Second step (active participation).

Second step (active participation). The result of the logit
regression for the sample of nominal participation at the second
step shows that the coefficients on the two household characteristics
variables (household income (inc) and education level of
household's head (edu)), the three policy variables (advice provision
(adv), information provision (inf), and agreement fulfillment
(ful)), and the two explanatory variables (participation length (len)
and program satisfaction (sat)) are all positive at the 5% or 10%
significance level.
Concerning household characteristics, higher income is associated
with higher motivation for active participation, which is in
contrast to the argument that people with low incomes or the poor
farmers should get more involved in the program due to their high
dependency on the forest (Arnold, 1991; Thoms, 2008; Maryudi
et al., 2012; Schusser, 2013). One plausible explanation of the
result is that once people participate in the program at the nominal
level, high-income people are more concerned about forest sustainability
and related environmental problems as argued in
Grossman and Krueger (1995), Kemmelmeier et al. (2002), Barr
(2007), Dolnicar and Grun (2009) and Botetzagias and Malesios
(2012).11 Thus, they have motivation to become more involved in
the program.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขั้นตอนที่สอง (มีส่วนร่วม) ผลจากการ logit ที่ถดถอยตัวอย่างของการมีส่วนร่วมเล็กน้อยที่สองขั้นตอนที่แสดงให้เห็นว่าค่าสัมประสิทธิ์ในสองลักษณะครัวเรือนตัวแปร(รายได้ของครัวเรือน (รวม) และระดับการศึกษาของหัวหน้าครัวเรือนของ(edu)) ที่สามตัวแปรนโยบาย (การให้คำแนะนำ(ADV) การให้ข้อมูล (INF) และการปฏิบัติตามข้อตกลง(ful)) และสองตัวแปรอธิบาย (ความยาวการมีส่วนร่วม (len) และความพึงพอใจโปรแกรม (นั่ง)) มีทั้งหมดบวกที่ 5% หรือ 10% ระดับนัยสำคัญ. เกี่ยวกับ ลักษณะครัวเรือนรายได้สูงมีความสัมพันธ์กับแรงจูงใจที่สูงขึ้นสำหรับการมีส่วนร่วมที่อยู่ในทางตรงกันข้ามกับการโต้แย้งว่าคนที่มีรายได้น้อยหรือยากจนเกษตรกรควรจะได้รับส่วนร่วมมากขึ้นในโปรแกรมเนื่องจากการสูงของพวกเขาพึ่งพาป่า(อาร์โนล 1991; Thoms 2008; Maryudi. et al, 2012; Schusser 2013) หนึ่งคำอธิบายที่เป็นไปได้ของผลที่ได้คือเมื่อคนเข้าร่วมในโปรแกรมที่ที่ระบุระดับคนมีรายได้สูงมีความกังวลมากขึ้นเกี่ยวกับความยั่งยืนป่าและปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ในกรอสแมนและครูเกอร์(1995), Kemmelmeier et al, (2002), Barr (2007), และ Dolnicar Grun (2009) และ Botetzagias และ Malesios (2012) 0.11 ดังนั้นพวกเขามีแรงจูงใจที่จะกลายเป็นส่วนร่วมมากขึ้นในโปรแกรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขั้นที่สอง ( การมีส่วนร่วม ) ผลของการถดถอยโลจิท
สำหรับตัวอย่างของการมีส่วนร่วมน้อยในขั้นตอนที่สอง
แสดงว่าค่าสัมประสิทธิ์ในลักษณะสอง
ครัวเรือน ตัวแปร ( รายได้ของครัวเรือน ( INC ) และระดับการศึกษาของหัวหน้าครัวเรือน
( edu ) , สามนโยบายตัวแปร ( แนะนำ )
( ADV ) การให้ข้อมูล ( inf ) และข้อตกลงการเติมเต็ม
( ครบ ) )และสองตัวแปร ( ความยาวการมีส่วนร่วม ( เลน ) และความพึงพอใจ ( กกท. )
( ) เป็นบวกที่ระดับ 5 % หรือ 10 %
.
เกี่ยวกับลักษณะครัวเรือนรายได้สูงมีความสัมพันธ์กับแรงจูงใจในการมีส่วนร่วมที่ใช้งานสูง

ซึ่งอยู่ตรงกันข้ามกับการโต้แย้งว่า ผู้ที่มีรายได้ต่ำหรือ คนจน
เกษตรกรควรมีส่วนร่วมมากขึ้นในโครงการเนื่องจากการพึ่งพาสูง
ในป่า ( Arnold , 1991 ; ทอมส์ , 2008 ; maryudi
et al . , 2012 ; schusser 2013 ) คำอธิบายเดียวที่น่าเชื่อถือของ
ผลก็คือว่าเมื่อคนเข้าร่วมในโปรแกรมในระดับปกติ
รายได้สูง , ผู้คนมากขึ้นความกังวลเกี่ยวกับความยั่งยืนและปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับป่า

ที่ถกเถียงกันอยู่ในกรอสแมน และ ครูเกอร์ ( 1995 ) , kemmelmeier et al . ( 2002 ) Barr
( 2007 ) , และ dolnicar grun ( 2009 ) และ botetzagias และ malesios
( 2012 ) 11 จึงมีแรงจูงใจที่จะกลายเป็นส่วนร่วมใน
โปรแกรม