Doubtless, despite his suffering, h

Doubtless, despite his suffering, he had fallen asleep while walking, for now he sees another scene—perhaps he has merely recovered from a delirium. He stands at the gate of his own home. All is as he left it, and all bright and beautiful in the morning sunshine. He must have traveled the entire night. As he pushes open the gate and passes up the wide white walk, he sees a flutter of female garments; his wife, looking fresh and cool and sweet, steps down from the veranda to meet him. At the bottom of the steps she stands waiting, with a smile of ineffable joy, an attitude of matchless grace and dignity. Ah, how beautiful she is! He springs forward with extended arms. As he is about to clasp her he feels a stunning blow upon the back of the neck; a blinding white light blazes all about him with a sound like the shock of a cannon—then all is darkness and silence!

Peyton Farquhar was dead; his body, with a broken neck, swung gently from side to side beneath the timbers of the Owl Creek bridge.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่ต้องสงสัยเลยแม้จะมีความทุกข์ทรมานของเขาเขาก็ผล็อยหลับไปขณะที่เดินสำหรับตอนนี้เขาเห็นอีกฉากบางทีเขาอาจจะกู้คืนมาได้เพียงจากเพ้อ เขายืนอยู่ที่ประตูบ้านของตัวเอง ทั้งหมดในขณะที่เขาทิ้งมันไว้และทุกสดใสและสวยงามในแสงแดดตอนเช้า เขาจะต้องเดินทางตลอดทั้งคืน ในขณะที่เขาผลักดันให้เปิดประตูและผ่านขึ้นเดินสีขาวกว้างเขาเห็นกระพือของเสื้อผ้าหญิง; ภรรยาของเขามองที่สดใหม่และเย็นและหวานตามขั้นตอนที่ลงมาจากระเบียงไปพบเขา ที่ด้านล่างของขั้นตอนที่เธอยืนรอด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขสุดจะพรรณนาทัศนคติของพระคุณเปรียบและศักดิ์ศรี โอ้วิธีการที่สวยงามเธอเป็น! เขาน้ำพุแขนไปข้างหน้าด้วยการขยาย ในขณะที่เขากำลังจะจับมือเธอว่าเขารู้สึกเป็นระเบิดที่สวยงามบนหลังของลำคอ; ทำให้ไม่เห็นเปลวไฟแสงสีขาวทุกอย่างเกี่ยวกับเขาด้วยเสียงเหมือนช็อตของปืนแล้วทั้งหมดเป็นความมืดและความเงียบ! เพย์ตันคูฮาร์ตาย; ร่างกายของเขากับคอหักเหวี่ยงเบา ๆ จากทางด้านข้างอยู่ใต้ไม้ของสะพานล์ครีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไม่ต้องสงสัย แม้ว่าจะทุกข์ทรมาน เขาก็เผลอหลับไป ในขณะที่กำลังเดินอยู่ ตอนนี้เขาเห็นฉากอื่นบางทีเขาเพิ่งหายจากอาการหลอน เขายืนอยู่ที่ประตูบ้าน ของเขาเอง ทั้งหมดที่เขาทิ้งไว้ให้ และทั้งหมดที่งดงามและสดใสในแสงแดดยามเช้า เขาต้องเดินทางตลอดทั้งคืน ขณะที่เขาผลักประตูรั้วและผ่านขึ้นทางเดินกว้างสีขาวเขาเห็นการกระพือปีกของเสื้อผ้าหญิง ภรรยาของเขา ดูสดชื่นและเย็นและหวาน ก้าวลงจากระเบียงเพื่อพบเขา ที่ด้านล่างของขั้นตอนที่เธอยืนรอด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขสุดจะพรรณนา เป็นทัศนคติของเกรซที่หาตัวจับยาก และศักดิ์ศรี อ่า เธอช่างสวยอะไรเช่นนี้ เขาสปริงไปข้างหน้าด้วยการขยายแขน ขณะที่เขากำลังจะจับมือเธอ เขารู้สึกสนใจเป่าด้านหลังของคอเป็นแสงเจิดจ้าสีขาวเปลวไฟรอบตัวเขาพร้อมกับเสียงเหมือนช็อตของปืนใหญ่ก็มีความมืดและความเงียบ !

เพย์ตัน farquhar ตายแล้ว ร่างคอหักแกว่งไปมาเบาๆ จากทางด้านข้างใต้ไม้ของสะพานข้ามห้วยโอว์ลครีก .