Second only to Mrs. Carey’s Concert

Second only to Mrs. Carey’s Concert, Red Dog is the best Australian film’s I’ve seen this year. There’s so much to like about this film that any imperfections are swept by the wayside. This film looks outstanding. It’s been sumptuously photographed in South Australia and every shot is filmed with a sense of grandeur. There’s a transcendent beauty about these large, open arid landscapes. They’re dusty, seemingly empty and yet always so attractive on the big screen. Director Kriv Stenders (Lucky Country) has also structured Red Dog with more confidence than some other local films. It’s framed by the bartender telling the story and then having other people come in and speak. Towards the end, the story continues from the bar and into the future. It’s a very similar device to something like Forrest Gump (1994). Through this unconventional technique a number of different characters and perspectives are voiced. Not all the characters are as stereotypical as they might seem either. There are some funny surprises because Red Dog is a continuously brimming with Australian humour, like when the miner Peeto (John Batchelor) tells Vanno that if he mentions one of his stories again the other miners are going to kill him. I love the film’s emphasis on foreign characters, highlighting Australian diversity, as opposed to having stereotypical blue-collar yahoos.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สองเท่ากับคอนเสิร์ตของนาง Carey สุนัขสีแดงเป็นที่สุดออสเตรเลียของผมเคยเห็นปีนี้ มีมากเช่นเกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้ที่จะกวาดข้อบกพร่องใด ๆ โดยการกัน ภาพยนตร์เรื่องนี้ดูโดดเด่น มันถูกงดงามอลังการถ่ายในภาคใต้ และทุกภาพถ่ายทำได้ ด้วยความสง่างาม มีความงามซึ่งเกี่ยวกับภูมิประเทศแห้งแล้งเหล่าใหญ่ เปิด ฝุ่น ดูเหมือนว่างเปล่า และยังเสมอน่าสนใจบนจอใหญ่ได้ Kriv Stenders ผู้อำนวยการ (โชคดีประเทศ) ยังมีโครงสร้างสีแดงสุนัข ด้วยความมั่นใจมากขึ้นกว่าภาพยนตร์บางท้องถิ่นอื่น ๆ มันเป็นกรอบ โดยบาร์เทนเดอร์ที่บอกเรื่องราวแล้วมีคนอื่นมา และพูด ในตอนท้าย เรื่องราวต่อเนื่อง จากบาร์ และ ในอนาคต เป็นอุปกรณ์คล้ายกันมากอย่างเช่นสฟอร์เรสท์ Gump (1994) จำนวนของอักขระที่แตกต่างและมุมมองให้เสียงผ่านเทคนิคแปลกใหม่นี้ ตัวละครทั้งหมดไม่มี stereotypical เป็นพวกเขาอาจดูเหมือนอย่างใดอย่างหนึ่ง มีบางอย่างน่าประหลาดใจที่ตลก เพราะสุนัขสีแดงเป็นแบบอย่างต่อเนื่องเต็มไป ด้วยอารมณ์ขันที่ออสเตรเลีย เช่นเมื่อขุด Peeto (จอห์นแบทเชเลอร์) บอก Vanno ว่า ถ้าเขากล่าวถึงเรื่องราวของเขาอย่างใดอย่างหนึ่ง อีกคนงานเหมืองอื่น ๆ กำลังจะฆ่าเขา ผมชอบภาพยนตร์เรื่องนี้เน้นตัวละครต่างประเทศ เน้นความหลากหลายออสเตรเลีย ตรงข้ามกับมี yahoos stereotypical สีฟ้าปก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่สองเท่านั้นที่คอนเสิร์ตนางแครี่, สุนัขสีแดงเป็นภาพยนตร์ออสเตรเลียที่ดีที่สุดที่ผมเคยเห็นในปีนี้ มีมากที่จะชอบเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ว่ามีข้อบกพร่องใด ๆ จะถูกกวาดตามข้างทาง ภาพยนตร์เรื่องนี้มีลักษณะที่โดดเด่น มันถูกถ่ายภาพอย่างมโหฬารในเซาท์ออสเตรเลียและยิงทุกคนจะถูกถ่ายทำด้วยความรู้สึกยิ่งใหญ่ มีความงามเหนือธรรมชาติเกี่ยวกับขนาดใหญ่ภูมิประเทศที่แห้งแล้งเหล่านี้เปิดเป็น พวกเขากำลังเต็มไปด้วยฝุ่นที่ดูเหมือนว่างเปล่าและยังเสมอเพื่อให้น่าสนใจบนหน้าจอใหญ่ กรรมการ Kriv Stenders (Lucky ประเทศ) นอกจากนี้ยังมีโครงสร้างหมาแดงด้วยความมั่นใจมากขึ้นกว่าฟิล์มบางท้องถิ่นอื่น ๆ มันกรอบโดยบาร์เทนเดบอกเล่าเรื่องราวและจากนั้นก็มีคนอื่น ๆ ที่เข้ามาและพูด ในตอนท้ายเรื่องที่ต่อจากบาร์และต่อไปในอนาคต เป็นอุปกรณ์ที่คล้ายกันมากกับสิ่งที่ต้องการ Forrest Gump (1994) ผ่านเทคนิคที่แปลกใหม่นี้จำนวนตัวอักษรที่แตกต่างกันและมุมมองที่เปล่งออกมา ไม่ได้ทุกตัวอักษรจะเป็นโปรเฟสเซอร์ที่พวกเขาอาจจะดูอย่างใดอย่างหนึ่ง มีบางอย่างที่น่าประหลาดใจตลกเพราะหมาแดงเป็นอย่างต่อเนื่องเต็มไปด้วยอารมณ์ขันของออสเตรเลียเช่นเมื่อคนงานเหมือง Peeto (จอห์น Batchelor) บอก Vanno ว่าถ้าเขากล่าวถึงหนึ่งในเรื่องราวของเขาอีกครั้งของคนงานเหมืองอื่น ๆ กำลังจะฆ่าเขา ฉันรักความสำคัญของภาพยนตร์เรื่องนี้ตัวละครต่างประเทศเน้นความหลากหลายของออสเตรเลียเมื่อเทียบกับโปรเฟสเซอร์ที่มีพลพรรคสีฟ้าปก