One aspect of medieval music now re

One aspect of medieval music now receiving much interest is the matter of tuning. This FAQ article is intended to explain the system of tuning in perfect fifths commonly known as "Pythagorean intonation," its interaction with the stylistic traits of medieval polyphony, and its relationship to other systems of tuning.

While our focus here is on the music of medieval Europe, the concept of a tuning based on a series of twelve notes in perfect fifths also plays an important part in other world musical traditions, for example in Chinese theory and practice.

Providing a simple and elegant way of generating a musical scale, this tuning system may have a special appeal for styles of harmony where fifths and fourths are the most favored intervals, as is true in the ensemble music of Chinese and related traditions, for example, as well as in medieval European polyphony.

In the West, as the name suggests, Pythagorean tuning was credited to the ancient Greek philosopher Pythagoras, known (like many of the pre-Socratics) mainly through quotations and anecdotes in later writers. Interestingly, it is documented in guides to organ building from the post-Carolingean era (9th-10th centuries), also a period when polyphony was beginning to be recorded.

Remaining the standard theoretical approach in the High Gothic era of the 13th century, Pythagorean tuning seems very congenial to the complex polyphony and subtle harmonic continuum of composers such as Perotin, Adam de la Halle, and Petrus de Cruce. It also nicely fits the style of many 14th-century works, such as the famous Mass of Guillaume de Machaut.

By around 1420 on the Continent, however, musical style had begun to change in ways that invited new tunings. As composers such as Dufay and Binchois emulated John Dunstable, and gave their music an "English countenance" with a more and more pervasive emphasis on thirds and sixths, fashion moved in the direction of intonations that would make these intervals more smoothly blending. By the end of the century, such tunings (e.g. meantone) were becoming the norm in theory as well as practice.

The unsuitability of medieval Pythagorean intonation for Renaissance music should not be seen as a "flaw," any more than Renaissance meantone tuning is "flawed" because it is hardly suitable for the works of Wagner or Max Reger. Rather, techniques of tuning and notation interact creatively with musical style in each period, and should all be taken into consideration in understanding and recreating the music of a given age.

Section 2 presents some basic concepts of Pythagorean tuning as applied to Gothic music, while Section 3 explores how this system nicely fits in with the subtle spectrum of harmonic tension in the 13th century. Section 4 explores some aspects of the tuning in more detail, while Section 5 considers its relationship to other systems of just intonation as well as alternative approaches such as equal temperament.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แง่มุมหนึ่งของเพลงยุคกลางที่ตอนนี้ ได้รับการสนใจมากเป็นเรื่องของการปรับแต่ง บทความนี้ FAQ มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายระบบการปรับแต่งใน fifths โกที่รู้จักกันทั่วไปเป็น "พีทาโกรัสสำเนียง การโต้ตอบ มีลักษณะเป็นสำนวนของ polyphony ยุคกลาง และความสัมพันธ์กับระบบอื่น ๆ ของการปรับแต่งในขณะที่ของเราที่นี่คือเพลงของยุโรปยุคกลาง แนวคิดของการปรับแต่งตามชุดบันทึก 12 ใน fifths เหมาะเล่นเป็นส่วนสำคัญยังในอื่น ๆ โลกดนตรีประเพณี เช่นในทฤษฎีจีนให้วิธีง่าย และสง่างามสร้างสเกลดนตรี ระบบนี้ปรับแต่งได้อุทธรณ์พิเศษในลักษณะกลมกลืน fifths และ fourths ชื่นชอบมากที่สุดช่วง ตามที่เป็นจริงในดนตรีวงดนตรีของจีน และที่เกี่ยวข้องกับประเพณี เช่น เช่นในยุคกลางยุโรป polyphonyตะวันตก เป็นชื่อแนะนำ ปรับพีทาโกรัสได้เครดิตที่โบราณกรีกนักปราชญ์ Pythagoras รู้จัก (เช่นหลาย pre-Socratics) ส่วนใหญ่ผ่านการเสนอราคาและ anecdotes ในเขียนในภายหลัง เป็นเรื่องน่าสนใจ มันเป็นเอกสารในคู่มือให้อวัยวะที่สร้างจาก Carolingean ลงยุค (9 10 ศตวรรษ), นอกจากนี้ระยะเวลาเมื่อ polyphony เริ่มบันทึกคงเหลือ วิธีทฤษฎีมาตรฐานในยุคศตวรรษ 13 ศิลปะกอธิคสูง ปรับแต่งพีทาโกรัสน่าเข้ามากกับ polyphony ที่ซับซ้อนและความต่อเนื่องมีค่าละเอียดของคีตกวี เช่น Perotin, Adam de la Halle เปอทรุเด Cruce ยังดีเหมาะกับสไตล์ของศตวรรษที่ 14 งานหลาย เช่นมีชื่อเสียงโดยรวมของยุกกีโยมเดอ Machautโดย 1420 รอบบนทวีป ไร ลักษณะดนตรีเริ่มเปลี่ยนที่เชิญ tunings ใหม่ เป็นคีตกวี เช่น Dufay Binchois จำลองดัลส์จอห์น และให้เพลงของพวกเขาเป็น "ภาษาอังกฤษสนับสนุน" โดยเน้นชุมชนที่แพร่หลายมากในสามและ sixths แฟชั่นย้ายในทิศทางของ intonations ที่จะทำให้ช่วงเวลาเหล่านี้เพิ่มเติมได้อย่างราบรื่นผสมผสาน โดยตอนท้ายของศตวรรษ tunings ดังกล่าว (เช่น meantone) ได้กลายเป็น บรรทัดฐานในทฤษฎีและปฏิบัติUnsuitability ของยุคกลางเน้นพีทาโกรัสเพลงเรอเนสซองซ์ควรไม่ถือเป็น "ข้อบกพร่อง ใด ๆ มากกว่าเรอเนสซองซ์ meantone ปรับเป็น"flawed"เนื่องจากมีความไม่เหมาะสมของวากเนอร์หรือ Reger สูงสุด ค่อนข้าง เทคนิคการปรับแต่งและบันทึกโต้ตอบอย่างสร้างสรรค์กับสไตล์ดนตรีในแต่ละรอบระยะเวลา และควรทั้งหมดถูกนำมาพิจารณาทำความเข้าใจ และสร้างเพลงอายุกำหนดส่วนที่ 2 นำเสนอบางแนวคิดพื้นฐานของพีทาโกรัสปรับเป็นใช้เพลงโกธิค ในขณะที่ 3 ส่วนสำรวจว่าระบบนี้ดีพอดีกับจำนวนมากมีค่าความตึงเครียดในศตวรรษ 13 รายละเอียด ๔ สำรวจบางส่วนของการปรับแต่งในรายละเอียดเพิ่มเติม ในขณะที่ 5 ส่วนพิจารณาความสัมพันธ์กับระบบอื่น ๆ เพียงสำเนียงตลอดจนวิธีอื่นเช่น temperament เท่ากับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แง่มุมหนึ่งของเพลงในยุคกลางในขณะนี้ได้รับความสนใจมากเป็นเรื่องของการปรับ บทความคำถามที่พบบ่อยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายระบบการทำงานของการปรับแต่งในห้าที่สมบูรณ์แบบที่เรียกกันว่า "น้ำเสียงพีทาโกรัส" ปฏิสัมพันธ์กับลักษณะโวหารของพฤกษ์ยุคกลางและความสัมพันธ์กับระบบอื่น ๆ ของการปรับจูน. ในขณะที่เรามุ่งเน้นที่นี่คือเพลงของ ยุโรปสมัยกลางแนวคิดของการปรับแต่งขึ้นอยู่กับชุดของสิบสองบันทึกในห้าที่สมบูรณ์แบบนอกจากนี้ยังมีบทบาทสำคัญในประเพณีดนตรีโลกอื่น ๆ เช่นในทฤษฎีของจีนและการปฏิบัติ. ให้เป็นวิธีที่ง่ายและสง่างามในการสร้างระดับดนตรีนี้ ระบบการปรับแต่งอาจจะมีการอุทธรณ์พิเศษสำหรับรูปแบบของความสามัคคีที่ห้าและสี่เป็นช่วงเวลาที่ชื่นชอบมากที่สุดที่เป็นจริงในเพลงชุดของประเพณีจีนและที่เกี่ยวข้องเช่นเช่นเดียวกับในพฤกษ์ยุโรปยุคกลาง. ในเวสต์เป็น ชื่อของจูนพีทาโกรัสให้เครดิตกับนักปรัชญากรีกโบราณ Pythagoras ที่รู้จักกัน (เช่นเดียวกับคนก่อนโสกราตีส) ส่วนใหญ่ผ่านใบเสนอราคาและเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยในนักเขียนในภายหลัง ที่น่าสนใจก็คือการบันทึกไว้ในคู่มือการสร้างอวัยวะจากยุคโพสต์ Carolingean (ศตวรรษที่ 9-10) ยังเป็นระยะเวลาเมื่อพฤกษ์เป็นจุดเริ่มต้นที่จะได้รับการบันทึก. ที่เหลือวิธีการทางทฤษฎีมาตรฐานในยุคกอธิคที่สูงของศตวรรษที่ 13 พีทาโกรัส จูนน่าพอใจมากกับพฤกษ์ที่ซับซ้อนและละเอียดอ่อนต่อเนื่องสอดคล้องกันของคีตกวีเช่น Perotin อดัมเดอลาฮัลลีและ Petrus เดอ Cruce นอกจากนี้ยังเป็นอย่างดีเหมาะกับสไตล์ของการทำงานหลายศตวรรษที่ 14 เช่นมวลที่มีชื่อเสียงของ Guillaume de Machaut. โดยรอบ 1420 ในทวีป แต่สไตล์ดนตรีก็เริ่มที่จะเปลี่ยนไปในทางที่ได้รับเชิญ tunings ใหม่ ในฐานะที่เป็นนักประพันธ์เพลงเช่น Dufay Binchois และเทิดทูนจอห์นสเตเบิ้ลและทำให้เพลงของพวกเขาเป็น "สีหน้าของภาษาอังกฤษ" ที่มีความสำคัญมากขึ้นและแพร่หลายมากขึ้นในสามและ sixths แฟชั่นย้ายไปในทิศทางของสูงต่ำที่จะทำให้ช่วงเวลาเหล่านี้ผสมได้อย่างราบรื่น ในตอนท้ายของศตวรรษที่ tunings ดังกล่าว (เช่น meantone) กำลังกลายเป็นบรรทัดฐานในทางทฤษฎีเช่นเดียวกับการปฏิบัติ. ไม่เหมาะสมของน้ำเสียงพีทาโกรัสในยุคกลางสำหรับการฟังเพลงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาไม่ควรถูกมองว่าเป็น "ข้อบกพร่อง" มากไปกว่ายุคฟื้นฟูศิลปวิทยา meantone การปรับแต่งเป็น "ข้อบกพร่อง" เพราะมันแทบจะไม่เหมาะสำหรับการทำงานของวากเนอร์หรือยี่ห้อแม็กซ์ แต่เทคนิคของการปรับจูนและสัญกรณ์มีปฏิสัมพันธ์อย่างสร้างสรรค์กับสไตล์ดนตรีในแต่ละช่วงเวลาและทุกคนควรจะนำมาพิจารณาในการทำความเข้าใจและสร้างเพลงอายุที่กำหนด. ส่วนที่ 2 นำเสนอแนวคิดพื้นฐานบางส่วนของการปรับจูนพีทาโกรัสนำไปใช้เป็นเพลงแบบกอธิคในขณะที่ มาตรา 3 ให้สำรวจว่าระบบนี้อย่างเหมาะสมกับคลื่นความถี่ที่ลึกซึ้งของความตึงเครียดประสานในศตวรรษที่ 13 หมวดที่ 4 การสำรวจบางแง่มุมของการปรับแต่งในรายละเอียดมากขึ้นในขณะที่ส่วนที่ 5 พิจารณาความสัมพันธ์กับระบบอื่น ๆ ของน้ำเสียงเพียงเป็นวิธีทางเลือกเช่นเท่ากันนิสัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แง่มุมหนึ่งของเพลงในยุคกลางที่ได้รับความสนใจมากในขณะนี้คือ เรื่องของการปรับแต่ง บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายระบบที่สมบูรณ์แบบของการปรับแต่งในห้าที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็น " พีทาโกรัสทำนองเสียง " ปฏิสัมพันธ์กับลักษณะรูปแบบของการมีหลายเสียงในยุคกลาง และความสัมพันธ์ของระบบอื่น ๆของการปรับแต่ง

ตอนโฟกัสของเราที่นี่ในดนตรีของยุโรปยุคกลางแนวคิดของการปรับแต่งขึ้นอยู่กับชุดของ 12 บันทึกในที่สมบูรณ์แบบห้ายังเล่นเป็นส่วนสำคัญในโลกดนตรีประเพณีอื่น ๆ ตัวอย่างเช่น ใน จีน ทฤษฎีและปฏิบัติ

ให้วิธีที่ง่ายและสง่างามของการสร้างบันไดเสียงนี้ปรับระบบอาจมีการอุทธรณ์พิเศษสำหรับลักษณะของความสามัคคีที่ fourths ห้าและ เป็นที่ต้องการมากที่สุด ๆตามที่เป็นจริงในเพลงชุดจีนและประเพณีที่เกี่ยวข้อง ตัวอย่างเช่น เช่นเดียวกับในยุโรปยุคกลาง Polyphony

ในตะวันตก เป็นชื่อแนะนำ , พีทาโกรัส ปรับเป็นเครดิตนักปรัชญาชาวกรีกโบราณ ปิธากอรัส ที่รู้จักกัน ( เหมือนกับที่หลายแห่งก่อน socratics ) ส่วนใหญ่ผ่านใบเสนอราคาและเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยในนักเขียนนะ น่าสนใจมีการระบุไว้ในคู่มือของอวัยวะที่สร้างจากการโพสต์ carolingean ยุค ( 9th-10th ศตวรรษ ) ก็เป็นช่วงเวลาหลายเสียงเริ่มถูกบันทึกไว้

เหลือแนวทางทฤษฎีมาตรฐานในยุคโกธิคสูงของศตวรรษที่ 13 , พีทาโกรัสปรับดูจะถูกใจกับหลายเสียงที่ซับซ้อนและต่อเนื่อง เช่น perotin ฮาร์มอนิกสีสันของคีตกวี อดัม de la Halle ,และ เปตรุส เดอ cruce . นอกจากนี้ยังเป็นอย่างดีเหมาะกับรูปแบบของงานศตวรรษที่ 14 มากมาย เช่น มวลสารที่มีชื่อเสียงของ Guillaume de machaut .

ประมาณ 1420 ในทวีป อย่างไรก็ตาม สไตล์ดนตรีได้เริ่มเปลี่ยนไปในทางที่ชวนปรับใหม่ ในฐานะคีตกวีเช่น ดูเฟย์ และ binchois emulated จอห์น Dunstable ,และให้ดนตรีเป็นภาษาอังกฤษ " สีหน้า " มีมากขึ้นและแพร่หลายมากขึ้นและเน้นในสาม sixths แฟชั่นไปในทิศทางของ intonations ที่จะให้ช่วงเวลาเหล่านี้ได้อย่างราบรื่นผสม ในตอนท้ายของศตวรรษที่ เช่นปรับ ( เช่น meantone ) ได้กลายเป็นบรรทัดฐานในทฤษฎี ตลอดจนฝึก

การปล้นของทำนองเสียงพีทาโกรัสในยุคกลางสำหรับ Renaissance เพลงไม่ควรเห็นเป็น " ข้อบกพร่อง " มากกว่าการเป็น " ข้อบกพร่อง " meantone Renaissance เพราะมันไม่ค่อยเหมาะกับงานของ วากเนอร์ หรือแม็กซ์ เรเกอร์ . แต่เทคนิคของการปรับแต่งและบันทึกการโต้ตอบอย่างสร้างสรรค์ด้วยสไตล์ดนตรีในแต่ละช่วงและควรถูกพิจารณาในการสร้างความเข้าใจ และเพลงของให้อายุ

ส่วนที่ 2 นำเสนอแนวคิดพื้นฐานของการปรับประยุกต์ใช้กับโกธิคเพลงพีทาโกรัส ในขณะที่หมวด 3 สํารวจระบบนี้เป็นอย่างดีเหมาะกับสเปกตรัมฮาร์มอนิกสีสันของความตึงเครียดในศตวรรษที่ 13 ส่วนที่ 4 สำรวจบางแง่มุมของการปรับในรายละเอียดเพิ่มเติมในขณะที่มาตรา 5 พิจารณาความสัมพันธ์ของระบบอื่น ๆเพียงการเช่นเดียวกับวิธีอื่น เช่น อารมณ์เท่าเทียมกัน