saving the hero“Isn’t it all becaus

saving the hero

“Isn’t it all because I was trying to look for you?! Bai Li, where were you just now? Making me look for you! Who knows where this rotten lake suddenly appeared from, causing me to fall in…

Qi Luoer replied resentfully.

Giving Bai Li another glance and seeing that she was perfectly fine, the worry in her heart finally disappeared.

She breathed a sigh of relief.

Inadvertently lowering her head, she just so happened to see the ribbon around her waist.

Her heart moved, she suddenly lifted her head: “Bai Li, you’re the one who saved me?!

Bai Li smiled widely: “It’s just as you see. Little Luoer, this time, you owe me once again for saving your life…”

Qi Luoer blanked.

She looked at the ribbon, then looked at Bai Li, who was smiling carefreely again. Her eyes opened wide with surprise: “Bai Li, you know martial arts?”

Hadn’t she always been weak?

How did she have such great arm strength?

Bai Li nodded her head, an ‘of course’ expression could be seen on her face: “Of course I do, you only found out now?”

Qi Luoer was furious, so this fellow had always been disguising herself as a pig to eat a tiger!

She had thought that Bai Li didn’t know anything and repeatedly protected her, it turned out that she had been putting on a play all along!

With a humph: “If you knew martial arts why did you pretend that you were weak? Was it your intention to make a fool out of me?

Bai Li delicately pointed her finger: “When did I say I didn’t know any martial arts? Little Luoer was willing to be the beauty that rescued the hero, I was just matching your actions, now you’re even blaming me, I feel extremely hurt…

With an extremely grieved expression on her face, it seemed as if she was deeply hurt.

Qi Luoer shuddered viciously.

This Bai Li really seemed to find being corny amusing. She really didn’t want to talk to her anymore, lest she be angered to death!

Glaring at her once more, she turned and walked away.

Only after taking two steps did she realise that the surrounding scenery was completely foreign to her.

On the shore of the lake there was a clump of extremely tall trees.

She didn’t know what this species of tree this was, the branches and leaves grew extremely densely and appeared to be a strange extremely bright silver.

The tree bore a vermillion coloured fruit that was partially hidden within the leaves.

Under the hazy moonlight, it shone with an alluring luster.

Qi Luoer’s eyebrows wrinkled slightly. In her whole life, the number of types of trees she had seen was more than the types of grains she had eaten.

But she had never before seen such a strange species.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประหยัดพระเอก"ไม่ได้ทั้งหมดเนื่องจากผมพยายามมองหาคุณ หลี่ไป๋ ได้เพียงนี้ ทำให้ฉันดูสำหรับคุณ ใครรู้ที่ทะเลสาบนี้เน่าก็ปรากฏจาก ทำให้ฉันตกอยู่ใน...Qi Luoer ตอบกลับ resentfullyให้หลี่ไป๋อื่นอย่างรวดเร็ว และเห็นที่เธอถูกปรับอย่างสมบูรณ์แบบ ความกังวลใจของเธอหายไปในที่สุดเธอหายใจด้วย[บรรเทาโดยไม่ได้ตั้งใจลดหัวของเธอ เธอก็เกิดขึ้นกับดูริบบิ้นรอบเอวของเธอย้ายหัวใจของเธอ เธอก็ยกหัวของเธอ: "หลี่ไป๋ คุณเป็นคนที่ข้าหลี่ไป๋ยิ้มกันอย่างแพร่หลาย: "มันเป็น ตามที่คุณเห็น Luoer น้อย เวลานี้ คุณเป็นหนี้ฉันอีกครั้งสำหรับการบันทึกชีวิตของคุณ..."ชิ Luoer ให้เธอมองไปที่ ribbon แล้วดูไบ Li ที่ยิ้ม carefreely อีกครั้ง ดวงตาของเธอเปิดกว้าง ด้วยประหลาดใจ: "หลี่ไป๋ คุณรู้ศิลป"ไม่เธอเสมอได้อ่อนแอวิธีการที่เธอไม่มีแรงแขนดีดังกล่าวหลี่ไป๋แล้วพยักหน้าอย่างหัวของเธอ นิพจน์ 'แน่นอน' อาจจะเห็นหน้าของเธอ: "แน่นอนอย่างไร คุณเพียงพบเดี๋ยวนี้"Luoer ฉีโกรธมาก ดังนั้นคนนี้ได้เสมอถูกปลอมแปลงตัวเองเป็นหมูกินเสือเธอมีความคิดว่า หลี่ไป๋ไม่ทราบอะไร และซ้ำ ๆ ป้องกันเธอ จะเปิดออกว่า เธอได้ถูกวางไว้ในการเล่นตลอดด้วยการ humph: "ถ้าคุณรู้ว่าศิลปะการต่อสู้ทำไมไม่คุณแกล้งทำเป็นว่า คุณกำลังอ่อนแอ เป็นความตั้งใจที่จะทำให้คนโง่หมดเลยหลี่ไป๋ประณีตชี้นิ้วของเธอ: "เมื่อผมพูดว่า ฉันไม่รู้ศิลปะการต่อสู้ใด ๆ Luoer น้อยก็ยินดีที่จะเป็นความงามที่ช่วยพระเอก เพียงฉันถูกจับคู่การดำเนินการของคุณ ตอนนี้คุณยังจะโทษฉัน ฉันรู้สึกเจ็บมาก...มีนิพจน์เสียใจมากบนใบหน้าของเธอ มันดูเหมือนว่า เธอก็เจ็บลึกQi Luoer สั่นหฤโหดหลี่ไป๋นี้จริง ๆ ดูเหมือนจะ หาถูก corny น่าขบขัน เธอไม่ต้องการพูดคุยกับเธออีกต่อไป เกรงว่าเธอจะโกรธจะตายแกลริงอินเตอร์ที่เธออีกครั้ง เธอหัน และเดินไปหลังจากทำตามขั้นตอนที่สอง เธอรู้ว่าธรรมชาติสมบูรณ์ต่างกับเธอบนชายฝั่งของทะเลสาบ ที่มีกอของต้นไม้สูงมากเธอไม่รู้อะไรถูก ต้นไม้ชนิดนี้กิ่งและใบเติบโตหนาแน่นมาก และจะ สว่างมากเงินแปลกต้นไม้แบกผลไม้สี vermillion ที่บางส่วนถูกซ่อนไว้ภายในใบใต้แสงจันทร์ฟ้าหลัว shone ด้วยประกายแวววาวมีเสน่ห์ชิ Luoer คิ้วรอยย่นเล็กน้อย ในชีวิตของเธอทั้งหมด จำนวนของชนิดของต้นไม้ที่เธอได้เห็นได้มากกว่าชนิดของธัญพืชที่เธอได้กินแต่เธอไม่เคยมาก่อนได้เห็นเช่นสัตว์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประหยัดพระเอก"มันไม่ได้เป็นทุกคนเพราะผมพยายามที่จะมองหาคุณ ?! ตากใบหลี่ที่เป็นคุณเพียงแค่ตอนนี้? ทำให้ผมมองสำหรับคุณ! ผู้รู้ที่ทะเลสาบเน่านี้ก็ปรากฏตัวขึ้นจากที่ก่อให้เกิดผมที่จะตกอยู่ใน ... ฉี Luoer ตอบตาขุ่นตาเขียว. ให้ใบหลี่ได้อย่างรวดเร็วอีกและเห็นว่าเธอเป็นคนดีสมบูรณ์กังวลในหัวใจของเธอในที่สุดก็หายไป. เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก. โดยไม่ได้ตั้งใจ . ลดหัวของเธอเธอก็เกิดขึ้นที่จะเห็นริบบิ้นรอบเอวของเธอหัวใจของเธอย้ายเธอก็ยกหัวของเธอ: "ใบ Li, คุณเป็นผู้หนึ่งที่บันทึกฉัน ?! ตากใบลี่ยิ้มกันอย่างแพร่หลาย:" มันเป็นเช่นเดียวกับคุณ ดู. เล็ก ๆ น้อย ๆ Luoer เวลานี้คุณเป็นหนี้ฉันอีกครั้งสำหรับการช่วยชีวิตของคุณ ... " ฉี Luoer คอมพ์. เธอมองที่ริบบิ้นแล้วมองไปที่ตากใบหลี่ที่ถูกยิ้ม carefreely อีกครั้ง ดวงตาของเธอเปิดกว้างด้วยความประหลาดใจ: "Bai Li, คุณรู้ว่าศิลปะการต่อสู้" ? ได้ไม่เธอมักจะอ่อนแออย่างไรเธอไม่ได้มีความแข็งแรงเช่นแขนที่ดีตากใบลี่พยักหน้าเธอว่า 'แน่นอน' การแสดงออกอาจจะเห็นใน ใบหน้าของเธอ: "แน่นอนผมทำคุณจะพบว่าตอนนี้หรือไม่" ฉี Luoer โกรธดังนั้นคนนี้เคยปลอมตัวเองเป็นหมูที่จะกินเสือ! เธอเคยคิดว่าใบหลี่ไม่ได้รู้อะไรซ้ำแล้วซ้ำอีก การป้องกันของเธอมันกลับกลายเป็นว่าเธอได้รับการวางในการเล่นตลอด! ด้วยฮึ A: "ถ้าคุณรู้ว่าศิลปะการต่อสู้ว่าทำไมคุณไม่แกล้งทำเป็นว่าคุณกำลังอ่อนแอ? มันเป็นความตั้งใจของคุณที่จะทำให้คนโง่ออกจากฉัน? ตากใบลี่ประณีตชี้นิ้วของเธอว่า "ฉันไม่พูดเมื่อผมไม่ทราบว่าศิลปะการต่อสู้ใด ๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ Luoer ก็เต็มใจที่จะเป็นความงามที่ได้รับการช่วยเหลือพระเอกผมก็แค่ที่ตรงกับการกระทำของคุณตอนนี้คุณกำลังแม้โทษฉันฉันรู้สึกเจ็บมาก ... ด้วยการแสดงออกเสียใจมากบนใบหน้าของเธอมันดูราวกับว่าเธอได้รับบาดเจ็บอย่างล้ำลึก . ฉี Luoer สั่นหฤโหด. นี้ตากใบลี่จริงๆดูเหมือนจะพบเป็นซ้ำซากน่าขบขัน จริงๆเธอไม่ต้องการที่จะพูดคุยกับเธออีกต่อไปเกรงว่าเธอจะโกรธไปสู่ความตาย! จ้องมองเธออีกครั้งเธอหันหลังกลับและเดินออกไป. เท่านั้นหลังจากการขั้นตอนที่สองเธอตระหนักว่าทัศนียภาพโดยรอบได้อย่างสมบูรณ์ต่างประเทศเพื่อเธอ. เมื่อวันที่ ชายฝั่งของทะเลสาบที่มีกอต้นไม้สูงมาก. เธอไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ชนิดของต้นไม้ต้นนี้นี้คือสาขาและใบหนาแน่นเพิ่มขึ้นอย่างมากและดูเหมือนจะเป็นเงินที่แปลกสดใสมาก. ต้นไม้เบื่อ Vermillion สี ผลไม้ที่ถูกซ่อนไว้บางส่วนที่อยู่ในใบ. ภายใต้แสงจันทร์สลัวมันส่องกับความมันวาวมีเสน่ห์. คิ้วฉี Luoer ของรอยย่นเล็กน้อย ในชีวิตทั้งชีวิตของเธอจำนวนชนิดของต้นไม้ที่เธอได้เห็นได้มากกว่าประเภทธัญพืชที่เธอได้กิน. แต่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนเช่นสายพันธุ์แปลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประหยัดฮีโร่" ไม่ใช่เพราะฉันพยายามตามหาคุณ ! ไป๋ลี่ คุณอยู่ที่ไหนตอนนี้ ? ทำให้ฉันมองหาคุณ ใครจะไปรู้ว่าไอ้โผล่ออกมาจากทะเลสาบ ทำให้ฉันตกอยู่ใน . . . . . . .ฉี luoer ตอบตาขวาง .ให้ไป๋หลี่อื่นมองและเห็นว่าเธอสบายดี ความกังวลในใจของเธอก็หายไปเธอถอนใจโล่งอกตั้งใจลดหัวของเธอ เธอเพิ่งจะเห็นริบบิ้นรอบเอวของเธอหวั่นไหว จู่ๆเธอก็เงยหน้าขึ้น " ไป๋ลี่ นายต่างหากที่ช่วยฉัน !ไป๋ลี่ยิ้มกว้าง : " มันก็อย่างที่คุณเห็น เล็ก ๆน้อย ๆ luoer เวลานี้ คุณเป็นหนี้ฉันอีกครั้งเพื่อบันทึกชีวิตของคุณ . . . "ฉี luoer ง .เธอมองริบบิ้น แล้วมองไป๋หลี่ ที่กำลังยิ้มให้ฉันอีกครั้ง ตาของเธอเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ : " ไป๋หลี่ รู้ศิลปะการต่อสู้ ? "ไม่เธอมักจะอ่อนแอ ?เธอมีแขนที่แข็งแรงมากขนาดนี้ ?ไป๋หลี่พยักหน้าหัวของเธอ " แน่นอน " การแสดงออกอาจจะเห็นบนใบหน้าของเธอ " แน่นอน ผมทำได้ คุณก็รู้ว่าตอนนี้ "ฉี luoer โกรธมาก ดังนั้นมันมักจะปลอมตัวเองเป็นหมูกินเสือเธอเคยคิดว่าไป๋หลี่ไม่รู้อะไรเลยและซ้ำ ๆปกป้องเธอ มันกลับกลายเป็นว่าเธอได้ถูกวางให้เล่นตลอดด้วยฮึ : " ถ้าคุณรู้จักศิลปะการต่อสู้ทำไมคุณแกล้งทำเป็นอ่อนแอ ? มันเป็นความตั้งใจของคุณที่จะหลอกฉันไป๋หลี่ประณีตชี้นิ้วของเธอ : " เมื่อฉันบอกว่าฉันไม่รู้ศิลปะการต่อสู้ ? เล็ก ๆน้อย ๆ luoer ตั้งใจจะเป็นความงามที่ช่วยฮีโร่ผมก็ตรงกับการกระทำของคุณ ตอนนี้คุณก็โทษผม ผมรู้สึกเจ็บมาก . . . . . . .ที่แสนเศร้าการแสดงออกบนใบหน้าของเธอ มันเหมือนกับว่าเธอเจ็บปวด .ฉี luoer ก็หฤโหดนี้ไป๋หลี่จริงๆดูเหมือนจะพบเชยขบขัน เธอไม่ค่อยอยากจะคุยกับเธอแล้ว เกรงว่าเธอจะโกรธจะตายจ้องเธออีกครั้ง เธอหันหลังและเดินจากไปหลังจากใช้เวลาสองขั้นตอนที่เธอตระหนักว่าทัศนียภาพโดยรอบอย่างสิ้นเชิง ต่างกับเธอบนชายฝั่งของทะเลสาบมีกอต้นไม้สูงมากเธอไม่ได้รู้อะไร นี้ ชนิดของต้นไม้ต้นนี้เป็นกิ่งและใบโตมากและหนาแน่นเป็นแปลกสว่างมากเงินต้นไม้เบื่อเลี่ยนสีผลไม้ที่ถูกบางส่วนที่ซ่อนอยู่ภายในใบภายใต้แสงจันทร์สลัวส่องเป็นเงา มันมีเสน่ห์ฉี luoer คิ้วขมวดเล็กน้อย ตลอดชีวิต จำนวนชนิดของต้นไม้ที่เธอได้เห็นมากกว่าชนิดของข้าวที่เธอกินแต่เธอก็ไม่เคยเห็นมาก่อนเช่นแปลกชนิด