The Eames storage units represent a

The Eames storage units represent a further development of the model furniture created at the beginning of the century in the Deutsche Werkstätten and at the Bauhaus. These, too, were made up of standardized elements joined together as building blocks. The stringently geometric construction and the use of dominant primary colors in the Eames storage units bring to mind the design principles of the De Stijl group. Eames repeatedly worked on modular wall units after his participation in the New York Museum of Modern Art competition “Organic Design in Home Furnishings.” One of his prizewinning designs was a wall unit developed jointly with Eero Saarinen in 1940-1 consisting of interchangeable elements with a bench as the basis upon which different boxlike elements could be freely arranged and stacked. Eames lent a more pleasant appearance to the system in his “Modular Storage Units” of 1946, especially by using plywood with an imprinted pattern of circles for the first time. After the construction of their “Case Study House No. 8” in 1949, Charles and Ray Eames reworked the concept of modular wall units from the ground up. In keeping with the construction and design pattern of their house, they developed a system of freestanding shelves which is assembled according to the principles of industrial mass production. As a variable construction set, the system offered nearly unlimited possibilities for combining prefabricated individual parts according to practical and decorative needs. The basic element in the system is a selfsupporting iron L-bar which was available in five sizes and optionally with a black lacquer, zinc, or chrome finish. The shelves were plywood, veneered with birch, walnut, or plastic laminate. The back and side sections of the compartments were available either in plywood, perforated metal, or masonite painted in eight different colors. Welded iron rods in cross form substitute for the colored pieces in some places to stabilize the supporting framework. The compartments can be closed off with sliding doors of ebonycolored fiberglass, black plastic laminate, or plywood with an imprinted pattern. The system also comprises compartments with three drawers each. Four desk versions were offered separately to match the shelves. Although the reasonably priced building set was suitable for homes as well as offices and went on display in 1950 in six different variations at the influential exhibit “Good Design” cosponsored by the Museum of Modern Art, it was still difficult to sell. Because of the complicated assembly involved, the furniture was later offered in the form of finished shelves, and the feet, which frequently broke off during transport, were replaced by screw-on tubes. Despite this, the “Storage Units” were not a market success and production was discontinued in 1955. MSC

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Eames เก็บหมายถึงการพัฒนาเพิ่มเติมของเฟอร์นิเจอร์รุ่นที่สร้าง ในตอนต้นของศตวรรษใน Deutsche Werkstätten และ ในการแสวง เหล่านี้ เกินไป แปลงค่าขององค์ประกอบมาตรฐานที่รวมกันเป็นส่วนประกอบ การก่อสร้างอย่างเคร่งครัดทรงเรขาคณิตและใช้สีหลักใน Eames เก็บนำไปใจหลักการออกแบบของกลุ่ม De Stijl Eames ซ้ำทำงานในหน่วยโมดูลาร์ผนังหลังจากเขามีส่วนร่วมในการแข่งขันนิวยอร์กพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ "อินทรีย์ออกแบบในการตกแต่งบ้าน" หนึ่งของการออกแบบของเขา prizewinning ถูกพัฒนาร่วมกับ Eero Saarinen ใน ๒๔๘๓ -1 ประกอบด้วยหน่วยผนังขององค์ประกอบสามารถมีผู้พิพากษาเป็นพื้นฐานซึ่งแตกต่างกัน boxlike องค์ประกอบสามารถมีอิสระจัด และซ้อน Eames ยืมลักษณะสบายมากขึ้นกับระบบในเขา "หน่วยโมดูลาร์เก็บ" ของ 1946 โดยเฉพาะ โดยใช้ไม้อัดลายการ imprinted ของวงเป็นครั้งแรก หลังจากการก่อสร้างของพวกเขา "กรณีศึกษาบ้าน" หมายเลข 8 ใน 1949 ชาร์ลส์และ Ray Eames กโค้ดแนวคิดของหน่วยโมดูลาร์ผนังจากพื้นดินขึ้น เพื่อการก่อสร้างและออกแบบลวดลายของบ้านของพวกเขา พวกเขาพัฒนาระบบชั้นลอยซึ่งประกอบตามหลักการของอุตสาหกรรมการผลิตโดยรวม เป็นการสร้างตัวแปรตั้ง ระบบเสนอเกือบไม่จำกัดโอกาสการรวมแต่ละส่วนตามความต้องการจริง และตกแต่งสำเร็จ องค์ประกอบพื้นฐานในระบบเป็นเหล็ก selfsupporting L แถบที่มีขนาด 5 และอาจจะ ด้วย แลคเกอร์สีดำ สังกะสี หรือเสร็จสิ้นการโครเมี่ยม ชั้นวางไม้อัด veneered เบิร์ช วอลนัท หรือลามิเนตได้ ส่วนด้านหลัง และด้านข้างของช่องว่าง ในไม้อัด โลหะ หรือ masonite สีแปดสีที่แตกต่างได้ ก้านเหล็กรอยในข้ามฟอร์มแทนชิ้นสีในบางสถานที่การสนับสนุนกรอบอยู่ดี สามารถปิดช่องปิด ด้วยประตูบานเลื่อนสไลด์ ebonycolored ไฟเบอร์กลาส พลาสติกลามิเนตสีดำ หรือไม้อัดลายการ imprinted นอกจากนี้ระบบยังประกอบด้วยช่อง มี 3 ลิ้นชัก มีเสนอรุ่นโต๊ะสี่แยกให้ตรงกับชั้นวาง ถึงแม้ว่าชุดอาคารประหยัดเหมาะสำหรับบ้านสำนักงาน และไปแสดงในปี 1950 ใน 6 รูปแบบต่าง ๆ ที่มีอิทธิพลการจัดแสดง "ดี" cosponsored โดยพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ มันเป็นยังยากที่จะขาย แอสเซมบลีที่ซับซ้อนเกี่ยวข้อง เฟอร์นิเจอร์ถูกภายหลังนำเสนอในรูปแบบของชั้นวางสำเร็จรูป และเท้า การหยุดบ่อยลงในระหว่างการขนส่ง ถูกแทนที่ ด้วยสกรูในท่อ แม้นี้ "หน่วยเก็บข้อมูล" ไม่ประสบความสำเร็จตลาด และผลิตถูกยกเลิกใน 1955 ปริญญาโทจาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หน่วยเก็บเมสเป็นตัวแทนของการพัฒนาต่อไปของเฟอร์นิเจอร์รูปแบบที่สร้างขึ้นที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ในดอยWerkstättenและ Bau​​haus เหล่านี้เกินไปถูกสร้างขึ้นจากองค์ประกอบที่เป็นมาตรฐานร่วมกันเป็นกลุ่มอาคาร การก่อสร้างทางเรขาคณิตอย่างเข้มงวดและการใช้สีหลักที่โดดเด่นในหน่วยจัดเก็บข้อมูลเมสนำมาให้ใจหลักการออกแบบของกลุ่ม Stijl De เมสซ้ำ ๆ ทำงานในหน่วยผนังแบบแยกส่วนหลังจากการมีส่วนร่วมของเขาในนิวยอร์กพิพิธภัณฑ์ของการแข่งขันศิลปะสมัยใหม่ "การออกแบบอินทรีย์ในเครื่องตกแต่งบ้าน." หนึ่งของการออกแบบ prizewinning ของเขาถูกหน่วยผนังพัฒนาร่วมกับ Eero Saarinen ใน 1940-1 ประกอบด้วยองค์ประกอบเปลี่ยนแปลงได้ด้วย ม้านั่งเป็นพื้นฐานซึ่งองค์ประกอบ boxlike ที่แตกต่างกันสามารถจัดได้อย่างอิสระและซ้อน เมสยืมลักษณะสบายมากขึ้นกับระบบใน "หน่วยจัดเก็บข้อมูลแบบโมดูลาร์" ของปี 1946 โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้ไม้อัดที่มีรูปแบบที่ตราตรึงใจของวงการเป็นครั้งแรก หลังจากที่การก่อสร้างของ "กรณีศึกษาบ้านเลขที่ 8" ในปี 1949, ชาร์ลส์และเรย์เมสนําแนวคิดของหน่วยผนังแบบแยกส่วนจากพื้นดินขึ้น ในการรักษาด้วยการก่อสร้างและรูปแบบการออกแบบของบ้านของพวกเขาพวกเขาพัฒนาระบบการทำงานของชั้นวางอิสระซึ่งเป็นที่ประกอบตามหลักการของการผลิตมวลอุตสาหกรรม ในฐานะที่เป็นชุดก่อสร้างตัวแปรระบบที่นำเสนอไปได้ไม่ จำกัด เกือบสำหรับการรวมแต่ละส่วนสำเร็จรูปตามความต้องการในทางปฏิบัติและการตกแต่ง องค์ประกอบพื้นฐานในระบบเป็นเหล็ก selfsupporting L-บาร์ซึ่งมีอยู่ในห้าขนาดและตัวเลือกที่มีเคลือบสีดำสังกะสีหรือโครเมี่ยม ชั้นวางเป็นไม้อัด veneered กับเบิร์ช, วอลนัทหรือลามิเนตพลาสติก ส่วนด้านหลังและด้านข้างของช่องที่มีอยู่ทั้งในไม้อัดโลหะพรุนหรือ Masonite ทาสีในแปดสีที่แตกต่างกัน แท่งเ​​หล็กในรอยแทนรูปแบบข้ามชิ้นสีในบางสถานที่จะรักษาเสถียรภาพของกรอบการสนับสนุน ช่องสามารถปิดออกด้วยประตูบานเลื่อนจากไฟเบอร์กลาส ebonycolored, ลามิเนตพลาสติกสีดำหรือไม้อัดที่มีรูปแบบตราตรึงใจ ระบบยังประกอบด้วยช่องที่มีสามลิ้นชักแต่ละ สี่รุ่นโต๊ะถูกนำเสนอแยกต่างหากเพื่อให้ตรงกับชั้นวาง แม้ว่าชุดอาคารราคาสมเหตุสมผลเหมาะสำหรับบ้านเช่นเดียวกับสำนักงานและเดินบนจอแสดงผลในปี 1950 ในรูปแบบที่แตกต่างกันหกที่จัดแสดงที่มีอิทธิพล "การออกแบบที่ดี" cosponsored โดยพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่มันก็ยังยากที่จะขาย เพราะการชุมนุมที่มีความซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับเฟอร์นิเจอร์ที่ถูกนำเสนอต่อไปในรูปแบบของชั้นวางเสร็จแล้วและเท้าซึ่งบ่อยหยุดในระหว่างการขนส่ง, ถูกแทนที่ด้วยสกรูบนหลอด อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ "หน่วยเก็บ" ก็ไม่ประสบความสำเร็จในตลาดและการผลิตที่ถูกยกเลิกในปี 1955 MSC

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมสกระเป๋าหน่วยแสดงการพัฒนาของรูปแบบเฟอร์นิเจอร์ที่สร้างขึ้นที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ในเยอรมันและ werkst tten และในเซาเปาลู . เหล่านี้ก็ถูกสร้างขึ้นจากองค์ประกอบที่เป็นมาตรฐานร่วมกันเป็นบล็อกอาคารการก่อสร้างอย่างเคร่งครัดเรขาคณิต และใช้สีพื้นฐานเด่นในเมสกระเป๋าหน่วยนำใจหลักการออกแบบของ De Stijl ) อีมส์ซ้ำๆ ทำงานในหน่วยผนัง modular หลังจากการมีส่วนร่วมของเขาในนิวยอร์กพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่อินทรีย์ในการแข่งขัน " การออกแบบตกแต่งบ้าน" หนึ่งของเขา prizewinning ออกแบบเป็นผนังหน่วยพัฒนาร่วมกับ Eero Saarinen ใน 1940-1 ประกอบด้วยองค์ประกอบรวมกับม้านั่งเป็นพื้นฐานที่แตกต่างกันอาจจะจัดองค์ประกอบ boxlike ได้อย่างอิสระ และซ้อนกัน อีมส์ยืมสะดวกสบายมากขึ้นปรากฏในระบบของเขาใน " modular หน่วยเก็บ " ของปี 1946โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้ไม้อัดกับตราตรึงรูปแบบของวงเป็นครั้งแรก หลังจากการก่อสร้างของบ้าน " กรณีศึกษา หมายเลข 8 " ในปี 1949 Charles และ Ray Eames ปรับปรุงแนวคิดของหน่วยผนัง modular จากพื้นดินขึ้น ในการรักษาด้วยการสร้างรูปแบบและการออกแบบของพวกเขาบ้านพวกเขาพัฒนาระบบอิสระ ชั้นวาง ซึ่งประกอบตามหลักการของการผลิตอุตสาหกรรม เป็นตัวแปรชุดการก่อสร้าง ระบบการเสนอความเป็นไปได้เกือบไม่ จำกัด สำหรับรวมรูปแต่ละส่วนตามปฏิบัติ และตกแต่งตามความต้องการองค์ประกอบพื้นฐานในระบบเป็น selfsupporting เหล็ก l-bar ซึ่งมีอยู่ในห้าขนาด และเลือกด้วยสีดำเคลือบ สังกะสี หรือ Chrome เสร็จสิ้น ชั้นวางสินค้าเป็นไม้อัด Veneered ด้วยไม้เรียว , วอลนัท , หรือพลาสติกลามิเนต ด้านหลังและด้านข้างของส่วนช่องมีทั้งไม้อัด โลหะเจาะรู หรือ Masonite ทาสีในแปดสีเชื่อมเหล็กแท่งในรูปแบบไม้กางเขนแทนชิ้นสีในบางสถานที่ที่จะทรงสนับสนุนกรอบ ช่องสามารถปิดด้วยประตูของ ebonycolored ไฟเบอร์กลาส บานเลื่อนพลาสติกสีดำ ลามิเนต หรือ ไม้อัด กับแต่ละรูปแบบ ระบบยังประกอบด้วยช่องสามลิ้นชักแต่ละ สี่โต๊ะรุ่นถูกเสนอแยกไปตรงชั้นวางแม้ว่าราคาสมเหตุสมผลเหมาะสำหรับที่อยู่อาศัย อาคารชุด รวมทั้งสำนักงานและไปแสดงใน 1950 ในหกรูปแบบต่าง ๆที่จัดแสดง " ที่มีการออกแบบดี " cosponsored โดยพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ , มันก็ยังคงยากที่จะขาย เพราะของที่ซับซ้อน ประกอบกับ เฟอร์นิเจอร์ ภายหลังถูกเสนอในรูปของเสร็จชั้นวาง , และเท้าซึ่งส่วนใหญ่มักแตกออก ระหว่างขนส่ง ถูกแทนที่ด้วยสกรูบนหลอด อย่างไรก็ตาม " หน่วยเก็บ " ไม่ประสบความสำเร็จในตลาดและการผลิตถูกยกเลิกไปใน พ.ศ. 2498 MSc