In idle moments I sometimes conside

In idle moments I sometimes consider cancelling my cell phone service. I do not consider this device to be an integral or vital part of my life. Do I use my phone everyday? Yes, I do. Could I get by without using my phone while also not missing out on signficant social interaction? I think the answer to this question is also yes.

I understand the arguments about the importance of cell phones, but these arguments are, at least in part, based on an assumption that the way Person A lives her/his life today is the only way Person A's life can be lived.

There are lots of ways to live: with a car; without a car; with a computer; without a computer. Where we fall in these categories will determine certain facts of our lives but will not necessarily affect the quality of our lives.

This last assumption, I think, is often the biggest hurdle to change. We fear that if one thing falls out of our stock of possessions, our quality of life will fall out with it. This isn't nearly as true as we like to think it is.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในช่วงเวลาว่าง บางครั้งพิจารณายกเลิกบริการโทรศัพท์มือถือของฉัน ไม่พิจารณาอุปกรณ์นี้จะ เป็นส่วนที่สำคัญ หรือสิ่งสำคัญของชีวิต ผมใช้ทุกวันโทรศัพท์ของฉัน ใช่ ฉันทำ ไม่เจ็บด้วย โดยโทรศัพท์ของฉันในขณะที่ยัง ไม่หายไปในสังคม signficant ผมคิดว่า ยังไม่ใช่คำตอบของคำถามนี้ฉันเข้าใจอาร์กิวเมนต์เกี่ยวกับความสำคัญของโทรศัพท์ แต่อาร์กิวเมนต์เหล่านี้ น้อยบางส่วน อยู่บนสมมติฐานที่ว่า สามารถอาศัยชีวิตบุคคล A ทาง her/his วันนี้เป็นวิธีเฉพาะบุคคลของ A ชีวิตมีวิธีมากมาย: รถ ไม่ มีรถ ด้วยคอมพิวเตอร์ โดยคอมพิวเตอร์ ที่เราตกอยู่ในประเภทเหล่านี้จะตรวจสอบข้อเท็จจริงบางอย่างของชีวิต แต่จะไม่จำเป็นต้องมีผลต่อคุณภาพของชีวิตของเราสุดท้าย คิด เป็นมักรั้วกระโดดข้ามที่ใหญ่ที่สุดการเปลี่ยนแปลง เรากลัวว่า ถ้าสิ่งหนึ่งอยู่ภายนอกของเราหุ้นทรัพย์สิน คุณภาพชีวิตจะร่วงด้วย นี้ไม่ได้เกือบเป็นจริงเราต้องการให้คิดว่า มันเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงเวลาว่าง บางครั้งฉันพิจารณายกเลิกโทรศัพท์บริการ ผมไม่คิดว่าอุปกรณ์นี้เป็นส่วนหนึ่งหรือความสําคัญของชีวิต ผมใช้โทรศัพท์ของฉันทุกวัน ใช่ ฉันทำ ฉันจะได้รับโดยไม่ใช้โทรศัพท์ของฉันในขณะที่ยังไม่หายไปจากการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมอย่าง ? ฉันคิดว่าคำตอบสำหรับคำถามนี้ก็เป็นครับ

ผมเข้าใจข้อคิดเกี่ยวกับความสำคัญของโทรศัพท์มือถือแต่อาร์กิวเมนต์นี้ , อย่างน้อยในส่วนหนึ่งขึ้นอยู่กับสมมติฐานที่ว่าวิธีที่คนเป็นชีวิตของเธอ ชีวิตในวันนี้ของเขาเป็นวิธีเดียวที่คนชีวิตสามารถอยู่

มีหลายวิธีที่จะมีชีวิตอยู่กับรถ ไม่มีรถใช้ กับคอมพิวเตอร์ โดยคอมพิวเตอร์ ที่เราตกอยู่ในประเภทเหล่านี้จะตรวจสอบว่าข้อเท็จจริงของชีวิตของเรา แต่จะไม่มีผลต่อคุณภาพของชีวิตของเรา

กลุ่มสุดท้ายนี่ผมคิดว่า มักเป็นอุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดในการเปลี่ยนแปลง เรากลัวว่าถ้าสิ่งหนึ่งออกมาจากหุ้นของเรา เงินทอง คุณภาพชีวิตของเราจะร่วงออกมาด้วย นี้ไม่ได้เกือบเป็นจริงตามที่เราชอบคิดว่ามันเป็น