But my confidence also had a deeper

But my confidence also had a deeper basis than the data at hand. I think it is a common phenomenon among
the generation that lived through the Cultural Revolution (I was still a high school student when it began) that
we learned not to recoil at the sight of difficulties. It isn’t that we became arrogant – or, much less, that we were
blinded by optimism.Rather, we gained a different perspective on life and the prospect of failure. The things that
happened during that period made us reflect more deeply on human nature and society.We learned that everything
can turn for the better and all kinds of challenges can be overcome. There is no crisis that cannot be resolved.
Confidence alone does not make for leadership, but in those early days, it was the closest thing I had to a “leadership
style.” Unlike many young people today, I didn’t have a formal MBA education. But because of the small
size of our company, I did know most of the employees by name. I could make a decision in the morning and
approach the workers at noon to learn their reaction and check the results. My leadership then was task centered
and authoritative–I made the decisions and expected the rank and file to carry them out strictly. Today, this would not
be considered a proper way of managing. But at the time, we were a small enterprise in disorder, and there was
a very important role for it. Even the workers wanted me to lead in that way.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ความมั่นใจของฉันยังมีพื้นฐานที่ลึกซึ้งกว่าข้อมูลที่ ผมคิดว่า มันเป็นปรากฏการณ์ทั่วไปในหมู่การสร้างที่อาศัยอยู่ โดยการปฏิวัติวัฒนธรรม (ผมยังเรียนมัธยมเมื่อเริ่มต้น) ที่เราเรียนรู้ไม่ให้ recoil ที่เห็นความยากลำบาก ไม่ว่า เรากลายเป็น หยิ่ง – หรือ น้อยมากมองไม่เห็น โดยมองในแง่ดี ค่อนข้าง เราได้รับมุมมองใหม่ในชีวิตและโอกาสของความล้มเหลว ในสิ่งที่เกิดขึ้นในระหว่างรอบระยะเวลาที่ทำให้เราสะท้อนเพิ่มเติมอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับธรรมชาติมนุษย์และสังคม เราได้เรียนรู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างสามารถเปิดทุกความท้าทายและดีกว่าสามารถเอาชนะ ไม่วิกฤติที่ไม่สามารถแก้ไขได้ความเชื่อมั่นเพียงอย่างเดียวไม่ให้นำ แต่ในยุคนั้น มันเป็นสิ่งใกล้เคียงที่สุดที่ผมจะ "นำแบบนี้" ซึ่งแตกต่างจากคนหนุ่มสาวใน วันนี้ ไม่มีศึกษา MBA อย่างเป็นทางการ แต่เนื่องจาก มีขนาดเล็กขนาดของบริษัท ฉันไม่รู้ว่าส่วนใหญ่ของพนักงานตามชื่อ ฉันสามารถตัดสินใจในตอนเช้า และวิธีปฏิบัติงานเที่ยงเพื่อศึกษาปฏิกิริยาของพวกเขา และตรวจสอบผลการ ภาวะผู้นำของฉันแล้วได้งานที่แปลกและไทม์ – ฉันทำการตัดสินใจ และคาดว่าไฟล์และลำดับการดำเนินการดังกล่าวอย่างเคร่งครัด วันนี้ นี้จะไม่ถือเป็นวิธีเหมาะสมของการจัดการ แต่ในเวลา เรามีองค์กรขนาดเล็กในโรค และมีบทบาทที่สำคัญมากสำหรับมัน แม้แรงงานอยากให้ฉันทำในลักษณะที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่เชื่อมั่นของฉันยังมีพื้นฐานที่ลึกกว่าข้อมูลที่อยู่ในมือ ฉันคิดว่ามันเป็นปรากฏการณ์ที่พบบ่อยในหมู่รุ่นที่อาศัยอยู่ผ่านการปฏิวัติทางวัฒนธรรม (ผมยังเป็นนักเรียนมัธยมปลายเมื่อมันเริ่ม) ที่เราได้เรียนรู้ที่จะไม่หดตัวที่สายตาของความยากลำบาก มันไม่ได้กลายเป็นว่าเราหยิ่ง - หรือมากน้อยว่าเราตาบอดด้วยoptimism.Rather เราได้รับมุมมองที่ต่างในชีวิตและโอกาสของความล้มเหลว สิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงระยะเวลาที่ทำให้เราสะท้อนให้เห็นอย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้นเกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์และ society.We ได้เรียนรู้ว่าทุกอย่างที่สามารถเปลี่ยนให้ดีขึ้นและทุกชนิดของความท้าทายที่จะสามารถเอาชนะ มีวิกฤตที่ไม่สามารถแก้ไขได้. คือความเชื่อมั่นเพียงอย่างเดียวไม่ได้ทำให้การเป็นผู้นำแต่ในวันแรกนั้นมันเป็นสิ่งที่ใกล้เคียงที่ฉันมีให้กับ "ความเป็นผู้นำสไตล์." ซึ่งแตกต่างจากคนหนุ่มสาวจำนวนมากวันนี้ผมไม่ได้มีอย่างเป็นทางการ การศึกษาปริญญาโท แต่เนื่องจากมีขนาดเล็กขนาดของ บริษัท ของเราผมไม่ทราบว่าส่วนใหญ่ของพนักงานโดยใช้ชื่อ ฉันจะทำให้การตัดสินใจในตอนเช้าและวิธีการที่คนงานตอนเที่ยงที่จะเรียนรู้ปฏิกิริยาของพวกเขาและตรวจสอบผล ความเป็นผู้นำของฉันแล้วได้งานที่เป็นศูนย์กลางและมีอำนาจผมตัดสินใจและคาดว่าการจัดอันดับและไฟล์ที่จะดำเนินการให้พวกเขาออกอย่างเคร่งครัด วันนี้จะไม่ได้รับการพิจารณาวิธีการที่เหมาะสมในการจัดการ แต่ในขณะที่เราเป็นองค์กรขนาดเล็กในความผิดปกติและมีบทบาทสำคัญมากสำหรับมัน แม้คนงานต้องการให้ผมนำไปในทางที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ความมั่นใจของผมก็มีฐานลึกกว่าข้อมูลในมือ ฉันคิดว่ามันเป็นปรากฏการณ์ทั่วไปในหมู่
รุ่นที่อาศัยอยู่ผ่านการปฏิวัติทางวัฒนธรรม ( ผมยังเป็นนักเรียนม.ปลาย เมื่อมันเริ่ม ) ที่เราได้เรียนรู้ที่จะไม่กลัว
ที่เห็นปัญหา ไม่ใช่เรา เป็นทั้งหยิ่ง หรือมากน้อยกว่านั้นเรา
ตาบอดมองในแง่ดี ค่อนข้างเราได้รับมุมมองที่แตกต่างกันในชีวิตและโอกาสของความล้มเหลว สิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงระยะเวลา
ที่ทำให้เราสะท้อนลึกมากขึ้นในธรรมชาติของมนุษย์และสังคม เราได้เรียนรู้ว่าทุกอย่าง
สามารถกลับมาดีขึ้น และทุกประเภทของความท้าทายที่สามารถเอาชนะ ไม่มีอะไรที่ไม่สามารถแก้ไขได้ .
มั่นใจอย่างเดียวไม่ได้ทำให้ผู้นำ แต่ในวันแรกนั้นมันเหมือนฉันมีลักษณะเป็น " ผู้นำ
. " ซึ่งแตกต่างจากสาวๆ หลายๆ คน วันนี้ผมไม่ได้มีการศึกษา MBA อย่างเป็นทางการ แต่เนื่องจากขนาดเล็ก
ของ บริษัท ของเรา ผมรู้ว่าส่วนใหญ่ของพนักงานโดยใช้ชื่อ ผมจะได้ตัดสินใจได้ในตอนเช้าและตอนเที่ยง
เข้าหาคน เรียนรู้ปฏิกิริยาของพวกเขาและตรวจสอบผลลัพธ์ ความเป็นผู้นำของฉันแล้วคืองานศูนย์กลาง
และเผด็จการ - ฉันตัดสินใจและคาดว่าอันดับและไฟล์ที่จะนำพวกเขาออกอย่างเคร่งครัด วันนี้จะไม่
ถือว่าเป็นวิธีการที่เหมาะสมของการจัดการ แต่ตอนนั้น เรายังเป็นองค์กรขนาดเล็กในโรคและมี
บทบาทที่สำคัญมากสำหรับมัน แม้แต่พนักงานอยากที่จะนำในทางที่ .