A cold wind blew in our faces. We c

A cold wind blew in our faces. We climbed in through Julia's window which Helen had left open. We had to be very quiet so as not to wake the doctor. We did not dare have light, either. Roylott might see it through the air vent either of us must fall asleep," whispered Holmes. We may lose our lives if do we I put my hand on my gun to help reassure myself. How could I forget that dreadful night? The waiting was painful. It was one of the longest nights of my life One hour passed. Then two. Then, three.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลมหนาวพัดในใบหน้าของเรา เราปีนขึ้นไปในหน้าต่างของ Julia ที่เฮเลนได้เปิดทิ้ง เรามีที่จะเงียบเพื่อไม่ให้เรียกแพทย์ เราไม่กล้ามีแสง อย่างใดอย่างหนึ่ง Roylott อาจดูผ่านช่องระบายอากาศ อย่างใดอย่างหนึ่งเราต้องหลับ, "กระซิบโฮล์มส์ได้ เราอาจสูญเสียชีวิตของเราถ้าเราผมใส่มือปืนของฉันเพื่อช่วยให้มั่นใจตัวเองทำได้ วิธีการที่ฉันจะลืมคืนนั้น dreadful รอคอยที่เจ็บปวดได้ มันเป็นคืนยาวที่สุดในชีวิตของฉันอย่างใดอย่างหนึ่งหนึ่งชั่วโมงผ่านไป แล้วสอง แล้ว สาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลมเย็นพัดในใบหน้าของเรา เราปีนขึ้นไปในทางหน้าต่างของจูเลียซึ่งเฮเลนได้เปิดทิ้งไว้ เราต้องเป็นที่เงียบสงบมากเพื่อที่จะไม่ตื่นแพทย์ เราไม่กล้าที่มีความสว่างทั้ง Roylott อาจเห็นมันผ่านอากาศระบายอย่างใดอย่างหนึ่งที่เราต้องนอนหลับ "กระซิบโฮล์มส์. เราอาจสูญเสียชีวิตของเราถ้าเราทำผมใส่มือของฉันในปืนของฉันเพื่อช่วยสร้างความมั่นใจให้ตัวเอง. ฉันจะลืมว่าคืนที่น่ากลัวหรือไม่รอเป็น เจ็บปวด. มันเป็นหนึ่งในคืนที่ยาวที่สุดในชีวิตของฉันหนึ่งชั่วโมงผ่านไป. แล้วสอง. แล้วสาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลมเย็นพัดเข้ามาที่หน้า เราปีนเข้ามาทางหน้าต่างของจูเลียซึ่งเฮเลนได้เปิดแล้ว เราต้องเงียบๆ เพื่อไม่ให้ปลุกหมอ เรา ไม่ กล้า มีแสงด้วย roylott อาจเห็นมันผ่านอากาศระบายให้เราต้องหลับ " กระซิบ โฮล์ม เราอาจสูญเสียชีวิตของเราถ้าเราฉันใส่มือของฉันบนปืนของผม ช่วยสร้างความมั่นใจให้ตัวเอง ข้าจะลืมได้อย่างไร คืนที่น่ากลัว ? การรอคอยคือความเจ็บปวด มันเป็นหนึ่งในที่ยาวที่สุดคืนชีวิตของฉัน หนึ่งชั่วโมงผ่านไป แล้วสอง แล้ว สาม