JW: Spiritual bypassing is a term I

JW: Spiritual bypassing is a term I coined to describe a process I saw happening
in the Buddhist community I was in, and also in myself. Although most of us
were sincerely trying to work on ourselves, I noticed a widespread tendency to
use spiritual ideas and practices to sidestep or avoid facing unresolved emotional
issues, psychological wounds, and unfinished developmental tasks.
When we are spiritually bypassing, we often use the goal of awakening or
liberation to rationalize what I call premature transcendence: trying to rise above
the raw and messy side of our humanness before we have fully faced and made
peace with it. And then we tend to use absolute truth to disparage or dismiss
relative human needs, feelings, psychological problems, relational difficulties,
and developmental deficits. I see this as an “occupational hazard” of the spiritual
path, in that spirituality does involve a vision of going beyond our current
karmic situation.
TE: What kind of hazard does this present?
JW: Trying to move beyond our psychological and emotional issues by
sidestepping them is dangerous. It sets up a debilitating split between the
buddha and the human within us. And it leads to a conceptual, one-sided kind of
spirituality where one pole of life is elevated at the expense of its opposite:
Absolute truth is favored over relative truth, the impersonal over the personal,
emptiness over form, transcendence over embodiment, and detachment over
feeling. One might, for example, try to practice nonattachment by dismissing
2
one’s need for love, but this only drives the need underground, so that it often
becomes unconsciously acted out in covert and possibly harmful ways instead.
TF: Might this account for some of the messiness in our sangha communities?
JW: Definitely. It is easy to use the truth of emptiness in this one-sided way: “Thoughts
and feelings are empty, a mere play of samsaric appearances, so pay them no heed. See
their nature as emptiness, and simply cut through them on the spot.” In the realm of
practice, this could be helpful advice. But in life situations these same words could also
be used to suppress or deny feelings or concerns that need our attention. I’ve seen this
happen on a number of occasions.
TF: What interests you most about spiritual bypassing these days?
JW: I’m interested in how it plays out in relationships, where spiritual bypassing often
wreaks its worst havoc. If you were a yogi in a cave doing years of solo retreat, your
psychological wounding might not show up so much because your focus would be
entirely on your practice, in an environment that may not aggravate your relational
wounds. It’s in relationships that our unresolved psychological issues tend to show up
most intensely. That’s because psychological wounds are always relational — they form in
and through our relationships with our early caretakers.
The basic human wound, which is prevalent in the modern world, forms around not
feeling loved or intrinsically lovable as we are. Inadequate love or attunement is shocking
and traumatic for a child’s developing and highly sensitive nervous system. And as we
internalize how we were parented, our capacity to value ourselves, which is also the basis
for valuing others, becomes damaged. I call this a “relational wound“ or the “wound of
the heart.”
TF: Yes, something we are all familiar with

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรงแรมเจดับบลิว: ต่อจิตวิญญาณเป็นคำที่ฉันเป็นการอธิบายกระบวนการเห็นเกิดขึ้นในชุมชนชาวพุทธ ผมใน และ ในตัวเอง แม้ว่าส่วนใหญ่ของเราจริงฉันพยายามทำตัวเอง พบแนวโน้มที่แพร่หลายไปใช้ความคิดจิตวิญญาณและกับ sidestep หรือหลีกเลี่ยงการหันหน้าไปทางยังอารมณ์ปัญหา บาดแผลทางจิตใจ และพัฒนางานยังไม่เสร็จเมื่อเราได้พบไม่ผ่าน เรามักจะใช้เป้าหมายของการตื่น หรือปลดปล่อยกับสิ่งที่ฉันเรียกปรองดองก่อนวัย rationalize: พยายามขึ้นข้างบนด้านวัตถุดิบ และยุ่งของ humanness ของเราก่อนที่เราได้ประสบทั้งหมด และทำสันติภาพด้วย แล้ว เรามักจะใช้ความจริงหักหน้า หรือยกเลิกมนุษย์สัมพันธ์ต้องการ ความรู้สึก ปัญหาทางจิตใจ ปัญหาเชิงและขาดดุลเจริญ ผมเห็นว่าการ "อาชีวอันตราย" ของจิตวิญญาณเส้นทาง ในวิญญาณที่เกี่ยวข้องกับวิสัยทัศน์ของปัจจุบันของเราไปสถานการณ์ karmicเต้: ชนิดของอันตรายไม่นี้นำเสนอโรงแรมเจดับบลิว: พยายามก้าวของเราปัญหาทางอารมณ์ และจิตใจโดยsidestepping พวกเขาเป็นอันตราย มันตั้งเป็น debilitating แบ่งระหว่างพระพุทธเจ้าและมนุษย์ในตัวเรา และจะนำไปสู่การเป็นแนวคิด ด้านเดียวของวิญญาณที่การยกระดับชีวิตขั้วหนึ่งเป็นค่าใช้จ่าย:เป็นปลอดความจริงเหนือความจริงสัมพัทธ์ ไม้มีมากกว่าส่วนบุคคลความว่างเปล่าผ่านฟอร์ม ปรองดองมากกว่าลื่น และปลดผ่านความรู้สึกที่ หนึ่ง เช่น กล่าวถึง nonattachment ปฏิบัติ โดย dismissing 2ของต้องรัก แต่นี้เฉพาะไดรฟ์ต้องใต้ดิน ดังนั้นมันมักจะจะรับดำเนินออกในแปลงและอาจเกิดอันตรายแทนรหัส: ที่นี้อาจบัญชีของ messiness ในชุมชนของเรา sanghaโรงแรมเจดับบลิว: แน่นอน ง่ายต่อการใช้ความจริงของความว่างเปล่าในลักษณะนี้ด้านเดียว: "ความคิดและความรู้สึกที่ว่างเปล่า การเล่นเพียงของนัด samsaric ดังนั้นจ่ายให้ไม่เคร่งครัด ดูธรรมชาติของพวกเขาเป็นความว่างเปล่า และเพียงแค่ตัดผ่านพวกเขาในจุดนั้น" ในขอบเขตของแบบฝึกหัด อาจเป็นคำแนะนำที่ดีได้ แต่ในสถานการณ์ชีวิต คำเดียวกันนี้ยังสามารถใช้เพื่อระงับ หรือปฏิเสธความรู้สึกหรือข้อสงสัยที่ต้องการความสนใจของเรา ฉันได้เห็นนี้เกิดขึ้นในหลายโอกาสรหัส: อะไรคุณสนใจมากที่สุดเกี่ยวกับจิตวิญญาณต่อวันนี้โรงแรมเจดับบลิว: ผมสนใจวิธีมันเล่นออกในความสัมพันธ์ จิตวิญญาณมักจะเลี่ยงwreaks ของความเสียหายเลวร้ายที่สุด ถ้าคุณโยคีในถ้ำทำปีผ่อนเดี่ยว คุณwounding จิตวิทยาอาจไม่แสดงค่ามากเนื่องจากโฟกัสของคุณจะในการปฏิบัติงาน ในสภาพแวดล้อม ที่อาจไม่ซ้ำเติมคุณเชิงบาดแผล มีความสัมพันธ์ที่มีปัญหาทางจิตใจของเรายังมีแนวโน้มที่จะ แสดงค่าสุดเจี๊ยบ เนื่องจากมีบาดแผลทางจิตใจมักสัมพันธ์ — พวกเขาฟอร์มในและความสัมพันธ์ของเรากับ caretakers ของเราก่อนพื้นฐานมนุษย์แผล ซึ่งเป็นที่แพร่หลายในโลกสมัยใหม่ ใช้รอบไม่ความรู้สึกรัก หรือน่ารักทำเป็นเรา ความรักไม่เพียงพอหรือ attunement จะขยันและเจ็บปวดสำหรับเด็กมีความไวสูง และพัฒนาระบบประสาท และ เป็นเราinternalize วิธีเรามี parented กำลังของเราค่าตนเอง ซึ่งเป็นข้อมูลพื้นฐานค้างอยู่อื่น เสียหาย ฉันโทรนี้ "แผลเชิง" หรือ "บาดแผลของหัวใจ"รหัส: ใช่ สิ่งที่เราคุ้นทั้งหมด