Two roads diverged in a yellow wood

Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

The two roads symbolize, obviously, the choices that the speaker faces in life. He cannot take both, as much as he would like to, so he spends time in comtemplation and observation. He cannot see far, not far enough to make a confident decision as to the better nature of one over the other. The fact that it is a "yellow wood" perhaps indicates that, as fall is often a symbol of the waning years of one's life, the speaker is past his youth, when he can make a choice with the confidence that it is correctible at a later time. The choice he makes will be permanent, highly impacting the rest of his fast-disappearing days. As one approaches middle age, he comes to grip with the fact that his time for hopes and dreams is past; he must come to grips with the reality created by the choices he has made.

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

Here the speaker seems to be contradictory. He has made a choice, but is still unsure about it. It is "just as fair" yet it has "the better claim." Then again, there is no appreciable difference as the "passing there / Had worn them really about the same." He is still trying to convince himself that either choice would have been acceptable (just in case this path proves ill-advised). He cannot quite make up his mind about the wisdom of his decision.

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.

The speaker is still in the process of convincing himself, even to the point of self-delusion. He tries to tell himself that, should this road proves not the right one, he will have the chance to go back to take the other road. Yet, in a road of complete honesty, he knows that life will probably not allow him the choice to return, even if he should wish to. He has transitioned to the point where he realizes that his youth is past and he must take up the responsility and reality of adulthood.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I--
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

He has come to the decision that, for good or ill, the choice he has made will be permanent and highly effecting of his life. He looks ahead to to time when he can look back and tell that the choice he made, whether wisely or unwisely, was the point at which his life's path was set.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถนน diverged ไม้สีเหลืองและขออภัยผมไม่สามารถเดินทางทั้งสองและมีนักท่องเที่ยวที่หนึ่ง ยาวยืนและมองลงหนึ่งเท่าที่ฉันสามารถการที่มันงอใน undergrowthถนนสองสายเป็นสื่อ ชัด ตัวลำโพงที่ใบหน้าในชีวิต เขาไม่ใช้ทั้งสองอย่าง เท่าที่เขาต้องการ เพื่อให้เขาใช้เวลาในการ comtemplation และการสังเกต ไม่เห็นไกล ไกลไม่พอที่จะทำการตัดสินใจมั่นใจเป็นธรรมชาติดีหนึ่งมากกว่าอีก ความจริงที่ว่า "ไม้สีเหลือง" อาจบ่งชี้ว่า เป็นฤดูใบไม้ร่วงมัก เป็นสัญลักษณ์ของปี waning ของชีวิต ผู้เป็นอดีตหนุ่ม เมื่อเขาสามารถให้ทางเลือกกับความมั่นใจว่ามัน เป็น correctible ในภายหลัง ทางเลือกที่เขาทำให้จะถาวร สูงผลกระทบต่อส่วนเหลือของเขาหายไปอย่างรวดเร็ว เป็นหนึ่งใกล้วัยกลางคน เขามาจับกับความจริงที่เวลาสำหรับความหวังและความฝันของเขาเลย เขาต้องมาจับกับความเป็นจริงที่สร้างขึ้น โดยตัวเขาได้ทำการแล้ว เอาอีก เป็นเพียงเป็นธรรมมีบางทีดีกว่าเคลมเพราะไม่มีหญ้า และต้องสวมแม้ว่าส่วนที่ผ่านการมีได้สวมใส่พวกเขาจริง ๆ เหมือนกันนี่ลำโพงที่ดูเหมือนจะขัดแย้ง เขาได้เลือก แต่จะยังคงแน่ใจเกี่ยวกับมัน มันเป็น "เพียงเป็นธรรม" ยังมี "ดีเคลม" อีก มีความแตกต่างไม่เห็นเป็นการ "ช่วยมี / ได้สวมใส่พวกเขาจริง ๆ กัน" เขายังคงพยายามมั่นใจตัวเองว่า ทางเลือกใดจะได้รับยอมรับได้ (ในกรณีที่เส้นทางนี้พิสูจน์ ill-advised) นอกจากนี้เขาค่อนข้างไม่ทำขึ้นเกี่ยวกับภูมิปัญญาของการตัดสินใจของเขาและเท่า ๆ กันวางทั้งสองเช้านั้นในใบ ขั้นตอนไม่ได้เหยียบย่ำสีดำโอ้ ฉันเก็บแรกวันยัง รู้วิธีวิธีบนนำทางDoubted ถ้าฉันควรเคยกลับมาลำโพงที่ยังกำลังหลอกลวงตัวเอง แม้แต่ไปยังจุดของการลวงตาที่ตนเองได้ เขาพยายามบอกตัวเองว่า ควรถนนนี้พิสูจน์ไม่ขวา 1 เขาจะมีโอกาสที่จะกลับไปใช้ถนนอื่น ๆ ยัง ถนนของความซื่อสัตย์ที่สมบูรณ์ เขารู้ว่า ชีวิตคงไม่อนุญาตเขาเลือกกลับ ถึงแม้ว่าเขาจะต้องการ เขามี transitioned ไปยังจุดที่เขาตระหนักว่า เยาวชนของเขาเลย และเขาต้องใช้ responsility และความเป็นจริงของวุฒิฉันจะสามารถบอกนี้ มีการแยกกันตำแหน่งอายุ และอายุดังนั้น:ถนน diverged ในไม้ และ -ผมเอาหนึ่งน้อยเดินตามและที่ได้ต่างกันเขามาเพื่อตัดสินใจว่า ดีหรือร้าย ทางเลือกที่เขาทำจะถาวร และสูงมีผลต่อชีวิตของเขา เขามองไปข้างหน้าเพื่อเวลาเมื่อเขาสามารถดูย้อนกลับไป และบอกว่า ที่เลือกเขาไว้ ว่าอย่างชาญฉลาด หรือ unwisely มีจุดที่ถูกกำหนดเส้นทางของชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถนนสองสายแยกในไม้สีเหลืองและขอโทษฉันไม่สามารถเดินทางทั้งสองและเป็นหนึ่งในนักท่องเที่ยวระยะเวลาที่ฉันยืนอยู่และมองลงไปหนึ่งเท่าที่ผมจะทำได้เพื่อที่มันงอในพง; ถนนสองสายสัญญลักษณ์เห็นได้ชัดว่าตัวเลือกที่ ลำโพงใบหน้าในชีวิต เขาไม่สามารถใช้ทั้งสองมากที่สุดเท่าที่เขาอยากจะให้เขาใช้เวลาใน comtemplation และการสังเกต เขาไม่สามารถมองเห็นไกลไม่ไกลพอที่จะทำให้การตัดสินใจมีความมั่นใจเป็นลักษณะที่ดีของหนึ่งในช่วงอื่น ๆ ความจริงที่ว่ามันเป็น "ไม้สีเหลือง" บางทีอาจจะแสดงให้เห็นว่าเป็นฤดูใบไม้ร่วงมักจะเป็นสัญลักษณ์ของปีที่ผ่านมาลดลงของชีวิตหนึ่งของลำโพงก็ผ่านวัยหนุ่มของเขาเมื่อเขาสามารถเลือกที่มีความเชื่อมั่นว่ามันเป็น correctible ที่ ในเวลาต่อมา ทางเลือกที่ทำให้เขาจะเป็นแบบถาวรสูงส่งผลกระทบต่อส่วนที่เหลือของวันหายไปอย่างรวดเร็วของเขา เป็นหนึ่งในวิธีการที่วัยกลางคนเขามาจับกับความจริงที่ว่าเวลาของเขาสำหรับความหวังและความฝันก็ผ่านไป . เขาจะต้องมาจับกับความเป็นจริงที่สร้างขึ้นโดยตัวเลือกที่เขาได้ทำแล้วเอาอื่นๆ เช่นเดียวกับที่เป็นธรรมและมีอาจจะเป็นข้อเรียกร้องที่ดีกว่าเพราะมันเป็นหญ้าและต้องการสวมใส่แม้ว่าจะเป็นว่าที่ผ่านมีได้สวมใส่พวกเขาจริงเกี่ยวกับเดียวกันนี่คือลำโพงที่ดูเหมือนว่าจะขัดแย้ง เขาได้ทำทางเลือก แต่ยังไม่แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันเป็น "เช่นเดียวกับที่ยุติธรรม" แต่มันมี "การเรียกร้องที่ดีกว่า." จากนั้นอีกครั้งไม่มีความแตกต่างที่เห็นได้ว่า "ที่ผ่านการมี / ได้สวมใส่พวกเขาจริงๆเรื่องเดียวกัน." เขายังคงพยายามที่จะโน้มน้าวตัวเองว่าทางเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งจะได้รับการยอมรับ (ในกรณีที่เส้นทางนี้พิสูจน์ไม่รอบคอบ) เขาไม่สามารถค่อนข้างให้ขึ้นใจของเขาเกี่ยวกับภูมิปัญญาของการตัดสินใจของเขา. และทั้งสองที่ตอนเช้าวางอย่างเท่าเทียมกันในการออกจากขั้นตอนที่ไม่ได้เหยียบสีดำ. โอ้ผมเก็บไว้เป็นครั้งแรกสำหรับวันอื่น! แต่รู้ว่าวิธีที่จะนำไปสู่ไปทางผมสงสัยว่าถ้าที่ฉันเคยควรกลับมา. ลำโพงยังอยู่ในกระบวนการของตัวเองเชื่อแม้จุดของตัวเองเข้าใจผิด เขาพยายามที่จะบอกตัวเองว่าควรถนนสายนี้พิสูจน์ไม่ได้เป็นคนที่เหมาะสมที่เขาจะมีโอกาสที่จะกลับไปใช้ถนนอื่น ๆ แต่ในถนนของความซื่อสัตย์สุจริตที่สมบูรณ์เขารู้ว่าชีวิตอาจจะไม่อนุญาตให้เขาเลือกที่จะกลับมาถึงแม้ว่าเขาจะต้องการที่จะ เขาได้ย้ายไปยังจุดที่เขาตระหนักดีว่าเยาวชนของเขาคือที่ผ่านมาและเขาจะต้องใช้เวลาถึง responsility และความเป็นจริงของวัย. ฉันจะบอกเรื่องนี้กับถอนหายใจที่ไหนสักแห่งเพศทุกวัยและทุกเพศทุกวัยด้วยเหตุ: ถนนสองสายแยกในไม้และ I- - ผมเอาเดินทางน้อยลงโดยหนึ่ง, และที่ทำให้ทุกความแตกต่าง. เขาได้มาตัดสินใจว่าสำหรับการที่ดีหรือไม่ดีทางเลือกที่เขาได้ทำจะเป็นแบบถาวรและมีผลกระทบอย่างมากในชีวิตของเขา เขามองไปข้างหน้าเพื่อไปเมื่อครั้งที่เขาสามารถมองย้อนกลับไปและบอกว่าทางเลือกที่เขาทำไม่ว่าจะเป็นอย่างชาญฉลาดหรือไม่ฉลาดเป็นจุดที่เส้นทางชีวิตของเขาได้รับการตั้งค่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถนนสอง diverged ในไม้สีเหลือง
ฉันเสียใจที่ไม่อาจเดินทางทั้ง
เป็นนักเดินทาง ยาว ผมยืน
และมองลงหนึ่งเท่าที่ทำได้
ที่ไหนมันงอในพื้น ;

สองถนนสัญลักษณ์ เห็นได้ชัดว่า ทางเลือกที่ลำโพงหน้าในชีวิต เขาไม่สามารถพาทั้งสองให้มากที่สุดเท่าที่เขาต้องการ เขาจึงใช้เวลาใน comtemplation และการสังเกต เขาไม่สามารถมองเห็นไกลไม่ไกลพอที่จะทำให้การตัดสินใจมั่นใจว่าดีกว่า ธรรมชาติกว่าอีก . ข้อเท็จจริงที่ว่ามันเป็น " ไม้ " สีเหลืองอาจบ่งชี้ว่าเป็นฤดูใบไม้ร่วงมักจะเป็นสัญลักษณ์ของ 1 ปีของชีวิตของผู้พูด คือ อดีตเยาวชนของเขา เมื่อเขาสามารถเลือกได้ ด้วยความมั่นใจว่า มันเป็น correctible ในเวลาต่อมา การตัดสินใจของเค้าจะเป็นแบบถาวรอย่างมากส่งผลกระทบต่อส่วนที่เหลือของของเขาอย่างรวดเร็ว หายไปหลายวัน เป็นแนวทางหนึ่งวัยกลางคน เขามาเพื่อจับกับความจริงที่ว่า เวลาของเขาสำหรับความหวังและความฝัน คือ อดีต เขาต้องมาจับกับความเป็นจริงที่สร้างขึ้นโดยเขาเลือกได้

แล้วเอาอื่น เช่นเดียวกับที่ยุติธรรม และมีบางทีเรียกร้อง

เพราะมันคือหญ้าดีกว่า และต้องการใส่ ;
แม้ว่าที่ผ่านมี
ได้สวมใส่พวกเขาเหมือนกันจริงๆ

ที่นี่ลำโพงที่ดูเหมือนจะขัดแย้งกัน เขาได้ตัดสินใจ แต่ยังคงไม่แน่ใจเกี่ยวกับมัน มันเป็นแค่ " ปานกลาง " แต่ก็มี " เรียกร้องดีกว่า " แล้วไม่มีความแตกต่างอย่างชดช้อย " ผ่านนั้นได้สวมใส่พวกเขาเหมือนกันจริง ๆ" เขายังพยายามที่จะโน้มน้าวตัวเองว่าไม่ว่าจะเลือกจะถูกยอมรับ ( ในกรณีนี้เส้นทางที่พิสูจน์ไม่แนะนำ ) เขาไม่สามารถค่อนข้างตัดสินใจของเขาเกี่ยวกับภูมิปัญญาของการตัดสินใจของเขา . . . . . .

ทั้งสองเช้ากันวาง
ในใบไม่มีขั้นตอนได้เหยียบย่ำสีดำ .
ผมเก็บไว้ก่อนอีกวัน !
ยังรู้วิธีเดินทางต่อไปในทาง ,
ฉันสงสัยถ้าฉันกลับมา

ลำโพงยังอยู่ในกระบวนการของการทำให้ตัวเอง แม้จุดของความหลงตัวเอง เขาพยายามบอกตัวเองว่าควรถนนนี้พิสูจน์ได้ว่าไม่ใช่ เขาจะมีโอกาสที่จะกลับไปใช้ถนนอื่น ๆ แต่ในถนนของความซื่อสัตย์ที่สมบูรณ์แบบ เขารู้ดีว่า ชีวิตอาจจะไม่อนุญาตให้เขาเลือกที่จะกลับมา แม้ว่าเขาจะต้องการเขามีการเปลี่ยนแปลงไปยังจุดที่เขาตระหนักว่าเยาวชนของเขาคืออดีตและเขาต้องใช้เวลาถึง responsility และความเป็นจริงของผู้ใหญ่

ผมจะบอกเรื่องนี้กับถอนหายใจ
ที่อายุ และวัยดังนั้น :
2 ถนน diverged ในไม้ และฉัน . . .
ผมเอาหนึ่งเดินทางน้อยลงโดย
และที่ทำให้ทุกความแตกต่าง .

เขามาตัดสินว่าดีหรือไม่ทางเลือกที่เขาได้ทำจะเป็นแบบถาวร และสูงมีผลต่อชีวิตของเขา เขามองไปข้างหน้าเพื่อเวลาเมื่อเขาสามารถมองย้อนกลับไปและบอกว่าทางเลือกที่เขาทำ ไม่ว่าฉลาดหรือไม่ฉลาด เป็นจุดที่เส้นทางชีวิตของเขาคือชุด