increased significantly (P < 0.05)

increased significantly (P < 0.05) with increasing Ulva level in fish diet up to 15%. Increasing the level of Ulva in the diets
from 15 to 25% did not exert any additional advantage to growth of fish. Best significant (P < 0.05) values of feed conversion ratio (FCR) were observed in fish fed diet with 20% Ulva (1.49) followed by diets with 15 and 10 % Ulva (1.52 and 1.53 respectively). Survival rate and fish body moisture content did not differ significantly among treatments. While lipid content in the fish body differ significantly. Fish fed diet containing 10% Ulva get the highest significant (P < 0.05) lipid content having the value of (7.57%). With increasing Ulva level in the fish diet, carcass protein concentration increased significantly (P < 0.05).The highest value was maintained at fish fed the diet containing 25% Ulva while the lowest was maintained at control
treatment. Feed utilization parameters were affected significantly by different Ulva
level in the diet. The highest significant (P < 0.05) values of protein efficiency ratio
(PER), protein productive value (PPV %) and energy retention (ER %) were obtained
with the fish maintained at 10, 15 and 20% dietary Ulva. Therefore, green seaweeds
(Ulva sp.) could be supplemented to red tilapia (Oreochromis sp.) diet at optimum
level of 15% to improve growth performance without any adverse effect on feed
efficiency or survival rate

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) กับเพิ่ม Ulva ระดับปลาอาหารถึง 15% เพิ่มระดับของ Ulva ในอาหารจาก 15 ถึง 25% ได้ไม่แรงประโยชน์ใด ๆ เพิ่มเติมเพื่อการเจริญเติบโตของปลา ส่วนอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) ค่าอัตราส่วนการแปลงอาหาร (FCR) ที่พบในปลาเลี้ยงอาหาร 20% Ulva (1.49) ตาม ด้วยอาหาร 15 และ 10% Ulva (1.52 และ 1.53 ตามลำดับ) รอดอัตราและปลาเนื้อความชื้นได้ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างการรักษา ในขณะที่เนื้อหาของไขมันในร่างกายของปลาแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ ปลาเลี้ยงอาหารประกอบด้วยรับ Ulva 10% สูงสุดอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) เนื้อหาระดับไขมันในเลือดมีค่า (7.57%) ด้วยการเพิ่มอาหารปลาระดับ Ulva ซากโปรตีนเข้มข้นเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05)ค่าสูงสุดที่คงที่ปลาที่เลี้ยงเป็นอาหารที่ประกอบด้วย 25% Ulva ขณะต่ำถูกเก็บรักษาที่ควบคุมการรักษา พารามิเตอร์การใช้ประโยชน์อาหารสัตว์ได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ โดย Ulva แตกต่างกันระดับในอาหาร สูงสุดอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) ค่าอัตราส่วนประสิทธิภาพของโปรตีน(ต่อ), โปรตีนค่าประสิทธิผล (PPV %) และการเก็บรักษาพลังงาน (ER %) ได้รับปลาที่เก็บที่ 10, 15 และ 20% อาหารสำหรับผู้ Ulva ดังนั้น เขียวสาหร่ายทะเล(Ulva sp) สามารถเสริมให้สีแดงในปลานิล (Oreochromis sp.) อาหารที่เหมาะสมระดับ 15% เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการเจริญเติบโตโดยไม่มีผลกระทบต่ออาหารอัตราประสิทธิภาพหรือความอยู่รอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (p <0.05) โดยมีการเพิ่มระดับอัลวาในอาหารปลาถึง 15% การเพิ่มระดับของอัลวาในอาหาร
15-25% ไม่ได้ออกแรงประโยชน์ใด ๆ เพิ่มเติมเพื่อการเจริญเติบโตของปลา ที่ดีที่สุดอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) ค่าของอัตราการเปลี่ยนอาหาร (FCR) พบในอาหารปลาที่เลี้ยงด้วย 20% อัลวา (1.49) รองลงมาคืออาหารที่มี 15 และ 10% อัลวา (1.52 และ 1.53 ตามลำดับ) อัตราการรอดตายและร่างกายปลาความชื้นไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างชุดการทดลอง ในขณะที่เนื้อหาของไขมันในร่างกายของปลาแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ปลาที่เลี้ยงด้วยอาหารที่มี 10% อัลวาได้รับสูงสุดอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) ไขมันมีค่าของ (7.57%) ด้วยการเพิ่มระดับอัลวาในอาหารปลาเข้มข้นของโปรตีนซากเพิ่มขึ้นอย่างมาก (p <0.05) ได้โดยง่ายค่าสูงสุดถูกเก็บรักษาไว้ที่ปลาที่ได้รับอาหารที่มี 25% อัลวาขณะที่ต่ำสุดก็ยังคงอยู่การควบคุม
การรักษา ฟีดพารามิเตอร์การใช้ประโยชน์ได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญโดยอัลวาที่แตกต่างกัน
ในระดับในอาหาร สูงสุดอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) ค่าอัตราส่วนประสิทธิภาพโปรตีน
(PER) โปรตีนมูลค่าการผลิต (PPV%) และการเก็บรักษาพลังงาน (ER%) ที่ได้รับ
กับปลาไว้ที่ 10, 15 และ 20% อาหารอัลวา ดังนั้นสาหร่ายสีเขียว
(อัลวา Sp.) อาจจะมีการเสริมในการเลี้ยงปลานิลแดง (Oreochromis Sp.) การรับประทานอาหารที่เหมาะสมใน
ระดับ 15% ในการปรับปรุงประสิทธิภาพการเจริญเติบโตโดยไม่ต้องมีผลกระทบใด ๆ ในฟีด
ที่มีประสิทธิภาพหรืออัตราการรอดตาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) เมื่อเพิ่มระดับอัลวาในปลาอาหารถึง 15 % การเพิ่มระดับของใบในอาหาร
จาก 15 ถึง 25 % ไม่ได้ใช้ประโยชน์ใด ๆเพิ่มเติมเพื่อการเจริญเติบโตของปลา ที่สุดอย่างมีนัยสำคัญ ( p < 0.05 ) ค่าอัตราส่วนการเปลี่ยนอาหารเป็นเนื้อ ( FCR ) ที่พบในปลาที่ได้รับอาหารที่มีร้อยละ 20 ใบ ( 1.49 ) รองลงมา คือ ระดับ 15 และร้อยละ 10 ใบ ( 1.52 และ 1.53 ตามลำดับ )อัตราการรอดชีวิตและตัวปลาความชื้นไม่แตกต่างระหว่างการรักษา ในขณะที่ปริมาณไขมันในร่างกายปลา แตกต่างกันอย่างมีนัยสําคัญ ปลาที่เลี้ยงด้วยอาหารผสมใบสูงสุด 10% ได้อย่างมีนัยสำคัญ ( p < 0.05 ) ปริมาณไขมันที่มีคุณค่า ( 7.57 % ) ด้วยการเพิ่มระดับใบในระดับความเข้มข้นโปรตีนซากปลาอาหารเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ( P < 0.05 )มูลค่าสูงสุดไว้ที่ปลาที่เลี้ยงด้วยอาหารผสมใบ 25% ในขณะที่ยังคงรักษาควบคุมค่า

พารามิเตอร์ของการใช้อาหารได้รับผลกระทบอย่างมาก โดยระดับอัลวา
ที่แตกต่างกันในอาหาร สูงสุดอย่างมีนัยสำคัญ ( p < 0.05 ) ค่าของโปรตีนประสิทธิภาพ
( ต่อ ) , โปรตีนที่มีค่า ( PPV ) และการเก็บรักษาพลังงาน ( ER ) ได้
กับปลาไว้ที่ 10 , 15 และ 20% อาหารใบ . ดังนั้น
สาหร่ายสีเขียว ( อัลวา sp . ) อาจจะเสริมด้วยปลานิล ( Oreochromis sp แดง ) อาหารในระดับที่เหมาะสม
15 % เพื่อปรับปรุงการเจริญเติบโตโดยไม่มีผลต่อประสิทธิภาพการใช้อาหาร
หรืออัตราการรอดตาย