The hedonistic model's emphasis on

The hedonistic model's emphasis on happiness as want-satisfaction makes this view quite compatible with the assumptions of neoclassical economics. Individuals are free to choose their own preferences and the goal of economic activity is to satisfy preferences. Individuals exchange their labor in the market as a means for obtaining satisfaction/Work, for the most part, is simply a means to obtain our ends. Perhaps it is not surprising, therefore, that in a world greatly influenced by neoclassical economics, the most common view of work share? its assumption about human happiness. It is also perhaps not surprising that a workplace structured and administered according to the principles of neoclas¬sical economics—a workplace in which employees work simply to earn wages and employers treat them simply as means to productive ends—is a workplace that gives rise to feelings of resentment and disaffection. From that perspective, work has no value in its own right; it is simply a necessary price that must be tolerated to achieve other ends.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เน้นรูปแบบประสมในความสุขที่ต้องการความพึงพอใจที่ทำให้มุมมองนี้ค่อนข้างเข้ากันได้กับสมมติฐานของเศรษฐศาสตร์นีโอคลาสสิ บุคคลมีอิสระที่จะเลือกการตั้งค่าของตัวเองและเป้าหมายของกิจกรรมทางเศรษฐกิจคือการตอบสนองความต้องการของ บุคคลที่แลกเปลี่ยนแรงงานของพวกเขาในตลาดเป็นวิธีการสำหรับการได้รับความพึงพอใจในงาน / ส่วนใหญ่ที่เป็นเพียงวิธีการที่จะได้รับการสิ้นสุดของเรา บางทีมันอาจจะไม่น่าแปลกใจจึงว่าในโลกที่ได้รับอิทธิพลอย่างมากโดยเศรษฐศาสตร์นีโอคลาสสิมุมมองที่พบบ่อยที่สุดของส่วนแบ่งการทำงานหรือไม่ สมมติฐานเกี่ยวกับความสุขของมนุษย์ก็ยังอาจจะไม่น่าแปลกใจที่สถานที่ทำงานของโครงสร้างและบริหารงานตามหลักการของ neoclas ¬เศรษฐศาสตร์-SICAL สถานที่ทำงานที่พนักงานทำงานก็จะได้รับค่าจ้างและนายจ้างปฏิบัติต่อพวกเขาเป็นเพียงหมายถึงการผลิตปลายเป็นสถานที่ทำงานที่ก่อให้เกิด ความรู้สึกของความไม่พอใจและความบาดหมาง จากมุมมองที่การทำงานมีค่าในตัวของมันเองไม่มีมันเป็นเพียงราคาที่จำเป็นที่จะต้องได้รับการยอมรับที่จะบรรลุเป้าหมายอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ของรุ่น hedonistic เน้นความสุขเป็นความพึงพอใจต้องทำให้ดูนี้ค่อนข้างเข้ากันได้กับสมมติฐานเศรษฐกิจฟื้นฟูคลาสสิก บุคคลมีอิสระที่จะเลือกลักษณะของตนเอง และเป้าหมายของกิจกรรมทางเศรษฐกิจคือเพื่อกำหนดลักษณะ บุคคลแลกเปลี่ยนแรงงานของพวกเขาในตลาดเป็นวิธีการที่ได้รับความพึงพอใจ/ทำงาน ส่วนใหญ่ ก็หมายความว่ารับปลายของเราได้ บางทีจึงไม่น่าแปลกใจ ที่ในโลกจากเศรษฐกิจฟื้นฟูคลาสสิก มุมมองทั่วไปของงานร่วม ของสมมติฐานเกี่ยวกับความสุขของมนุษย์ ก็ยังอาจจะไม่น่าแปลกใจว่า ทำงานโครงสร้าง และจัดการตามหลักการของเศรษฐศาสตร์ neoclas¬sical — wages ที่ทำงานในที่ทำงานพนักงานก็จะได้รับ และนายจ้างคิดว่าก็เป็นการสิ้นสุดการผลิตซึ่งจะทำงานที่ก่อให้ความรู้สึกแค้นใจและ disaffection จากมุมมองที่ ทำงานไม่มีค่าในสิทธิของตนเอง มันเป็นเพียงราคาจำเป็นที่ต้องมีอภัยโทษให้ปลายอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเน้นความสำคัญของ hedonistic รุ่นที่อยู่บนความสุขที่ต้องการความพึงพอใจทำให้ดูนี้ค่อนข้างใช้ได้กับสมมุติฐานที่ของเศรษฐกิจแบบนีโอคลาสสิก ผู้ใช้บริการแบบเฉพาะรายเป็นแบบไม่เสียค่าบริการเพื่อไปยังเลือกการตั้งค่าของเขาเองและเป้าหมายของกิจกรรมทางเศรษฐกิจคือการสร้างความพึงพอใจการตั้งค่า ผู้ใช้บริการแบบเฉพาะรายแลกแรงงานของเขาในตลาดที่เป็นวิธีการหนึ่งในการขอรับความพึงพอใจ/ที่ทำงานในส่วนมากเป็นเพียงวิธีการที่จะได้รับจะสิ้นสุดลงของเรา บางทีอาจจะไม่น่าประหลาดใจเลยดังนั้นในโลกที่เป็นอย่างมากได้รับอิทธิพลมาจากเศรษฐกิจนีโอคลาสสิกดูพบมากที่สุดในการทำงานร่วมกัน การรับผิดชอบของตนเกี่ยวกับความสุขของมนุษย์.นอกจากนั้นยังอาจจะไม่น่าประหลาดใจที่สถานที่ทำงานที่มั่นคงโครงสร้างและบริหารงานตามหลักการของ neoclas ¬ sical เศรษฐศาสตร์ - สถานที่ทำงานที่มั่นคงในที่พนักงานทำงานเพียงเพื่อได้รับค่าจ้างและนายจ้างปฏิบัติต่อเขาเป็นเพียงการทำงานได้อย่างมี ประสิทธิภาพ มากขึ้นจะสิ้นสุดลงที่เป็นสถานที่ทำงานที่มั่นคงซึ่งเป็นความรู้สึกของความไม่พอใจและชักชวนให้เอาใจออกห่าง. จากมุมมองของที่ทำงานไม่มีความคุ้มค่าในทางด้านขวาของตัวมันเองโรงแรมมีความเรียบง่ายราคาจำเป็นที่จะต้องยอมไปสู่เป้าหมายอื่นๆ