ณ หอพักในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่

ณ หอพักในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในจังหวัดสุราษฏร์ธานี
“ภัทร ภัทร ตื่นยังค่ะ ไปเรียนได้แล้ว” ฉันต้องไปตะโกนเรียกภัทรหลังห้องเพื่อให้ตื่นไปเรียนอย่างนี้ทุกวัน จนเป็นเรื่องที่ปกติของชีวิตการเรียนชั้นปีที่1ที่นี้ ภัทรก็จะขานรับพร้อมรีบวิ่งลงมาเหมือนทุกๆวัน
ฉันและภัทรเราใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข เราไปกินข้าวด้วยกัน เราไม่เรียนพร้อมกันทุกครั้ง เราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด แต่ในตอนนี้เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันนะ แต่ตอนนี้ฉันรักภัทรไปหมดหัวใจแล้ว
ผ่านไป 1 เดือน
ฉันก็ไปเรียกภัทรไปเรียนตามปกติ แต่เมทของภัทรก็ตะโกนกลับมาบอกฉันว่า “ภัทรไปเรียนแล้วครับ” ฉันก็งง แต่ก็ไม่คิดไรมากเลยเดินไปเรียนตามปกติ เมื่อมาเจอภัทรที่ห้องเรียน ภัทรก็ไปนั่งกับเพื่อนกลุ่มอื่นปล่อยให้ฉันนั่งเรียนคนเดียว ไม่ไปกินข้าวกับฉัน ไม่คุยกับฉัน เวลาเดินมาเจอฉันก็เดินเลี่ยงไปทางอื่น ไม่ยิ้มให้ฉัน ไม่มองหน้าฉัน ฉันได้แต่ร้องไห้ทุกๆๆวัน ‘หรือเขาจะรู้แล้วนะว่าเรารักเขา’ ฉันได้แต่คิดไปเอง
6เดือนผ่านไป
วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน มีคนมาเซอร์ไพร์สวันเกิดฉันมากมาย และพี่รหัสก็ซื้อของขวัญสุดพิเศษให้กับฉัน เมื่อฉันกลับมาจากเอาของขวัญที่พี่รหัสก็ดึกมากแล้ว ฉันเลยเตรียมตัวที่จะนอน
แล้วอยู่ๆพี่รหัสก็โทรมาหาฉันมาให้ลงมาหาหน่อยพี่มีอะไรจะคุยด้วย แต่เมื่อพี่รหัสชวนคุยอยู่ฉันก็รู้สึกว่ามีคนเดินมายืนอยู่ด้านหลังฉัน แล้วนำเค้กมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ฉัน คนๆนั้นใช่ใครที่ไหนแต่เป็นภัทร ภัทรจริงๆด้วย ฉันตกใจมาก แต่ก็แอบดีใจ ภัทรกระซิบข้างหูฉันฉันว่า “แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะครับโบว์” แล้วเขาก็ลูบหัวฉันเบาๆ แล้พูดว่า “ภัทรขอโทษนะครับโบว์ ให้อภัยภัทรได้ไหมครับ” ฉันเขินจนพูดไรไม่ถูกได้แต่พยักหน้าตอบเขา “โบว์ให้อภัยภัทรแล้ว เราเป็นแฟนกันนะครับ ภัทรรักโบว์มากครับที่รัก” ฉันก็ได้แต่ตอบเขากลับอย่างเขินอายไปว่า “ตกลงค่ะ โบว์ก็รักภัทรมากเหมือนกัน รักที่สุดเลยค่ะ”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ณ
ภัทรตื่นยังค่ะไปเรียนได้แล้ว "
เราไปกินข้าวด้วยกันเราไม่เรียนพร้อมกันทุกครั้งเราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด
1
"ภัทรไปเรียนแล้วครับ" ฉันก็งง เมื่อมาเจอภัทรที่ห้องเรียน ไม่ไปกินข้าวกับฉันไม่คุยกับฉัน ไม่ยิ้มให้ฉันไม่มองหน้าฉันฉันได้ แต่ร้องไห้ทุกๆ ๆ วัน 'หรือเขาจะรู้แล้วนะว่าเรารักเขา' มีคนมาเซอร์ไพร์สวันเกิดฉันมากมาย แล้วนำเค้กมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ฉันคน ๆ นั้นใช่ใครที่ไหน แต่เป็นภัทรภัทรจริงๆด้วยฉันตกใจมาก แต่ก็แอบดีใจภัทรกระซิบข้างหูฉันฉันว่า "แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะครับโบว์" แล้วเขาก็ลูบ หัวฉันเบา ๆ แล้พูดว่า "ภัทรขอโทษนะครับโบว์ให้อภัยภัทรได้ไหมครับ" "โบว์ให้อภัยภัทรแล้วเราเป็นแฟนกันนะครับภัทรรักโบว์มากครับที่รัก" "ตกลงค่ะโบว์ก็รักภัทรมากเหมือนกันรักที่สุดเลยค่ะ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ณหอพักในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในจังหวัดสุราษฏร์ธานี
" ภัทรภัทรตื่นยังค่ะไปเรียนได้แล้ว " ฉันต้องไปตะโกนเรียกภัทรหลังห้องเพื่อให้ตื่นไปเรียนอย่างนี้ทุกวันจนเป็นเรื่องที่ปกติของชีวิตการเรียนชั้นปีที่ที่นี้ภัทรก็จะขานรับพร้อมรีบวิ่งลงมาเหมือนทุกๆวัน
1ฉันและภัทรเราใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขเราไปกินข้าวด้วยกันเราไม่เรียนพร้อมกันทุกครั้งเราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดแต่ในตอนนี้เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันนะแต่ตอนนี้ฉันรักภัทรไปหมดหัวใจแล้ว
ผ่านไปเดือน
1ฉันก็ไปเรียกภัทรไปเรียนตามปกติแต่เมทของภัทรก็ตะโกนกลับมาบอกฉันว่า " ภัทรไปเรียนแล้วครับ " ฉันก็งงแต่ก็ไม่คิดไรมากเลยเดินไปเรียนตามปกติเมื่อมาเจอภัทรที่ห้องเรียนไม่ไปกินข้าวกับฉันไม่คุยกับฉันเวลาเดินมาเจอฉันก็เดินเลี่ยงไปทางอื่นไม่ยิ้มให้ฉันไม่มองหน้าฉันฉันได้แต่ร้องไห้ทุกๆๆวัน ' ' ฉันได้แต่คิดไปเอง
หรือเขาจะรู้แล้วนะว่าเรารักเขา6 เดือนผ่านไปมีคนมาเซอร์ไพร์สวันเกิดฉันมากมายและพี่รหัสก็ซื้อของขวัญสุดพิเศษให้กับฉันเมื่อฉันกลับมาจากเอาของขวัญที่พี่รหัสก็ดึกมากแล้วฉันเลยเตรียมตัวที่จะนอน

วันนี้เป็นวันเกิดของฉันแล้วอยู่ๆพี่รหัสก็โทรมาหาฉันมาให้ลงมาหาหน่อยพี่มีอะไรจะคุยด้วยแต่เมื่อพี่รหัสชวนคุยอยู่ฉันก็รู้สึกว่ามีคนเดินมายืนอยู่ด้านหลังฉันแล้วนำเค้กมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ฉันคนๆนั้นใช่ใครที่ไหนแต่เป็นภัทรฉันตกใจมากแต่ก็แอบดีใจภัทรกระซิบข้างหูฉันฉันว่า " แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะครับโบว์ " แล้วเขาก็ลูบหัวฉันเบาๆแล้พูดว่า " ภัทรขอโทษนะครับโบว์ให้อภัยภัทรได้ไหมครับ " ฉันเขินจนพูดไรไม่ถูกได้แต่พยักหน้าตอบเขา