et al, . (2002) นอกจากนี้ยังมีรายงานว่าผลผลิตน้ำเพิ่มขึ้นหลังจากการปรับสภาพชีวมวลโดยการปรับสภาพเจือจางเกลือ acid.The อาจจะมีการปรับเปลี่ยนโครงสร้างยังเซลลูโลสที่นำไปสู่การผลิตที่เพิ่มขึ้นของน้ำผ่านปฏิกิริยาคายน้ำ (Di Blasi et al. (2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 เนื้อหาในน้ำชีวภาพน้ำมัน

เนื้อหาน้ำในน้ำมันชีวภาพได้จากไพโรไลซิสของชีวมวลและรักษาผ่านตามที่กําหนดโดยคาร์ลฟิสเชอร์จะแสดงในรูปที่ 2 มันสามารถสังเกตได้ว่า ปริมาณน้ำในน้ำมันชีวภาพของดิบ ( 35 % ) , น้ำอุ่นที่ได้รับ ( ร้อยละ 17.3 ) และ torrefied ( 19.4% ) คือ ปริมาณชีวมวลที่คล้ายกัน อย่างไรก็ตามเนื้อหาของน้ำเพิ่มขึ้นในไบโอ ขับจากชีวมวลที่ผ่านกับกรด กำมะถัน ( 29% ) และแอมโมเนียมฟอสเฟต ( 34.39 % ) นี้ พบว่า การเติมกรดและเกลือของชีวมวลที่ชื่นชอบการปฏิกิริยาพร้อมกับ์์พันธบัตรและการตัดของเซลลูโลสซึ่งก่อให้เกิดการเพิ่มปริมาณน้ำในน้ำหลังจากที่ไพโรไลซิส ( จูเลียน et al . , 1993 )น้ำในกรดได้รับไบโอออยล์ ( 29% ) สามารถบันทึกการปลดปล่อย H ₂ o จากการปฏิกิริยาของเซลลูโลส เฮมิเซลลูโลส และลิกนิน ( Dobele et al . , 2002 ) คล้ายกับการศึกษาปัจจุบัน สก็อต et al . ( 2545 ) นอกจากนี้ รายงานผลผลิตหลังจากการบำบัดน้ำเพิ่มขึ้น ของชีวมวลโดยเจือจางกรดภาวะเกลืออาจยังได้ปรับเปลี่ยนโครงสร้างที่นำไปสู่การผลิตเซลลูโลสเพิ่มน้ำผ่านปฏิกิริยา dehydration ( Di blasi et al . ( 2550 ) .