The Modernist American movement is a reflection of American life in the 20th century. In this quickly industrializing world and hastened pace of life, it is easy for the individual to be swallowed up by the vastness of things; left wandering, devoid of purpose. Social boundaries in race, class, sex, wealth, and religion are all being challenged. As the social structure is challenged by new incoming views the bounds of traditional standards and social structure dissolve and a loss of identity is all that remains; translating later into isolation, alienation, and an overall feeling of separateness from any kind of “whole”. The unity of a war rallied country was dying, along with it the illusion of the pleasantries it sold to its soldiers and people. The world was left violent, vulgar, and spiritually empty.
The middle class worker falls into a distinctly unnoticeable position, a cog much too small to hope to find recognition in much greater machine. Citizens were overcome with their own futility. Youths dreams shatter with failure and a disillusioning disappointment in recognition of limit and loss. The lives of the disillusioned and outcasts become more focal. Ability to define self through hard work and resourcefulness, to create your own vision of yourself without the help of traditional means becomes prized. Some authors endorse this, while other, such as Fitzgerald, challenge how alluring but destructively false the values of the privileged can be.
Modernist America had to find common ground in a world no longer unified in belief. The unity found lay in the common ground of the shared consciousness within all human experience. The importance of the individual is emphasized; the truly limited nature of the human experience forms a bond across all bridges of race, class, sex, wealth, or religion. Society, in this way, found shared meaning, even in disarray.
Some see modernism in the tradition of 19th century aestheticism and the "art for art's sake" movement. Clement Greenberg argues that modernist art excludes "anything outside itself". Others see modernist art, for example in blues and jazz music, as a medium for emotions and moods and many works dealt with contemporary issues, like feminism and city life. Some artists and theoreticians even added a political dimension to American modernism.
American modernist design and architecture enabled people to lead a modern life. Work and family life changed radically and rapidly due to the economic upswing during the 1920s. In the U.S. the car became popular and affordable for many, leisure time and entertainment gained importance and the job market opened up for women. In order to make life more efficient, designers and architects aimed at the simplification of housework.
The Great Depression at the end of the '20s and during the '30s disillusioned people about the economic stability of the country and eroded utopianist thinking. The outbreak and the terrors of World War II caused further changes in mentality. The Post-war period that followed is termed Late Modernism. The Postmodernist era is generally considered characteristic of the art of the late 20th century beginning in the 1980s.
The Modernist American movement is a reflection of American life in the 20th century. In this quickly industrializing world and hastened pace of life, it is easy for the individual to be swallowed up by the vastness of things; left wandering, devoid of purpose. Social boundaries in race, class, sex, wealth, and religion are all being challenged. As the social structure is challenged by new incoming views the bounds of traditional standards and social structure dissolve and a loss of identity is all that remains; translating later into isolation, alienation, and an overall feeling of separateness from any kind of “whole”. The unity of a war rallied country was dying, along with it the illusion of the pleasantries it sold to its soldiers and people. The world was left violent, vulgar, and spiritually empty.The middle class worker falls into a distinctly unnoticeable position, a cog much too small to hope to find recognition in much greater machine. Citizens were overcome with their own futility. Youths dreams shatter with failure and a disillusioning disappointment in recognition of limit and loss. The lives of the disillusioned and outcasts become more focal. Ability to define self through hard work and resourcefulness, to create your own vision of yourself without the help of traditional means becomes prized. Some authors endorse this, while other, such as Fitzgerald, challenge how alluring but destructively false the values of the privileged can be.อเมริกาวิธีหาจุดยืนร่วมกันในโลกโดยรวมในความเชื่อไม่ได้ ความสามัคคีที่พบวางในพื้นดินทั่วไปของสำนึกร่วมในประสบการณ์มนุษย์ทั้งหมด เน้นความสำคัญของบุคคล ธรรมชาติจำกัดอย่างแท้จริงของประสบการณ์มนุษย์รูปแบบพันธบัตรข้ามสะพานทั้งหมดของการแข่งขัน ชั้น เพศ มั่งคั่ง หรือศาสนา สังคม วิธีนี้ พบความหมายที่ใช้ร่วมกัน แม้อลวนบางคนเห็นนี่ในประเพณีของ aestheticism ศตวรรษและการเคลื่อนไหวของ "ศิลปะสำหรับสาเกของศิลปะ" ตะปาปาเคลเมนต์สวีจนที่ บุกเบิกศิลปะแยกออก "สิ่งภายนอกตัวเอง" คนดูศิลปะวิธี ในบลูส์และดนตรีแจ๊ส เช่นเป็นสื่ออารมณ์และอารมณ์ และผลงานหลายชิ้นลแก้ปัญหาร่วมสมัย เช่นการเคลื่อนไหวและเมือง บางศิลปินและ theoreticians แม้แต่เพิ่มมิติทางการเมืองนี่อเมริกันออกแบบวิธีอเมริกันและสถาปัตยกรรมเปิดคนเพื่อชีวิตที่ทันสมัย ทำงานและชีวิตครอบครัวเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว และก็เนื่องจาก upswing เศรษฐกิจในระหว่างปี 1920 ในสหรัฐอเมริกา รถกลายเป็นที่นิยม และราคาไม่แพงมาก เวลาว่าง และความบันเทิงได้รับความสำคัญและตลาดงานที่เปิดขึ้นสำหรับผู้หญิง เพื่อทำให้ชีวิตมีประสิทธิภาพมากขึ้น และสถาปนิกออกแบบมุ่งที่รวบของการบ้านภาวะซึมเศร้ามากที่สุดของการ ' วัย 20 และในช่วง ' 30s ผิดหวังอย่างมากคนเกี่ยวกับความมั่นคงทางเศรษฐกิจของประเทศและเกิด utopianist คิด สธ.และ terrors สงครามโลกเกิดการเปลี่ยนแปลงในความคิด ระยะเวลาหลังสงครามที่ตามมาเรียกว่าสายนี่ ยุค Postmodernist โดยทั่วไปจะถือเป็นลักษณะของศิลปะของต้นศตวรรษที่ 20 ปลายในทศวรรษ 1980
การแปล กรุณารอสักครู่..