Theophylline (dimethylxanthine) has

Theophylline (dimethylxanthine) has been used to treat airway diseases for more than 80 years. It was originally used as a bronchodilator, but the relatively high doses required are associated with frequent side effects, so its use declined as inhaled β2-agonists became more widely used. More recently it has been shown to have antiinflammatory effects in asthma and chronic obstructive pulmonary disease (COPD) at lower concentrations. The molecular mechanism of bronchodilatation is inhibition of phosphodiesterase (PDE)3, but the antiinflammatory effect may be due to inhibition of PDE4 and histone deacetylase-2 activation, resulting in switching off of activated inflammatory genes. Through this mechanism, theophylline also reverses corticosteroid resistance, and this may be of particular value in severe asthma and COPD, wherein histone deacetylase-2 activity is reduced. Theophylline is given systemically (orally as slow-release preparations for chronic treatment and intravenously for acute exacerbations of asthma). Efficacy is related to blood concentrations, which are determined mainly by hepatic metabolism, which may be increased or decreased in several diseases and by concomitant drug therapy. Theophylline is now usually used as an add-on therapy in patients with asthma not well controlled on inhaled corticosteroids with or without long-acting β2-agonists and in patients with COPD with severe disease not controlled by bronchodilator therapy. Side effects are related to plasma concentrations and include nausea, vomiting, and headaches due to PDE inhibition and at higher concentrations to cardiac arrhythmias and seizures due to adenosine A1-receptor antagonism. In the future, low-dose theophylline may be useful in reversing corticosteroid resistance in COPD and severe asthma.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการใช้ theophylline (dimethylxanthine) ในการรักษาโรคทางเดินหายใจมากกว่า 80 ปี แต่เดิมถูกใช้เป็นตัวอุด แต่ปริมาณค่อนข้างสูงที่จำเป็นเกี่ยวข้องกับผลข้างเคียงที่พบบ่อย เพื่อปฏิเสธการใช้ดมβ 2-agonists เป็นใช้กันอย่างแพร่หลาย เมื่อเร็ว ๆ นี้ มันแสดงจะมีผลต้านการอักเสบในโรคหอบหืดและโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง (COPD) ที่ความเข้มข้นต่ำ กลไกระดับโมเลกุลของ bronchodilatation คือ การยับยั้ง phosphodiesterase (PDE) 3 แต่ผลต้านการอักเสบอาจเกิดจากการยับยั้งของ PDE4 และสโตน deacetylase-2 เปิดใช้งาน ในการสลับจากยีนอักเสบที่เปิดใช้งาน ผ่านกลไกนี้ theophylline ยังย้อนกลับต้านเตียรอยด์ แล้วนี้อาจเป็นค่าเฉพาะอย่างรุนแรงหอบหืดและ COPD ประเด็นลดสโตน deacetylase-2 กิจกรรม ได้รับ theophylline systemically (ปากเปล่าเป็นการเตรียมการปล่อยช้า สำหรับรักษาเรื้อรัง และทางหลอดเลือดดำกำเริบเฉียบพลันของโรคหอบหืด) ประสิทธิภาพเกี่ยวข้องกับเลือดเข้มข้น ซึ่งมีกำหนด โดยเผาผลาญที่ตับ ซึ่งอาจเพิ่มขึ้น หรือลดลง ในหลายโรค และการรักษาด้วยยาด้วยกัน Theophylline ขณะนี้มักจะใช้เป็นการรักษาเสริมในผู้ป่วยโรคหอบหืดที่ควบคุมไม่ดีบน corticosteroids ดมด้วย หรือ ไม่ทำหน้าที่ยาวβ 2-agonists และ ในผู้ป่วย COPD มีโรครุนแรงที่ควบคุมไม่ได้ โดยรักษาด้วยการอุด ผลข้างเคียงที่เกี่ยวข้องกับความเข้มข้นของพลาสมา และได้แก่คลื่นไส้ อาเจียน และปวดหัวเนื่อง จากการยับยั้ง PDE และ ที่ความเข้มข้นสูงกว่าหัวใจเต้นผิดจังหวะและอาการชักเนื่องจาก adenosine A1 รับ antagonism ในอนาคต theophylline ปริมาณต่ำอาจเป็นประโยชน์ในการย้อนกลับต้านเตียรอยด์ใน COPD และโรคหอบหืดอย่างรุนแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

theophylline (dimethylxanthine) ได้ถูกนำมาใช้ในการรักษาโรคทางเดินหายใจมานานกว่า 80 ปี มันถูกใช้เป็น bronchodilator แต่ปริมาณที่ค่อนข้างสูงต้องมีความเกี่ยวข้องกับผลข้างเคียงที่พบบ่อยเพื่อให้การใช้งานลดลงสูดดมβ2-agonists กลายเป็นที่ใช้กันอย่างแพร่หลายมากขึ้น เมื่อเร็ว ๆ นี้จะได้รับการแสดงให้เห็นว่ามีผลต้านการอักเสบในโรคหอบหืดและโรคเรื้อรังโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง (COPD) ที่ระดับความเข้มข้นต่ำ กลไกในระดับโมเลกุลของ bronchodilatation คือการยับยั้งการ phosphodiesterase (PDE) 3 แต่ผลต้านการอักเสบอาจจะเกิดจากการยับยั้งการ PDE4 และสโตน deacetylase-2 ยืนยันการใช้งานที่มีผลในการปิดการอักเสบของยีนที่เปิดใช้งาน ผ่านกลไกนี้ theophylline ยังฝืนต้านทานเตียรอยด์และนี้อาจจะมีค่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งโรคหอบหืดอย่างรุนแรงและปอดอุดกั้นเรื้อรังนั้นสโตน deacetylase-2 กิจกรรมจะลดลง Theophylline จะได้รับระบบ (ปากเปล่าเป็นการเตรียมการปล่อยช้าสำหรับการรักษาโรคเรื้อรังและฉีดเข้าเส้นเลือดดำสำหรับหอบเฉียบพลัน) การรับรู้ความสามารถมีความสัมพันธ์กับความเข้มข้นของเลือดซึ่งจะถูกกำหนดโดยส่วนใหญ่การเผาผลาญที่ตับซึ่งอาจจะเพิ่มขึ้นหรือลดลงในหลายโรคและการรักษาด้วยยาไปด้วยกัน Theophylline อยู่ในขณะนี้มักจะใช้เป็น add-on บำบัดในผู้ป่วยที่มีโรคหอบหืดไม่สามารถควบคุมได้ดีบน corticosteroids สูดดมมีหรือไม่มีออกฤทธิ์ยาวβ2-agonists และในผู้ป่วยที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรังที่มีความรุนแรงของโรคไม่ได้ถูกควบคุมโดยการรักษาด้วยยาขยายหลอดลม ผลข้างเคียงที่เกี่ยวข้องกับความเข้มข้นในพลาสมาและมีอาการคลื่นไส้อาเจียนและปวดหัวเนื่องจากการยับยั้ง PDE และที่ความเข้มข้นที่สูงขึ้นเพื่อหัวใจเต้นผิดจังหวะและชักเนื่องจาก adenosine receptor-A1 เป็นปรปักษ์กัน ในอนาคตขนาดต่ำ theophylline อาจมีประโยชน์ในการย้อนกลับต้านทานเตียรอยด์ในปอดอุดกั้นเรื้อรังและโรคหอบหืดอย่างรุนแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ธีโอฟิลลีน ( dimethylxanthine ) ได้ถูกใช้ในการรักษาโรคหลอดลม กว่า 80 ปี แต่เดิมใช้เป็นบร โชไดเลเตอร์ แต่ค่อนข้างสูงซึ่งต้องเกี่ยวข้องกับบ่อย ข้างเคียง ดังนั้นการใช้ลดลงเป็นสูดดมบีตา 2-agonists มากขึ้นใช้กันอย่างแพร่หลาย เมื่อเร็ว ๆ นี้มันได้ถูกแสดง มี ผล การ ใน โรคหืดและโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ( COPD ) ที่ความเข้มข้นต่ำ กลไกระดับโมเลกุลของผ่อนแรงคือยับยั้ง phosphodiesterase ( PDE ) 3 แต่ผลการอาจเกิดจากการยับยั้งและ deacetylase-2 pde4 ช่วยกระตุ้น ส่งผลให้ปิดการใช้งานโดยยีน ผ่านกลไกนี้ ยา corticosteroid ยังกลับต้านทาน และนี่อาจเป็นค่าเฉพาะในโรคหืดรุนแรง และปอดอุดกั้นเรื้อรัง เพื่อช่วยกิจกรรม deacetylase-2 จะลดลง ธีโอจะได้รับรู้ ( อย่างช้า โดยการเตรียมการสำหรับผู้ป่วยเรื้อรังและเฉียบพลัน รักษาหืด ) ความสามารถที่เกี่ยวข้องกับความเข้มข้นของเลือด ซึ่งถูกกำหนดโดยส่วนใหญ่เอนไซม์เมแทบอลิซึมซึ่งอาจจะเพิ่มขึ้นหรือลดลงในผู้ป่วยหลายโรค และการรักษาด้วยยา . ในตอนนี้มักจะใช้เป็นส่วนเสริมในการรักษาผู้ป่วยโรคหืดที่ควบคุมไม่ได้ด้วยยาพ่นสเตียรอยด์ มีหรือไม่มีในบางส่วนและบีตา 2-agonists ในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังรุนแรง โรค ควบคุมไม่ได้ โดยบร โชไดเลเตอร์บำบัด ผลข้างเคียงที่เกี่ยวข้องกับพลาสมา ความเข้มข้นและ ได้แก่ คลื่นไส้ อาเจียน และปวดหัวเนื่องจากการยับยั้ง PDE และที่ความเข้มข้นสูงจะเกิดภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะและอาการชักเนื่องจากอะดีโนซีน A1 receptor กัน . ในอนาคต อาจจะมีประโยชน์ในการย้อนกลับขนาดยาต่ำยา corticosteroid ต้านทานในปอดอุดกั้นเรื้อรังและหอบหืดรุนแรง