As mentioned earlier, lacking a per

As mentioned earlier, lacking a permanent Ego at the center of our being and transitory in our nature, we long to find and to cling to something substantial in the ceaseless flow of change. We therefore project reality onto an illusory Ego for the purpose of gratification. Possession is used as a means of ego-gratification to fill this void. The use of people as objects to be manipulated for our needs is another way in which we attempt to solidify ourselves. But it is like building a house on sand. There is nothing substantial there. The grains fall apart and dissolve, and the house crumbles into dust. We still feel inadequate or unsatisfied, no matter what we get, because our ego-desires (tanha) are by nature insatiable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กล่าวถึงก่อนหน้านี้ ขาดอาตมาถาวรที่ศูนย์ ของเราถูก และอนิยมในธรรมชาติของเรา เราลองหา และหลงไหลในสิ่งที่พบในขั้นตอนไม่ขาดระยะของการเปลี่ยนแปลง เราดังนั้นโครงการจริงบนตัวอาตมา illusory เพื่อพึงพอใจ ครอบครองใช้ว่าอาตมาพึงพอใจในการกรอกโมฆะนี้ ใช้คนเป็นวัตถุการจัดการกับความต้องการของเราเป็นอีกวิธีหนึ่งที่เราพยายามที่จะเข้าตัวเอง แต่เหมือนสร้างบ้านบนหาดทราย ไม่มีสิ่งใดพบมีการ ธัญพืชตกกัน และละลาย และบ้าน crumbles เป็นฝุ่น เรายังรู้สึกไม่เพียงพอ หรือไม่พอ ใจ ไม่ว่าสิ่งที่เราได้ เนื่องจากเราอาตมาปรารถนา (tanha) ตามธรรมชาติประเทศไม่เพียงพอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังที่ได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ขาดอาตมาถาวรที่เป็นศูนย์กลางของความเป็นอยู่และชั่วคราวของเราในธรรมชาติของเราเรานานในการค้นหาและจะยึดสิ่งที่สำคัญในการไหลไม่มีที่สิ้นสุดของการเปลี่ยนแปลง ดังนั้นเราจึงฉายภาพลงบนความเป็นจริงอาตมาจริงเพื่อวัตถุประสงค์ในการพึงพอใจ ครอบครองถูกนำมาใช้เป็นวิธีการอัตตาความพึงพอใจที่จะเติมช่องว่างนี้ การใช้งานของคนที่เป็นวัตถุที่จะจัดการกับความต้องการของเราคือวิธีการที่เราพยายามที่จะเสริมสร้างตัวเองอีก แต่มันเป็นเหมือนการสร้างบ้านบนหาดทราย ไม่มีอะไรมากมี ธัญพืชกระจุยและละลายและบ้านเขรอะเป็นฝุ่น เรายังคงรู้สึกไม่เพียงพอหรือไม่พอใจไม่ว่าสิ่งที่เราได้รับเพราะความปรารถนาอัตตาของเรา (Tanha) โดยธรรมชาติที่ไม่รู้จักพอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ ไม่มีอัตตาถาวรที่ศูนย์ของเราเป็นและชั่วคราวในธรรมชาติของเรา เราลองหาและหวงอะไรเป็นชิ้นเป็นอันในการไหลไม่มีที่สิ้นสุดของการเปลี่ยนแปลง เราดังนั้นโครงการความเป็นจริงบนอัตตาไม่จริงเพื่อความพึงพอใจ ครอบครองใช้เป็นวิธีการของอาตมาต่อเติมช่องว่างนี้ .การใช้คนเป็นวัตถุที่จะจัดการกับความต้องการของเราเป็นอีกวิธีที่เราพยายามที่จะทำให้ตัวเราเอง แต่มันก็เหมือนสร้างบ้านบนทราย ไม่มีอะไรมากมี เกรนกระจุย และละลาย และบ้านพังลงในฝุ่น เรายังรู้สึกไม่เพียงพอ หรือ ไม่พอใจ ไม่ว่าสิ่งที่เราได้ เพราะกิเลสอัตตาของเรา ( ตัณหา ) โดย ธรรมชาติ ละโมบ